శ్రీశ్రీనివాసం శిరసా నమామి - 2

మొదటి భాగం ఇక్కడ చదవండి. కళ్యాణకట్ట క్యూలో తోసుకుంటూ ఒకళ్ళమీద ఒకళ్ళు నిలబడి ఎలాగో రెండున్నర గంటలు ఎదురు చూశాక కంపార్ట్మెంట్స్ లోకి వదిలాడు. అక్కడ కుర్చీలూ ఒక మంచినీళ్ళ కుళాయి ఉన్నాయి. అక్కడ కూర్చుని ఒక అరగంట ఎదురు చూశాక అక్కడనుండి కిందకి వదిలాడు. అలా వదిలేప్పుడు ఒక బార్ కోడ్ ప్రింట్ చేసున్న స్లిప్ మరియు సగం బ్లేడ్ మనచేతికి ఇస్తారు. ఆ కోడ్ తోపాటు ఒక నంబర్ ఉంటుంది కింద కళ్యాణ కట్ట దగ్గరకు వెళ్ళినపుడు ఆ నంబర్ ఎక్కడ ఉందో వెతుక్కుని దానిదగ్గర ఉన్న క్షురకుని వద్దకు వెళ్ళి లైన్లో నించుంటే అతను గుండుకొడతాడు. ఆ ప్రదేశం అంతా కింద నీళ్లు వెంట్రుకలతో బ్యాగ్ కిందపెట్టుకోడానికి కూడా వీలు లేకుండా ఉంది తరచుగా శుభ్రం చేయడానికి ఒక నలుగురైదుగురు స్టాఫ్ ఉన్నాకూడా వారి పనితీరు అంత ప్రభావవంతంగా అనిపించలేదు. బహుశా విపరీతమైన రద్దీ ఉండటం వలన అయి ఉండచ్చు. ప్రతి క్షురకుని దగ్గర చేతికింద ఒక వేడినీళ్ల బక్కెట్టు, క్యూల మధ్యలో ఒక బకెట్లో మాములు నీళ్ళు ఉన్నాయి. మన వంతు వచ్చే ముందు ఆ నీళ్ళతో మన తల తడుపుకుంటే మనవంతు వచ్చినపుడు నాయీబ్రాహ్మడు వేడినీళ్ళుపయోగించి పని పూర్తిచేస్తాడు.

ఇక్కడ గుండు ఉచితంగా చేస్తారు “ఎవరికీ డబ్బులు ఇవ్వద్దు, అంతా ఉచితం” అని అంతటా బోర్డులు ఉంటాయి కానీ మీరు ఆ టోకెన్ అతని చేతిలో పెట్టేప్పుడే దానితో పాటు కొంత డబ్బులు కలిపి ఇవ్వండి. నాకు ఈ సూక్ష్మం తెలియక కేవలం టోకెన్ మాత్రమే ఇచ్చాను. ఆయన ఎడాపెడా గుండంతా మంట పుట్టేలా గీకేయడమే కాక అక్కడక్కడ పూర్తిగా చేయకుండా వదిలేస్తే, నేను తడుముకుని చూస్కుని మళ్ళీ చెప్పి చేయించుకోవాల్సి వచ్చింది. అంతా అయ్యాక గట్టుమీద భద్రంగా పెట్టిన బ్యాగ్ తీసుకుని వచ్చేస్తుండగా “ఏంటి సార్ అలా వెళ్ళిపోతున్నారు తోచినంత ఎంతోకొంత ఇవ్వండి సార్” అని ఆపేశాడు. “అదేంటోయ్ అంతటా ఇవ్వద్దని బోర్డులున్నాయ్ సి.సి. కెమేరాలు కూడా ఉన్నట్లున్నాయ్ కదా?” అని నేను అంటే “అవంతే ఉంటాయ్ సార్ మీరు కిందనుండి ఇచ్చేయండి, మాకు అలవాటే తీస్కుంటాం” అని చెప్పాడు. అతనికి కొంత చదివించుకుని పక్కన ఉన్న స్వామివారి ఫోటోకి భక్తిపూర్వకంగా ఒక నమస్కారం చేసుకుని ఇవతలికి వస్తుండగా ఎవరినో “ఏంది దొరలాగా గుండు చేయించుకుని వెళ్తున్నావ్ పైసల్దీయ్” అని అదిలించడం వినిపించింది.

