నమస్తే తెలంగాణ పేపర్ లో నేను

నేను కొన్నాళ్ళ క్రితం నవంబర్ చలి గురించి రాసుకున్న "చలి-పులి" అనే ఒక బ్లాగ్ ఆర్టికల్ "నమస్తే తెలంగాణ పేపర్" లోని 'వింటర్ గిలి' కాలమ్ లో మొన్న పద్దెనిమిది నవంబర్ సోమవారం (18-11-2013) నాడు ప్రచురిచతమైంది, ఈ సంధర్బంగా సెలెక్ట్ చేసిన ఆ పేపర్ ఎడిటోరియల్ కీ, అలాగే ఈ విషయాన్ని తన e-మెయిల్ ద్వారా తెలియపరచిన మధు గారికీ బ్లాగ్ముఖతా ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటున్నాను. 

ప్రచురించబడిన చలి-పులి ఆర్టికల్ పూర్తి వర్షన్ నా బ్లాగ్ లో ఇక్కడ చదవచ్చు. 

నమస్తే తెలంగాణా పేపర్ వెబ్ వర్షన్ లోని ఆర్టికల్ ఇక్కడ, e-పేపర్ లోని వర్షన్ ఇక్కడ నొక్కి చదవచ్చు. 

 

మొత్తం చదవండి

నల్లజర్ల రోడ్ గురించి నేను

తిలక్ గారి "నల్లజర్లరోడ్" కథ గురించి నా పరిచయ వ్యాసం "వెంటాడి వేటాడే వెన్నెల దారి" ని e-సాహిత్య పత్రిక "వాకిలి" నవంబర్ నెల సంచికలో ఇక్కడ చదవండి. ఈ పత్రిక లింక్ లో పూర్తి కథ కూడా చదవచ్చు కనుక ఈ చక్కని కథను చదవనివారెవరైనా ఉంటే తప్పక చదవండి డోంట్ మిస్ ఇట్. 

ఈ పోస్ట్ కేవలం నా బ్లాగ్ విజిటర్స్ కు సమాచారాన్ని అందించడం కొరకు మాత్రమే. దయచేసి మీ స్పందనలను కామెంట్స్ రూపంలో పత్రిక పేజ్ లోనే రాయవలసినదిగా మనవి. 

నా వ్యాసాన్ని ప్రచురించిన వాకిలి సంపాదక వర్గానికి ధన్యవాదాలు. ఈ వ్యాసం రాసేలా నన్ను ప్రోత్సహించి చక్కని శీర్షికను సూచించిన సుజాత గారికి ప్రత్యేక ధన్యవాదాలు.

మొత్తం చదవండి

అత్తారింటికి దారేది

నాకు గుర్తున్నంతవరకూ తెలుగులో అత్తా అల్లుళ్ళ సినిమాలు అదీ ఒక స్టార్ హీరో అల్లుడు కారెక్టర్ వేస్తున్నాడంటే సాధారణంగా మరదలితో పెళ్ళే అల్టిమేట్ గోల్ గా ఉంటాయి. ఇక ట్రీట్మెంట్ విషయానికి వస్తే అత్తని ఒక దుర్మార్గురాలిగా చూపించి హీరో తన పొగరణచడానికి మరదలు(ళ్ళ)తో పాటు అత్తతో కూడా సరసాలాడటం, డబల్ మీనింగ్ డైలాగులు/సీన్లు ఇలా నానా చెత్తతో నింపేస్తారు.

నిజానికి త్రివిక్రమ్ ఇలా అత్తా అల్లుళ్ళ త్రెడ్ తీస్తున్నాడు అనగానే కాస్త భయపడినమాట వాస్తవమే కానీ తను “అత్తారింటికి దారేది” సినిమాకోసం అదే మూసలో వెళ్ళకుండా... ప్రేమ పెళ్ళి చేసుకుని తండ్రిమీద అలిగి ఇల్లొదిలి వెళ్ళిపోయిన అత్తని తన తాత కోరికపై తిరిగి తమ ఇంటికి తీస్కురావడినికి వెళ్ళే మేనల్లుడు అనే ఒక డిఫరెంట్ త్రెడ్ ని ఎన్నుకుని సగం మార్కులు కొట్టేశారు.

ఇక ట్రీట్మెంట్ విషయానికి వస్తే త్రివిక్రమ్ తన గత చిత్రాలలోలాగా ఏదో ఒక జెనర్ కే ఫిక్స్ అయిపోకుండా మంచి పాటలతో పాటు కామెడీ, ఫ్యామిలీ ఎమోషన్స్, క్లాస్ సీన్స్, మాస్ సీన్స్, యాక్షన్ ఎపిసోడ్స్ అన్నిటినీ సరిసమానంగా బాలెన్స్ చేసుకుంటూ కథనాన్ని నడిపాడు.

ఈవిధంగా బాలెన్సింగ్ చేయడంతో రివ్యూస్ లో 4 రేటింగ్ చూసి త్రివిక్రమ్ ఏదో మ్యాజిక్ చేసుంటాడని విపరీతమైన అంచనాలతో వెళ్ళిన తన అభిమానులను నిరాశ పరిచినా కూడా అన్ని సెక్షన్ ఆడియన్స్ కీ అప్పీల్ అయ్యే సీన్స్ పెట్టుకోవడంతో సేఫ్ జోన్ లోకి వెళ్ళి తన కెరీర్ లోనే బిగ్గెస్ట్ బ్లాక్ బస్టర్ డెలివర్ చేయగలిగాడు.

కథకి కీలకమైన ఫ్లాష్బాక్ ఎపిసోడ్ ని ఒక్క సారిగా కాకుండా సినిమాకి కీలకమైన ఘట్టాలలో కొద్దికొద్దిగా రివీల్ చేసుకుంటూ ముఖ్యమైన పాయింట్ ని క్లైమాక్స్ లో రివీల్ చేసి ఎమోషన్ ని పీక్ కి తీసుకెళ్లడం నాకు చాలా నచ్చింది. అలాగే పెద్ద హీరో, లిమిట్ లేని బడ్జెట్ మన చేతిలో ఉన్నాయికదా అని భారీ యాక్షన్ క్లైమాక్స్ కాకుండా సినిమా టైటిల్ కి కథకి తగినట్లుగా ఎమోషనల్ సీన్స్ తో నిండిన క్లైమాక్స్ పెట్టడం కూడా నాకు బాగా నచ్చింది.

పవన్ ని కూడా అతని గత చిత్రాలలోలాగా అక్కర్లేని సీన్స్ లో కూడా ఎగురుతూ గెంతుతూ హైపర్ ఎనర్జీతో యాక్ట్ చేయనివ్వకుండా ఎక్కడ తన కోపాన్ని ప్రదర్శించాలో ఎక్కడ తగ్గి ఉండాలో కాలిక్యులేటెడ్ గా చాలా బాలెన్స్డ్ గా నటింపచేశాడు. ఇక క్లైమాక్స్ సీన్స్ లో అయితే తన నటనతో డైలాగ్ డెలివరీతో త్రివిక్రమ్ పదునైన డైలాగ్స్ తో రాసిన ఎమోషనల్ క్లైమాక్స్ ని యథాతథంగా మనముందు పెట్టి చూపించి అందరినీ మెప్పించగలిగాడు.

దేవీశ్రీప్రసాద్ సంగీతం ఈ సినిమాకి ఒక మేజర్ ఎస్సెట్, చక్కని పాటలు సీన్స్ ను ఎలివేట్ చేసే నేపధ్యసంగీతం అందించాడు. పాటలని చిత్రీకరించిన తీరు కూడా చాలా బాగుంది. ఓవరాల్ గా చాలా సింపుల్ స్టోరీ లైన్ని చక్కని కథనంతో గుండెని తాకే సన్నివేశాలు, కామెడీ, మంచి డైలాగ్స్ సూపర్ సాంగ్స్ అండ్ పిక్చరైజేషన్ తో రెండున్నర గంటలు కదలకుండా కూచోబెట్టగలిగాడు చివరి ఇరవై నిముషాలు ఎమోషన్స్ ని పీక్ కి తీస్కెళ్ళాడు.

రావురమేష్, బొమ్మన్ ఇరాని పాత్రలు కొన్ని సీన్స్ లో చెప్పే డైలాగ్స్ గుర్తుండిపోతాయి. హీరోయిన్స్ ఇద్దరి గురించీ పెద్దగా చెప్పుకోవాల్సింది లేదుకానీ అత్తగా చేసిన నదియా చాలా గ్రేస్ యాడ్ చేసింది సినిమాకి. రేటింగ్స్ చూసి మరీ ఎక్కువ ఆశించకుండా టిపికల్ పవన్ సినిమాకి త్రివిక్రమ్ టచ్ ఉంటుందని ఎక్స్పెక్ట్ చేసి వెళ్ళండి డిజప్పాయింట్ అవ్వరు. కళాఖండం ఏమీ కాదు కానీ సాధారణ తెలుగు సినిమాలతో పోలిస్తే పైసావసూల్ అనిపించే మంచి కమర్షియల్ ఎంటర్టైనర్ అత్తరింటికి దారేది. 

ఇకముందు రాసే వ్యాసంలో త్రివిక్రమ్ అభిమానుల కంప్లైంట్స్ కి జవాబిచ్చే ప్రయత్నంలో చేసిన విశ్లేషణలో కొన్ని స్పాయిలర్స్ ఎదురవ్వచ్చు సో సినిమా చూసే ఉద్దేశ్యం ఉన్నవాళ్ళు ఇక ముందుకు చదవకండి. ఇది నాకు ఈ సినిమా ఎందుకు నచ్చిందో చెప్పే ప్రయత్నమే కానీ త్రివిక్రమ్ ని సమర్ధించాలని ఆలోచించి రాసినది కాదు. కొందరు ఆడియన్స్ కి మాత్రమే పరిమితమైనా సరే త్రివిక్రమ్ తరవాతి సినిమా తన అభిమానులకు నచ్చినట్లు మరింత ఇంటెలెక్ట్ తోనే తీస్తారని ఆశిద్దాం. 

ఈ సినిమాపై త్రివిక్రమ్ అభిమానులు చేస్తున్న మేజర్ కంప్లైంట్ పక్కవాడ్ని కొట్టి కామెడీ పుట్టించడమేంటి అని. త్రివిక్రమ్ హీరోలెపుడూ తమ కారెక్టరైజేషన్ ని బట్టి నడుచుకుంటూ ఉంటారు, నువ్వేనువ్వేలో కుర్రాడు ఫిలాసఫీలు చెప్పినా, అతడులో హిట్మాన్ తక్కువ మాటాడినా, ఖలేజా లో టాక్సీ డ్రైవర్ అయిన హీరో బూతులు మాట్లాడినా తన పాత్రకి తగ్గట్టు సహజంగా ప్రవర్తించారు.

ఈసినిమాలో హీరో కూడా అదే చేశాడని నాకనిపించింది. లక్షకోట్లకి అధిపతి, యంగ్ బ్లడ్ పైగా చిన్నతనంనుండీ కంటికి కనపడని శత్రువుతో బయటకి కనపడని యుద్దం చేస్తున్న మనిషి, పైగా కోపిష్టి దాన్నంతా ఎవరిమీద చూపిస్తాడు ? చిన్నప్పటినుండీ తనవెంటే తిరుగుతూ పక్కనే ఉంటున్న వాళ్ళమీదే కదా. తన వెంట ఉండే ఆరుగురిలో నలుగురు బాడీ గార్డ్స్ వాళ్ళని కొట్టినట్లు ఎపుడూ చూపించడు కేవలం పర్సనల్ అసిస్టెంట్స్ అయిన ఇద్దరిపై మాత్రమే చూపిస్తాడు.

మీరు చూసిన రిచ్ కిడ్స్ అలా ఉండి ఉండకపోవచ్చు కానీ గౌతంనందా అలాంటోడు. అవి హీరో పాత్ర ఫ్రస్టేషన్ నీ గొప్పదనాన్ని ఎలివేట్ చేయడానికి పెట్టుకున్న సీన్సే కానీ కేవలం కొట్టి కామెడీ పుట్టించడానికి పెట్టుకున్న సీన్స్ కాదని నాకనిపించింది. అలా ఎవరినీ లెక్కచేయని ఏంకావాలన్నా క్షణాలలో కాళ్ళదగ్గరికి రప్పించుకోగల హీరో అత్త దగ్గర మాత్రం ఒదిగి ఉండడం తనకోసం డ్రైవర్ గా పనివాడిగా చేయడానికి సిద్దపడడమే ఎమోషన్ నీ బాగా కారీ చేయడానికి ఉపయోగపడిందని నాకనిపించింది.

ఇక మరో కంప్లైంట్ త్రివిక్రమ్ గతచిత్రాలలో ముఖ్యపాత్ర పోషించిన చాలామంది కారెక్టర్ ఆర్టిస్టులు వచ్చిపోతుంటారు కానీ ప్రాముఖ్యత ఉండదు అని. (నిజానికి వాళ్ళంతా త్రివిక్రమ్ పవన్ సినిమాలో కనిపిస్తే చాలని సంబర పడిపోతున్నారు). వాళ్ళకి డైలాగ్స్ లేవనీ ప్రాముఖ్యతలేదని ఫీల్ అవడంలో అర్ధంలేదనిపించింది. ఫామిలీలో ఉన్న  అందరికీ డైలాగులు సీన్సూ రాయాలంటే సూరజ్ బరజాత్యా సినిమాల్లోలా ఇంట్రడక్షన్ కే ఇంటర్వెల్ వచ్చేస్తుంది. అక్కడ తెలిసిన మొహాలు కనపడితే చాలు సీన్ రక్తి కట్టేస్తుందని వాళ్ళని పెట్టి ఉంటారు. నిజానికి ఇలాపెట్టడం బడ్జెట్ పరంగా నష్టమే. 

  

అలాగే ఈ సినిమాలో హీరో హీరోయిన్ల ప్రేమ మెయిన్ థ్రెడ్ కాదు, పెద్దమ్మాయి తనని ఇష్టపడుతుందని అనిపించి తనని ఇష్టపడినా తర్వాత నిజం తెలిసి సైడైనా, చిన్నమ్మాయి తనని ముందునుండి ఇష్టపడుతుందని తెలిసి తనూ పెళ్ళి చేస్కోడానికి సిద్దపడినా హీరో గోల్ ఎప్పుడూ తన అత్తని తనతాత దగ్గరికి ఎలా చేర్చాలనే కానీ పెళ్ళి చేస్కుని సెటిల్ అవ్వాలని కాదు. అందుకే వాళ్ళెవరినీ ప్రేమించినట్లుగా కానీ అది సాధించడానికి ప్రాకులాడుతున్నట్లుగా కానీ సన్నివేశాలు రాసుకోలేదు.

