భారత రత్నానికి నివాళి..

Sand sculptor Sudarshan Patnaik pays tribute to the
People's President through this unique sand art

మరణం అనివార్యమని తెలిసినా ఆత్మీయులనో ఆత్మ బంధువులనో కోల్పోయినపుడు మనసు బాధపడక మానదు. అదీ కలాం గారి లాంటి మహోన్నతమైన మనిషి దూరమైతే మిన్ను విరిగి మీద పడినంతగా చలించి పోవడం సహజమే. కానీ ఈ సమయంలో ఆయన మరణాన్ని చూసి కన్నీరు కార్చవద్దు ఆయన మహోన్నతమైన జీవితాన్ని చూసి గర్వపడదాం.. స్ఫూర్తి పొందుదాం.. దదాపు గత మూడు దశాబ్దాలుగా (బహుశా ఇస్రో/డీఅర్డీఓ గురించి తెలిసిన వారికి అంతకు ముందు నుండే) ఈ దేశంలోని ప్రతి ఒక్కరిలో ముఖ్యంగా విధ్యార్ధులలో యువతలో ఆ మహానుభావుడు రగిలించిన స్ఫూర్తి వెలకట్టలేనిది. 

ఎన్ని విజయాలు సాధించినా.. ఎన్ని కీర్తి శిఖరాలని అధిరోహించినా.. ఎంతటి ఉన్నతమైన పదవులు స్వయంగా ఆయన్ని వరించినా.. ఆయన మాత్రం తన సింప్లిసిటీని వదలక అందరికి అందుబాటులో ఉంటూ కామన్ మాన్ గా ప్రతి ఒక్కరి అభిమానానికి పాత్రులయ్యారు. ఈ దేశపు ప్రధమ పౌరునిగా రాష్ట్రపతిగా బాధ్యతలు నిర్వర్తిస్తూ కూడా విద్యార్ధుల కోసం ఉపన్యాసాలు ఇవ్వడానికి ఎంత దూరమైనా ఎన్ని కిలోమీటర్లైనా ఆ విద్యాలయం చిన్నదా పెద్దదా అని ఆలోచించకుండా వందా రెండొందలమంది చదువుకునే చిన్న పబ్లిక్ స్కూల్స్ నుండి ఐ.ఎస్.బి. ఐ.ఐ.ఎమ్ ల వరకూ ఎక్కడికైనా ఎంతటి ప్రయాసకైనా ఓర్చి వెళ్ళేవారు. 

చివరికి వారికి అంత్యంత ఇష్టమైన ఈ వ్యాపకంతోనే ఐ.ఐ.ఎం లొ లివబుల్ ఎర్త్ స్పీచ్ లో భాగంగా నాయకత్వ లక్షణాలని గురించి యువతకు చక్కని స్పీచ్ ఇస్తూ తన చివరి క్షణాలు విద్యార్ధులతో గడపడం చూస్తే. ఆయన లేకపోవడం కొంచెం బాధను కలిగించినా ఇలా తనకిష్టమైన పని చేస్తూ అనాయాస మరణం పొందడం ఎందరికి సాధ్యం చెప్పండి అనిపిస్తుంది. మిసైళ్ళూ రాకెట్లే కాదు మరణం సైతం ఆయనకి సలాం చేసి గులామైందని అనిపించక మానదు. అందుకే నాకు ఆయన మరణం చూసి కన్నీరు రావట్లేదు.. ఆయన లాంటి ఒక ఉత్తమ భారతీయుని జీవితాన్ని చూసి గర్వంగా ఉంది..  