మాములుగా ఇంటిదగ్గర క్రాఫ్ చేయించుకున్నపుడు పర్స్ అంతా ముట్టుకోవడమెందుకు అని సరిపడా చిల్లర మాత్రమే తీస్కెళ్ళే నేను తప్పనిసరై ఇది పుణ్యకార్యమనే ధీమాతో అంతా స్వామిదే బాధ్యత అని అలాగే ఉతికిన బట్టలు స్వామివారి ముడుపుతొ సహా ఉన్న ట్రావెల్ బ్యాగు తగిలించుకుని బయల్దేరాను. కళ్యాణకట్టలో స్నానానికి బాత్రూములున్నాయ్ కానీ ఆ రోజు నీళ్ళు రావట్లేదని చెప్పారు. మెల్లగా పుష్కరిణి వైపు అడుగులేయడం మొదలెట్టాను. అంత పొద్దున్నేకూడా ఎక్కడ చూసినా భక్తులతో తిరుమల అంతా కళకళలాడుతుంది. దారిలో ఎక్కడంటే అక్కడ మంచినీళ్ళకోసం ఏర్పాటు చేసిన పంపులు బాగున్నాయ్. గుడి పరిసరాలే కాకుండా మాడవీధుల్లోను కొబ్బరికాయలు కొట్టేదగ్గర మెట్లమీద అంతా ఎంతమంది భక్తులు ఉన్నాకూడా పరిశుభ్రతకు ఏవిధమైన లోటులేకుండా చూడడం బాగా నచ్చింది.

వరాహ స్వామి గుడి వెనక పుష్కరిణి పక్కన మహిళలకి మగవారికి ఎవరికి వారికే ప్రత్యేకంగా కట్టిన స్నానపు గదులు చాలా శుభ్రంగా సౌకర్యంగా ఉన్నాయ్. విశాలమైన ఆవరణ, గ్రానైట్ రాళ్ళతో ఫినిషింగ్ ఇచ్చిన గోడలు అంతే చక్కని మెయింటెనెన్స్, ఒక్కో బాత్రూములోనూ బక్కెట్టు మగ్గు, తలుపుకు బట్టలు తగిలించుకోడానికి హ్యాంగర్స్, సబ్బు షాంపూ ఇతరత్రాలు పెట్టుకోవడానికి చిన్న అర, బాత్రూముల మధ్య కొంచెం ఎత్తులో నీళ్ళుపడకుండా బ్యాగులు పెట్టుకోడానికి ఒక గట్టు అన్నీ చాలా సౌకర్యంగా ఉన్నాయ్. వీటన్నిటికి తోడు పుష్కరిణి నుండి పంప్ చేస్తున్న నీరు పుష్కరిణిలో స్నానమాచరించిన తృప్తిని కూడా మిగిల్చింది.

అక్కడ స్నానం ముగించి తిరిగి గుడి ముందుకు వచ్చి స్వామివారికి ఒక టెంకాయ కొట్టి అప్పటికే సర్వ దర్శనం ఒక రోజు పడుతుందని టాక్ స్ప్రెడ్ అవడంతో ప్రత్యేక దర్శనం(300)క్యూ వెతుక్కుంటూ బయల్దేరాను. మంగళ బుధవారాల్లో ఈ లైన్లోకూడా దర్శనం ఆరుగంటల పైనే పడుతుందట మిగిలిన రోజుల్లో మూడు నాలుగు గంటల్లో ముగుస్తుందని తెలిసింది ఆరోజు గురువారం. టిక్కెట్లు క్యూలోనే ఇస్తారు కానీ క్యూలైన్స్ లో ప్రవేశించేముందే సెల్ ఫోన్స్, లగేజ్, చెప్పులను క్లోక్ రూంలో సరండర్ చేయాలి. కళ్యాణకట్టనుండి వైకుంఠం క్యూ కాంప్లెక్స్-1 దగ్గరకు వెళ్ళే దారిలో మొదట నడిచి వచ్చినవారికి ఇచ్చే లాకర్ ఫెసిలిటీ ఉంటుంది. మరికొంచెం ముందుకు వెళ్తే అదనంగా మరో రెండు కౌంటర్లు లగేజ్ సెల్ ఫోన్స్ చెప్పులు డిపాజిట్ చేసుకునేందుకు ఉన్నాయ్. తిరుమలలో ఎంత రద్దీ ఉన్నా ఈ కౌంటర్లలో అంత రద్దీలేకపోవడం ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది ఒకరిద్దరిని మించి క్యూ పెరగకుండా సిబ్బంది జాగ్రత్తగా చూస్తున్నారు. అలాగే రోజంతా ఒకటే పని చేస్తూ వందలమంది భక్తులను డీల్ చేసినా అక్కడి సిబ్బంది విసుక్కోకుండా ప్రతి ఒక్కరికి ఓపికగా సమాధానాలు చెప్పడం బాగా నచ్చింది.  