ఇక చిత్తూరు యాసలో సిద్దప్పగా కోట చేసిన పాత్ర మరోసారి సీమవాసులపై నెగటివ్ ఇంప్రెషన్ క్రియేట్ చేసేదిగా ఉంది కాకపోతే సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ లో దీనితో సర్దుకు పోవచ్చు. అలాగే సిద్దప్పని తన పెద్ద కొడుకుని మూర్ఖులుగా రౌడీలుగా చూపించినా సిద్దప్ప రెండో కొడుకుని చదువుకున్నవాడిగా సంస్కారిగా తెలివైన వాడిగా చూపించారన్న విషయం గుర్తుంచుకోవాలి. అలాగే సిద్దప్ప మీ ఇంటి మనిషి వల్ల నా పరువు పోయిందని రావురమేష్ ఇంటికి వస్తే తనకి కొడుకుల్లేరు కనుక తమ ఇంటి మర్యాద అయిన తమ కూతుర్ని ఆయన రెండో కొడుక్కు ఇచ్చి పరువు నిలబెడతాననడం నాకు సబబే అనిపించింది.

త్రివిక్రమ్ డైలాగ్స్ చాలా పవర్ ఫుల్ గా ఉంటాయి కాదనను కానీ తను ఇంతకు ముందు రాసిన డైలాగ్స్ లో కూడా ప్రాస కోసం ప్రయత్నించడం నాకు ఎపుడూ కనిపిస్తూనే ఉంటుంది. బహుశా ప్రాస ఉన్నా పవర్ కూడా ఉండడంతో తన అభిమానులకు ఇదివరకూ ప్రాస కనిపించి ఉండకపోవచ్చు ఇందులో మాత్రమే ప్రాసకోసం ఎక్కువ  పాకులాడినట్లుగా కనిపించి ఉండవచ్చు.

ఎనీవేస్ ఈ సినిమాలో డైలాగ్స్ లో కొన్నిటిని ఇక్కడ లిస్ట్ చేస్తున్నాను. ఆసక్తి ఉన్నవాళ్ళు చదవండి. సినిమా చూడని వాళ్ళు చూసే ఉద్దేశ్యం ఉన్నవాళ్ళు చదవద్దని నా ఉచిత సలహా.

“లక్ష కోట్లా !! ఎన్ని సున్నాలుంటాయ్ ?” “వాడి వాచ్ అమ్మితే మీ బ్యాచ్ సెటిలైపోద్ది చాలా..”

“గాలొస్తుందని మనమే తలుపు తెరుస్తాం.. దాంతో పాటే దుమ్ముకూడా వస్తుంది..”

“బుల్లెట్ అరంగుళమే ఉంటుంది కానీ ఆరడుగుల మనిషిని చంపుతుంది.. అదే బుల్లెట్ ఆరడుగులుంటే ఎలా ఉంటుందీ.. నా మనవడు గౌతం నందా అలా ఉంటాడు.”

“నీ టెబుల్ మీద యాపిల్ తింటే బలమొస్తుందిరా అదే పక్కనోడి యాపిల్ కొట్టేద్దామంటేనే ఇదిగో ఇలా బలవంతంగా తీసుకు రావాల్సొస్తుంది.”

“ఆనందం ఎలా ఉంటుందిరా.. వెతుకు.. డబ్బులో ఉంటదా.. అమ్మాయిలు తిరిగే క్లబ్బులో ఉంటదా లేదంటే వాళ్ళ ఒంటిమీద జారే సబ్బులో ఉంటదా..”

“రేయ్.. సింహం పడుకుందికదా అని చెప్పి జూలుతో జడేయకూడదురా.. అలానే పులి పలకరించింది కదా అని పక్కన నిలబడి ఫోటో తీయించుకోకూడదు రోయ్..”

“ఆడపిల్లరా అదీ.. అభిమానముంటుంది..” “కొడుకుని నాన్నా నేను.. కోపముంటుంది”

“వద్దనుకుని వదిలేసి ఒడ్డుకెళ్ళి ఏడుద్దామా.. కొంచెం కష్టమైనా సరే మోస్కుని తీస్కెళ్ళి జీవితాంతం నవ్వుదామా?”

“ఇదే సార్ హైడ్రాబాడ్.. ఇక్కడ ట్రాఫిక్ చాలా బాడ్.. పెద్దమ్మతల్లి ఫేమస్ గాడ్”

“ఇదివరకూ ఉంగరాల జుట్టుండేది.. ఇపుడు ఉంగరాలన్నీ వేళ్ళకొచ్చేసి జుట్టు ప్లెయిన్ అయిపోయింది”

“రాముడు సముద్రం దగ్గరికి వెళ్ళాక బ్రిడ్జెలా కట్టాలో ప్లాన్ చేశాడు కానీ అడివిలో కూర్చుని బ్రిడ్జిప్లాన్ గీస్కుని సముద్రం దగ్గరికి వెళ్ళలేదు..”

“అత్తని తీస్కురావడమెలాగ అని నేనేమైనా పుస్తకం రాశానా.. ఏవనిపిస్తే అది చేస్కుంటూ వెళ్ళిపోడమే..”

“డబ్బిస్తే కారిచ్చేస్తారా?" "ఏం వార్నింగ్ కూడా ఇవ్వాలా?”

“మంచి వాళ్ళని హర్ట్ చేస్తే ఏడుస్తారు.. నాలాంటి వెధవల్ని హర్ట్ చేస్తే ఏడిపిస్తారు.. దానిదగ్గర ఖర్చీఫ్ లేని టైం చూస్తాను డెఫినెట్ గా కన్నీళ్ళు పెట్టిస్తాను.”

“ఐదుకిలోమీటర్లు వెళ్తే ఇంకా మంచి హాస్పటల్ ఉంది అక్కడ జాయిన్ చేయచ్చుగా.. రెండుకిలోమీటర్ల లోపు స్మశానం కూడా ఉంది.. కొంచెం లేటైతే అక్కడకెళ్ళాల్సొచ్చేది.. కరెక్ట్ టైంకి తీస్కొచ్చాడు, యూ బెటర్ థాంక్ హిమ్”

“చేతులు పట్టుకు థాంక్స్ చెబుతుందనుకున్నాను కాలర్ పట్టుకుని కరిచేస్తందేంటండీ ?" "ఆవిడ ఆగి ఆలోచించే మనిషైతే మనం ఇంతదూరం రావాల్సిన అవసరమేముంది బాలూ.”

“అంత పొసెసివ్ అయితే ఆడపిల్లలని కనకూడదండీ ఒకవేళ కన్నా డాన్సులవీ చేయించకూడదు.. వాళ్ళు చూపిస్తేనేమో గ్లామరూ.. మేం చూస్తేనేమో వల్గరూ.. ప్రాణాలు తోడేస్తున్నారనుకోండి”

“ఇలాగే కంట్రోల్ చేసి చేసి ఏ ఐఐటీ ఇంజనీరో అని ఏ శాడిస్ట్ కో ఇచ్చి కట్టబెడతారు.. వాడు తెలివితేటలన్నీ వీళ్ళని టార్చర్ చేయడానికి ఉపయోగిస్తాడు.. అప్పుడు తెలిసొస్తది”

“అబ్బో మీ ఐ బ్రోస్ అండీ రివర్స్ లో ఉన్న నైకీ సింబల్ లా ఏం తిప్పారండీ”

“ఆల్టర్నేటివ్స్ లేనపుడు పక్కనోళ్ళని క్రిటిసైజ్ చేయకూడదు రోయ్ కాలిపోద్ది”

“జీతాలిచ్చేవాడి మీద జోకులేస్తే ఇలాగే జీవితం తలకిందులైపోద్ది”

“నేను కత్తిలాంటోడ్నిరా కూరగాయలూ తరుగుతా మెడకాయలూ నరుకుతా నాకు ఎమోషన్స్ ఉండవు డ్యూటీ తప్ప”

“ఏడిస్తే ఎత్తుకున్నాను కదా అని ఎదిరిస్తే తోలు తీసేస్తాను”

“తెగిపోయేటప్పుడే దారం బలం తెలుస్తుంది.. విడిపోయేటప్పుడే బంధం విలువ తెలుస్తుంది”

“నీ అదృష్టం మెయిన్ డోర్ తట్టిందిరా.. కానీ దరిద్రం మాష్టర్ బెడ్రూంలో ముసుగుతన్ని పడుకునుంది”

“ఆ కళ్ళు చూడండి.. ఆకళ్లలోకి ఏ మగాడికైనా సరే లప్ అని దూకి ఫుల్లుగా ఈత కొట్టేయాలనిపిస్తుంది”

“సగం కట్టేసి వదిలేసిన బిల్డింగ్ లాంటి నీకే అంత పొగరుంటే ఏడంతస్థులమేడని నాకెంత పొగరుండాలి”

“ఏయ్ శశి.. రాక్షసి.. గిన్నెకి పట్టిన మసి..”

“భయమున్నోడు అరుస్తాడు.. బలమున్నోడు భరిస్తాడు”

“అమ్మితే కొనుక్కో అది వ్యాపారం.. లాక్కోవద్దు అది దౌర్జన్యం..”

“ఆడికి మనిషిని చంపేంత ధైర్యంలేదు మనిషికోసం చచ్చేంత కమిట్మెంటూ లేదు”

“ఒంట్లో పట్టు తగ్గగానే మీ తాతకి పట్టుదల తగ్గిందా”

“నాకు మీమీదేం కోపం లేదు.. ఎందుకంటే అందుకు మిమ్మల్ని నేను గుర్తుపెట్టుకోవాలి.. అది నాకు ఇష్టంలేదు”

“ఫ్లడ్ లైట్లేసున్న స్టేడియంలో దాగుడు మూతలాడుతూ దొరికిపోయాం”

“ఈ ఆడపిల్లలకి అసలు టేస్ట్ లేదురా టీవీ యాంటెన్నాకి టీషర్టేసినట్లున్నాడు వెళ్ళి ఆడ్ని లవ్ చేస్తుంది”

“అది ఎదురైతే దరిద్రం.. తగిల్తే తద్దినం”

“నిజం డివిడిలో సినిమాకాదండీ, ఎప్పుడుపడితే అపుడు పాజ్ నొక్కేయడానికి.. థియేటర్లో సినిమా.. ఒక్కసారి మొదలెట్టామంటే శుభంకార్డ్ పడేదాకా తెరదించకూడదు అంతే”

“నిజం నిప్పులాంటిది చెప్పేవాడికి కాల్తది కానీ వినేవాడికే వెచ్చగా ఉంటది” (నిజం తెలిసిన విలన్స్ అటాక్ చేశాక) “ఇప్పుడర్ధమైందా.. నిజం చెప్పేవాడికి కాలుద్దీ.. వినేవాడికి మండుద్ది..”

“ఆగిపోయే పెళ్ళికి హడావిడెక్కువ అనీ..”

“చదరంగంలో రాజు కూడా నీలాగే ముసలాడు ఎటేపైనా ఒక్కడుగు మాత్రమే వేయగలడు అయినా వాడ్నే కింగ్ అని ఎందుకన్నారంటే పక్కనే పవర్ఫుల్ మినిస్టర్ ఉన్నాడు కాబట్టి”

“ఇది నా పొగరు.. దాన్ని ముట్టుకుంటే నన్ను కొట్టినట్టే.. పెట్టుకుంటే సచ్చినట్టే”

“పాము పరధ్యానంగా ఉందని పడగమీద అడుగేయకూడదు రోయ్..ఆ..”

“ఒక్కడ్ని కొడితే అయినట్లేనా.. నాదగ్గర ఉన్నోళ్ళు ఒక్కొక్కడు కరెంట్ తీగతో ఉయ్యాలూగుతాడొరేయ్..”

“కానీ పవర్ ప్లాంట్ తో పేకాడకూడదురోయ్ పేలి పోతారు”

“నీ బిడ్డది పెళ్ళే.. కానీ ఆ బిడ్డది చావు.. ఏది పెద్దకష్టం?... నా కొశ్చన్ లో క్లారిటీ ఉంది నీ ఆన్సర్ లో షూరిటీ ఉంటుందా?”

“చూడప్పా సిద్దప్పా.. నేనోమాట చెప్తాను పనికొస్తే ఈడ్నే వాడుకో గుర్తుకొస్తే ఏడ్నైనా వాడుకో.. నేను సింహం లాంటోడ్నబ్బా.. అది గడ్డం గీస్కోలేదు నే గీస్కుంటాను అదొక్కటే తేడా.. మిగతా అంతా సేం టు సేం... ఆ... అయినా లాస్ట్ పంచ్ మనదైతే దానికొచ్చే కిక్కే వేరబ్బ”

“నా బతుకు దూదికంటే చులకనా నీటికంటే పలచన ఐపాయే”

“పలావు మిగిలిపోతే పాలేర్లు తింటారు సార్.. కానీ ఆడపిల్ల పుట్టింట్లో మిగిలిపోతే మీరు ప్రశాంతంగా ఒక్క ముద్ద కూడా తినలేరు..”

“ఏంట్రా కత్తులు చూపిస్తున్నావ్.. ఇవున్నది పంటలు కోయడానికి పీకలు కోయడానికి కాదు”

“హా.. సరిపోయింది.. హీరో విలను కొట్టుకుని కమెడియన్ ని చంపేసినట్టు నామీద పడాతారేంటి వీళ్ళు”

“వీళ్ళు మంచోళ్ళు కాబట్టి మజ్జిగిచ్చి మాట్లాడతన్నారు నాన్నా మన్లాంటాళ్ళైతే మనుషుల్ని పెట్టి బయటకి గెంటేసే వాళ్ళు”

“మీకు డబ్బిస్తాం అనడం తప్పు.. పోయిన మీ పరువుకి బదులుగా మా ఇంటి మర్యాదని మా రెండో అమ్మాయిని మీ అబ్బాయికిస్తాం”

“మంచి విషయాలు కూడా ఎందుకు వదులుకోవాలో నాకిప్పుడు అర్ధమవుతుంది.. రావి చెట్టుకి పూజ చేస్తాం.. దేవుడంటాం.. అదే మనింటి గోడలో మొలిస్తే.. పీకేస్తాం... నీవల్లే పెళ్ళిళ్ళు జరుగుతున్నాయ్ కానీ రేపా పెద్దాయన నీవల్ల ఏదైనా ఇరిటేట్ అయితే అవే పెళ్ళిళ్ళు ఆగిపోతాయ్. నువు మెడిసిన్ లాంటోడివి సిద్దూ.. కానీ దానికి కూడా ఒక  expiry date ఉంటుంది.”

“గెంటితే గేట్ కూడా డబల్ స్పీడ్ లో వస్తుంది..”

“నా దగ్గరనుండి ఎంత ఎక్స్పెక్ట్ చేస్తున్నారో చెప్పండి..?”

“కొంచెం సంస్కారం..”

“అదేంటయ్యా లక్ష్మీ దేవి ఇంటికొస్తుంటే.. రోడ్డుకి లెఫ్ట్ సైడ్ రావాలి.. రెడ్ సిగ్నల్ ఏస్తే ఆగాలని రూల్స్ చెప్తాడేంటి”

“ఆకలి తీరింది కదా అని అడుక్కోడం మానేస్తామా స్వామీ”

“మదిలో మీరుండగా నదికి మేమెలా పోగలం”

“ఈ నెక్లెస్ అమ్మినా సంవత్సరం పాటు రెక్లెస్ గా బతికేయచ్చు”

“నీకు ఉర్దూ వచ్చా..?” “వాడు కొట్టేది చూస్తే చైనీసూ చిత్రలేఖనం కూడా వచ్చుండాది”

“కార్లో ముందు సీట్ కీ వెనక సీట్ కీ మధ్య దూరం ఎవ్వరూ తగ్గించ లేరు”

“మీది ప్రేమ.. అవతల వాళ్ళది వ్యామోహం..  మీరు చేస్తే ఆదర్శం.. వేరే వాళ్ళు చేస్తే ఆవేశం.. మీరరిస్తే మమకారం మా తాత అరిస్తే మటుకు అహంకారం..”

