మిస్సవకూడని 2 సినిమాలు

అంతకుముందు ఆ తరువాత : 

గ్రహణం, మాయాబజార్, అష్టాచెమ్మ, గోల్కొండ హైస్కూల్. ఇపుడు ఈ సినిమా తీసిన ఇంద్రగంటి మోహనకృష్ణ మంచి అభిరుచిగల తెలుగు దర్శకులలో ఒకరు. తీసుకున్నది రొటీన్ సబ్జెక్ట్ (ప్రేమ, లివ్ఇన్ రిలేషన్ షిప్) అయినా కూడా దానిని తెరకెక్కించడంలో తెలుగుదనాన్ని చూపించడంలో సక్సెస్ అయ్యాడు. చాలా తెలుగు కుటుంబాలు ఎదుర్కొనే సాధారణ సమస్యలను డిస్కస్ చేస్తూ మంచి మంచి సంభాషణలతో చక్కని కారెక్టరైజేషన్స్ తో వాటికి తగిన నటీనటులతో రొటీన్ కి భిన్నంగా సహజంగా కనిపించేలా తీర్చిదిద్దినందుకు ప్రోత్సహించడానికైనా ఈ సినిమా ఖచ్చితంగా చూసి తీరాలి. కళ్యాణి కోడూరి (మాలిక్) సంగీతం ఆకట్టుకుంటుంది. 

హీరో కొంచెం నెగటివ్ మార్కులు తెచ్చుకున్నా హీరోయిన్ పూర్తి పాజిటివ్ మార్క్స్ చేజిక్కించుకుంటుంది. చక్కటి తెలుగుమాట్లాడే మన పక్కింట్లో ఉండే ఓ అందమైన తెలుగమ్మాయిని తీస్కుని తన కారెక్టర్ ని అలాగే ప్రజెంట్ చేయడం చాలాచాలా బాగుంది. తన నటనకూడా సింపుల్ గా సహజంగా ఉంది. శ్రీనివాస్ అవసరాల, రావురమేష్, రోహిణి, మధుబాల, రవిబాబు అందరూ కూడా ఆకట్టుకునే నటనని ప్రదర్శించారు వాళ్ళని చూస్తుంటే మనం ఎవరో ఒకరి ఇంట్లో రోజూ చూసే పాత్రలే ఇవి అనిపిస్తాయి. 

సాహిత్య పిపాసి అయిన మోహనకృష్ణ తన సినిమాలో సంభాషణలు కూడా చాలా బాగా రాసుకున్నాడు. అష్టాచెమ్మతో పోలిస్తే హాస్యం పాళ్ళు తగ్గినా తీసుకున్నది సీరియస్ సబ్జెక్ట్ కనుక ఈ ట్రీట్మెంట్ ఈ కథకి బాగా సూటయింది. నాకైతే ఒక మంచి పుస్తకం చదివిన ఫీల్ వచ్చింది. తీసుకున్నది యూత్ సబ్జెక్ట్ బూతుకామెడీని ద్వంద్వార్ధాలని ఇరికించే అవకాశమున్న సబ్జెక్ట్ అయినా కూడా చాలా డీసెంట్ గా ప్రజంట్ చేశాడు. 

ఒక అద్భుతమైన కళాఖండం కాకపోవచ్చు ఒకటీ అరా లోపాలుండవచ్చు కానీ మంచి సినిమాలని ప్రోత్సహించే అభిరుచి ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ చూసి తీరవలసిన సినిమా అంతకుముందు ఆ తరువాత. ముఖ్యంగా కొత్తగా పెళ్ళి చేసుకోబోతున్న వారు చేసుకున్నవాళ్ళు ఒకసారి తప్పక చూడాల్సిన సినిమా.

 

మద్రాస్ కెఫె:

విక్కీడోనార్ సినిమాతో వివాదాస్పదమైన సబ్జెక్ట్ ఎన్నుకున్నా కూడా దానిని హృద్యమైన కథనంతో ప్రజంట్ చేసి ఆకట్టుకున్న దర్శకుడు సూజిత్ సర్కార్ సినిమా మద్రాస్ కెఫె మొన్న ఇరవైమూడున విడుదలైంది. బాలీఉడ్ సినిమాల్లో సాధారణంగా కనిపించే డ్రమటైజేషన్, ప్రేమ, కామెడీ, సబ్ ప్లాట్స్ లేకుండా తనేం చెప్పాలనుకుంటున్నాడో అదే సబ్జెక్ట్ నుండి డీవియేట్ కాకుండా విస్తృతమైన రీసెర్చ్ చేసి హాలీఉడ్ స్టైల్లో తెరకెక్కించిన సినిమా మద్రాస్ కెఫె. పాటలు కూడా లేకుండా ప్రారంభం నుండి చివరి వరకూ కథకు కట్టుబడి చిత్రీకరించిన చిత్రం. సినిమాటోగ్రపీ అత్యద్భుతంగా ఉంది యాక్షన్ ఎపిసోడ్స్ చాలా బాగా చిత్రీకరించారు, బాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ కూడా ఆకట్టుకుంటుంది. 

సినిమా మొదటి సగం కథలోకి పూర్తిగా ఎంటర్ అయినట్లు అనిపించక కొంచేం స్లోగా నడుస్తుంది అనిపించినా రెండో సగంలో మాత్రం మెరుపు వేగంతో సాగుతుంది తెలిసిన కథే అయినా థ్రిల్ మిస్ అవకుండా చక్కగా చిత్రీకరించారు చివరి అరగంట అయితే ఎడ్జ్ ఆఫ్ ద సీట్ త్రిల్లర్ అని చెప్పచ్చు రా ఆఫీసర్ తో పాటు మనం కూడా టెన్షన్ పడుతూ ఉంటాము. ఫేమస్ కాన్స్పిరసీగా చాలామందికి తెలిసిన కథే అయినా ఎటువంటి బయాస్ చూపించకుండా మైన్యూట్ డీటేయిల్స్ కూడా కవర్ చేస్తూ రియలిస్టిక్ గా తెరకెక్కించిన చిత్రం ఇది. పొలిటికల్ థ్రిల్లర్స్ పై మీకు ఏమాత్రం ఆసక్తి ఉన్నా మిస్ అవకుండా చూడాల్సిన సినిమా మద్రాస్ కెఫె.

మొత్తం చదవండి

చీమలు దోమలు ఈగలు - చిట్కాలు

ఈ రోజు నేను మీకు కొన్ని చిన్న చిన్న చిట్కాలు/హోం రెమెడిస్ గురించి చెప్పాలని డిసైడ్ అయ్యాను. ఇవన్నీ కొందరు పెద్దలు, మరి కొందరు ఫ్రెండ్స్ దగ్గర తెలుసుకుని నేను ప్రయత్నించి ఫలితం చూసినవి.