అంతటి మహా మనిషి సైతం సామాన్య మానవుల్లా ఎనభై నాలుగేళ్ళకే మరణించాలా? మరికొంతకాలం జీవించి ఉంటే బాగుండేదని అనిపించినా.. అలాంటి మహోన్నతులకు మరణం ఉండదు.. ఈ దేశపు ప్రతి పౌరుడి గుండెలో వెలుగై శాశ్వతంగా కొలువుంటారు అనే నిజం ధైర్యాన్నిస్తుంది. ఆ నవ్వు ముఖం, వారి స్ఫూర్తినిచ్చే మాటలు అన్నీ ఏదో క్షణంలో గుర్తొస్తూనే ఉంటాయి. కుదిరితే మళ్ళీ మాకోసం ఈ దేశ ప్రజలలో మరిన్ని తరాలలో స్ఫూర్తి నింపడం కోసం కలాం గారు ఈ దేశంలోనే జన్మించాలని మనసారా కోరుకుంటున్నాను.. ఎంత వద్దనుకున్నా కానీ వారి అంతిమ క్షణాలను గురించిన ఈ పోస్ట్ ఛదివినపుడు ఎందుకో తెలియకుండా హృదయంతో పాటు కనులు చెమరించాయి.

మొత్తం చదవండి

బాహుబలి - ది బిగినింగ్...

ఆన్ లైన్ మూవీ వెబ్ సైట్స్ లో తక్కువ వచ్చిన రివ్యూ రేటింగ్స్ అండ్ వాటిలో రివ్యూవర్స్ కామెంట్స్ చూసి నిరుత్సాహ పడి సినిమా చూడడం మానేసిన వారికి నేను చెప్పదలచుకున్నది ఒక్కటే. ఈ సినిమా చూడకపోవడం వలన మీరో అద్భుతమైన అనుభవాన్ని మిస్ అవుతున్నారు. చిన్నతనంలో చందమామ లాంటి పుస్తకాలలో చదువుకున్న అందమైన కథలను కనుల ముందు సాక్షత్కరింప జేసుకునే అవకాశాన్ని కోల్పోతున్నారు.

నేను కొన్ని హాలీఉడ్ వార్ ఎపిక్ చిత్రాలు ఇదివరకే చూసినా వాటిలో ఏదో తెలియని లోటు కనిపించేది నాకు ఒక విధమైన అసహజత్వం కనిపించేది, ఆ మనుషులు, కాస్ట్యూమ్స్, గెటప్స్, స్వరాలు, భాష ఒకదానితో ఒకటి పొంతన కుదరక అన్నిటికి మించి చిన్నప్పటినుండీ నేను చదువుకుని ఊహించుకున్న సన్నివేశాలకు భిన్నంగా ఉండి పూర్తి సంతృప్తినిచ్చేవి కాదు. ఏదో మిస్ అయిన ఫీల్ ఉండేది. బాహుబలి మొదటి సారి ఆ లోటు తీర్చింది. అంతా మనదైన ఒక అద్భుత లోకాన్ని కనులముందు ఆవిష్కరించింది.  

కామెడీ లేదు కాకరకాయ లేదు భోజనం మధ్యలో లేపేసినట్లుంది అంటూ వ్రాసిన రివ్యూలను పట్టించుకోకుండా ఈ క్రింద నేను రాసే మిగిలిన రివ్యూను కూడా చదవకుండా తక్షణమే వెళ్ళి ఈ సినిమా చూడండి. అద్యంతం మీరు పెట్టిన ప్రతి పైసా వసూల్ అయ్యిందనిపించే ఎంటర్ టైన్మెంట్ పొందుతారనే పూచీ నాది. తనువు రోమాంచితమయ్యే సన్నివేశాలని చూసి ఆహా ఏం తీశాడ్రా మన వాడు అని ఖచ్చితంగా గర్వపడి మరింత మందికి చూపిస్తారు.

సాథారణంగా ఏదైనా ఒక సినిమా హిట్ అయితే దానిలోని పాత్రలను కొనసాగించి మరో కొత్త కథ రాసుకుని దీనికి సీక్వెల్ తీయడమనేది ఒక అలవాటు. గత కొన్ని సంవత్సరాలుగా హాలీఉడ్ లో కొన్ని సినిమాలు ముందే ఇన్ని భాగాలుగా విడుదల చేయాలని నిర్ణయించుకుని అన్ని ఉప కథలుగా విడగొట్టుకుని తీయడం మరో కొత్త ట్రెండ్ అయింది. కానీ ఈ సినిమా కథ అలా కాదు ఉన్నది ఒకటే కథ అదంతా రెండున్నర గంటల నిడివిలో చెప్పలేక రెండు భాగాలుగా విడగొట్టామని ఇది ఒక సినిమా ఫస్టాఫ్ లా ఉంటుందని మొదటినుండీ చెప్తూనే ఉన్నారు.