“జీవితంలో ప్రతీ సమస్య మనిషికి రెండు దారులిస్తుంది.. ఒకటి ప్రేమతో ఉన్నది, రెండు ద్వేషంతో నిండింది”

“కంటికి కనపడని శత్రువుతో బయటకి కనపడని యుద్దం చేసేవాడ్ని”

“బాగుండడం అంటే బాగా ఉండడం కాదు.. నలుగురితో ఉండడం, నవ్వుతూ ఉండడం”

“కుదిరితే క్షమించు.. లేదంటే శిక్షించు.. కానీ మేం ఉన్నామని గుర్తించు.. దయచేసి గుర్తించు..”

“ఎక్కడ నెగ్గాలో కాదురా.. ఎక్కడ తగ్గాలో తెలిసినోడు గొప్పోడు..”

ఇది సినిమా చివర్లో ఎండ్ క్రెడిట్స్ తో వచ్చే నేపధ్య గీతం. దేవదేవం భజే పాట లోని రెండో చరణం.

ఆఆఆఅ...

కనుల తుది అంచునొక నీటి మెరుపూ..

కలలు కలగన్న నిజమైన గెలుపూ..

పెదవి తుది అంచునొక తీపి పిలుపూ..

సెగల ఏడబాటుకది మేలి మలుపూ..

భళ్ళున తెల్లారే తళ తళ తూరుపులా

వెలుగులు కురిసిందీ ఈ ఆనందం..

ఋతువులు గడిదాటే చెరగని చైత్రములా

నవ్వులు పూసిందీ ఈ ఆనందం..

జీవమదె మాధురిగ మమతలు

చిలికెను మనసను మధువనం.

దేవ దేవం భజే దివ్య ప్రభావం

దేవ దేవం భజే దివ్య ప్రభావం

రావణాసుర వైరి రణపుంగవం

రామం

దేవ దేవం భజే దివ్య ప్రభావం

మొత్తం చదవండి

మిస్సవకూడని 2 సినిమాలు

అంతకుముందు ఆ తరువాత : 

గ్రహణం, మాయాబజార్, అష్టాచెమ్మ, గోల్కొండ హైస్కూల్. ఇపుడు ఈ సినిమా తీసిన ఇంద్రగంటి మోహనకృష్ణ మంచి అభిరుచిగల తెలుగు దర్శకులలో ఒకరు. తీసుకున్నది రొటీన్ సబ్జెక్ట్ (ప్రేమ, లివ్ఇన్ రిలేషన్ షిప్) అయినా కూడా దానిని తెరకెక్కించడంలో తెలుగుదనాన్ని చూపించడంలో సక్సెస్ అయ్యాడు. చాలా తెలుగు కుటుంబాలు ఎదుర్కొనే సాధారణ సమస్యలను డిస్కస్ చేస్తూ మంచి మంచి సంభాషణలతో చక్కని కారెక్టరైజేషన్స్ తో వాటికి తగిన నటీనటులతో రొటీన్ కి భిన్నంగా సహజంగా కనిపించేలా తీర్చిదిద్దినందుకు ప్రోత్సహించడానికైనా ఈ సినిమా ఖచ్చితంగా చూసి తీరాలి. కళ్యాణి కోడూరి (మాలిక్) సంగీతం ఆకట్టుకుంటుంది. 

హీరో కొంచెం నెగటివ్ మార్కులు తెచ్చుకున్నా హీరోయిన్ పూర్తి పాజిటివ్ మార్క్స్ చేజిక్కించుకుంటుంది. చక్కటి తెలుగుమాట్లాడే మన పక్కింట్లో ఉండే ఓ అందమైన తెలుగమ్మాయిని తీస్కుని తన కారెక్టర్ ని అలాగే ప్రజెంట్ చేయడం చాలాచాలా బాగుంది. తన నటనకూడా సింపుల్ గా సహజంగా ఉంది. శ్రీనివాస్ అవసరాల, రావురమేష్, రోహిణి, మధుబాల, రవిబాబు అందరూ కూడా ఆకట్టుకునే నటనని ప్రదర్శించారు వాళ్ళని చూస్తుంటే మనం ఎవరో ఒకరి ఇంట్లో రోజూ చూసే పాత్రలే ఇవి అనిపిస్తాయి. 

సాహిత్య పిపాసి అయిన మోహనకృష్ణ తన సినిమాలో సంభాషణలు కూడా చాలా బాగా రాసుకున్నాడు. అష్టాచెమ్మతో పోలిస్తే హాస్యం పాళ్ళు తగ్గినా తీసుకున్నది సీరియస్ సబ్జెక్ట్ కనుక ఈ ట్రీట్మెంట్ ఈ కథకి బాగా సూటయింది. నాకైతే ఒక మంచి పుస్తకం చదివిన ఫీల్ వచ్చింది. తీసుకున్నది యూత్ సబ్జెక్ట్ బూతుకామెడీని ద్వంద్వార్ధాలని ఇరికించే అవకాశమున్న సబ్జెక్ట్ అయినా కూడా చాలా డీసెంట్ గా ప్రజంట్ చేశాడు. 

ఒక అద్భుతమైన కళాఖండం కాకపోవచ్చు ఒకటీ అరా లోపాలుండవచ్చు కానీ మంచి సినిమాలని ప్రోత్సహించే అభిరుచి ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ చూసి తీరవలసిన సినిమా అంతకుముందు ఆ తరువాత. ముఖ్యంగా కొత్తగా పెళ్ళి చేసుకోబోతున్న వారు చేసుకున్నవాళ్ళు ఒకసారి తప్పక చూడాల్సిన సినిమా.

 

మద్రాస్ కెఫె:

విక్కీడోనార్ సినిమాతో వివాదాస్పదమైన సబ్జెక్ట్ ఎన్నుకున్నా కూడా దానిని హృద్యమైన కథనంతో ప్రజంట్ చేసి ఆకట్టుకున్న దర్శకుడు సూజిత్ సర్కార్ సినిమా మద్రాస్ కెఫె మొన్న ఇరవైమూడున విడుదలైంది. బాలీఉడ్ సినిమాల్లో సాధారణంగా కనిపించే డ్రమటైజేషన్, ప్రేమ, కామెడీ, సబ్ ప్లాట్స్ లేకుండా తనేం చెప్పాలనుకుంటున్నాడో అదే సబ్జెక్ట్ నుండి డీవియేట్ కాకుండా విస్తృతమైన రీసెర్చ్ చేసి హాలీఉడ్ స్టైల్లో తెరకెక్కించిన సినిమా మద్రాస్ కెఫె. పాటలు కూడా లేకుండా ప్రారంభం నుండి చివరి వరకూ కథకు కట్టుబడి చిత్రీకరించిన చిత్రం. సినిమాటోగ్రపీ అత్యద్భుతంగా ఉంది యాక్షన్ ఎపిసోడ్స్ చాలా బాగా చిత్రీకరించారు, బాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ కూడా ఆకట్టుకుంటుంది. 

సినిమా మొదటి సగం కథలోకి పూర్తిగా ఎంటర్ అయినట్లు అనిపించక కొంచేం స్లోగా నడుస్తుంది అనిపించినా రెండో సగంలో మాత్రం మెరుపు వేగంతో సాగుతుంది తెలిసిన కథే అయినా థ్రిల్ మిస్ అవకుండా చక్కగా చిత్రీకరించారు చివరి అరగంట అయితే ఎడ్జ్ ఆఫ్ ద సీట్ త్రిల్లర్ అని చెప్పచ్చు రా ఆఫీసర్ తో పాటు మనం కూడా టెన్షన్ పడుతూ ఉంటాము. ఫేమస్ కాన్స్పిరసీగా చాలామందికి తెలిసిన కథే అయినా ఎటువంటి బయాస్ చూపించకుండా మైన్యూట్ డీటేయిల్స్ కూడా కవర్ చేస్తూ రియలిస్టిక్ గా తెరకెక్కించిన చిత్రం ఇది. పొలిటికల్ థ్రిల్లర్స్ పై మీకు ఏమాత్రం ఆసక్తి ఉన్నా మిస్ అవకుండా చూడాల్సిన సినిమా మద్రాస్ కెఫె.

మొత్తం చదవండి

చీమలు దోమలు ఈగలు - చిట్కాలు

ఈ రోజు నేను మీకు కొన్ని చిన్న చిన్న చిట్కాలు/హోం రెమెడిస్ గురించి చెప్పాలని డిసైడ్ అయ్యాను. ఇవన్నీ కొందరు పెద్దలు, మరి కొందరు ఫ్రెండ్స్ దగ్గర తెలుసుకుని నేను ప్రయత్నించి ఫలితం చూసినవి.

చీమలు : ఇదివరకటి రోజుల్లో ఇంట్లో గచ్చు చేసో నాపరాళ్ళు పరచో ఉంటే ఆ గచ్చుపగిలిన చోటో లేక బండలమధ్యో కొంత ప్లేస్ చేస్కుని చీమలు మనమీద దండయాత్ర చేసేవి అలాంటపుడు వాటి ఆరిజిన్ కనిపెట్టి అక్కడ కాస్త గమేక్సినో ఏదో కొట్టేస్తే వాటి బెడద వదిలేది. కానీ ఇపుడు అపార్ట్మెంట్స్ లోనూ మామూలు ఇళ్ళలోకూడా ఆ సౌకర్యంలేదు, మార్బుల్ ఫ్లోర్ వెట్రిఫైడ్ టైల్స్ ఉన్నా ఎక్కడ నుండి వస్తాయో తెలీదు. ఒకసారి దాడి మొదలెట్టాక స్వీటూ, హాటు, అన్నం, పప్పు, ఫర్నిచర్, లాప్ టాప్ అని తేడా లేకుండా ఎడతెరిపి లేకుండా ఎక్కాడపడితే అక్కడ తిరిగేస్తాయ్.

నిజానికి నేను మా వంటగది కిటికీలో వీటికోసం చిన్న ప్లేట్లో పంచదార వేసి విడిగా పెడతాను ఎపుడూ, సాధారణంగా బుద్దిగా అది మాత్రం తిని మిగతా చోట్లకి దాడిచేయవు. అక్కడ అదిపెట్టడానికి కారణం అదే అబండెంట్ సోర్స్ ఉన్నపుడు వెతుక్కుని మిగిలిన చోట్లకి రావుకదా అని. కానీ మొన్న వేసవిలో మాత్రం మమ్మల్ని బానే ఇబ్బందిపెట్టాయి ముఖ్యంగా సోఫాలకి కూడా పట్టేసేవి అవి ఎండలో పెట్టి దులిపినా రెండురోజులకి మళ్ళీ సిద్దం. వాటిమీద గమాక్సిన్ లాంటివి కూడా చల్లలేము, సోఫాలో కూర్చుంటే కుట్టి అల్లాడిస్తాయి కనుక వదిలేయనూలేము.

అలాంటి టైంలో ఓ చిట్కా గురించి తెలిసింది, ఇల్లు తుడిచేప్పుడు ఆ నీళ్ళలో ఉప్పుకలిపితే ఫలితం బాగుంటుందని అన్నారు. నేను ఆల్రెడీ ఖరీదైన క్లీనర్స్ కలుపుతాను అనో, మేం అసలు ఇల్లు తుడిచేదే బోరింగ్ లో వచ్చే ఉప్పునీళ్ళతో అనో చెప్పకండి :-) ఇపుడందరూ వాడే అయొడైజ్డ్ టేబుల్ సాల్ట్ కాకుండా ఒకప్పుడు వాడే సాధారణ ఉప్పు కల్లుప్పు తెలిసే ఉంటుంది కదా. షాప్ లో క్రిస్టల్ సాల్ట్ / కల్లుప్పు అని అడిగితే ఇస్తారు. పేరు చూసి ఖంగారుపడకండి అది కల్లునుంచి ఏం తయారుచేయరు సముద్రపు నీటినుండే తయారుచేస్తారు. ఈ ఉప్పు కొంత నీళ్ళలో కలిపి ఒక వారం రోజులు తుడిస్తే చాలా ఆశ్చర్యకరంగా చీమలు అన్నీ మాయం వాటిని చంపామన్న బాధ లేకుండా వాటంతటవే వెళ్ళిపోయాయి.

దోమలు : చీమలు మనకి హాని చేసేది తక్కువే కనుక వాటి పట్ల జాలి చూపించినా దోమల పట్ల మాత్రం నిర్దాక్షిణ్యంగా వ్యవహరించకపోతే అనేక జబ్బులకు కారకమవుతాయి. ఇంటిచుట్టూ మురుగు నీటి నిలవలు లేకుండా జాగ్రత్త పడడం ఇంట్లో కూడా దోమలు చేరగలిగేలా చెమ్మతో కూడిన చీకటి ప్రదేశాలు లేకుండా చూసుకోవడం ద్వారా కొంత నివారించవచ్చు. కిటికీకి మెష్ లూ, మంచాలకి దోమ తెరలూ, మార్కెట్లో రకరకాల బ్రాండ్ల మస్కిటో కాయిల్సూ, రిపెల్లెంట్సూ, వెతికి పట్టుకుని ఎలక్ట్రిక్ షాక్ ఇచ్చి చంపే మస్కిటో జాపర్స్ ఇన్ని పరికరాలున్నా అవి అందుబాటులో లేని సమయంలో కానీ కాయిల్స్ రిపెల్లెంట్స్ పడని వాళ్లుగానీ ఈ సింపుల్ హోం రెమెడీ వాడచ్చు.

దోమలు మనుషులు వదిలే కార్బన్ డై ఆక్సైడ్ వాసనని బట్టి మన ఉనికిని కనిపెడతాయట. సో ఆ ఎబిలిటీని మనం నిర్వీర్యం చేయడం ద్వారా దోమలు మనల్ని కనిపెట్టకుండా చేయచ్చు. ఇదే ఫార్ములా ఉపయోగించుకుని షర్టుకి అంటించుకు తిరిగే ఒక పాచ్ తయారు చేస్తున్నారు ఆ వివరాలు ఇక్కడ క్లిక్ చేసి చూడచ్చు. అయితే ఇంచుమించు ఇదే పనిని హారతి కర్పూరం (Camphor) కూడా చేస్తుంది. షర్ట్ గుండీల పరిమాణంలో దొరికే కర్పూరం టాబ్లెట్స్ రెండు తీస్కుని వాటిని ఒక చిన్న వెడల్పాటి గిన్నెలో నీళ్ళు పోసి అందులో వేసి బెడ్ దగ్గర పెట్టుకుంటే రాత్రంతా అవి నీటితో పాటు ఆవిరై కర్పూర పరిమళాన్ని గదంతా వ్యాపింప చేస్తూ దోమలను ఇంకా వర్షాకాలంలో వచ్చే చిన్న చిన్న కీటకాలను కూడా దూరంగా తరిమేస్తుంది.