చీమలు : ఇదివరకటి రోజుల్లో ఇంట్లో గచ్చు చేసో నాపరాళ్ళు పరచో ఉంటే ఆ గచ్చుపగిలిన చోటో లేక బండలమధ్యో కొంత ప్లేస్ చేస్కుని చీమలు మనమీద దండయాత్ర చేసేవి అలాంటపుడు వాటి ఆరిజిన్ కనిపెట్టి అక్కడ కాస్త గమేక్సినో ఏదో కొట్టేస్తే వాటి బెడద వదిలేది. కానీ ఇపుడు అపార్ట్మెంట్స్ లోనూ మామూలు ఇళ్ళలోకూడా ఆ సౌకర్యంలేదు, మార్బుల్ ఫ్లోర్ వెట్రిఫైడ్ టైల్స్ ఉన్నా ఎక్కడ నుండి వస్తాయో తెలీదు. ఒకసారి దాడి మొదలెట్టాక స్వీటూ, హాటు, అన్నం, పప్పు, ఫర్నిచర్, లాప్ టాప్ అని తేడా లేకుండా ఎడతెరిపి లేకుండా ఎక్కాడపడితే అక్కడ తిరిగేస్తాయ్.

నిజానికి నేను మా వంటగది కిటికీలో వీటికోసం చిన్న ప్లేట్లో పంచదార వేసి విడిగా పెడతాను ఎపుడూ, సాధారణంగా బుద్దిగా అది మాత్రం తిని మిగతా చోట్లకి దాడిచేయవు. అక్కడ అదిపెట్టడానికి కారణం అదే అబండెంట్ సోర్స్ ఉన్నపుడు వెతుక్కుని మిగిలిన చోట్లకి రావుకదా అని. కానీ మొన్న వేసవిలో మాత్రం మమ్మల్ని బానే ఇబ్బందిపెట్టాయి ముఖ్యంగా సోఫాలకి కూడా పట్టేసేవి అవి ఎండలో పెట్టి దులిపినా రెండురోజులకి మళ్ళీ సిద్దం. వాటిమీద గమాక్సిన్ లాంటివి కూడా చల్లలేము, సోఫాలో కూర్చుంటే కుట్టి అల్లాడిస్తాయి కనుక వదిలేయనూలేము.

అలాంటి టైంలో ఓ చిట్కా గురించి తెలిసింది, ఇల్లు తుడిచేప్పుడు ఆ నీళ్ళలో ఉప్పుకలిపితే ఫలితం బాగుంటుందని అన్నారు. నేను ఆల్రెడీ ఖరీదైన క్లీనర్స్ కలుపుతాను అనో, మేం అసలు ఇల్లు తుడిచేదే బోరింగ్ లో వచ్చే ఉప్పునీళ్ళతో అనో చెప్పకండి :-) ఇపుడందరూ వాడే అయొడైజ్డ్ టేబుల్ సాల్ట్ కాకుండా ఒకప్పుడు వాడే సాధారణ ఉప్పు కల్లుప్పు తెలిసే ఉంటుంది కదా. షాప్ లో క్రిస్టల్ సాల్ట్ / కల్లుప్పు అని అడిగితే ఇస్తారు. పేరు చూసి ఖంగారుపడకండి అది కల్లునుంచి ఏం తయారుచేయరు సముద్రపు నీటినుండే తయారుచేస్తారు. ఈ ఉప్పు కొంత నీళ్ళలో కలిపి ఒక వారం రోజులు తుడిస్తే చాలా ఆశ్చర్యకరంగా చీమలు అన్నీ మాయం వాటిని చంపామన్న బాధ లేకుండా వాటంతటవే వెళ్ళిపోయాయి.

దోమలు : చీమలు మనకి హాని చేసేది తక్కువే కనుక వాటి పట్ల జాలి చూపించినా దోమల పట్ల మాత్రం నిర్దాక్షిణ్యంగా వ్యవహరించకపోతే అనేక జబ్బులకు కారకమవుతాయి. ఇంటిచుట్టూ మురుగు నీటి నిలవలు లేకుండా జాగ్రత్త పడడం ఇంట్లో కూడా దోమలు చేరగలిగేలా చెమ్మతో కూడిన చీకటి ప్రదేశాలు లేకుండా చూసుకోవడం ద్వారా కొంత నివారించవచ్చు. కిటికీకి మెష్ లూ, మంచాలకి దోమ తెరలూ, మార్కెట్లో రకరకాల బ్రాండ్ల మస్కిటో కాయిల్సూ, రిపెల్లెంట్సూ, వెతికి పట్టుకుని ఎలక్ట్రిక్ షాక్ ఇచ్చి చంపే మస్కిటో జాపర్స్ ఇన్ని పరికరాలున్నా అవి అందుబాటులో లేని సమయంలో కానీ కాయిల్స్ రిపెల్లెంట్స్ పడని వాళ్లుగానీ ఈ సింపుల్ హోం రెమెడీ వాడచ్చు.

దోమలు మనుషులు వదిలే కార్బన్ డై ఆక్సైడ్ వాసనని బట్టి మన ఉనికిని కనిపెడతాయట. సో ఆ ఎబిలిటీని మనం నిర్వీర్యం చేయడం ద్వారా దోమలు మనల్ని కనిపెట్టకుండా చేయచ్చు. ఇదే ఫార్ములా ఉపయోగించుకుని షర్టుకి అంటించుకు తిరిగే ఒక పాచ్ తయారు చేస్తున్నారు ఆ వివరాలు ఇక్కడ క్లిక్ చేసి చూడచ్చు. అయితే ఇంచుమించు ఇదే పనిని హారతి కర్పూరం (Camphor) కూడా చేస్తుంది. షర్ట్ గుండీల పరిమాణంలో దొరికే కర్పూరం టాబ్లెట్స్ రెండు తీస్కుని వాటిని ఒక చిన్న వెడల్పాటి గిన్నెలో నీళ్ళు పోసి అందులో వేసి బెడ్ దగ్గర పెట్టుకుంటే రాత్రంతా అవి నీటితో పాటు ఆవిరై కర్పూర పరిమళాన్ని గదంతా వ్యాపింప చేస్తూ దోమలను ఇంకా వర్షాకాలంలో వచ్చే చిన్న చిన్న కీటకాలను కూడా దూరంగా తరిమేస్తుంది.

లేదంటే పాత మస్కిటో మాట్ పరికరాలుంటే బొమ్మలో చూపినట్లు రెండు టాబ్లెట్స్ వేసి వేడి చేయడం ద్వారా కూడా ఇదే ఫలితాన్ని పొందచ్చు. ఐతే కర్పూరానికి మండే గుణం ఉంది కనుక ఈ పరికరం వాడేప్పుడు అప్రమత్తంగా ఉండడం అవసరం. నీటిలో వేయడం సేఫ్ నేను ప్రయత్నించి చూశాను బాగా పని చేస్తుంది. అలమారలలో వేసే మాత్/నాఫ్తలిన్ బాల్స్ వేరు ఈ హారతి కర్పూరం వేరు కన్ఫూజ్ అవకండి నేను చెప్పేది కర్పూరం గురించి. అలాగే యూకలిప్టస్, మెంథాల్, లవంగ వాసనలంటే కూడా దోమలకు పడదంటారు అవికూడా ఉపయోగించ వచ్చట.  