అలా ముందుగా చెప్పి ప్రిపేర్ చేసినా కూడా మొదటి భాగం అర్థాంతరంగా ఆగిపోయిందనడం హాస్యాస్పదం. కాకపోతే ఇంత అద్భుతమైన చిత్రం మిగిలిన కథ తెలుసుకోడానికి ఏడాది ఎదురు చూడాల్సి రావడం కష్టం కలిగించే విషయమే. కానీ అది ఇష్టమైన కష్టం దానికి దర్శక నిర్మాతలను ఆక్షేపించడమో అది ఈ సినిమాలో ఒక లోపమనడమో ఎప్పటికీ చేయలేం. అసలు సినిమా అద్యంతం ఆశ్చర్యంతో ఒక అద్భుతాన్ని చూసినట్లు చూడడమే తప్పించి మరో ఆలోచనే రాదు.

నిజానికి రెండు పార్టులు చూసేవరకూ సినిమా గురించీ కథా కథనాల గురించీ విశ్లేషించడమో సమీక్షించడమో సరికాదు కానీ ఈ సినిమాలో నాకు నచ్చిన అంశాల గురించి ప్రస్తావించడానికి ఈ పోస్ట్ రాస్తున్నాను. కథ ఇప్పటికే చాలా రివ్యూలు చదివి తెలుసుకుని ఉంటారు, ఒక వేళ తెలియకపోతే తెలుసుకోకుండానే సినిమా చూసి మీ అనుభూతి సాంద్రతను మరింత పెంచుకోండి.

పురిటిలోనే తల్లినుండి వేరై విధివశాత్తు విపత్కర పరిస్థితులలో కోయదొరలను చేరుతాడు మన హీరో శివుడు (ప్రభాస్). అనుకోని పరిస్థితుల్లో మాహిష్మతి రాజ్యంలో అడుగుపెట్టిన శివుడిని చూసిన ప్రజలంతా ’బాహుబలి’ ’బాహుబలి’ అని పిలుస్తుంటారు. ఈ బాహుబలి ఎవరు అతని కథేమిటి? అతనికి తనకి ఉన్న సంబంధమేమిటి? మాహిష్మతి సామ్రాజ్యంలో ఏం జరిగింది? అనేది శివుడు తెలుసుకోవడమే మొదటి భాగంలోని కథ. అయితే అది ఇందులో కొంతవరకే చెబుతారు. అసలు అన్నదమ్ముల మధ్య వైరం ఏమిటి, బాహుబలి ఏమయ్యాడనే పూర్తి కథ తెలుసుకోడానికి పార్ట్ టూ(బాహుబలి – ది కంక్లూజన్) కోసం వచ్చే ఏడాది వరకూ ఎదురు చూడాలి.

సినిమాలో మొదట చెప్పుకోవలసింది దర్శకుడు రాజమౌళి విజన్ ని. తన ప్రతీ చిత్రానికీ తను సెట్ చేసుకున్న బౌండరీస్ ని తనే మరికొంచెం జరుపుకుంటూ ప్రేక్షకులకు మరింత మెరుగైన అనుభూతిని అందించాలని తపనపడే ఇతను ఈ చిత్రంలో ఆ బౌండరీని మరింత ఛాలెంజింగ్ లెవల్ లో సెట్ చేసుకుని విజువల్ గా ఒక అద్భుతాన్ని చూపించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతని విజన్ ని అంతే అద్భుతంగా తెరకెక్కించిన సినిమాటోగ్రాఫర్ సెంథిల్ గురించి కూడా ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాలి.