లేదంటే పాత మస్కిటో మాట్ పరికరాలుంటే బొమ్మలో చూపినట్లు రెండు టాబ్లెట్స్ వేసి వేడి చేయడం ద్వారా కూడా ఇదే ఫలితాన్ని పొందచ్చు. ఐతే కర్పూరానికి మండే గుణం ఉంది కనుక ఈ పరికరం వాడేప్పుడు అప్రమత్తంగా ఉండడం అవసరం. నీటిలో వేయడం సేఫ్ నేను ప్రయత్నించి చూశాను బాగా పని చేస్తుంది. అలమారలలో వేసే మాత్/నాఫ్తలిన్ బాల్స్ వేరు ఈ హారతి కర్పూరం వేరు కన్ఫూజ్ అవకండి నేను చెప్పేది కర్పూరం గురించి. అలాగే యూకలిప్టస్, మెంథాల్, లవంగ వాసనలంటే కూడా దోమలకు పడదంటారు అవికూడా ఉపయోగించ వచ్చట.  

ఈగలు : వానాకాలంలో ఇవి కూడా ఎక్కువే వస్తాయి, ఫినాయిల్ లేదా లైసాల్ లాంటి క్లీనింగ్ లిక్విడ్స్ చాలా వరకూ పని చేసినా ఒకోసారి అలా శుభ్రం చేసే వీలు లేని కొండొకచో ఎంత శుభ్రంగా ఉన్నాకూడా ఫర్నిచర్ పైన మనుషుల పైనా వాలుతూ ఈ క్లీనింగ్ సొల్యూషన్ ఎఫెక్ట్ మాకేమాత్రం లేదని విర్రవీగుతుంటాయి. అలాంటి సమయంలో ఒక చిన్న బౌల్ లో పుదీనా ఆకులని నలిపి పెడితే మంచి వాసన రావడమే కాక ఈగలు బయటకు వెళ్ళిపోతాయి. ఒకవేళ వీటికి అలవాటు పడ్డాయనిపిస్తే లవంగాలు పొడిచేసి కొంచెం వార్మ్ వాటర్ లో వేసి ఉంచితే ఆ వాసనకి కూడా ఈగలు పోతాయని అంటారు. ఈ చిట్కాలు ఈగ సినిమాలో విలన్ సుదీప్ కి ఎవరూ చెప్పినట్లు లేరు పాపం :-) ఈమధ్య ఈ సమస్య ఫేస్ చేయలేదు కానీ లాస్ట్ ఇయర్ వేరే ఇంట్లో ఉన్నపుడు ఇవి నేను ప్రయోగించి చూశాను విజయవంతంగా పని చేశాయి. 

పై మూడూ నేను ప్రయత్నించి చూసిన చిట్కాలైతే మరో చిన్న చిట్కా ఇంకా ప్రయత్నించనిది ఇది ఎలుకలకి పని చేస్తుందట. ఎలుకని బోన్ లో బంధించాలన్నా మందుపెట్టి చంపాలన్నా అయ్యో పాపం అనుకునే వాళ్ళు ఈ చిట్కా ప్రయత్నించి చూడచ్చు. ఎలుకలకు కూడా స్ట్రాంగ్ స్మెల్ పడదట ఒక చిన్న కాటన్ బాల్ ని పెప్పర్ మింట్ ఆయిల్ లో ముంచి దాన్ని ఎలుకలు ఇంట్లోకి వస్తున్నాయి అన్న అనుమానమున్న చోట ఉంచితే రావట. అలాగే పలావు ఆకులని కిచెన్ లో ఉంచడం ద్వారా కూడా వీటిబాధను తప్పించుకోవచ్చట, బట్టల కప్ బోర్డ్స్ లో వేసే మాత్/ నాఫ్తలిన్ బాల్స్(కలరా ఉండలు) ఉన్నచోటకు కూడా ఎలుకలు రావని అంటారు. అలాగే అవి మీఇంటి బయట గోడల దగ్గర ఎక్కువ తిరుగుతున్నాయనిపిస్తే అవి తిరిగే చోట పుదీనా మొక్కలు పెంచినా కూడా వీటిభారినుండి తప్పించుకోవచ్చు అని విన్నాను. అవండీ ప్రస్తుతానికి నాకు గుర్తొచ్చినవి మీకేవైనా తెలిసినవి ఉంటే కామెంట్స్ లో పంచుకోండి. 

మొత్తం చదవండి

ఓ ప్రయాణం

సమైఖ్యాంద్రా గొడవలూ, బంద్ ల వలన మూడురోజులుగా వాయిదా వేస్కుంటూ వస్తున్న తెనాలి ప్రయాణానికి  నిన్నటి రోజున ముహుర్తం పెట్టాను. కాస్త చల్లబడబోయే గొడవలకి మొన్న కే.సి.ఆర్ చేసిన రెచ్చగొట్టే వ్యాఖ్యలు ఆజ్యం పోసినట్లై మళ్ళీ నిన్న పొద్దున్న కాస్త హడావిడి ఎదురైంది. వాళ్ళని తప్పించుకుని ఎలాగైతేనేం గుంటూరు బస్టాండ్ చేరుకుని తెనాలికి నాన్ స్టాప్ టికెట్ తీస్కుని డీలక్స్ బస్సెక్కాను, బస్ కాస్త ఖాళీగానే ఉందికానీ ఉన్న కొందరూ విండో సీట్స్ ఆక్రమించుకునేసరికి నిండుగానే ఉన్నట్లు కనిపించింది. 

ఖాళీగా ఉన్న ఒక సీట్ కాస్త మురికిగా ఉందనిపించి ఒకసారి చేత్తో దులిపాను, బంద్ మహిమ అనుకుంటాను ఒక పెద్ద ధూళి మేఘం ఇంతెత్తున ఎగసింది, ఖర్చీఫ్ తీసి ముక్కుకి అడ్డం పెట్టుకుని మళ్ళీ దులిపాను అదే రేంజ్ లో మళ్ళీ దుమ్మొచ్చింది. నేను ఓపికగా ఎన్ని సార్లు దులిపినా నన్నుసవాల్ చేస్తున్నట్లు అదే రేంజ్ లో దుమ్ము వస్తుండేసరికి వెనక సీట్ లో కూర్చున్న ఒక పెద్దాయన “ఎంత దులిపినా అంతే వస్తుంది దానికన్నా అలాగే కూచుని ఇంటికెళ్ళాక మీ ఫాంట్ శుభ్రంగా దులుపుకోడం బెటర్” అని నవ్వుతూ సలహా ఇచ్చారు, బదులుగా నేనూ ఓ నవ్వు నవ్వి కొంచెం శుభ్రంగా కనిపించిన వెనక సీట్లో కూలబడ్డాను.

డ్రైవర్ ఎక్కాక “బస్ చెంచుపేట వరకే వెళ్ళుద్దండీ బంద్ కదా తెనాలి బస్టాండ్ కి తాళాలేశారుట” అని అనౌన్స్ చేశాడు. “హ్మ్ అక్కడనుండి ఎలా వెళ్ళాలో ఆటోలన్నా తిరుగుతున్నాయో లేదో” అనుకుంటూ కాస్త ఉక్కగా చిరాకుగా ఉండటంతో గాలికోసం కిటికీ సాధ్యమైనంత మేర తెరచి పాటలు పెట్టుకుని వింటూ సీట్ కి చేరగిలబడి పైన లగేజ్ ర్యాక్ కేసి చూస్తూ అలా ఆలోచనలలోకి వెళ్ళిపోయాను. తీరా తెనాలి వెళ్ళాక ప్రశాంతంగానే ఉందని తెలియడంతో నేను ఎప్పుడూ దిగే పాయింట్ దగ్గరే దించేశాడు.

బస్సు దిగి వంతెన మీద నడుస్తుంటే రోడ్డుకిరు వైపులా చిన్న చిన్న గంపలలో పెట్టుకుని పుట్టగొడుగులు/ పుట్టకొక్కులు/ మష్రూంస్ అమ్మే వాళ్ళు స్వాగతం పలికారు. నాకు వానాకాలం అనగానే గుర్తొచ్చే వాటిలో ఇవి కూడా ఒకటి, ఈ కూరంటే నాకు బోలెడంత ఇష్టం అయితే మాములుగా ఫాంస్ లో పెంచిన పుట్టగొడుగులు నాకు నచ్చవు. వానాకాలంలో ఇలా పల్లెల్లో కోసుకుని వచ్చి అమ్మేవి పూర్తిగా విచ్చని మొగ్గలు చిన్న చిన్నగా ఉండి మహా రుచిగా ఉంటాయి.

సూపర్ మార్కెట్స్ లో దొరికే పెద్ద పుట్టగొడుగులు వండుకుని ప్లస్ రెస్టారెంట్స్ లో దొరికే కూరలు ప్రయత్నించి అనేకసార్లు భంగపడ్డాక ఇక ఇలా లాభంలేదని వానాకాలం కోసం ఎదురు చూడడానికి అలవాటుపడ్డాను. దారిన మాములుగా మాట్లాడుకుంటూ వెళ్ళేవాళ్ళు సైతం ఆగి అప్పటికప్పుడు నిర్ణయించుకుని ఆ గంపల వేపు నడిచి బేరాలాడడం చూసి నవ్వుకుని ముందుకు సాగాను. చిన్నపుడు వర్షం పడిన ప్రతిరోజు “అమ్మా ఈరోజు పుట్టగొడుగులు మొలిచి ఉంటాయంటావా” అంటూ అమ్మని వేధించిన రోజులు గుర్తొచ్చాయి.   

అక్కడ పని అయిపోయాక అయిదున్నరకే కాస్త చల్లబడడంతో బస్టాండ్ వైపు నడక సాగించాను, సాధారణంగా క్యూలేకుండా టిక్కెట్ తీస్కునే అవకాశం ఎపుడూ కల్పించని తెనాలి బస్టాండ్ బంద్ వలన అనుకుంటాను ఖాళీగా ఉంది డైరెక్ట్ గా వెళ్ళి టిక్కెట్ తీస్కుని బస్సెక్కాను. ఈ సారి పట్టుమని పదిమంది కూడా లేరు కానీ చెంచుపేట స్టాప్ దగ్గరకి వచ్చే సరికి బస్సు నిండిపోయింది. వాతావరణం చల్లగా చాలా ఆహ్లాదంగా ఉంది మెత్తని గాలులు వీస్తూ తన సృష్టినంతటినీ భగవంతుడు సంప్రోక్షణము చేస్తున్నాడా అన్నట్లు ఆగి ఆగి కురుస్తున్న చిరుజల్లులు శరీరాన్నే కాదు మనసును కూడా పులకరింప చేస్తున్నాయి.

వాతావరణం ప్లస్ మనసు కూడా ప్రశాంతంగా ఉండటం వల్లో లేక ఈ మధ్య బయట ఎక్కువ తిరగకపోవడం అదీ పల్లెల మీదుగా ప్రయాణం చేయకపోడం వలనో తెలియదు కానీ ఈ తిరుగు ప్రయాణంలో బస్సు ముందుకు వెళ్ళేకొద్ది కనిపించే ప్రతి చిన్న దృశ్యం కూడా ఒక్కో జ్ఞాపకాన్ని కదిలిస్తూ నన్ను వెనక్కి గతంలోకి ప్రాయాణం చేయించింది. కాలవలలో సమృద్దిగా నీరు నిండి ఉండడం చూసి మనసు నిండిపోయింది. చెట్లమధ్య బస్సు పరుగులు తీస్తుంటే అప్పటివరకూ ఉన్న ఎండకి తోడు పచ్చని చెట్లపై అప్పుడే పడిన వర్షంవల్ల కాబోలు గాలి నాకు ఇష్టమైన కమ్మటి మట్టి వాసనతో పాటు మొక్కల నుండి వచ్చే ఒకరకమైన పసరు వాసనని కూడా మోసుకొస్తుంది ఆ గాలినీ ఆ పరిమళాన్నీ గుండెనిండుగా ఎంత పీల్చినా తనివి తీరలేదు.

ఇక ఊళ్ళోనే ఏదో ఒక సెంటర్ లో బోలెడన్ని పనసకాయలు పదులు ఇరవైలలో కాదు వందల కొద్దీ పనసకాయలు ఒకే చోట గుట్టగా పోసి అమ్ముతుండడం చూస్తే భలే అనిపించింది. వైజాగ్ లో చదువుకునే రోజుల్లో కాలేజ్ కి వెళ్ళేప్పుడు గోదారి జిల్లాల్లోనో విశాఖ జిల్లాలోనో దారిమధ్యలో రోడ్ పక్కన గుట్టలుగా పోసి అమ్మేవారు అవి గుర్తొచ్చాయి. అంతెందుకు అప్పట్లో మా డిపార్ట్మెంట్ లో ఒక పనస చెట్టు ఉండేది క్లాస్ బయటకు వస్తే ఎదురుగా కనిపిస్తూ పలకరించేది. ఇదివరకు గుంటూర్లోనే క్వార్టర్స్ లో ఉన్నపుడు మా కాంపౌండ్ లో కూడా పనసచెట్టు ఉండేది, శలవలకి వచ్చినపుడు ఎన్నికాయలు వచ్చాయి వివరాలు కనుక్కుని దానిని మురిపెంగా ఒకసారి చూసుకునే వాడ్ని, అవన్నీ వరుసగా గుర్తొచ్చాయ్.

నేను చూసిన గంపలు ఇంకా వెడల్పుగా ఉన్నయ్.

మరో చోట పెద్ద వెడల్పాటి గంపలలో రంగు రంగుల బుజ్జి కోడిపిల్లలని పెట్టి అమ్మడం కనిపించింది. ఇవి నేను చూసి పాతికేళ్ళుపైనే అయుంటుంది ఇంకా ఇలా అమ్ముతున్నారా అని ఆశ్చర్యమనిపించింది. చిన్నపుడు అవి కొనమని తెగ గొడవ చేసే వాడ్నట ఆ బుజ్జి బుజ్జి కోడిపిల్లలని చేతుల్లోకి తీస్కుంటే లోపలున్న వాటి శరీరభాగాలు కదులుతూ కితకితలుపెడుతూండే వెచ్చటి ఆ స్పర్శ భలే మురిపెంగా ఉండేది. అసలు అంత పెద్ద గంపలని నెత్తిన పెట్టుకుని ఎలా నడుస్తారో అనుకుని ఆశ్చర్యపోయేవాడ్ని. ఇక ఆ గంపల్లో రకరకాల రంగుల్లో కువకువలాడుతూ హడావిడిగా అటూ ఇటూ తిరుగుతూ అవి చేసే సందడి ఎంత సేపు చూసినా తనివి తీరేది కాదు.

ఇక అలా కొంచెం ముందుకు వెళితే కొంత దూరం వెళ్ళాక ఒక చోట కట్టెల అడితి కనిపించింది, దీనిని కూడా నేను చూసి చాలా ఏళ్ళవుతుంది, ఈరోజుల్లో పూర్తిగా వీటి వాడకం పోయిందనుకున్నాను కానీ పెద్ద అడితి చూస్తే ఆ ఏరియాలో బాగానే డిమాండ్ ఉన్నట్లనిపించింది. నేను చిన్నపుడు మాది కట్టెలపొయ్యే అప్పట్లో వీధికో అడితీ ఉండేది చిన్నపిల్లలం కనుక మనకి ముట్టుకోడానికి నిషిద్దం కానీ ఆటలాడడానికి ఇంట్లో చూడకుండా వాటిని తీయడం చేతుల్లో ఎక్కడో అక్కడ పేళ్ళు గుచ్చుకుపోతే పడేబాధ తర్వాత తినే తిట్లూ ఇప్పటికీ గుర్తున్నాయ్. ఈ పొయ్యిల్లోకే పిడకలు కూడా వాడేవాళ్ళం.