ఈగలు : వానాకాలంలో ఇవి కూడా ఎక్కువే వస్తాయి, ఫినాయిల్ లేదా లైసాల్ లాంటి క్లీనింగ్ లిక్విడ్స్ చాలా వరకూ పని చేసినా ఒకోసారి అలా శుభ్రం చేసే వీలు లేని కొండొకచో ఎంత శుభ్రంగా ఉన్నాకూడా ఫర్నిచర్ పైన మనుషుల పైనా వాలుతూ ఈ క్లీనింగ్ సొల్యూషన్ ఎఫెక్ట్ మాకేమాత్రం లేదని విర్రవీగుతుంటాయి. అలాంటి సమయంలో ఒక చిన్న బౌల్ లో పుదీనా ఆకులని నలిపి పెడితే మంచి వాసన రావడమే కాక ఈగలు బయటకు వెళ్ళిపోతాయి. ఒకవేళ వీటికి అలవాటు పడ్డాయనిపిస్తే లవంగాలు పొడిచేసి కొంచెం వార్మ్ వాటర్ లో వేసి ఉంచితే ఆ వాసనకి కూడా ఈగలు పోతాయని అంటారు. ఈ చిట్కాలు ఈగ సినిమాలో విలన్ సుదీప్ కి ఎవరూ చెప్పినట్లు లేరు పాపం :-) ఈమధ్య ఈ సమస్య ఫేస్ చేయలేదు కానీ లాస్ట్ ఇయర్ వేరే ఇంట్లో ఉన్నపుడు ఇవి నేను ప్రయోగించి చూశాను విజయవంతంగా పని చేశాయి. 

పై మూడూ నేను ప్రయత్నించి చూసిన చిట్కాలైతే మరో చిన్న చిట్కా ఇంకా ప్రయత్నించనిది ఇది ఎలుకలకి పని చేస్తుందట. ఎలుకని బోన్ లో బంధించాలన్నా మందుపెట్టి చంపాలన్నా అయ్యో పాపం అనుకునే వాళ్ళు ఈ చిట్కా ప్రయత్నించి చూడచ్చు. ఎలుకలకు కూడా స్ట్రాంగ్ స్మెల్ పడదట ఒక చిన్న కాటన్ బాల్ ని పెప్పర్ మింట్ ఆయిల్ లో ముంచి దాన్ని ఎలుకలు ఇంట్లోకి వస్తున్నాయి అన్న అనుమానమున్న చోట ఉంచితే రావట. అలాగే పలావు ఆకులని కిచెన్ లో ఉంచడం ద్వారా కూడా వీటిబాధను తప్పించుకోవచ్చట, బట్టల కప్ బోర్డ్స్ లో వేసే మాత్/ నాఫ్తలిన్ బాల్స్(కలరా ఉండలు) ఉన్నచోటకు కూడా ఎలుకలు రావని అంటారు. అలాగే అవి మీఇంటి బయట గోడల దగ్గర ఎక్కువ తిరుగుతున్నాయనిపిస్తే అవి తిరిగే చోట పుదీనా మొక్కలు పెంచినా కూడా వీటిభారినుండి తప్పించుకోవచ్చు అని విన్నాను. అవండీ ప్రస్తుతానికి నాకు గుర్తొచ్చినవి మీకేవైనా తెలిసినవి ఉంటే కామెంట్స్ లో పంచుకోండి. 

మొత్తం చదవండి

ఓ ప్రయాణం

సమైఖ్యాంద్రా గొడవలూ, బంద్ ల వలన మూడురోజులుగా వాయిదా వేస్కుంటూ వస్తున్న తెనాలి ప్రయాణానికి  నిన్నటి రోజున ముహుర్తం పెట్టాను. కాస్త చల్లబడబోయే గొడవలకి మొన్న కే.సి.ఆర్ చేసిన రెచ్చగొట్టే వ్యాఖ్యలు ఆజ్యం పోసినట్లై మళ్ళీ నిన్న పొద్దున్న కాస్త హడావిడి ఎదురైంది. వాళ్ళని తప్పించుకుని ఎలాగైతేనేం గుంటూరు బస్టాండ్ చేరుకుని తెనాలికి నాన్ స్టాప్ టికెట్ తీస్కుని డీలక్స్ బస్సెక్కాను, బస్ కాస్త ఖాళీగానే ఉందికానీ ఉన్న కొందరూ విండో సీట్స్ ఆక్రమించుకునేసరికి నిండుగానే ఉన్నట్లు కనిపించింది. 

ఖాళీగా ఉన్న ఒక సీట్ కాస్త మురికిగా ఉందనిపించి ఒకసారి చేత్తో దులిపాను, బంద్ మహిమ అనుకుంటాను ఒక పెద్ద ధూళి మేఘం ఇంతెత్తున ఎగసింది, ఖర్చీఫ్ తీసి ముక్కుకి అడ్డం పెట్టుకుని మళ్ళీ దులిపాను అదే రేంజ్ లో మళ్ళీ దుమ్మొచ్చింది. నేను ఓపికగా ఎన్ని సార్లు దులిపినా నన్నుసవాల్ చేస్తున్నట్లు అదే రేంజ్ లో దుమ్ము వస్తుండేసరికి వెనక సీట్ లో కూర్చున్న ఒక పెద్దాయన “ఎంత దులిపినా అంతే వస్తుంది దానికన్నా అలాగే కూచుని ఇంటికెళ్ళాక మీ ఫాంట్ శుభ్రంగా దులుపుకోడం బెటర్” అని నవ్వుతూ సలహా ఇచ్చారు, బదులుగా నేనూ ఓ నవ్వు నవ్వి కొంచెం శుభ్రంగా కనిపించిన వెనక సీట్లో కూలబడ్డాను.

డ్రైవర్ ఎక్కాక “బస్ చెంచుపేట వరకే వెళ్ళుద్దండీ బంద్ కదా తెనాలి బస్టాండ్ కి తాళాలేశారుట” అని అనౌన్స్ చేశాడు. “హ్మ్ అక్కడనుండి ఎలా వెళ్ళాలో ఆటోలన్నా తిరుగుతున్నాయో లేదో” అనుకుంటూ కాస్త ఉక్కగా చిరాకుగా ఉండటంతో గాలికోసం కిటికీ సాధ్యమైనంత మేర తెరచి పాటలు పెట్టుకుని వింటూ సీట్ కి చేరగిలబడి పైన లగేజ్ ర్యాక్ కేసి చూస్తూ అలా ఆలోచనలలోకి వెళ్ళిపోయాను. తీరా తెనాలి వెళ్ళాక ప్రశాంతంగానే ఉందని తెలియడంతో నేను ఎప్పుడూ దిగే పాయింట్ దగ్గరే దించేశాడు.