ఈ చిత్రం ఒక విజువల్ వండర్ గా వేనోళ్ళ కొనియాడబడుతుందంటే దానివెనుక అతని కృషి అభినందనీయం. అలాగే విజువల్ ఎఫెక్ట్స్ పర్యవేక్షించిన శ్రీనివాసమోహన్ కూడా అద్భుతమైన వర్క్ చూపించారు. నా దృష్టిలో ఈ చిత్రానికి ఈ ముగ్గురు ముఖ్యమైన పిల్లర్స్ వంటివారైతే నాలుగో పిల్లర్ ప్రధాన పాత్రధారులు. కీరవాణి గారి పాటలకన్నా రీ-రికార్డింగ్ ఆకట్టుకున్నాకూడా నేషనల్ అప్పీల్ కోసం కొంత కాంప్రమైజ్ అయ్యరేమో తెలియదుగానీ 'మగధీర', 'ఈగ' సినిమాలలోలా తన సంగీతంతో ఎలివేట్ చేసి గూస్ బంప్స్ తెప్పించిన సన్నివేశాలు లేవనిపించింది.. 

మరుపురాని పాత్రలలో.. మాహిష్మతి సింహాసనానికి కట్టుబానిసగా ఉంటూ దానిని అధిష్టించిన వారిని రక్షిస్తామని తమ పూర్వీకులు ఇచ్చిన మాటకు కట్టుబడి నమ్మకానికి నిలువెత్తు రూపంగా మసలుతూ. మనసులో భల్లాలదేవుడిని చంపాలన్నంత కోపమున్నా కూడా విధి నిర్వహణ కోసం తన ప్రాణాలడ్డుపెట్టైనా సరే అతడ్ని కాపాడుతూ ఉండే యోధుడు 'కట్టప్ప' పాత్రలో సత్యరాజ్ నటన అత్యద్భుతం.

కన్న కొడుకుపై ఉన్న పేగు బంధానికీ, తనకు దక్కని సింహాసనం తన వారసుడికైనా దక్కాలనే కట్టుకున్న భర్త కోరికకీ తలవంచక ధర్మానికి కట్టుబడి ఉండే వ్యక్తిగా, రాజతంత్రాన్ని ఔపోసన పట్టి శతృవును మట్టికరిపించే క్రౌర్యాన్ని మాతృత్వపు మమకారాన్ని ఒకే సమయంలో చూపించగల రాజమాత 'శివగామి'గా రమ్యకృష్ణ నటన అనితర సాధ్యం. ఆవిడ లేకపోతే మా సినిమా లేదని రాజమౌళి చెప్పిన మాటలో అసత్యం లేదనిపిస్తుంది.

  

భీకరమైన ఆకారం, గంభీరమైన స్వరం, సుస్పష్టమైన వాచకం, వెన్నులో చలిపుట్టించే తీక్షణమైన చూపులు తన సొంతం. ఒకేఒక్క పిడిగుద్దుతో అడవిదున్నను సైతం నేలకూల్చగల బలవంతుడు, తండ్రికున్న పదవీ కాంక్ష తనకీ ఉన్నా మనసులోని మర్మం మరిఒకరికి తెలియనివ్వక మెసలుతూ కౄరత్వానికీ విలనిజానికీ నిలువెత్తు రూపమైన 'భల్లాలదేవుడు'గా రాణా తనని తాను మలుచుకున్న తీరు శ్లాఘనీయం. ఈ సినిమాలో నాకు నచ్చిన పాత్ర ఇదే. ఈ పాత్రలో రాణాని చూసి భళా అనకుండా ఉండలేం. ద్వితీయ భాగంలో ఇతని సన్నివేశాలకోసం ఎదురు చూసేలా చేశాడు.  

ఆకాశమే హద్దుగా దేన్నైనా సాధించగలననే నమ్మకం, పట్టుదల తన సొంతం. అతనికి దేవుడి మీద నమ్మకం కన్నా అమ్మమీద ప్రేమే అంతులేనిది. అసాధ్యాలను సుసాధ్యాలను చేయాలని ఉవ్విళ్ళూరే 'శివుడి'గా, రాజంటే రణరంగంలో శత్రువులను గెలవడమే కాదు రాజ్యంలో ప్రజల మనస్సులను కూడా గెలుచుకోవాలని బలంగా నమ్ముతూ అంతులేని పరాక్రమానికి బుద్ధిబలం తోడై మంచితనానికి మరో రూపమైన 'అమరేంద్ర బాహుబలి'గా రెండు పాత్రలలో ప్రభాస్ మెప్పించాడు. గత చిత్రాలతో పోలిస్తే దేహదారుఢ్యాన్ని తను పెంపొందించుకున్న తీరూ, ఇంచుమించు రాణాతో సమానంగా పెరిగినా అతనిలా భారీగా కనిపించకుండా ప్రతి కదలిక కళాత్మకంగా ఆకట్టుకునేలా ప్రదర్శించిన తీరూ అద్భుతం. 