ఇందులోనే ఊదుగొట్టం కూడా గమనించవచ్చు

కళ్ళాపితో చక్కగా అలికి ముగ్గులు పెట్టిన గాడి పొయ్యిలో ముందు కట్టెలు పేర్చి వాటి మీద పిడకలు పెట్టి వాటిమీద కిరసనాయిలు పోసి అంటిస్తే అపుడు బాగా మంట వచ్చి పేళ్ళుకూడా బాగామండేవి. పేళ్ళు పూర్తిగా కాలిపోయి మంట తగ్గే కొద్దీ కట్టెలని మెల్లగా ఇంకొంచెం ముందుకు లోపలికి జరుపుతూ ఉండాలి. ఇంకా మంట తగ్గేప్పుడు ఇనుముతో చేసిన ఊదుగొట్టం ఒకటి ఉంటుంది దానిలోనుండి గాలి ఊదితే మంట రేగి తిరిగి రాజుకుంటుంది. ఆ ఊదుగొట్టాలని పొయ్యిదగ్గరలోనే పెట్టేస్తే సెగకి వేడెక్కిపోయేది చూస్కోకుండా అది పట్టుకుని చేతికి బొబ్బలెక్కించుకున్న రోజులు కూడా ఉన్నాయ్.

ఇక వంటయ్యాక ఉండే నిప్పులలో గెణుసుగెడ్డలు/ చిలకడదుంపలు మొక్కజొన్న పొత్తులు, ఉల్లిపాయలు కాల్చుకుని తింటూంటే ఆహా ఆ రుచి అమోఘం. ఇక రాత్రుళ్ళు ఆ బూడిదలో వెచ్చగా ఉంటుందికదా పిల్లులు వచ్చి చేరి పడుకునేవి. అందుకే తిండిలేక పస్తులుండటాన్ని చెప్పడానికి "రెండ్రోజులుగా పొయిలో పిల్లిలేవలేదు" లాంటి వాడుక సామెతలు పుట్టాయి. అలాంటి పొయ్యిల మీదే ఒకప్పుడు పెద్ద పెద్ద వంటలు కూడా ఎలా చేసేసేవాళ్ళో తలచుకుంటేనే అమ్మో అనిపిస్తుంది. పిడకలంటే గుర్తొచ్చింది కొన్ని ఊర్లలో పాడి సంపదా, చెట్లకీ గోడలకీ కొట్టిన పిడకలు కూడా నా కళ్ళకి ఇంపుగా కనిపించాయండోయ్.

మరికాస్త ముందుకెడితే బుడంపాడు చెరువు దగ్గర అనుకుంటా బస్టాపు పక్కనే కూరగాయల మార్కెట్టు కూడా చిన్నపుడు నరసరావు పేటలో నాన్నతో కలిసి తిరిగిన మార్కెట్టుని గుర్తుచేసింది. పెద్దాయ్యాక సూపర్ బజార్ కి వెళ్ళడమే కానీ కూరగాయల మార్కెట్టుకో రైతుబజార్ కో వెళ్ళడం తక్కువే నేను. ఒక వేళ వెళ్ళినా అక్కడ ఇరుకు సందులు మురికి మధ్యలో కొనడం కొంచెం చిరాకుపెట్టేవి. కానీ ఈ మార్కెట్ వాటికి భిన్నంగా వరుసగా చక్కగా పక్కాగా కట్టిన కొట్లలో నీట్ గా అరలు అరలుగా కూరగాయలను సర్ది శుబ్రత కూడా పాటిస్తూ చూడగానే దిగి కొనుక్కోవాలనిపించేంత అందంగా స్పేషియస్ గా ఉండి భలే నచ్చేసింది.

 

ఇక వీటితో పాటుగా మబ్బులు పట్టిన ఆకాశంలో చిత్ర విచిత్రమైన వర్ణాలు రూపాలు ఆవిష్కృతమై దారిపొడుగునా ఆకాశంలోకి చూసినపుడల్లా కొత్త కొత్త రూపాలతో అలరిస్తూ నాకు తోడు వచ్చాయి. నిజానికి ప్రయాణంలో నాకు చాలా ఇష్టమైన హాబీ ఇదే, బస్ కిటికీలోనుండి మేఘాలను చూస్తూ వాటికి రకరకాల రూపాలనాపాదించడం. నిన్న నాకు బోర్లా పడుకుని పుస్తకం చదువుకుంటున్న అమ్మాయినుండి డాబాపై ఆరబెట్టిన బియ్యం వడియాల దాకా రకరకాల రూపాలలో కనిపించాయి మేఘాలు. అవండీ నిన్నటి నా బస్సు ప్రయాణం నాతో చేయించిన జ్ఞాపకాలలోకి ప్రయాణం విశేషాలు.

నాతో కెమేరా తీస్కుని వెళ్ళని కారణంగా ఫోటోలేవి తీయలేదు ఇక్కడ పెట్టిన ఫోటోలన్నీ గూగులమ్మనడిగి తెచ్చినవే. ఆయా ఫోటోలను తీసిన ఒరిజినల్ ఫోటోగ్రాఫర్లకు ధన్యవాదాలు. వీటికి సంబంధించినవే నచ్చిన మరికొన్ని ఫోటోలు.

నను గాభరాపెట్టే ఇరుకు మార్కెట్

 

మొత్తం చదవండి

దొంగా - పోలీసూ - ఓ కోర్టు.

6th April-2013:
సమయం తెల్లవారుఝామున సుమారుగా మూడున్నరై ఉంటుంది, అప్పటికి గంటక్రితమే పడుకున్న నేను నాన్నగారి పిలుపుకు ఉలికిపడి నిద్రలేచాను. తను “వెనుకవేపు తలుపేయడం మరచిపోయావా తీసుంది” అని అడిగారు. నేను “లేదండీ గంటక్రితమే మంచినీళ్ళు తాగుతూ కూడా చెక్ చేశాను వేసే ఉండాలే” అనుకుంటూ హాల్ లోకి వచ్చి తలుపు చూస్తే బార్లా తెరచి ఉంది.

ఒకడుగు బయటకి వెళ్లి ఎవరైనా ఉన్నారేమో చూసి వచ్చి తలుపు వేసి ఎందుకో అనుమానం వచ్చి ఇంట్లో సామాన్లు చెక్ చేయడం మొదలెట్టాను. టేబుల్ మీద ఉండాల్సిన లాప్ టాప్ లేదు, టీవి మీద పెట్టిన స్మార్ట్ ఫోన్, కప్ బోర్డ్స్ లో ఉండాల్సిన మరో మూడు సెల్ఫోన్స్ కూడా లేవు, కొన్ని అల్మారాలలో వస్తువులు చిందరవందర చేసి ఉన్నాయ్. దాంతో ఇంట్లో దొంగతనం జరిగిందని అర్ధమైంది.

వెంటనే మిస్సింగ్ ఫోన్స్ కి రింగ్ ఇవ్వడం మొదలెట్టాం. మూడు ఫోన్లు స్విచ్చాఫ్ అని మెసేజ్ వచ్చింది నాలుగో ఫోన్ రింగ్ ఇంటి బయటనుండి వినిపించడం మొదలైంది. దానితోపాటే ప్లాస్టిక్ షీట్ మీద ఎవరో నడుస్తున్నట్లు అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. మాకు దొంగ అక్కడే ఉన్నాడేమోనన్న అనుమానం వచ్చింది. వెంటనే పోలీసుల కోసం 100 కి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పి అడ్రస్ ఇచ్చి ఎదురు చూడ్డం మొదలెట్టాం.

అడుగుల చప్పుడు ఆగిపోయింది కానీ ఫోన్ రింగ్ మాత్రం అక్కడనుండే వినిపిస్తుంది. ఐదునిముషాలకి కొంచెం ధైర్యం వచ్చి సేఫ్టీకోసం పక్కనే ఉన్న పచ్చడిబండ తీస్కుని మెల్లగా తలుపు తీసి ఫోన్ రింగ్ వచ్చిన వైపు వెళ్ళాను. అక్కడ కాంపౌండ్ వాల్ మీద ఒక ఫోన్ ఉంది. లైట్ వేసి ఆ చుట్టు పక్కల ఇతర ఫోన్లు కానీ లాప్ టాప్ కానీ దొరుకుతుందేమోనని వెతికాను. ఇంకేవీ లేవు, ఫోన్ ఉన్న ప్రదేశాన్ని చాక్ పీస్ తో మార్క్ చేసి దాన్ని లోపలికి తెచ్చేసాను. పదినిముషాలకి పోలీసులు వచ్చారు.

ఇవే టవర్ బోల్ట్స్, మా తలుపు కిటికి ఇంతే ఉంటై.

వాళ్లకి విషయమంతా వివరించాక వాళ్ళు మేమూ కలిసి నిర్ణయించిందేమంటే వెనక వైపు తలుపు పక్కన ఉన్న కిటికీ తెరచి దానిలోనుండి చేయి/ఊస ద్వారా తలుపుకు పెట్టిన టవర్ బోల్ట్ తీసి దొంగ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు అని (మీ ఇంట్లో కూడా తలుపు పక్కన కిటికీ ఉంటే దానితో సరిపెట్టకుండా తాళాలు జాగ్రత్తగా వేసుకోడం మరువకండి). వాళ్ళు ప్రైమరీ ఇన్వెస్టిగేషన్ అయ్యాక “ఫింగర్ ప్రింట్స్ దొరకచ్చు కనుక అల్మారాలలో వస్తువులను కదల్చవద్దు” అని చెప్పి ఇంటి చుట్టుపక్కల అంతా వెతికి ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకున్నాక పదింటికి స్టేషన్ కి వచ్చి కంప్లైంట్ ఇవ్వమని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. వేరే ప్రాంతంలో ఉన్నపుడు ఒకసారి రైటర్ గారితో మాట్లాడడానికి పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళినప్పటికీ కేసుపెట్టడానికి వెళ్ళడం అదే ప్రధమం.

పోలీస్ స్టేషన్ లోని క్రైం డిపార్ట్మెంట్ హెడ్ కానిస్టేబుల్ గారికి విషయమంతా వివరించాక అతనూ మరో కానిస్టేబుల్ కలిసి ఇంటికి వచ్చి వివరాలు నోట్ చేస్కుని వెళ్ళారు. ఉన్న వస్తువులేవీ కూడా వేలి ముద్రలు తీస్కోడానికి అనువుగా లేవని వదిలేశారు. ఆ సాయంత్రం మళ్ళీ స్టేషన్ కు రమ్మని చెప్పారు. ఆ సాయంత్రం నేను తెలుగులో రాసిచ్చిన రిపోర్ట్ తోపాటు దానిని వాళ్ళు ఆంగ్లంలోకి తర్జుమా చేసి కంప్యూటర్ లో  టైప్ చేసిన FIR కాపీ ఒకటి ఇచ్చారు. కేస్ లో పురోగతి ఉంటే మేమే కాల్ చేస్తామని చెప్పి నంబర్ నోట్ చేస్కుని పంపించేశారు. ఓవరాల్ గా పోలీసుల రెస్పాన్స్ నాకు చాలా బాగా నచ్చింది.

21st April 2013:
మధ్యాహ్నం ఒంటిగంట దాటింది, భోజనానికి కూర్చోబోతుండగా ఒక అన్నోన్ నంబర్ నుండి ఫోన్ వచ్చింది. ఎవరా అనుకుంటూ మాట్లాడితే “మేము ఫలానా పోలీస్ స్టేషన్ నుండి కాల్ చేస్తున్నాం, మీ లాప్ టాప్ దొరికింది వచ్చి ఐడెంటిఫై చేయండి” అని చెప్పారు. నేనూ తమ్ముడూ భోజనం కూడా చేయకుండా పరుగున పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళాం. ఒక లాప్ టాప్ ఆరో ఏడో సెల్ఫోన్స్ తీసుకువచ్చి వీటిలో మీ వస్తువులు గుర్తుపట్టండి అని అడిగారు. లాప్ టాప్, ఒక సెల్ఫోన్ మావే అని చెప్పాం. దొంగ దగ్గర ఈ మాత్రమే రికవర్ చేయగలిగామని నోకియా ఫోన్ లాక్ ఓపెన్ చేయలేక ఫ్రస్టేషన్ తో పగలగొట్టాడనీ మరో ఫోన్ పోయిందంటున్నాడనీ చెప్పారు.

"సర్లెండి ఈ మాత్రమైనా వచ్చాయి మా వస్తువులు మేం పట్టుకుపోతాం" అని చెప్పాం. ఆయన మమ్మల్ని పిచ్చివాళ్ళని చూసినట్లు చూసి నవ్వి అదంత వీజీకాదు దానికో ప్రొసీజరుంది అని మొదలెట్టారు. ఇక అక్కడ నుండి మా కష్టాలు మొదలయ్యాయ్ కేస్ బబుల్ గమ్ లా సాగడం మొదలైంది, సామాన్లు పోలీస్ స్టేషన్ లో లాకర్ లో భద్రంగా దాచారు. ఆ పక్కనే మరో సెల్ లో దొంగని కూడా పెట్టి మేపుతున్నారు. నేను మాత్రం పోలీస్ స్టేషన్ కి ఇంటికీ మధ్య చక్కర్లు కొట్టడం మొదలెట్టాను.

లీగల్ సిస్టం ఎంత చిత్రమైందంటే పోలీసులు ఇన్ఫార్మర్స్ ద్వారానో అనుమానితులపై నిఘా వేసో దొంగలను పట్టుకున్నామని చెప్తే కోర్ట్ నమ్మదట. వాళ్ళని సక్రమంగా పట్టుకున్నట్లు కూడా ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలు చూపించాలిట. ముందుగా అలాంటి ఇద్దరు సాక్షులను అరేంజ్ చేయిస్తే రెండు మూడు వారాలలో మీ సామాను మీకు ఇప్పిస్తామని చెప్పారు కానీ అలా చెప్పగలిగిన వాళ్ళు నాకు ఎవరూ తెలియరని చెప్పాను. అయితే బాగా ఆలశ్యమవుతుంది ముద్దాయి కూడా శిక్ష తప్పించుకోవచ్చు అన్నారు. నేను చేయగలిగింది ఏమీలేదని చెప్పడంతో సాధారణంగా ఎప్పటిలాగే వారి పద్దతులలో కేస్ ఫైల్ చేస్తామని చెప్పారు.