ఇక ప్రత్యేక దర్శనం క్యూలో ఎంటర్ అయ్యాక క్యూలో పైన ఫాన్లు, దాదాపు ప్రతి యాభై అడుగులకు ఒక మంచినీటి కుళాయి, అక్కడక్కడా పెద్దవాళ్ళు కూర్చోడానికి ఏర్పాటు చేసిన కుర్చీలు, క్యూ బయటనుండి టి.టి.డి వారు సరఫరా చేసిన పాలు, క్యూ గ్రిల్స్ కు వేళ్ళాడదీసిన వట్టివేళ్ళ తడికలు చాలా ఆకట్టుకున్నాయి. కానీ ఇక్కడ కూడా భక్తులలో క్రమశిక్షణ లోపించింది. రెండుమూడు వరుసలలో నిలబడి తోసుకోవడమే కాక క్యూలో నిలబడి ఇబ్బంది పడుతున్న ఒక పెద్దావిడని కుర్చీలో కూర్చోపెట్టడానికి అప్పటికే అందులో సెటిల్ అయిన ఒక అతనికి పక్కనున్నవాళ్ళం గట్టిగా చెప్పి లేపాల్సి వచ్చిందంటే మీరే అర్ధం చేసుకోవచ్చు.

ఈ క్యూలైన్స్ లో దదాపు మూడుగంటలకు పైగా ఎదురు చూశాక మెటల్ డిటెక్టర్ ద్వారా టిక్కెట్ కౌంటర్స్ వద్దకూ, ఆపై క్యూ కాంప్లెక్స్ లోకి వదిలారు. ఈ కాంప్లెక్స్ లు చాలా శుభ్రంగా మంచినీరు, టాయిలెట్స్ ఇతరత్రా సౌకర్యాలతో కూర్చోడానికి బల్లలతో పెద్ద పెద్ద ఫాన్స్ తో ఒక కాఫీ వెండింగ్ మెషీన్ తో చాలా సౌకర్యవంతంగా ఉన్నాయ్. అక్కడ అందరు సెటిల్ అయాక ఒక్కొక్కరు పులిహోర పొట్లాలు జంతికలు ఇతరత్రా తినుబండారాలు తెరవడం మొదలెట్టారు. అప్పటి వరకూ దర్శనమెప్పుడవుతుందా అని ఎదురుచూస్తున్న నాకు సిక్స్ ట్రాక్ స్ట్రీరియో ఫోనిక్ ఎఫెక్ట్స్ తో కరకర నమిలే శబ్దాలు, పులిహోరల ఘుమఘుమలు ఇవి చాలవన్నట్లు టి.టి.డి వారు ఉచితంగా సరఫరా చేసిన బిసిబేళబాత్ పులియోగరే సువాసనలు నా కళ్ళు ముక్కు చెవుల ద్వారా ముప్పేట దాడిచేయడంతో అప్పటికి ఇరవైనాలుగ్గంటలుగా పొద్దున్న ఒక టీ, మంచినీళ్ళు తప్ప ఏమీ తినలేదన్న విషయం గుర్తువచ్చింది. అంతలోనే మరికొన్ని గంటలు ఓపికపడితే దర్శనం అయ్యాక తినచ్చులే అని అనిపించడమే తడవు ఆటోమాటిక్ గా ధ్యాస స్వామివారివైపు మరలింది.