బస్సు దిగి వంతెన మీద నడుస్తుంటే రోడ్డుకిరు వైపులా చిన్న చిన్న గంపలలో పెట్టుకుని పుట్టగొడుగులు/ పుట్టకొక్కులు/ మష్రూంస్ అమ్మే వాళ్ళు స్వాగతం పలికారు. నాకు వానాకాలం అనగానే గుర్తొచ్చే వాటిలో ఇవి కూడా ఒకటి, ఈ కూరంటే నాకు బోలెడంత ఇష్టం అయితే మాములుగా ఫాంస్ లో పెంచిన పుట్టగొడుగులు నాకు నచ్చవు. వానాకాలంలో ఇలా పల్లెల్లో కోసుకుని వచ్చి అమ్మేవి పూర్తిగా విచ్చని మొగ్గలు చిన్న చిన్నగా ఉండి మహా రుచిగా ఉంటాయి.

సూపర్ మార్కెట్స్ లో దొరికే పెద్ద పుట్టగొడుగులు వండుకుని ప్లస్ రెస్టారెంట్స్ లో దొరికే కూరలు ప్రయత్నించి అనేకసార్లు భంగపడ్డాక ఇక ఇలా లాభంలేదని వానాకాలం కోసం ఎదురు చూడడానికి అలవాటుపడ్డాను. దారిన మాములుగా మాట్లాడుకుంటూ వెళ్ళేవాళ్ళు సైతం ఆగి అప్పటికప్పుడు నిర్ణయించుకుని ఆ గంపల వేపు నడిచి బేరాలాడడం చూసి నవ్వుకుని ముందుకు సాగాను. చిన్నపుడు వర్షం పడిన ప్రతిరోజు “అమ్మా ఈరోజు పుట్టగొడుగులు మొలిచి ఉంటాయంటావా” అంటూ అమ్మని వేధించిన రోజులు గుర్తొచ్చాయి.   

అక్కడ పని అయిపోయాక అయిదున్నరకే కాస్త చల్లబడడంతో బస్టాండ్ వైపు నడక సాగించాను, సాధారణంగా క్యూలేకుండా టిక్కెట్ తీస్కునే అవకాశం ఎపుడూ కల్పించని తెనాలి బస్టాండ్ బంద్ వలన అనుకుంటాను ఖాళీగా ఉంది డైరెక్ట్ గా వెళ్ళి టిక్కెట్ తీస్కుని బస్సెక్కాను. ఈ సారి పట్టుమని పదిమంది కూడా లేరు కానీ చెంచుపేట స్టాప్ దగ్గరకి వచ్చే సరికి బస్సు నిండిపోయింది. వాతావరణం చల్లగా చాలా ఆహ్లాదంగా ఉంది మెత్తని గాలులు వీస్తూ తన సృష్టినంతటినీ భగవంతుడు సంప్రోక్షణము చేస్తున్నాడా అన్నట్లు ఆగి ఆగి కురుస్తున్న చిరుజల్లులు శరీరాన్నే కాదు మనసును కూడా పులకరింప చేస్తున్నాయి.

వాతావరణం ప్లస్ మనసు కూడా ప్రశాంతంగా ఉండటం వల్లో లేక ఈ మధ్య బయట ఎక్కువ తిరగకపోవడం అదీ పల్లెల మీదుగా ప్రయాణం చేయకపోడం వలనో తెలియదు కానీ ఈ తిరుగు ప్రయాణంలో బస్సు ముందుకు వెళ్ళేకొద్ది కనిపించే ప్రతి చిన్న దృశ్యం కూడా ఒక్కో జ్ఞాపకాన్ని కదిలిస్తూ నన్ను వెనక్కి గతంలోకి ప్రాయాణం చేయించింది. కాలవలలో సమృద్దిగా నీరు నిండి ఉండడం చూసి మనసు నిండిపోయింది. చెట్లమధ్య బస్సు పరుగులు తీస్తుంటే అప్పటివరకూ ఉన్న ఎండకి తోడు పచ్చని చెట్లపై అప్పుడే పడిన వర్షంవల్ల కాబోలు గాలి నాకు ఇష్టమైన కమ్మటి మట్టి వాసనతో పాటు మొక్కల నుండి వచ్చే ఒకరకమైన పసరు వాసనని కూడా మోసుకొస్తుంది ఆ గాలినీ ఆ పరిమళాన్నీ గుండెనిండుగా ఎంత పీల్చినా తనివి తీరలేదు.

ఇక ఊళ్ళోనే ఏదో ఒక సెంటర్ లో బోలెడన్ని పనసకాయలు పదులు ఇరవైలలో కాదు వందల కొద్దీ పనసకాయలు ఒకే చోట గుట్టగా పోసి అమ్ముతుండడం చూస్తే భలే అనిపించింది. వైజాగ్ లో చదువుకునే రోజుల్లో కాలేజ్ కి వెళ్ళేప్పుడు గోదారి జిల్లాల్లోనో విశాఖ జిల్లాలోనో దారిమధ్యలో రోడ్ పక్కన గుట్టలుగా పోసి అమ్మేవారు అవి గుర్తొచ్చాయి. అంతెందుకు అప్పట్లో మా డిపార్ట్మెంట్ లో ఒక పనస చెట్టు ఉండేది క్లాస్ బయటకు వస్తే ఎదురుగా కనిపిస్తూ పలకరించేది. ఇదివరకు గుంటూర్లోనే క్వార్టర్స్ లో ఉన్నపుడు మా కాంపౌండ్ లో కూడా పనసచెట్టు ఉండేది, శలవలకి వచ్చినపుడు ఎన్నికాయలు వచ్చాయి వివరాలు కనుక్కుని దానిని మురిపెంగా ఒకసారి చూసుకునే వాడ్ని, అవన్నీ వరుసగా గుర్తొచ్చాయ్.

నేను చూసిన గంపలు ఇంకా వెడల్పుగా ఉన్నయ్.

మరో చోట పెద్ద వెడల్పాటి గంపలలో రంగు రంగుల బుజ్జి కోడిపిల్లలని పెట్టి అమ్మడం కనిపించింది. ఇవి నేను చూసి పాతికేళ్ళుపైనే అయుంటుంది ఇంకా ఇలా అమ్ముతున్నారా అని ఆశ్చర్యమనిపించింది. చిన్నపుడు అవి కొనమని తెగ గొడవ చేసే వాడ్నట ఆ బుజ్జి బుజ్జి కోడిపిల్లలని చేతుల్లోకి తీస్కుంటే లోపలున్న వాటి శరీరభాగాలు కదులుతూ కితకితలుపెడుతూండే వెచ్చటి ఆ స్పర్శ భలే మురిపెంగా ఉండేది. అసలు అంత పెద్ద గంపలని నెత్తిన పెట్టుకుని ఎలా నడుస్తారో అనుకుని ఆశ్చర్యపోయేవాడ్ని. ఇక ఆ గంపల్లో రకరకాల రంగుల్లో కువకువలాడుతూ హడావిడిగా అటూ ఇటూ తిరుగుతూ అవి చేసే సందడి ఎంత సేపు చూసినా తనివి తీరేది కాదు.