కేస్ ఫైల్ చేశాక నేను ఒక లాయర్ ని పెట్టుకుని రిటర్న్ ఆఫ్ ప్రాపర్టీ కేస్ ఫైల్ చేయాలట దానికి లాయర్ ప్లస్ కోర్ట్ ఫీజులూ చెల్లించాలి అదీకాక గెజిటెడ్ ఆఫీసర్ హోదాలో ఉన్న ఒక గవర్నమెంట్ ఉద్యోగి శాలరీ సర్టిఫికెట్ తో వస్తువుల ధరకి హామీ ఇప్పించాలిట. అంటే నేను కేస్ హియరింగ్ కి వచ్చినరోజున వస్తువులని మళ్ళీ కోర్ట్ లో హాజరుపరచాలి అలా కాని పక్షంలో ఆ ఆఫీసర్ కోర్టుకు డబ్బులు కట్టాలన్నమాట. లేదా కేస్ హియరింగ్ కి వచ్చిన రోజున కోర్టుకు వచ్చి సాక్ష్యం చెప్పి మీ వస్తువులు మీరు తీసుకు వెళ్ళవచ్చు అన్నారు. కేస్ కోర్ట్ లో ఫైల్ చేయడానికి కొన్ని రోజులు ఆలశ్యం అయింది. ఆ తర్వాత ఒక లాయర్ ని మాట్లాడాలని చెప్పి మరికొన్ని రోజులు తాత్సారం చేసి తిప్పుకున్నారు. అంతలో హియరింగ్ దగ్గర పడింది.

26th July 2013

అంతకు నాలుగు రోజుల ముందే ఈరోజు మీ కేస్ హియరింగ్ అని చెప్పడంతో పదిన్నరకు కోర్ట్ ఆవరణకు చేరుకున్నాను. నా జీవితంలో మొట్ట మొదటి సారి అక్కడికి వెళ్ళడం, కోర్ట్ అనగానే సినిమాలలో చూపించినట్లు ఎత్తైన మెట్లు భారీ సెట్టింగ్ ఊహించుకున్న నాకు మాములు భవన సముదాయం కనిపించి నిరాశపరిచింది. సరే ఇక్కడిలాగే ఉంటుందేమో అని కాస్త లోపలికి నడవగానే చెడు వినకు, అనకు, కనకు అంటూ బక్కచిక్కిన మూడు కోతి బొమ్మలు వెల్కం చెప్పాయ్. నాకు కావలసిన కోర్ట్ రూం ఎక్కడుందో వాకబు చేస్తూ మరికొంచెం ముందుకు వెళ్ళగానే న్యాయదేవత ఎదురైంది ఆవిడని తప్పుకుని ముందుకు వెళ్తే నేను వెతుకుతున్న కోర్ట్ హాల్ కనిపించింది అక్కడే ఉన్న మా పోలీస్ స్టేషన్ HC(Head constable) ని పలకరించాను. ఆయన నాతరఫున వస్తువులను రిటర్న్ చేయమంటూ లెటర్ రాసి సంతకం పెట్టించుకుని కోర్ట్ లో సబ్మిట్ చేసి "మీ పేరు పిలుస్తారు ఎదురు చూడండి" అని చెప్పారు.

మాములు పాత యూనివర్సిటీ/గవర్నమెంట్ బిల్డింగ్స్ లాగా పెద్ద పెద్ద రాళ్ళతో కట్టిన భవనం అది. ముందు కొన్ని నీడనిచ్చేచెట్లున్నాయ్ వాటికింద నాలుగైదు సిమెంట్ బల్లలు ఉన్నాయి. వాటిమీద ముద్దాయిలు సంకెళ్ళతో కూర్చుని ఉన్నారు వారిపక్కన వారికి ఎస్కార్ట్ గా వచ్చిన పోలీసులు గన్నులతో ఉన్నారు. సంకెళ్ళనీ గన్నునీ కూడా అంత దగ్గరగా చూడడం అదే మొదటిసారి. వీళ్ళేకాక రకరకాల పనులమీద వచ్చిన ఇతర వ్యక్తులు కూర్చుని ఉన్నారు. కులం జాతి మతం ప్రాంతం అనే బేధాలకి అతీతంగా అందరూ కలిసి కూచుని జడ్జిగారికోసం ఎదురు చూస్తున్నారు. ఆడవాళ్ళు, మగవాళ్ళు, పసిపిల్లలని వెంట తీస్కొని వచ్చిన వాళ్లు, యువకులు, పండు ముదుసలులు అందరూ ఉన్నారు.

ఆవేళ కాస్త ఆలశ్యంగా పదకొండుముప్పావుకి వచ్చారు జడ్జిగారు. ఆవిడ వచ్చీ రాగానే అప్పటివరకూ రిలాక్స్ గా ఉన్న వాతావరణం మారిపోయింది. ముందుగా వాయిదాలు ఇచ్చే కేసులను ఒకదాని తర్వాత ఒకటి పిలిచి పెద్దగా చర్చలేకుండానే తరువాతి వాయిదా తారీఖుని ఇచ్చి పంపించి వేస్తున్నారు. అలా ఒక పది హేను కేసులు ఇచ్చి ఉంటారు వాటిలో కొన్ని 2005 అంటే ఎనిమిదేళ్ళక్రితం పెట్టినవి కూడా ఉన్నాయ్. కాసేపటికి నా పేరు పిలిచారు లోపలికి అడుగు పెట్టాను.

బహుశా ఇది పబ్లిక్ హియరింగ్ కోర్ట్ కాదేమో పబ్లిక్ గాలరీ లాంటివి ఏవీ లేవు. ఒక పొడవైన హాలు ఉంది దానికి ఒక చివర న్యాయమూర్తి అచ్చంగా సినిమాలో చూపించినట్లే పెద్ద డస్క్ కి అవతల వైపు ఒక ఎత్తైన ధర్మాసనంపై కూర్చుని ఉన్నారు. పక్కనే ఒక గుమస్తా నిలబడి ఉన్నారు. ఆ బెంచ్ కి కింద దానిని ఆనుకుని కోర్ట్ క్లర్క్ టేబుల్ ఉంది దానికి ఒక వైపు క్లర్క్ గారు కూచుని ఉన్నారు ఇంకోవైపు సాక్షి కోసం కుర్చీ వేసి ఉంది. నేను కోర్ట్ హాలులోకి ఎంటరైన గుమ్మం అక్కడే ఉంది.

నన్ను ఆ కుర్చీలో కూర్చోమన్నారు. నా పక్కనే పిపి(పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్) నుంచున్నారు ఆయనకి కాస్త అవతల డిఫెన్స్ లాయర్ ఉన్నారు. ఈ టేబుల్ తర్వాత వీళ్ళ వెనుక కాస్త ఖాళీ వదిలి పొడవాటి టేబుల్స్ రెండువైపులా వేసి ఉన్నాయ్ వాటిముందు న్యాయవాదులు కూర్చుని ఉన్నారు. ఆ టేబుల్స్ తర్వాత హాలుకు రెండో చివర మరో గుమ్మం ఉంది దాని దగ్గరగా ఖాళీ స్థలం ఉంది అక్కడ ఎస్కార్ట్ గా వచ్చిన పోలీస్ తో కలిసి ముద్దాయి నిలబడ్డాడు.

కోర్టు బంట్రోతు వచ్చి నాతో ప్రమాణం చేయించింది, భగవద్గీత ఏవీ లేదు కానీ చేతులు కట్టుకుని సేం డైలాగ్ “దేవుని మీద ప్రమాణం చేసి అంతా నిజమే చెప్తాను అబద్దం చెప్పను” అని చెప్పాను. ఆ తర్వాత పిపి గారు ముందుగా నా పర్సనల్ వివరాలు ఆ తర్వాత జరిగిన అఫెన్స్ గురించి ఏవేవి పోయాయి ఏవి దొరికాయి ఇతరత్రా వివరాలు అడుగుతూంటే నేను చెప్పిన వాటిని తన దగ్గర ఉన్న రిపోర్ట్ తో టాలీ చేస్కుంటూ జడ్జిగారు ఆమోదం తెలపడం మొదలెట్టారు. నేను అంతా పూర్తిచేసి వస్తువులు ఐడెంటిఫై చేశాక డిఫెన్స్ లాయర్ ని ఏవైనా అభ్యంతరాలున్నాయా అని అడిగారు తను లేవని చెప్పాక అతని వస్తువులు అతనికి ఇచ్చేయమంటూ జడ్జిగారు ఆర్డర్ పాస్ చేశారు.

నేను చెప్పిన వివరాలను కోర్ట్ క్లర్క్ అక్కడికక్కడే ఒక పేపర్ మీద రాసి ఇస్తే దాని మీద ప్లస్ ఆరోజు నేను కోర్టుకు వచ్చి సాక్ష్యం చెప్పినట్లుగా ఒక రిజిస్టర్ లోనూ నేను సంతకం చేయాల్సి ఉంటుంది బయట వెయిట్ చేయమన్నారు. నాతో ప్రమాణం చేయించిన బంట్రోతు వచ్చి సంతకాలు పెట్టించుకుని “డబ్బులు ఇవ్వు” అని డైరెక్ట్ గా అడిగింది. ఒక్క క్షణం స్టన్ అయిన నేను “అదేంటమ్మా పదడుగుల దూరంలో గుమ్మం అవతల న్యాయమూర్తిని పెట్టుకుని ఇలా అడగడానికి భయమేయట్లేదా?” అని అడిగాను. ఇక్కడ ఇదంతా కామనే సార్ కాఫీకైనా ఒక ఇరవై రూపాయలివ్వండి అంటూ దబాయించి మరీ తీస్కుంది.

ఈ ప్రొసీజర్ అంతా అయిన ఒక గంటకి న్యాయవాదుల సంతకాలతో కోర్ట్ ఆర్డర్ విడుదలయ్యాక దాన్ని తీస్కుని అదే ఆవరణలో ఉన్న క్లరికల్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళి వస్తువులు హాండోవర్ చేస్కున్నట్లు ఒక పర్సనల్ బాండ్ మీద రెవెన్యూ స్టాంపులపై సంతకాలు చేసాక నా వస్తువులు నా చేతికి వచ్చాయి. రికవర్ చేయని రెండు సెల్ఫోన్స్ పై ఆశలు వదిలేసుకోవడమే తప్ప ఇక చేయగలిగింది ఏం లేదని చెప్పారు. ఐతే లాప్ టాప్ చెక్కుచెదరకుండా ఎలా ఉన్నది అలానే చేతికి రావడం మాత్రం బోలెడంత సంతోషాన్నిచ్చింది.

అదండీ నేను చూసిన ఒక సీరియస్ దొంగతనం సంగతి. ఈ సిరీస్ లో ఇదే ఆఖరి పోస్ట్. కేవలం టవర్ బోల్ట్ వేసి తాళం మర్చిపోయి పడుకోవడమనే చిన్న పొరపాటు వల్ల వాడెవడో మా ఇంటికొచ్చి దొంగతనం చేస్తే నాలుగు నెలల పాటు టెన్షన్, తిప్పట, కొంత అనవసర ఖర్చు, రెండు సెల్ఫోన్స్ నేను చెల్లించిన మూల్యం కాగా దాని మూలంగానే జీవితంలో మొదటిసారి పోలీస్ స్టేషన్, కోర్టు లకు వెళ్ళి సిస్టం గురించి తెలుసుకుని కొత్త అనుభవాన్ని చవి చూశాను. విచిత్రం ఏవిటంటే దొంగలని పట్టుకొని ప్రాపర్టీ రికవర్ చేయడానికి పోలీసులకి పదిహేను రోజులు పడితే, కోర్టుకు సబ్మిట్ చేసి నా వస్తువులు నాకు ఇప్పించడానికి మూడునెలలు పట్టింది.    

మొత్తం చదవండి

భాగ్ మిల్కా భాగ్

నాకు నచ్చిన సినిమాలంటూ ఈ బ్లాగ్ లో రాస్తుంటాను కానీ ఒకోసారి మరీ నచ్చిన సినిమాల గురించి అసలు పోస్ట్ రాసే సాహసం చేయను. ఎందుకంటే కొన్ని సినిమాలను చూసి ఆస్వాదించగలమే కానీ విశ్లేషించలేం. అలాంటి వాటిలో “భాగ్ మిల్కా భాగ్” కూడా ఒకటి.

అయితే నేనీరోజు వరకూ వాయిదా వేసినట్లు సినిమా నిడివి గురించి భయపడి చూడకుండా ఎవరైనా మిగిలిపోయి ఒక మంచి సినిమాను మిస్ అవుతారేమోనని ఈ పోస్ట్ రాస్తున్నాను. మూడు గంటల తొమ్మిది నిముషాల ఈ సినిమా ఈ తరం ప్రేక్షకులకు ఖచ్చితంగా సాగదీసినట్లు అనిపించవచ్చు. సినిమాలో ఒక అరగంట సులువుగా ట్రిమ్ చేయగల సన్నివేశాలున్నట్లు నాకు కూడా అనిపించింది.

కానీ మనం బయోపిక్ చూస్తున్నాం అనే విషయం గుర్తుంచుకోండి, జీవితంలో జరిగే అన్ని సంఘటనలు ఆసక్తికరంగా ఉండవు కానీ జరుగుతాయి. ఓ అరగంట పాటు బోర్ భరించడానికి సిద్దమైతే రెండున్నరగంటల అద్భుతాన్ని వీక్షించే అవకాశం మీదవుతుంది.

సినిమాలో ఫరాన్ అక్తర్ ఎక్కడా నాకు కనిపించలేదు కేవలం మిల్కాసింగ్ మాత్రమే కనిపించాడు. ఈ సినిమా కోసం తనని తాను మలచుకున్న తీరు తన నటన ఎప్పటికీ గుర్తుండిపోతుంది, తన కోసం ఈ సినిమా చూసేయచ్చు. చిన్నప్పటి మిల్కాగా చేసిన మాస్టర్ జప్ తేజ్ సింగ్ కూడా గుర్తుండి పోతాడు. మిల్కా సింగ్ ని చిన్నప్పటి నుండి అమ్మలా చూసుకునే అక్కగా దివ్యాదత్తా చాలా బాగా చేసింది. సోనం కపూర్ ఈజ్ క్యూట్.

ఈ సినిమాలో మనసుని తాకే సన్నివేశాలున్నాయ్, సున్నితమైన ప్రేమ ఉంది, చక్కని హాస్యం ఉంది. అద్భుతమైన నేపధ్య సంగీతం ఉంది, అది సినిమాటోగ్రఫీతో కలిసి ఎంత ఎఫెక్టివ్ గా ఉంటుందంటే సినిమా చూస్తూ అథ్లెట్స్ తో పాటు మనమూ పరిగెడతాం, మిల్కా ఎమోషన్స్ ని మన ఎమోషన్స్ గా ఓన్ చేసుకుంటాం. సినిమా అంతా చిన్న చిన్న ఫ్లాష్బాక్ ఎపిసోడ్స్ తో ప్రసూన్ జోషీ రాసుకున్న స్క్రీన్ ప్లే ఆకట్టుకుంటుంది.

ఒక మనిషి తన పరిమితులను ఎంతవరకూ స్ట్రెచ్ చేయగలడు, తనతో తాను యుద్దంచేసి అన్నిరకాల భయాలను బలహీనతలను జయించి తనని తాను విజేతగా ఎలా నిలుపుకున్నాడు అనేది తెలుసుకోడానికి ఈ సినిమా చూడండి. ఇది ఓ రచయిత ఊహల్లోంచి పుట్టిన పాత్రకాదు నిజజీవితంలోనుండి పుట్టిన పాత్ర.