ఆ కాంప్లెక్స్ లో ఎదురు చూసిన మూడుగంటలూ ఫోన్ కూడా చేతిలో లేకపోవడంతో స్వామి సన్నిధిలో ఇతర ఆలోచనలు అన్నీ వదిలేసి ఎప్పుడు ఆయన దర్శనమౌతుందా అని ఎదురు చూస్తూ కూర్చోవడం ఆహ్హా నాకు చాలా నచ్చింది. ఇదికూడా అదృష్టమే కదా ఇందుకే ఈ సదవకాశాన్ని నాకు కల్పించేందుకే ఎపుడూ దర్శనం ఆలశ్యమౌతుంటుందేమో అని అనిపించింది. ఆ కాంప్లెక్స్ నుండి వదిలేశాక ఇక ఎక్కడా ఆగకుండా స్వామి దర్శనమేనని తెలుసుకుని ఆనందంతో ఎదురు చూస్తుండగా క్యూ కాంప్లెక్స్ తలుపులు తీయడమాలశ్యం ఆ ప్రదేశమంతా గోవిందా గోవిందా అంటూ గోవిందనామాలతో ప్రతిద్వనించింది. మెల్లగ క్యూకదలనారంభించింది, క్యూ మధ్యలో ఇరుకుదారుల్లో వెంటిలేషన్ సరిగా లేని చోట ఏసీ బ్లోయర్స్ ఏర్పాటు చేయడం బాగుందనిపించింది. మళ్ళీ మరోసారి మెటల్ డిటెక్టర్ గుండా తనిఖీ చేయించుకుని గుడి ముందుకు వెళ్ళాను. ముఖద్వారం వద్ద కింద ఏర్పాటు చేసిన పారేనీటిలో పాదాలు తడుపుకుని పరమ పవిత్రమైన గుడి ఆవరణలోకి అడుగుపెట్టాను.

నా ప్రయత్నంగా అడుగు తీసి అడుగేసుకుంటూ నడచి వెళ్ళడం నాకు అక్కడివరకే గుర్తుంది. ఇక అక్కడినుండి ఎలా నడిచానో నాకేమీ గుర్తులేదు అంతా ఆ స్వామి ఇతర భక్తులు కలిసి నడిపించినదే. నా పిచ్చిగానీ ఆ దేవదేవుని దయలేకుంటే అక్కడివరకూ మాత్రం రాగలనా ? నేవేసే ప్రతి అడుగూ ఆ స్వామి కనుసన్నలలో వేసేదే అని నాకూ తెలుసుననుకోండి కాకపోతే ముఖద్వారం దాటాక చాలా చిత్రంగా ఇహలోకపు స్పృహ పూర్తిగా కోల్పోయాను. ఎవరు తగులుతున్నారో ఎవరు లేదో ఎవరు కాళ్ళుతొక్కుతున్నారో ఎవరు ముందుకు తోస్తున్నారో ఎవరు వెనకకు నెడుతున్నారో ఇవేమీ తెలియని ఒక అలౌకికమైన స్థితిలోకి చేరుకున్నాను. పెదవులు నిర్విరామంగా గోవింద నామాన్ని పలుగుతుంటే చూపులు బంగారు వాకిలి పై నిలిచాయి. సకలదేవతలు, మహర్షులు, యోగి పుంగవులు, అన్నమయ్య వెంగమాంబ వంటి మహాభక్తులు, రాజులు చక్రవర్తులు సమస్త ప్రాణికోటీ ఆ స్వామి దర్శనానికి వేచిచూసిన అదే వాకిలి గుండా వెళ్ళి దర్శనం చేసుకోవడానికి నేను ఎంత అదృష్టవంతుడినో కదా.. ఎంత పుణ్యం చేస్కుంటే ఈ మహద్భాగ్యం నాకు దక్కుతుందోకదా.. అని ఆలోచిస్తూ ఎప్పుడు ఆ మహద్వారం గుండా నా స్వామి దర్శనమౌతుందా అని తల ఎత్తి చూస్తూ ’గోవిందా.. గోవిందా..’ అని తన్మయత్వంగా పిలుస్తూ నడుస్తుంటే... క్యూ మలుపు తిరిగింది...