తనని పాతికేళ్ళుగా బంధీగా ఉంచి చిత్రహింసలకు గురిచేస్తున్న భల్లాలదేవుడి పై తన అణువణువులోనూ రగులుతున్న ద్వేషాన్ని అణచిపెట్టి తనని విడిపించడానికి తన కన్నకొడుకొస్తాడని ఆశగా ఎదురు చూసే ’దేవసేన’ పాత్రలో అనుష్క కనిపించినది ఒక్క పదినిముషాలే అయినా ఈ పాత్ర ధరించడం వేరొకరి వల్లకాదు అనిపించింది. దేవసేన విముక్తే తన జీవిత ధ్యేయంగా పోరాడే యోధురాలిగా, స్త్రీ సహజమైన సున్నితత్వాన్ని మిస్ అవుతున్నానా అని బాధపడే యివతి 'అవంతిక' గా తమన్నా మంచి కృషి చేసింది కానీ ప్రేమ శృంగారం పలికినంతగా తన ముఖంలో వీరం రౌద్రం పలకలేదనిపించింది.

ఈ పాత్రల తీరుతెన్నులు రెండవభాగంలో మారిపోయే అవకాశాలు లేకపోలేదు కానీ ఈ చిత్రం వరకూ మాత్రం ఖచ్చితంగా మెప్పించాయి. ఇంకా ఆయుధవ్యాపారి 'అస్లాంఖాన్' గా సుదీప్, ఆహార్యంతోనే జుగుప్స రేకెత్తించే 'కాలకేయ' గా ప్రభాకర్, తండ్రి తాతల మధ్య దుర్బుద్దులని నోటి దురుసునీ వారసత్వంగా పొందిన 'బద్రుడి' గా అడవి శేష్ కూడా ఆకట్టుకున్నారు.

కోయగూడెం నాయకుడి భార్య 'సంగ' గా తన ఒక్క మాటతో భర్తతో సహా గూడెం మొత్తాన్ని కట్టడి చేయగల పవర్ ఫుల్ పాత్రలో నటించిన రోహిణి గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాలి. ఈ పాత్ర కోయగూడేనికి శివగామిలా ఉంటుంది. ముఖ్యమైన నాలుగు స్త్రీ పాత్రలను (శివగామి, సంగ, దేవసేన, అవంతిక) శక్తి స్వరూపాలుగా మలచినందుకు కథకులు విజయేంద్ర ప్రసాద్ గారిని, రాజమౌళి ని అభినందించి తీరాలి.

తెలుగు సినిమా స్థాయిని కొన్ని రెట్లు పెంచే విజువల్ ట్రీట్ గా తీర్చిదిద్దడానికి ఈ చిత్ర యూనిట్ పడిన శ్రమకి, వెచ్చించిన సమయానికి, పెట్టిన పెట్టుబడికి ధీటుగా కలెక్షన్ల వర్షాన్ని కురిపిస్తున్న ఈ చిత్రానికి ఇంకా ప్రత్యేకమైన ప్రమోషన్ అవసరం లేదు కానీ ఒక్క మాట చెప్పి ముగిస్తాను. భారతీయత నిండిన ఊహాలోకపు విజువల్ ఫీస్ట్ కోసం, ఒక మంచి సినిమా చూసిన అనుభూతి మీ సొంతం చేసుకోడానికి ప్రతి ఒక్కరూ మిస్ అవకుండా చూడవలసిన చిత్రం బాహుబలి.

మొత్తం చదవండి