ఈ సినిమా గురించి సమీక్షలు విశ్లేషణలు చదివింది చాలు, జూలై పన్నెండో తారీఖున విడుదలైన ఈ సినిమా మీరు ఇంకా చూసి ఉండకపోతే వెంటనే ఈ క్రింది ట్రైలర్ చూడండి అది ఏమాత్రం మిమ్మల్ని ఇంప్రెస్ చేసినా వెంటనే మీరీ సినిమా చూడండి నిరుత్సాహ పరచదు, ఒక మంచి సినిమా చూశామన్న అనుభూతిని మిగులుస్తుంది.

ఈ సినిమా Rottentomatoes రేటింగ్ : 83% ఫ్రెష్  
ఈ సినిమా IMDB రేటింగ్ : 

మొత్తం చదవండి

ఈ బాలుడూ మహా చోరుడు సుమీ!!

అవి నేను మా పాత వీధి బళ్ళోనే కొత్తగా నాలుగో తరగతిలో చేరిన రోజులు. ఆ ఏడాది మా బళ్ళో హనుమంతరావ్ అని ఒకడు చేరాడు. నిజానికి వాడి వయసు ప్రకారం వాడు ఏ ఏడోతరగతిలోనో ఉండాల్సిన వాడు కానీ డిటెన్షన్స్ తో బళ్ళు మారి ఇంకా నాలుగులోనే ఉన్నాడు. మా అందరికంటే పెద్దాడవడంతో వాడికి తెలియని విషయం, చేయని అల్లరి ఉండేది కాదు. నాఖర్మ కొద్దీ వాడు నాకు ఆర్యా-2 లాంటి ఫ్రెండ్. నేనెంత వదిలించుకోవాలని చూసినా తుమ్మబంకలా అంటుకునేవాడు.

వాడిదగ్గర నేర్చుకునే కొత్త కొత్త ఆటలు, ఇంకా స్కూల్ దగ్గరలో ముళ్ళకంపల్లోకి సైతం ధైర్యంగా వెళ్ళి కోసుకొచ్చుకున్న సీమ చింతకాయలు, రేగుపళ్ళు, చింతకాయలు లాంటివాటిలో వాటా తీస్కోడం బానే ఉండేది కానీ వీడితో కలిసి అల్లరి చేస్తూ స్కూల్ పక్కనే ఉన్న మా ఇంట్లో వాళ్ళకి నేనెక్కడ దొరికిపోతానో అని అనుక్షణం భయంతో చచ్చేవాడ్ని. వాడికి ఎక్కడెక్కడి డబ్బులు చాలేవి కాదు అమ్మ ఇంటర్వల్ లో కొనుక్కోమని నాకు ఇచ్చే పదిపైసలు బతిమాలో భయపెట్టో వాడే తీసేస్కునేవాడు.

ఆటల్లో పందెంగా నోట్ బుక్స్ మధ్యలో ఉండే తెల్లకాయితపు ఠావులు పెట్టి నిక్కచ్చిగా అవి వసూలు చేసేవాడు. ఒకోసారి అవి చాలక ఇంటర్వెల్ లో క్లాస్ లో ఎవరూ లేని టైం చూసుకుని పిల్లల నోట్సుల్లో పేపర్లు దొంగతనం చేసేవాడు వాడికి పార్టనర్ ని నేను :-) ఇదే నాకు గుర్తుండి నేను చేసిన మొదటి దొంగతనం. ఎక్కడ దొరికిపోతానో అనే భయంతో ఒకోసారి నేను రానురా అని చెప్పి తప్పించుకోడానికి నా నోట్స్ లో పేపర్లు కూడా యధేచ్చగా చింపి  ఇచ్చేసేవాడ్ని. అయితే నా నోట్సులన్నీ ఒకటొకటిగా సైజ్ తగ్గిపోడం మా ఇంట్లో అమ్మానాన్న ఇద్దరూ గమనించారు.  

నన్ను అడిగితే "ఏమీ తగ్గలేదు" అని కాసేపు బుకాయించినా వాళ్ళు పాత కొత్త నోట్సులు కంపేర్ చేసి చూపించేసరికి “నాకు తెలియకుండా ఎవరో కొట్టేస్తున్నారమ్మా...” అని అలవోకగా ఆబద్దమాడేసి ఆ విషయం మర్చిపోయాను. కానీ అలా వదిలేస్తే మా పేరెంట్స్ మా పేరెంట్స్ ఎందుకవుతారు సైలెంట్ గా నామీద నిఘా పెట్టారు. ఒకరోజు మా హనుమంతు గాడు పేపర్లు నొక్కేయడం నేనేమో గుమ్మంలో కాపలా ఉండి ఎవరైనా వస్తున్నారేమో అని చూస్తూ వాడికి హెల్ప్ చేయడం మా వాళ్ళ దృష్టిలో పడింది. ఇంక అంతే ఆ రోజు సాయంత్రం ఇంటికొచ్చాక అమ్మా నాన్న ఇద్దరి చేతిలో దెబ్బలు పడ్డాయ్. నా లైఫ్ లో నాకు గుర్తున్నంతవరకూ వాళ్ళతో దెబ్బలు తిన్న సంధర్బం అదొక్కటే. అన్నేళ్ళుగా ఎపుడూ చేయిచేస్కోని వాళ్లు ఆపని చేసేసరికి బాగానే బుద్దొచ్చి వెంటనే హెడ్ మాస్టార్ కి కంప్లైంట్ చేస్తానని బెదిరించి హనుమంతుగాడి స్నేహం వదిలించుకున్నా.

అంత మాత్రం చేత నేనేదో బుద్దిమంతుడ్ని అయిపోయాను అనుకుంటున్నారా హహహ :-) బుద్దిసంగతి ఎలా ఉన్నా ఒక విషయం స్పష్టంగా అర్ధమైంది “అల్లరి చేసినా కూడా పెద్దోళ్ళకి దొరికిపోకుండా చేయాలి” అనే విషయం వారం రోజులు తగ్గని వాతల సాక్షిగా బోధపడింది :-) ఐతే అప్పటినుండీ నేను చేసే దొంగతనాలు మా వంటింటికే పరిమితం చేశా. అవికూడా ఆ వయసులోనే ఎంతో ప్లాన్డ్ గా చేసే వాడ్ని.
  

ఉదాహరణకి కోటా ప్రకారం అమ్మ మనకి ఇచ్చే ఒకటి రెండు లడ్డూలు చాలేవి కాదు, అదనంగా తినాలనిపించేది. అప్పుడు అమ్మని అడిగితే “అన్నం తినకుండా అన్నీ చిరుతిళ్ళే తింటావేం రా” అని తిడుతుంది కదా... అందుకని సైలెంట్ గా వంటగదిలో లడ్డూల డబ్బాలోనుండి నాలుగు లడ్డూలు తీసి వాటిలో నుండి కొంచెం కొంచెం తుంచుకుని ఒక చిన్న లడ్డూ చేసుకుని ఆ నాలుగింటినీ తుంచినట్లు తెలియకుండా నంబర్ తేడా రాకుండా మళ్ళీ బుద్దిగా కొంచెం చిన్న సైజ్ లడ్డూల్లాగా చుట్టేసి డబ్బాలో పెట్టేసేవాడ్ని. అపుడు ఒకవేళ అమ్మ తర్వాత చూసుకున్నా కూడా లెక్క తేడా రాదు కదా సో చిన్న చిన్న లడ్డూలు చేశాను గాబోలు అనుకుని సరిపెట్టేసుకుంటుంది కానీ మనమీద అనుమానం పడదనమాట.

అలాగే కారప్పూస/జంతికలు/చక్రాలు లాంటివి ఉన్నాయనుకోండి అవి ప్లెయిన్ డబ్బాలో అయితే పెద్దగా ఇబ్బంది ఉండదు ఎన్ని కావాలంటే అన్ని తీస్కోవచ్చు అదే లెవల్ తెలిసేలా అడ్డగీతలున్న డబ్బాలోనో లేక నిండుగా ఉన్నపుడో తీస్కోవాలనుకోండీ అపుడు మనకి నచ్చినన్ని పైపైనుండి తీస్కుని లెవల్ తగ్గినట్లు తేడా తెలియకుండా చక్రాలని చేత్తో కొంచెం పైకి లాగి తేలికగా లెవల్ పైకి కనపడేలా సెట్ చేయాలనమాట. కానీ వీటితో అసలు ఇబ్బంది దొంగతనం చేసేప్పుడుకన్నా జోబులో ఎత్తుగా కనపడో, నోట్లో కర కర మంటూనో దొంగని పట్టించేస్తాయ్. అందుకని ఎత్తుగా కనపడకుండా వాటిని కొంచెం చిన్న ముక్కలుగా నలిపేసి జోబులో పోస్కుని ఒక్కోముక్కని ముందు నోట్లో నానేసి అపుడు చప్పుడు రాకుండా తినాలనమాట.

ఇంత ప్లాన్డ్ గా చేసినా ఒకోసారి దొరికిపోతాం. ఒకసారి ఏమైందంటే అప్పుడు నేను ఏడో, ఎనిమిదో చదువుతున్నాను. అమ్మ సగ్గుబియ్యం వడియాలు చేద్దామని మూడు కేజీల సగ్గుబియ్యం తెప్పించి రామనవమికి పానకం చేసుకునే చిన్న స్టీల్ బిందెలో పోసి ఒక అట్టముక్క దానికి మూతగా పెట్టింది. మనకి ఆటల మధ్యలో ఏదో ఒకటి నమలడానికి ఉండాలి టైంకి వంటింట్లో ఏవీ దొరకలేదు సో సగ్గుబియ్యం కూడా తినేవే కదా ట్రైచేసి చూద్దాం అని చూస్తే భలే ఉన్నాయనిపించింది, ఎక్కువసేపు నమలచ్చు పైగా ప్యూర్ స్టార్చ్ కావడంతో ఎనర్జిటిక్ గా కూడా ఉండేవి. ఇక చూస్కోండి పదినిముషాలకోసారి లోపలికి వెళ్ళడం ఆ అట్టముక్కని చేయి మాత్రం పట్టేట్లుగా కొంచెం పైకి లేపి ఓ గుప్పెడు జోబులో పోస్కుని రావడం.

ఇలా ఓ పదిరోజులు పోయాక ఓ ఆదివారం ఉదయం వడియాల కోసం అమ్మ అన్నీ సిద్దం చేస్కుని సగ్గుబియ్యం తీస్కురమ్మంది. నేను కొంచెం టెన్షన్ పడ్డా అయినా “ఆ నేనెన్ని తినుంటా రోజుకి కొన్ని గుప్పెళ్ళేగా మహా ఐతే ఒక అరకేజీ తగ్గుంటాయ్ అమ్మకి తెలీదులే” అనుకుని సైలెంట్ గా బిందె తీస్కొచ్చి ఎదురుగా పెట్టా. మూత తీసిన అమ్మ షాక్... బిత్తరపోయి లోపలికి చేయిపెట్టి బిందెను అటూ ఇటూ తిప్పి ఎంతచూసినా అరకేజీనే ఉన్నాయ్. నేను అరకేజీ తిన్నాననుకుని రెండున్నర కేజీలు తినేసి కేవలం అరకేజీ మిగిల్చానన్న విషయం నాకు అర్ధమైంది. సరుకుల్లో మూడుకేజీలు రాస్తే అరకేజీనే తెచ్చారా అని మొదట సందేహపడ్డారు కానీ మెల్లగా నన్నడిగారు “ఏం జరిగింది నాన్నా?” అంటూ.

ఆబద్దమాడితే ఏం జరుగుతుందో అనుభవపూర్వకంగా  తెలుసు కాబట్టి నిజం చెప్పేసి అన్ని తిన్నాననుకోలేదమ్మా అని అమాయకంగా ఫేస్ పెట్టేశాను. ఇక ఆ రోజంతా ఒకటే నవ్వులు, “అన్ని తిని ఎలా అరిగించుకున్నావురా అది కడుపా గ్రైండరేమైనా మింగేశావా?" అని జోకులేసినా ఎక్కడ వాతం చేస్తుందో అని భయపడి వాము, అల్లం మురబ్బా లాంటివి తెప్పించి పెట్టి నాల్రోజులు జాగ్రత్తగా చూసుకున్నారు. ఆ తర్వాత చాలా రోజులు ఇదే విషయం మీద నాపై జోకులు పడ్డాయనే విషయం ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదుకదా. దెబ్బలకన్నా జోకులు చాలా మేలులే అని భరించేశా అనుకోండి.

సరే ఇక అలా అలా పెరిగి పెద్దయ్యాక ఇంజనీరింగ్ లో చేరిన తర్వాత ఎపుడైనా డిన్నర్ కోసం పెద్ద పెద్ద రెస్టారెంట్స్ కి వెళ్ళినపుడు వాళ్ళు చివర్లో స్వీట్ సోంఫ్ ఇస్తారు కదా అది ఖర్చీఫ్ లోనో వాడే ఇచ్చే పేపర్ నాప్‌కిన్స్ లోనో పొట్లం కట్టేసి తీస్కొచ్చేయడం బాగా అలవాటైంది. డిమ్ లైటింగ్ ఉండేదేమో ఈ కొట్టేసే కార్యక్రమం నిర్విఘ్నంగా పక్కటేబుల్ వాడిక్కూడా తెలియకుండా చేసేసే వాడ్ని, అది కొన్ని రోజులు బాగానే ఎంజాయ్ చేశా ఎప్పుడూ ఎవరికీ దొరకలా.

అయితే అసలు క్లెప్టోమానియా అని అనుమానించేంత సంఘటన నాకు ఉద్యోగం వచ్చిన కొన్నేళ్ళకి జరిగింది. అప్పట్లో వృత్తిరీత్యా తరచూ ఇండియాలోనూ అమెరికాలోనూ రకరకాల ఊర్లు తిరుగుతూండేవాడ్ని కంపెనీ డబ్బులే కాబట్టి పెద్ద పెద్ద స్టార్ హోటల్స్ లో బస చేసే వాడ్ని. ఆ హోటల్స్ లో వాళ్ళు ఇచ్చే హాండ్ టవల్స్, ఒకటీ అరా చిన్న చిన్న డెకరేటివ్ ఆర్టికల్స్, రూం సర్వీస్ కి తెచ్చిన కట్లెరీలో ఆసక్తికరమైనవి ఉంటే అవి ఇలాంటి వాటిలో ఏదో ఒకటి సైలెంట్ గా బాగులో సర్దేసే వాడ్ని, అదికూడా అస్సలు అనుమానం రాకుండా పొరపాటున సర్దినట్లు సర్దేవాడ్ని. ఇది తరచుగా ప్రతి ట్రిప్ లో చేయకపోయినా అప్పుడప్పుడూ హోటల్ కి ఒక ఐటం చొప్పున సావనీర్ లాగా కలెక్ట్ చేసేవాడ్ని. అయితే ఇదంతా పూర్తి స్పృహలో కాకుండా ఏదో యధాలాపంగా జరిగిపోతుండేది కానీ అదృష్టవశాత్తు ఎపుడూ దొరికిపోలేదు.