ఆహ్హ... అడుగో నా స్వామి... వజ్రకిరీటపు ధగధగలూ, తొడిగిన బంగారు ఆభరణాల తళుకులూ ఆ దివ్యమంగళ మూర్తి చిరునవ్వు వెలుగుల ముందు వెలతెలా పోతున్నాయ్ కదా... అవిగో నాస్వామి దుష్టశిక్షణకు శిష్టరక్షణకూ ఉపయోగించే శంఖు చక్రాలవిగో... అదిగో ఆ విశాలమైన హృదయముపైనే కదా లక్ష్మీదేవి విశ్రమించేది, అవునూ ఏదీ నా స్వామి వరద హస్తమేదీ? కౌస్తుభ మేదీ... అయ్యో ఇదేమి చిత్రం? ఎనిమిదడుగుల నిలువెత్తు స్వామి నిండువిగ్రహాన్ని దర్శించుకోనివ్వకుండా మొహం మాత్రమే కనిపించేలా లైట్లు పెట్టారా ? స్వామి పూర్తిగా నిండైన రూపంతో దర్శనమివ్వరా ? అయ్యో ఇదెక్కడి చోద్యమయ్యా ఇన్నినాళ్ళ తర్వాత నిన్ను చూద్దామని వస్తే దర్శనభాగ్యాన్ని కలిగించకపోతే ఎలా స్వామీ అని ఆలోచిస్తూ రెప్పలార్పి మళ్ళీ చూద్దునుకదా నా స్వామి నిండైన రూపంతో వరద హస్తంతో పద్మ పాదాలతో సహా దరిశనమిచ్చాడు. ఆ రూపాన్ని కనులనిండుగా నింపుకునేలోపు లిప్తలో మాయమయ్యాడు. ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా పులకింతకు గురైంది ఏదో తెలియని శక్తి ఆవహించినట్లై ఒక దివ్యమైన అనుభూతికి లోనయ్యాను.

అహా అక్కడున్నది రాతి విగ్రహం కాదు కోరిన వరాలిచ్చి పాపాలను ప్రక్షాళనగావించి మోక్షాన్నిప్రసాదించే సాక్షాత్ శ్రీమన్నారాయణుడే కదా. అందుకే అభిషేక సమయాన ఆ స్వామికి చెమటపడుతుంది, పుష్పాలంకరణ చేసే అర్చకులకు కఱకురాతి స్పర్శ కాక మృదువైన మనుషశరీర స్పర్శ అనుభూతిలోకొస్తుంది. ఏడుకొండలవాడా వేంకటరమణా గోవిందా గోవిందా అని అనుకుంటూ ఇవతలకి వచ్చేశాను. శ్రీవారి పోటు వద్ద వకుళమాతను దర్శించుకుని ఆ పక్కన తీర్ధప్రసాదాలారగించి పరకామణిని మరోమారు ఆశ్చర్యంగా పరికించి చూసి విమాన వేంకటేశ్వరుని దర్శించుకుని భక్తితో మొక్కి, ఆ పక్కన ఉన్న హుండీలో శక్తికొద్ది సమర్పించుకుని ఆనందనిలయ ప్రాంగణం నుండి బయటికి వచ్చి అక్కడ ఇచ్చిన చిన్నలడ్డు ప్రసాదాన్ని స్వీకరించాను. శ్రీవారి దర్శనమై బయటికి రాగానే పక్కన రెండు స్టీలు హుండీలు పెట్టారు కానీ గుడి చుట్టి ప్రదక్షిణ చేసి విమాన వెంకటేశ్వరుని దర్శించుకున్నాక ఎప్పటినుండో ఉంటున్న ఖజానాకు సంబంధించిన హుండీ ఉంటుంది. సాధారణంగా స్వామికి సమర్పించుకునే మొక్కులు ఈ హుండీలోనే వేస్తారు.     

అలా స్వామి దివ్యదర్శనాన్ని ముగించుకుని మనసులో ఆ రూపాన్ని మళ్ళి మళ్ళీ గుర్తు చేసుకుంటూ లడ్డూ ప్రసాదాల కౌంటర్ వైపు నడిచాను మిగిలిన వివరాలు మూడో టపాలో.