ఇక అలా కొంచెం ముందుకు వెళితే కొంత దూరం వెళ్ళాక ఒక చోట కట్టెల అడితి కనిపించింది, దీనిని కూడా నేను చూసి చాలా ఏళ్ళవుతుంది, ఈరోజుల్లో పూర్తిగా వీటి వాడకం పోయిందనుకున్నాను కానీ పెద్ద అడితి చూస్తే ఆ ఏరియాలో బాగానే డిమాండ్ ఉన్నట్లనిపించింది. నేను చిన్నపుడు మాది కట్టెలపొయ్యే అప్పట్లో వీధికో అడితీ ఉండేది చిన్నపిల్లలం కనుక మనకి ముట్టుకోడానికి నిషిద్దం కానీ ఆటలాడడానికి ఇంట్లో చూడకుండా వాటిని తీయడం చేతుల్లో ఎక్కడో అక్కడ పేళ్ళు గుచ్చుకుపోతే పడేబాధ తర్వాత తినే తిట్లూ ఇప్పటికీ గుర్తున్నాయ్. ఈ పొయ్యిల్లోకే పిడకలు కూడా వాడేవాళ్ళం.

ఇందులోనే ఊదుగొట్టం కూడా గమనించవచ్చు

కళ్ళాపితో చక్కగా అలికి ముగ్గులు పెట్టిన గాడి పొయ్యిలో ముందు కట్టెలు పేర్చి వాటి మీద పిడకలు పెట్టి వాటిమీద కిరసనాయిలు పోసి అంటిస్తే అపుడు బాగా మంట వచ్చి పేళ్ళుకూడా బాగామండేవి. పేళ్ళు పూర్తిగా కాలిపోయి మంట తగ్గే కొద్దీ కట్టెలని మెల్లగా ఇంకొంచెం ముందుకు లోపలికి జరుపుతూ ఉండాలి. ఇంకా మంట తగ్గేప్పుడు ఇనుముతో చేసిన ఊదుగొట్టం ఒకటి ఉంటుంది దానిలోనుండి గాలి ఊదితే మంట రేగి తిరిగి రాజుకుంటుంది. ఆ ఊదుగొట్టాలని పొయ్యిదగ్గరలోనే పెట్టేస్తే సెగకి వేడెక్కిపోయేది చూస్కోకుండా అది పట్టుకుని చేతికి బొబ్బలెక్కించుకున్న రోజులు కూడా ఉన్నాయ్.

ఇక వంటయ్యాక ఉండే నిప్పులలో గెణుసుగెడ్డలు/ చిలకడదుంపలు మొక్కజొన్న పొత్తులు, ఉల్లిపాయలు కాల్చుకుని తింటూంటే ఆహా ఆ రుచి అమోఘం. ఇక రాత్రుళ్ళు ఆ బూడిదలో వెచ్చగా ఉంటుందికదా పిల్లులు వచ్చి చేరి పడుకునేవి. అందుకే తిండిలేక పస్తులుండటాన్ని చెప్పడానికి "రెండ్రోజులుగా పొయిలో పిల్లిలేవలేదు" లాంటి వాడుక సామెతలు పుట్టాయి. అలాంటి పొయ్యిల మీదే ఒకప్పుడు పెద్ద పెద్ద వంటలు కూడా ఎలా చేసేసేవాళ్ళో తలచుకుంటేనే అమ్మో అనిపిస్తుంది. పిడకలంటే గుర్తొచ్చింది కొన్ని ఊర్లలో పాడి సంపదా, చెట్లకీ గోడలకీ కొట్టిన పిడకలు కూడా నా కళ్ళకి ఇంపుగా కనిపించాయండోయ్.

మరికాస్త ముందుకెడితే బుడంపాడు చెరువు దగ్గర అనుకుంటా బస్టాపు పక్కనే కూరగాయల మార్కెట్టు కూడా చిన్నపుడు నరసరావు పేటలో నాన్నతో కలిసి తిరిగిన మార్కెట్టుని గుర్తుచేసింది. పెద్దాయ్యాక సూపర్ బజార్ కి వెళ్ళడమే కానీ కూరగాయల మార్కెట్టుకో రైతుబజార్ కో వెళ్ళడం తక్కువే నేను. ఒక వేళ వెళ్ళినా అక్కడ ఇరుకు సందులు మురికి మధ్యలో కొనడం కొంచెం చిరాకుపెట్టేవి. కానీ ఈ మార్కెట్ వాటికి భిన్నంగా వరుసగా చక్కగా పక్కాగా కట్టిన కొట్లలో నీట్ గా అరలు అరలుగా కూరగాయలను సర్ది శుబ్రత కూడా పాటిస్తూ చూడగానే దిగి కొనుక్కోవాలనిపించేంత అందంగా స్పేషియస్ గా ఉండి భలే నచ్చేసింది.

 

ఇక వీటితో పాటుగా మబ్బులు పట్టిన ఆకాశంలో చిత్ర విచిత్రమైన వర్ణాలు రూపాలు ఆవిష్కృతమై దారిపొడుగునా ఆకాశంలోకి చూసినపుడల్లా కొత్త కొత్త రూపాలతో అలరిస్తూ నాకు తోడు వచ్చాయి. నిజానికి ప్రయాణంలో నాకు చాలా ఇష్టమైన హాబీ ఇదే, బస్ కిటికీలోనుండి మేఘాలను చూస్తూ వాటికి రకరకాల రూపాలనాపాదించడం. నిన్న నాకు బోర్లా పడుకుని పుస్తకం చదువుకుంటున్న అమ్మాయినుండి డాబాపై ఆరబెట్టిన బియ్యం వడియాల దాకా రకరకాల రూపాలలో కనిపించాయి మేఘాలు. అవండీ నిన్నటి నా బస్సు ప్రయాణం నాతో చేయించిన జ్ఞాపకాలలోకి ప్రయాణం విశేషాలు.

నాతో కెమేరా తీస్కుని వెళ్ళని కారణంగా ఫోటోలేవి తీయలేదు ఇక్కడ పెట్టిన ఫోటోలన్నీ గూగులమ్మనడిగి తెచ్చినవే. ఆయా ఫోటోలను తీసిన ఒరిజినల్ ఫోటోగ్రాఫర్లకు ధన్యవాదాలు. వీటికి సంబంధించినవే నచ్చిన మరికొన్ని ఫోటోలు.

నను గాభరాపెట్టే ఇరుకు మార్కెట్

 

మొత్తం చదవండి

దొంగా - పోలీసూ - ఓ కోర్టు.

6th April-2013:
సమయం తెల్లవారుఝామున సుమారుగా మూడున్నరై ఉంటుంది, అప్పటికి గంటక్రితమే పడుకున్న నేను నాన్నగారి పిలుపుకు ఉలికిపడి నిద్రలేచాను. తను “వెనుకవేపు తలుపేయడం మరచిపోయావా తీసుంది” అని అడిగారు. నేను “లేదండీ గంటక్రితమే మంచినీళ్ళు తాగుతూ కూడా చెక్ చేశాను వేసే ఉండాలే” అనుకుంటూ హాల్ లోకి వచ్చి తలుపు చూస్తే బార్లా తెరచి ఉంది.