అలాంటి టైంలో ఒక సారి ఇల్లుమారుతున్నపుడు ఇలా కలెక్ట్ చేసినవి అన్నీ ఓ పది వస్తువులు వరకూ కప్ బోర్డ్ లో ఒకే చోట కనిపించేసరికి అప్పుడు సడన్‌గా షాక్ కొట్టింది. “అరే నాన్న సావనీర్స్ అనేవి నువ్వు తెచ్చుకునేవి కాదురా వాళ్ళు ఇచ్చేవి, ఇది పూర్తిగా దొంగతనమే” అని ఎరుక వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా చాలా ఎంబరాసింగ్‌గా ఫీల్ అయ్యాను. ఒకవేళ దొరికి ఉంటే నా పరువుతో పాటు నేను పని చేస్తున్న కంపెనీ పరువు కూడా ఏమయ్యేదో తలచుకుంటేనే ఒళ్ళు జలదరించింది. ఇలా లాభంలేదని వాటినన్నిటిని అక్కడే డస్ట్ బిన్ లో పడేసి అప్పటినుండీ ఇలాంటి టెండెన్సీ పట్ల కాస్త ఎరుకతో అప్రమత్తంగా ఉండటం ప్రారంభించాను. ఆ తర్వాతెపుడూ మళ్ళీ రిపీట్ అవలేదు. ఆఖరికి కింగ్ ఫిషర్ ఎయిర్ లైన్స్ సర్వీస్ మొదలెట్టిన కొత్తలో ఫ్లైట్లో కాంప్లిమెంటరీ హెడ్ ఫోన్స్ ఇచ్చినా కూడా అవి కాంప్లిమెంటరీనే కదా అని ఒకటికి రెండు సార్లు కన్ఫర్మ్ చేస్కున్నాక కానీ ఇంటికి తెచ్చుకోలేదు.       

అవండీ నాలోని తీఫ్ తిరుమలై కబుర్లు. నిన్న నా క్లాస్మేట్స్ చేసిన దొంగతనం గురించీ, ఈరోజు నేను చేసిన సరదా దొంగతనాల గురించీ విన్నారు కదా ఇక ఓ సీరియస్ దొంగతనం (నేను చేసింది కాదులెండి) గురించి వచ్చేనెల్లో తెలుసుకుందాం. నెలా అని అలా ఆవలించకండి... మరి మూడ్రోజుల్లో నెలమారిపోతుంది :-)

మొత్తం చదవండి

హాస్టల్ – 11 (ఇంటిదొంగను ఈశ్వరుడైనా...)

ఇది నా హాస్టల్ కబుర్లు టపాల సిరీస్ కు కొనసాగింపు. ఆ సిరీస్ గురించి తెలియని వారు ఇక్కడ క్లిక్ చేసి ముందు పది టపాలు చదవచ్చు. 

ఇంటిదొంగను ఈశ్వరుడైనా పట్టలేడనే సామెత మీరు వినే ఉంటారు కదా... ఆ ఈశ్వరుడు పట్టలేడేమోకానీ మా AO గారు తలుచుకుంటే మాత్రం పట్టేస్తారు. AO అంటే మా ఇంటర్మీడియెట్ కాలేజ్ Administrative Officer. నిజానికి ప్రిన్సిపల్ అనే పిలవాలి కాకపోతే ఆయనే మా కాలేజ్+రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్+పక్కన ఉన్న చిన్న హైస్కూల్ అడ్మినిస్ట్రేషన్ పనులు అన్నీ కూడా చూసుకుంటుంటారు కనుక AO అని ఫిక్స్ చేశారు.

ఆయనపేరు ప్రభాకర్, చాలా హ్యాండ్సమ్‌గా ఉంటారు, నిండైన రూపం, కళ్ళద్దాలుపెట్టుకుని, గుబురుమీసాలతో అప్పుడప్పుడు కొన్నిరోజులు నిండుగా గడ్డంపెంచి, ఎక్కువ రోజులు క్లీన్ షేవ్‌తో, ఎప్పుడూ మడతనలగని ఇస్త్రీబట్టలతో లైట్‌కలర్ షర్ట్‌ని డార్క్‌కలర్ ట్రౌజర్‌లోకి నీట్‌గా టక్‌ చేసి చూపులకి కొంచెం పొట్ట పెంచిన మళయాళ హీరో మమ్ముట్టీలా కనిపిస్తారు.

చూడటానికి హీరోలాగా కనిపిస్తారు కానీ మాపాలిట పెద్ద విలన్, ఛండశాసనుడు. అసలు నేను అక్కడ చదివిన రెండేళ్ళలో ఆయన నవ్వుతుండగా ఓ పదిసార్లకన్నా ఎక్కువ చూసి ఉండను. నేనేమిటీ ఎవ్వరూ చూసి ఉండరు ఇక ఆయన చేతిలో దెబ్బలు తినని స్టూడెంట్ అంటూ ఎవరూ ఉండేవారు కాదు, ఏదోరకంగా అందరమూ ఆయన కోపాన్ని చవిచూసినవాళ్ళమే. పైకి ఆయన్ని అందరమూ తిట్టుకున్నా చాలామందికి సీక్రెట్ గా ఆయనంటే ఒక హీరోవర్షిప్ ఉండేదని నా అనుమానం.

సరే ఇక మన కథానాయకుడు అదేనండీ మా తీఫ్ తిరుమలై దగ్గరకి వస్తే మావాడు ఓ మోస్తరు పొడవు, బక్కపలచని పర్సనాలిటీ, తెల్లటి తెలుపు చటుక్కున చూస్తే బాలీఉడ్ బడ్డింగ్ హీరోలా ఉంటాడు దానికి తోడు పరమ అమాయకమైన ఫేస్. కానీ మావాడు శివలో నాగార్జునలా ఒక గ్యాంగ్ ని వేస్కుని తిరుగుతుండేవాడు. ఆయన గ్యాంగ్ అన్నీ మంచి పనులు చేస్తే మా వాడి గ్యాంగ్ రాత్రుళ్ళు హాస్టల్ గోడదూకి వెళ్ళి పరోఠాలు, బిర్యానీ తెచ్చి అమ్మడం, మధ్యలో తగిలిన చెరుకు తోటలో చెరుకు గడలు కొట్టుకొచ్చి ఇవ్వడం, ఇంకా ఇలాంటి కృష్ణలీలలు కొన్ని చేసేవాడు.

మా క్యాంపస్ మొత్తానికి ఒక చిన్న క్యాంటీన్ కమ్ ప్రొవిజినల్ స్టోర్ ఒకటి ఉండేది పక్కన ఫోటోలో చూపించినంత పోష్ సెటప్ కాకపోయినా అప్పట్లో మా రేంజ్ కి అది పోష్ సెటప్ తోనే ఉండేది ఒక వైపు కౌంటర్ అందులోనే ఒక వైపు కుర్చీలు టేబుల్స్ వేసి ఉండేవి కౌంటర్ లో బేకరీ ఐటంస్ తో పాటు స్టూడెంట్స్ కి అవసరమయ్యే చిన్న చిన్న వస్తువులు సబ్బులు, షాంపూలూ, పేస్టులు, బ్రష్షులు, బుక్స్, పెన్సిల్స్ ఇతరత్రా అన్నీ స్టాక్ మెయింటెయిన్ చేసేవాళ్ళు. ఆ ఓనర్స్ రాత్రి ఎనిమిది గంటలకు క్యాంటీన్ మూసేసి పక్కన ఉండే పల్లెకి వెళ్ళిపోయేవాళ్ళు.

క్యాంటీన్ మెయిన్ గేట్ కి దగ్గరలో ఉండడంతో అక్కడి సెక్యూరిటీనే క్యాంటీన్ కు సైతం సెక్యూరిటీ అనమాట. ఐతే వాళ్ళు గేట్ దగ్గర కూర్చుంటారు కదా బయటనుండి వచ్చే వాళ్ళని ఆపగలరు కానీ క్యాంటీన్ వెనక వైపు హాస్టల్ నుండి ఈజీ యాక్సెసిబుల్ గా ఉండేది కనుక హాస్టల్ నుండి ఎవరైనా ఎంటర్ అయితే ఏం చేయలేరు. మా తీఫ్ తిరుమలై ఈ విషయం గమనించాడు ఆలశ్యం చేయకుండా ఒక రోజు ప్లాన్ గీసేశాడు. విజయవంతంగా అమలు పరిచాడు. ఎంత విజయవంతంగా అంటే చోరీ జరిగినట్లు వాళ్ళకే తెలియనంతగా మానేజ్ చేశారా గ్యాంగ్.

ఎలా ఎంటరయ్యే వాళ్ళో తెలీదు కానీ దొంగతనం జరిగిన ఆనవాలేవీ మిగిల్చే వారు కాదు, వెళ్ళినవాళ్ళు కూడా స్వల్పంగా తీస్కొచ్చేవాళ్ళట అంటే కేవలం ఒక వారం పదిరోజులకు సరిపడా స్టఫ్ మాత్రమే తెచ్చేవాళ్ళు. ఎంత జాగ్రత్తగా అంటే ఓనర్స్ సరుకులో తేడా వచ్చినా లెక్కల్లో ఏదో తేడా జరిగిందని అనుకునే వాళ్ళే కానీ దొంగతనం అనుకునే వాళ్ళుకాదు. అలా అవసరమైనపుడల్లా స్టోర్ రూంకి వెళ్ళి తెచ్చుకుంటున్నట్లు తెచ్చుకోవడం మొదలెట్టారు ఇలా కొన్ని రోజులు జరిగాక ఓసారి ఎక్కువ తేవడం జరిగిందో లేక రిపిటీషన్ వల్లనో ఓనర్ వాళ్ళకి అనుమానం వచ్చి మా A.O. గారికి కంప్లైంట్ చేశారు. 

మా చండశాసనుడు గారికి ఒక అలవాటుంది పిల్లలు అక్రమమైన పనులేమన్నా చేస్తున్నారేమో అని చెప్పకుండా  ఉన్నట్లుండి హాస్టల్ లో రూంస్ మొత్తం మెరుపు తనిఖీలు చేయిస్తుంటారు. వాటిల్లో మా వాళ్ళు తెచ్చే దొంగ సరుకు ఎపుడూ బయటపడేది కాదు. సరే తక్కువ తెస్తున్నారు కదా అందుకే దొరకట్లేదేమోలే అనుకునే వాళ్ళం మేము. ఆరోజు కూడా ఉదయం బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసి రూముల్లో గోలగోలగా టైంపాస్ చేస్తున్నాం ఉన్నట్టుండి “రేయ్..” అంటూ సింహఘర్జన వినిపించింది. అరక్షణంలో అందరం కలుగులో నుండి బయటపడ్డ చిట్టెలుకల్లా రూముల్లోనుండి కారిడార్ లోకి వచ్చేశాం.

పొడవాటి కారిడార్ చివర నుంచుని ఉన్న మా ఛండశాసనుడు “అందరూ ఒక్క నిముషంలో మీ ట్రంకులు తాళాలు తీసి అక్కడే పెట్టి బయటకి వెళ్ళి నుంచోండి, ఒక్కొక్క రూం వాళ్ళని పిలుస్తాను” అని చెప్పారు. సాథారణంగా ఇలాంటి తనిఖీలు వార్డెన్స్ మీద, కొందరు ముఖ్యులైన స్టూడెంట్స్ మీదా వదిలేసి సూపర్వైజ్ చేసే ఆయన ఈ రోజు స్వయంగా రంగంలోకి దిగి ఒకో రూంలో తను కూడా నుంచుని అన్నీ తీయించి చూస్తున్నారు. మాకెవరికీ క్యాంటీన్ ఓనర్ కంప్లైంట్ చేసిన విషయం తెలీదు. నింపాదిగా నుంచుని వేడుక చూస్తున్నాము.

మా తీ.తి గాడి రూం తనిఖీ మొదలైంది, అప్పటికే ఆ రూం వాళ్ళమీద అనుమానముందేమో మరింత జాగ్రత్తగా ఎక్కువ సమయం తీస్కుని వెతికారు కానీ ఏవీ దొరకలేదు పక్కరూం అయిన మమ్మల్ని ఆల్రెడీ పిలవడంతో మేం వెళ్ళి రూం బయట నుంచుని ఎదురు చూస్తున్నాము. A.O. గారు బయటకు వస్తూ యథాలాపంగా తల ఎత్తి గుమ్మం పైకి చూసి ఒక్క నిముషం ఆగి వార్డెన్ గారిని పైన ఉన్న ఎలెక్ట్రిక్ స్విచ్ బోర్డ్ ఓపెన్ చేయమన్నారు.

ఇప్పుడంటే ఎలెక్ట్రిక్ వైరింగ్ అంతా కన్సీల్డ్ గా గోడల్లోంచే లాగేస్తున్నారు కానీ పాత బిల్డింగులకి బయటనుండే ఇచ్చే వారు ఆ వైర్లన్నీ ఒక స్విచ్ బోర్డ్ లోనికి వెళ్ళేవి అది ఒక పెద్ద సూట్ కేస్ తరహాలో తెరచి మూయగల గొళ్ళెం ఉన్న చెక్కబాక్స్ దాని పైన అన్ని రకాల స్విచ్ లు ప్లగ్ పాయింట్స్ బిగించి ఉండేవి. ఆ బోర్డ్ తెరిచినపుడు లోపల వైర్లు ఉన్నాకానీ బోలెడంత ఖాళీ కూడా ఉండేది పైనున్న బొమ్మలో చూపించినట్లు. సో వార్డెన్ మా తీ.తి గాడి రూంలోని ఆ స్విచ్ బోర్డ్ తెరవగానే పైనుండి చాక్లెట్లు, బిస్కట్లు, సబ్బులు, బ్రష్షులు, పేస్టులు వర్షంలా కురవడం మొదలైంది. సో ఇన్ని రోజులు ఆ బోర్డ్ లో దాచడం వల్ల ఎవరికీ దొరకలేదన్న విషయం ఛండశాసనుడితో పాటు మాక్కూడా అర్ధమైంది.

ఇక తనిఖీలు ఆపేసి ఆయన రెగ్యులర్ ఫార్ములా ఉపయోగించారు. “ఎవరు చేశారో చెప్తారా లేక రూంలో ఉన్న అరడజను మందికీ కోటింగ్ ఇచ్చి సస్పెండ్ చేయమంటారా” అని అడిగేసరికి దొంగల గ్యాంగ్ బయటపడింది. ఇక వాళ్ళని అక్కడికక్కడే ఉతికారు చూడండీ.. నా సామిరంగా.. ఒక్కొక్కళ్ళ ఒళ్ళు వాతలు తేలి రంగుమారిపోయింది ఆ తర్వాత పదిరోజులు సస్పెండ్ కూడా చేశారు. ఇంతా చేసి వాళ్ళంతా కూటికి లేక చేస్తున్నారా అంటే కాదు అందరూ లక్షాధికారుల పిల్లలే డబ్బుకు కొదవలేదు కేవలం థ్రిల్ అండ్ సరదా. ఇంకా చెప్పాలంటే క్లెప్టోమానియా ఏమో అని నాకు ఒక డౌట్. అదేంటో మీకు తెలియకపోతే వికీలో ఇక్కడ చూడండి.

ఈ గ్యాంగ్ ని చూసి ఇన్స్పైర్ అయ్యానేమో తెలీదు కానీ ఈ క్లెప్టోమానియా పురుగు తర్వాత రోజుల్లో ఒకసమయంలో నన్నుకూడా కుట్టింది... సో నాలో ఉన్న ఆ తీఫ్ తిరుమలై గురించి త్వరలో...

మొత్తం చదవండి