మొత్తం చదవండి

శ్రీశ్రీనివాసం శిరసా నమామి - 1

ఆ ఆపద మొక్కుల వాడిని తలచుకోగానే నాకు ముందు గుర్తొచ్చేది తిరుమలలోని రద్దీనే... నేను ఇలా భయపడతాను కనుకనే ఏమో నేను ఎపుడు దర్శనానికి వెళ్దామనుకున్నా విపరీతమైన రద్ది ఉంటుంది. వెళ్ళి వచ్చిన తెల్లారి పేపర్ చూస్తే “తిరుమలలో పెరిగిన రద్దీ” అంటూ వార్త వస్తుంటుంది. అప్పటికీ రెండు వారాలక్రితం నేను ఇలా వెళ్దామనుకున్నపుడు బ్లాగ్ మిత్రులు శంకర్ గారు “ఇప్పుడు విపరీతమైన రద్దీ ఉంటుందండీ ఒక్క రెండువారాలు, స్కూల్స్ తీసేవరకూ ఆగడం మంచిది” అని సలహా ఇచ్చారు కానీ ఆస్వామి ఆజ్ఞ అయితే కాదని వాయిదా వేయడానికి మనమెవరం? అదీ కాక ఇంచుమించు పుష్కరకాలం తర్వాత వెళ్ళాలని బుద్దిపుట్టింది అనుకుని, శంకర్ గారి వద్ద కొన్ని సందేహాలు నివృత్తిచేసుకుని మరికొంత సమాచారం సేకరించి ఆమర్నాడే ఒంటరిగా తిరుమలకు బయలు దేరాను. నాకు మనసులో దర్శనానికి వెళ్ళాలని అనిపించినా ఆస్వామే శంకర్ గారి రూపంలో నాల్రోజులు ఆగి వెళ్లమని సలహా ఇచ్చారని నాకు ఆక్షణంలో తోచలేదు.

పుష్కరకాలం క్రితం నాలుగైదు సార్లు దర్శనానికి వెళ్ళినా కార్లు, పరివారం, రికమెండేషన్ లెటర్లు, ఇతరత్రా  హంగులతో వెళ్ళి వచ్చే వాడ్ని కనుక నాకు ఎపుడైనా క్యూకాంప్లెక్స్ లో వెయిటింగ్ తప్ప మరో నొప్పి తెలిసేది కాదు. ఈసారి మాత్రం ఎలాంటి హంగులు ఆర్భాటాలు లేకుండా సామాన్యుడిగా దర్శనానికి వెళ్ళాను. ఇలా ఏవిధమైన ఏర్పాట్లు లేకుండా వెళ్ళాలి అనుకున్నవాళ్ళకి ఉపయోగపడుతుందని అన్ని వివరాలతో టపా రాస్తున్నాను. ఇవన్నీ తెలిసిన వారిని ఈ టపా విసిగించవచ్చు గమనించగలరు.

ఆన్లైన్ రిజర్వేషన్ల పుణ్యమాని గుంటూరునుండి బయలుదేరే బస్సులో సీట్ దొరికింది, సాయంత్రం ఐదుగంటలకు వెచ్చని వడగాలులు మొహం మీద కొడుతూ మంటలు పుట్టిస్తుండగా పదినిముషాలకోసారి ఓ గుక్క మంచినీళ్లతో నాలుక తడుపుకుంటూ బస్సులో కూర్చున్నాను. రాత్రి పన్నెండు గంటలకు చేరుకోవాల్సిన బస్సు ఒకటిన్నరకి చేరుకుంది. బస్సుదిగి వాకబు చేస్తే కొండమీదకి బస్సులు నాలుగ్గంటలనుండి దొరుకుతాయని అన్నారు. ప్రైవేట్ వాహనాలపై సదభిప్రాయం లెని నేను ఆర్. టి. సి. బస్సుమాత్రమే ఉపయోగించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. తిరుమల వెళ్ళే బస్టాండ్ కు చేరుకుని  కాలకృత్యాలు తీర్చుకునే సరికి రెండు గంటలనుండే కొండ మీదకి వెళ్ళే బస్సులకు టిక్కెట్లు ఇష్యూ చేయడం మొదలెట్టారు. ఒకవైపు ప్రయాణానికి 34రూ.లు వెళ్ళిరావడానికి 62రూ.లు టిక్కెట్. అదేరోజు తిరిగిరావాలనే రూల్ ఏమీలేదు. రిటర్న్ టిక్కెట్ కొని బస్సెక్కి కూర్చున్నాను. పదినిముషాల్లో బయల్దేరిన బస్సును మరో పదినిముషాల్లో అలిపిరి గేట్ వద్దకు తీసుకు వెళ్లి ఆపేశాడు.  