ఒకడుగు బయటకి వెళ్లి ఎవరైనా ఉన్నారేమో చూసి వచ్చి తలుపు వేసి ఎందుకో అనుమానం వచ్చి ఇంట్లో సామాన్లు చెక్ చేయడం మొదలెట్టాను. టేబుల్ మీద ఉండాల్సిన లాప్ టాప్ లేదు, టీవి మీద పెట్టిన స్మార్ట్ ఫోన్, కప్ బోర్డ్స్ లో ఉండాల్సిన మరో మూడు సెల్ఫోన్స్ కూడా లేవు, కొన్ని అల్మారాలలో వస్తువులు చిందరవందర చేసి ఉన్నాయ్. దాంతో ఇంట్లో దొంగతనం జరిగిందని అర్ధమైంది.

వెంటనే మిస్సింగ్ ఫోన్స్ కి రింగ్ ఇవ్వడం మొదలెట్టాం. మూడు ఫోన్లు స్విచ్చాఫ్ అని మెసేజ్ వచ్చింది నాలుగో ఫోన్ రింగ్ ఇంటి బయటనుండి వినిపించడం మొదలైంది. దానితోపాటే ప్లాస్టిక్ షీట్ మీద ఎవరో నడుస్తున్నట్లు అడుగుల చప్పుడు వినిపించింది. మాకు దొంగ అక్కడే ఉన్నాడేమోనన్న అనుమానం వచ్చింది. వెంటనే పోలీసుల కోసం 100 కి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పి అడ్రస్ ఇచ్చి ఎదురు చూడ్డం మొదలెట్టాం.

అడుగుల చప్పుడు ఆగిపోయింది కానీ ఫోన్ రింగ్ మాత్రం అక్కడనుండే వినిపిస్తుంది. ఐదునిముషాలకి కొంచెం ధైర్యం వచ్చి సేఫ్టీకోసం పక్కనే ఉన్న పచ్చడిబండ తీస్కుని మెల్లగా తలుపు తీసి ఫోన్ రింగ్ వచ్చిన వైపు వెళ్ళాను. అక్కడ కాంపౌండ్ వాల్ మీద ఒక ఫోన్ ఉంది. లైట్ వేసి ఆ చుట్టు పక్కల ఇతర ఫోన్లు కానీ లాప్ టాప్ కానీ దొరుకుతుందేమోనని వెతికాను. ఇంకేవీ లేవు, ఫోన్ ఉన్న ప్రదేశాన్ని చాక్ పీస్ తో మార్క్ చేసి దాన్ని లోపలికి తెచ్చేసాను. పదినిముషాలకి పోలీసులు వచ్చారు.

ఇవే టవర్ బోల్ట్స్, మా తలుపు కిటికి ఇంతే ఉంటై.

వాళ్లకి విషయమంతా వివరించాక వాళ్ళు మేమూ కలిసి నిర్ణయించిందేమంటే వెనక వైపు తలుపు పక్కన ఉన్న కిటికీ తెరచి దానిలోనుండి చేయి/ఊస ద్వారా తలుపుకు పెట్టిన టవర్ బోల్ట్ తీసి దొంగ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు అని (మీ ఇంట్లో కూడా తలుపు పక్కన కిటికీ ఉంటే దానితో సరిపెట్టకుండా తాళాలు జాగ్రత్తగా వేసుకోడం మరువకండి). వాళ్ళు ప్రైమరీ ఇన్వెస్టిగేషన్ అయ్యాక “ఫింగర్ ప్రింట్స్ దొరకచ్చు కనుక అల్మారాలలో వస్తువులను కదల్చవద్దు” అని చెప్పి ఇంటి చుట్టుపక్కల అంతా వెతికి ఎవరూ లేరని నిర్ధారించుకున్నాక పదింటికి స్టేషన్ కి వచ్చి కంప్లైంట్ ఇవ్వమని చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. వేరే ప్రాంతంలో ఉన్నపుడు ఒకసారి రైటర్ గారితో మాట్లాడడానికి పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళినప్పటికీ కేసుపెట్టడానికి వెళ్ళడం అదే ప్రధమం.

పోలీస్ స్టేషన్ లోని క్రైం డిపార్ట్మెంట్ హెడ్ కానిస్టేబుల్ గారికి విషయమంతా వివరించాక అతనూ మరో కానిస్టేబుల్ కలిసి ఇంటికి వచ్చి వివరాలు నోట్ చేస్కుని వెళ్ళారు. ఉన్న వస్తువులేవీ కూడా వేలి ముద్రలు తీస్కోడానికి అనువుగా లేవని వదిలేశారు. ఆ సాయంత్రం మళ్ళీ స్టేషన్ కు రమ్మని చెప్పారు. ఆ సాయంత్రం నేను తెలుగులో రాసిచ్చిన రిపోర్ట్ తోపాటు దానిని వాళ్ళు ఆంగ్లంలోకి తర్జుమా చేసి కంప్యూటర్ లో  టైప్ చేసిన FIR కాపీ ఒకటి ఇచ్చారు. కేస్ లో పురోగతి ఉంటే మేమే కాల్ చేస్తామని చెప్పి నంబర్ నోట్ చేస్కుని పంపించేశారు. ఓవరాల్ గా పోలీసుల రెస్పాన్స్ నాకు చాలా బాగా నచ్చింది.

21st April 2013:
మధ్యాహ్నం ఒంటిగంట దాటింది, భోజనానికి కూర్చోబోతుండగా ఒక అన్నోన్ నంబర్ నుండి ఫోన్ వచ్చింది. ఎవరా అనుకుంటూ మాట్లాడితే “మేము ఫలానా పోలీస్ స్టేషన్ నుండి కాల్ చేస్తున్నాం, మీ లాప్ టాప్ దొరికింది వచ్చి ఐడెంటిఫై చేయండి” అని చెప్పారు. నేనూ తమ్ముడూ భోజనం కూడా చేయకుండా పరుగున పోలీస్ స్టేషన్ కి వెళ్ళాం. ఒక లాప్ టాప్ ఆరో ఏడో సెల్ఫోన్స్ తీసుకువచ్చి వీటిలో మీ వస్తువులు గుర్తుపట్టండి అని అడిగారు. లాప్ టాప్, ఒక సెల్ఫోన్ మావే అని చెప్పాం. దొంగ దగ్గర ఈ మాత్రమే రికవర్ చేయగలిగామని నోకియా ఫోన్ లాక్ ఓపెన్ చేయలేక ఫ్రస్టేషన్ తో పగలగొట్టాడనీ మరో ఫోన్ పోయిందంటున్నాడనీ చెప్పారు.

"సర్లెండి ఈ మాత్రమైనా వచ్చాయి మా వస్తువులు మేం పట్టుకుపోతాం" అని చెప్పాం. ఆయన మమ్మల్ని పిచ్చివాళ్ళని చూసినట్లు చూసి నవ్వి అదంత వీజీకాదు దానికో ప్రొసీజరుంది అని మొదలెట్టారు. ఇక అక్కడ నుండి మా కష్టాలు మొదలయ్యాయ్ కేస్ బబుల్ గమ్ లా సాగడం మొదలైంది, సామాన్లు పోలీస్ స్టేషన్ లో లాకర్ లో భద్రంగా దాచారు. ఆ పక్కనే మరో సెల్ లో దొంగని కూడా పెట్టి మేపుతున్నారు. నేను మాత్రం పోలీస్ స్టేషన్ కి ఇంటికీ మధ్య చక్కర్లు కొట్టడం మొదలెట్టాను.

లీగల్ సిస్టం ఎంత చిత్రమైందంటే పోలీసులు ఇన్ఫార్మర్స్ ద్వారానో అనుమానితులపై నిఘా వేసో దొంగలను పట్టుకున్నామని చెప్తే కోర్ట్ నమ్మదట. వాళ్ళని సక్రమంగా పట్టుకున్నట్లు కూడా ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలు చూపించాలిట. ముందుగా అలాంటి ఇద్దరు సాక్షులను అరేంజ్ చేయిస్తే రెండు మూడు వారాలలో మీ సామాను మీకు ఇప్పిస్తామని చెప్పారు కానీ అలా చెప్పగలిగిన వాళ్ళు నాకు ఎవరూ తెలియరని చెప్పాను. అయితే బాగా ఆలశ్యమవుతుంది ముద్దాయి కూడా శిక్ష తప్పించుకోవచ్చు అన్నారు. నేను చేయగలిగింది ఏమీలేదని చెప్పడంతో సాధారణంగా ఎప్పటిలాగే వారి పద్దతులలో కేస్ ఫైల్ చేస్తామని చెప్పారు.

కేస్ ఫైల్ చేశాక నేను ఒక లాయర్ ని పెట్టుకుని రిటర్న్ ఆఫ్ ప్రాపర్టీ కేస్ ఫైల్ చేయాలట దానికి లాయర్ ప్లస్ కోర్ట్ ఫీజులూ చెల్లించాలి అదీకాక గెజిటెడ్ ఆఫీసర్ హోదాలో ఉన్న ఒక గవర్నమెంట్ ఉద్యోగి శాలరీ సర్టిఫికెట్ తో వస్తువుల ధరకి హామీ ఇప్పించాలిట. అంటే నేను కేస్ హియరింగ్ కి వచ్చినరోజున వస్తువులని మళ్ళీ కోర్ట్ లో హాజరుపరచాలి అలా కాని పక్షంలో ఆ ఆఫీసర్ కోర్టుకు డబ్బులు కట్టాలన్నమాట. లేదా కేస్ హియరింగ్ కి వచ్చిన రోజున కోర్టుకు వచ్చి సాక్ష్యం చెప్పి మీ వస్తువులు మీరు తీసుకు వెళ్ళవచ్చు అన్నారు. కేస్ కోర్ట్ లో ఫైల్ చేయడానికి కొన్ని రోజులు ఆలశ్యం అయింది. ఆ తర్వాత ఒక లాయర్ ని మాట్లాడాలని చెప్పి మరికొన్ని రోజులు తాత్సారం చేసి తిప్పుకున్నారు. అంతలో హియరింగ్ దగ్గర పడింది.

26th July 2013

అంతకు నాలుగు రోజుల ముందే ఈరోజు మీ కేస్ హియరింగ్ అని చెప్పడంతో పదిన్నరకు కోర్ట్ ఆవరణకు చేరుకున్నాను. నా జీవితంలో మొట్ట మొదటి సారి అక్కడికి వెళ్ళడం, కోర్ట్ అనగానే సినిమాలలో చూపించినట్లు ఎత్తైన మెట్లు భారీ సెట్టింగ్ ఊహించుకున్న నాకు మాములు భవన సముదాయం కనిపించి నిరాశపరిచింది. సరే ఇక్కడిలాగే ఉంటుందేమో అని కాస్త లోపలికి నడవగానే చెడు వినకు, అనకు, కనకు అంటూ బక్కచిక్కిన మూడు కోతి బొమ్మలు వెల్కం చెప్పాయ్. నాకు కావలసిన కోర్ట్ రూం ఎక్కడుందో వాకబు చేస్తూ మరికొంచెం ముందుకు వెళ్ళగానే న్యాయదేవత ఎదురైంది ఆవిడని తప్పుకుని ముందుకు వెళ్తే నేను వెతుకుతున్న కోర్ట్ హాల్ కనిపించింది అక్కడే ఉన్న మా పోలీస్ స్టేషన్ HC(Head constable) ని పలకరించాను. ఆయన నాతరఫున వస్తువులను రిటర్న్ చేయమంటూ లెటర్ రాసి సంతకం పెట్టించుకుని కోర్ట్ లో సబ్మిట్ చేసి "మీ పేరు పిలుస్తారు ఎదురు చూడండి" అని చెప్పారు.

మాములు పాత యూనివర్సిటీ/గవర్నమెంట్ బిల్డింగ్స్ లాగా పెద్ద పెద్ద రాళ్ళతో కట్టిన భవనం అది. ముందు కొన్ని నీడనిచ్చేచెట్లున్నాయ్ వాటికింద నాలుగైదు సిమెంట్ బల్లలు ఉన్నాయి. వాటిమీద ముద్దాయిలు సంకెళ్ళతో కూర్చుని ఉన్నారు వారిపక్కన వారికి ఎస్కార్ట్ గా వచ్చిన పోలీసులు గన్నులతో ఉన్నారు. సంకెళ్ళనీ గన్నునీ కూడా అంత దగ్గరగా చూడడం అదే మొదటిసారి. వీళ్ళేకాక రకరకాల పనులమీద వచ్చిన ఇతర వ్యక్తులు కూర్చుని ఉన్నారు. కులం జాతి మతం ప్రాంతం అనే బేధాలకి అతీతంగా అందరూ కలిసి కూచుని జడ్జిగారికోసం ఎదురు చూస్తున్నారు. ఆడవాళ్ళు, మగవాళ్ళు, పసిపిల్లలని వెంట తీస్కొని వచ్చిన వాళ్లు, యువకులు, పండు ముదుసలులు అందరూ ఉన్నారు.