అక్కడ తెలిసిన విషయమేమిటయ్యా అంటే తిరుమల వెళ్ళే ఘాట్ రోడ్ రాత్రి పన్నెండు గంటలనుండి మూడుగంటల వరకూ మూసి వేస్తారు. ఐతే కొంత టైం సేవ్ చేస్కోడానికి బస్సులు రెండింటి నుండి తిరుపతిలో బయల్దేరి గేట్ ముందు నిలుపుతారుట. తిరుపతి వచ్చేవరకూ కూడా వడగాడ్పులు అల్లాడించినా అలిపిరి దగ్గరకి వచ్చేసరికి చల్లని గాలి తగలడం మొదలైంది. ఆ చల్లగాలుల ద్వారా పచ్చని చెట్ల ఆవశ్యకతను ప్రకృతి మరోసారి స్పష్టంగా తెలియజేసినట్లు అనిపించింది. దదాపు అరగంట టైం ఉండటంతో బస్సుదిగి చుట్టుపక్కల కాస్త తిరిగి సైకిల్ పై పెట్టుకుని అమ్ముతున్న ఒక మాంచి మసాలా టీ తాగేసరికి గేట్ తీశారు. బస్సులోని ప్రతిఒక్కరు కూడా లగేజ్ తో దిగి సెక్యూరిటీ చెక్ కి వెళ్ళాలి, బ్యాగ్ ను స్కానర్ పై ఉంచి మనం మెటల్ డిటెక్టర్ గుండా వెళ్ళాలి. బస్సుప్రయాణీకులను సైతం ఇలా చెక్ చేయడం బాగానే ఉంది కానీ కొందరు చేతి సంచులను సీట్ కింద వదిలేయడం గమనించాను బాధ్యతగా అన్నిటిని స్కాన్ చేయించేలా చూడాల్సిన డ్రైవర్ స్టీరింగ్ వీల్ వదిలి పక్కకి కూడా రాకపోవడం నాకు నచ్చలేదు, మొత్తంమీద అదో మొక్కుబడి వ్యవహారంగా మాత్రమే అనిపించింది. 

తిరుమలలో బస్సు దిగి నాలుగు అడుగులు వేయగానే రోడ్ మీదున్న ఒకరిద్దరు వ్యక్తులు ప్రయాణీకులకు సమాచారాన్ని ఇస్తుండడం గమనించాను ఓహో ఇంత తెల్లవారుఝామునే నిస్వార్ధంగా భక్తులకు సేవచేయడం ఎంత మంచి విషయం అని వాళ్ళదగ్గరకు వెళ్ళి కళ్యాణకట్ట (తలనీలాలు ఇచ్చే చోటు) కోసం ఏటువైపు వెళ్ళాలి ? రూంకావాలంటే ఎక్కడ తీస్కోవాలి ఇతరత్రా వివరాలు అడిగాను. వాళ్ళు సమాధానం దాటవేసి రండి నేను తీస్కెళ్తాను ముందు ఈ బిల్డింగ్ లోపలికి వెళ్తే అక్కడ మీకో ఫోటో తీస్తారు అది తీస్కుని కళ్యాణకట్టకి వెళ్తే అక్కడ గుండు కొడ్తారు అని చెప్పడం మొదలెట్టారు. ఏం ఫోటో? ఎందుకు ? అని వివరాలు అడిగితే వాళ్ళు ఆకాంప్లెక్స్ లోని చిన్న చిన్న ఫోటో స్టూడియోల దళారులని బేరాలకోసం అక్కడ నిలబడి వచ్చిన యాత్రీకులకి కబుర్లు చెప్పి తీస్కెళుతున్నారని అర్ధమైంది. నాకేఫోటో అక్కర్లేదు నేనూ మార్గదర్శిలో చేరాను ఓ మైసూర్ కెమేరా కొనుక్కున్నాను అని చెప్పి పక్కనే ఉన్న ట్రాఫిక్ కానిస్టేబుల్ ని వివరాలు కనుక్కుని రూంకోసం వెళ్ళాను.

ఆ రద్దీలో పేవ్మెంట్స్ మీద పడుకున్న జనాలని చూశాక రూం దొరుకుతుందన్న ఆశ అణుమాత్రమే ఉన్నా అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకుందామని బ్యాగ్ మోస్కుంటూ అడ్మిన్ ఆఫీస్ దగ్గరకు వెళ్ళేసరికి ఒంటరి పక్షులకు రూములివ్వబడవు అని పెద్ద పెద్ద బోర్డులు వెక్కిరిస్తూ కనిపించాయ్. మేమంటే మీక్కూడా చులకనేనా స్వామీ ఏమిటీ అన్యాయం అని అనుకుని ఈసురోమంటూ కాళ్ళీడ్చుకుంటూ తిరిగి కళ్యాణకట్ట వద్దకు బయలు దేరాను. దారిలో నేను గమనించినదేమంటే తిరుమలలో తెల్లవారుఝాము మూడున్నరలాగానేలేదు దదాపు యాభై శాతం దుకాణాలు హోటల్స్ అన్నీ తెరిచే ఉన్నాయి, రోడ్డుపకన్న పడుకొనేవాళ్ళు, దుకాణాల్లో కొనేవాళ్ళు హోటల్స్ లో తినేవాళ్ళు ఎవరిదారి వారిదే అన్నట్లున్నారు. దారిపక్కన బొమ్మలు అమ్మే అతనితో మాటకలిపి ఏంటిబాబు ఇలా ఇరవైనాలుగ్గంటలూ ఇక్కడే ఉంటావా తిండీ నిద్ర పరిస్థితి ఏంటి అని అడిగాను. మరి పూటగడవాలంటే తప్పదుగదండి బేరాల టైంలో తెరవకపోతే ఎట్టా కుదురుద్ది. రాత్రి డూటీ నేను చేస్తాను ఈ టైంలో కూడా దరిదాపు పగలున్నంత బేరాలు ఉంటాయ్ తెల్లారినాక మాఅన్న వస్తాడు అని జవాబిచ్చాడు.

కళ్యాణకట్ట వద్ద అప్పటికే (ఉ.4:00 గం.లు) పేద్ద క్యూ ఉంది. మళ్ళీ ఒక అరకిలోమీటర్ నడుచుకుంటూ వెళ్ళి క్యూలో జాయినయ్యాను. మాములుగా దర్శనం కోసం క్యూలోకి వెళ్ళే ముందే చెప్పులు బయట బద్రపరచాల్సి ఉంటుంది కానీ కళ్యాణకట్టకి వెళ్ళేప్పుడు మాత్రం క్యూ లోపలే సగం దూరం వెళ్ళాక ఉచితంగా చెప్పులు భద్రపరిచే కౌంటర్ వస్తుంది. అక్కడ ఇచ్చేసి టోకెన్ తీస్కుని పని అయ్యాక బయటకి వచ్చి కలెక్ట్ చేస్కోవచ్చు. తిరుమలలోని ఇలాంటి కౌంటర్స్ అన్నిటిలోనూ ఉచితంగా భద్రపరిచే అవకాశమున్నాకూడా ప్రతిఒక్కరు ఏదో మీకు తోచినంత ఇవ్వండి సార్ చాయ్ కాఫీకి అంటూ వసూలు చేస్తూనే ఉంటారు. ఒక్కటే గుడ్డిలో మెల్ల ఏంటంటే రుబాబు చేసి వసూలు చేసే పద్దతిలేదు. వాళ్ళు చూసే చూపులు తట్టుకోలేని వాళ్ళు డబ్బులు ఇస్తున్నారు లేదంటే పట్టించుకోకుండా వెళ్ళిపోతున్నారు.  

తిరుమలలో నేను గమనించినది మరొకటి ఏమిటంటే క్యూలు విశాలమే కానీ మనుషుల మనసులే ఇరుకు.  క్యూలన్నీ కూడా చాలా విశాలంగా ఒకేసారి ముగ్గురు పక్కపక్కన నిలబడటానికి వీలుగా పెద్దగా ఉన్నాయ్ కానీ మనుషులు మాత్రం అందులో మూడులైన్లు ఫాం చేసేసి ఒకళ్ళమీద ఒకళ్ళుపడిపోయి తోసుకుని నానా ఖంగాళీ చేసేస్తున్నారు. ఎవరికి వారు ఎదురు చూపులవలన చిరాకులో ఉన్నారో తొందరలో ఉన్నారో కానీ ఊపిరాడనంత తొక్కిడి కొంచెం ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసింది. కళ్యాణకట్ట క్యూలలో ఎక్కడో ఒక్కచోట మంచినీళ్ళ కుళాయి తప్ప ఫెసిలిటీస్ ఏమి లేవు మంచినీళ్ళ బాటిల్ వెంట తీసుకెళ్ళడం మంచిదైంది. క్యూలో రెండున్నరగంటలు పైగా నుంచుని ఎదురుచూశాక కంపార్ట్మెంట్స్ లోకి వదిలాడు. అక్కడి కబుర్లు ఇతర సౌకర్యాల గురించి దర్శనానికి సంబంధించిన కబుర్లు మరొక టపాలో చెప్పుకుందాం. అంతవరకూ నాతోపాటు మీరుకూడా గోవింద నామస్మరణ చేసుకోండి.

మొత్తం చదవండి