ఆవేళ కాస్త ఆలశ్యంగా పదకొండుముప్పావుకి వచ్చారు జడ్జిగారు. ఆవిడ వచ్చీ రాగానే అప్పటివరకూ రిలాక్స్ గా ఉన్న వాతావరణం మారిపోయింది. ముందుగా వాయిదాలు ఇచ్చే కేసులను ఒకదాని తర్వాత ఒకటి పిలిచి పెద్దగా చర్చలేకుండానే తరువాతి వాయిదా తారీఖుని ఇచ్చి పంపించి వేస్తున్నారు. అలా ఒక పది హేను కేసులు ఇచ్చి ఉంటారు వాటిలో కొన్ని 2005 అంటే ఎనిమిదేళ్ళక్రితం పెట్టినవి కూడా ఉన్నాయ్. కాసేపటికి నా పేరు పిలిచారు లోపలికి అడుగు పెట్టాను.

బహుశా ఇది పబ్లిక్ హియరింగ్ కోర్ట్ కాదేమో పబ్లిక్ గాలరీ లాంటివి ఏవీ లేవు. ఒక పొడవైన హాలు ఉంది దానికి ఒక చివర న్యాయమూర్తి అచ్చంగా సినిమాలో చూపించినట్లే పెద్ద డస్క్ కి అవతల వైపు ఒక ఎత్తైన ధర్మాసనంపై కూర్చుని ఉన్నారు. పక్కనే ఒక గుమస్తా నిలబడి ఉన్నారు. ఆ బెంచ్ కి కింద దానిని ఆనుకుని కోర్ట్ క్లర్క్ టేబుల్ ఉంది దానికి ఒక వైపు క్లర్క్ గారు కూచుని ఉన్నారు ఇంకోవైపు సాక్షి కోసం కుర్చీ వేసి ఉంది. నేను కోర్ట్ హాలులోకి ఎంటరైన గుమ్మం అక్కడే ఉంది.

నన్ను ఆ కుర్చీలో కూర్చోమన్నారు. నా పక్కనే పిపి(పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్) నుంచున్నారు ఆయనకి కాస్త అవతల డిఫెన్స్ లాయర్ ఉన్నారు. ఈ టేబుల్ తర్వాత వీళ్ళ వెనుక కాస్త ఖాళీ వదిలి పొడవాటి టేబుల్స్ రెండువైపులా వేసి ఉన్నాయ్ వాటిముందు న్యాయవాదులు కూర్చుని ఉన్నారు. ఆ టేబుల్స్ తర్వాత హాలుకు రెండో చివర మరో గుమ్మం ఉంది దాని దగ్గరగా ఖాళీ స్థలం ఉంది అక్కడ ఎస్కార్ట్ గా వచ్చిన పోలీస్ తో కలిసి ముద్దాయి నిలబడ్డాడు.

కోర్టు బంట్రోతు వచ్చి నాతో ప్రమాణం చేయించింది, భగవద్గీత ఏవీ లేదు కానీ చేతులు కట్టుకుని సేం డైలాగ్ “దేవుని మీద ప్రమాణం చేసి అంతా నిజమే చెప్తాను అబద్దం చెప్పను” అని చెప్పాను. ఆ తర్వాత పిపి గారు ముందుగా నా పర్సనల్ వివరాలు ఆ తర్వాత జరిగిన అఫెన్స్ గురించి ఏవేవి పోయాయి ఏవి దొరికాయి ఇతరత్రా వివరాలు అడుగుతూంటే నేను చెప్పిన వాటిని తన దగ్గర ఉన్న రిపోర్ట్ తో టాలీ చేస్కుంటూ జడ్జిగారు ఆమోదం తెలపడం మొదలెట్టారు. నేను అంతా పూర్తిచేసి వస్తువులు ఐడెంటిఫై చేశాక డిఫెన్స్ లాయర్ ని ఏవైనా అభ్యంతరాలున్నాయా అని అడిగారు తను లేవని చెప్పాక అతని వస్తువులు అతనికి ఇచ్చేయమంటూ జడ్జిగారు ఆర్డర్ పాస్ చేశారు.

నేను చెప్పిన వివరాలను కోర్ట్ క్లర్క్ అక్కడికక్కడే ఒక పేపర్ మీద రాసి ఇస్తే దాని మీద ప్లస్ ఆరోజు నేను కోర్టుకు వచ్చి సాక్ష్యం చెప్పినట్లుగా ఒక రిజిస్టర్ లోనూ నేను సంతకం చేయాల్సి ఉంటుంది బయట వెయిట్ చేయమన్నారు. నాతో ప్రమాణం చేయించిన బంట్రోతు వచ్చి సంతకాలు పెట్టించుకుని “డబ్బులు ఇవ్వు” అని డైరెక్ట్ గా అడిగింది. ఒక్క క్షణం స్టన్ అయిన నేను “అదేంటమ్మా పదడుగుల దూరంలో గుమ్మం అవతల న్యాయమూర్తిని పెట్టుకుని ఇలా అడగడానికి భయమేయట్లేదా?” అని అడిగాను. ఇక్కడ ఇదంతా కామనే సార్ కాఫీకైనా ఒక ఇరవై రూపాయలివ్వండి అంటూ దబాయించి మరీ తీస్కుంది.

ఈ ప్రొసీజర్ అంతా అయిన ఒక గంటకి న్యాయవాదుల సంతకాలతో కోర్ట్ ఆర్డర్ విడుదలయ్యాక దాన్ని తీస్కుని అదే ఆవరణలో ఉన్న క్లరికల్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళి వస్తువులు హాండోవర్ చేస్కున్నట్లు ఒక పర్సనల్ బాండ్ మీద రెవెన్యూ స్టాంపులపై సంతకాలు చేసాక నా వస్తువులు నా చేతికి వచ్చాయి. రికవర్ చేయని రెండు సెల్ఫోన్స్ పై ఆశలు వదిలేసుకోవడమే తప్ప ఇక చేయగలిగింది ఏం లేదని చెప్పారు. ఐతే లాప్ టాప్ చెక్కుచెదరకుండా ఎలా ఉన్నది అలానే చేతికి రావడం మాత్రం బోలెడంత సంతోషాన్నిచ్చింది.

అదండీ నేను చూసిన ఒక సీరియస్ దొంగతనం సంగతి. ఈ సిరీస్ లో ఇదే ఆఖరి పోస్ట్. కేవలం టవర్ బోల్ట్ వేసి తాళం మర్చిపోయి పడుకోవడమనే చిన్న పొరపాటు వల్ల వాడెవడో మా ఇంటికొచ్చి దొంగతనం చేస్తే నాలుగు నెలల పాటు టెన్షన్, తిప్పట, కొంత అనవసర ఖర్చు, రెండు సెల్ఫోన్స్ నేను చెల్లించిన మూల్యం కాగా దాని మూలంగానే జీవితంలో మొదటిసారి పోలీస్ స్టేషన్, కోర్టు లకు వెళ్ళి సిస్టం గురించి తెలుసుకుని కొత్త అనుభవాన్ని చవి చూశాను. విచిత్రం ఏవిటంటే దొంగలని పట్టుకొని ప్రాపర్టీ రికవర్ చేయడానికి పోలీసులకి పదిహేను రోజులు పడితే, కోర్టుకు సబ్మిట్ చేసి నా వస్తువులు నాకు ఇప్పించడానికి మూడునెలలు పట్టింది.    

మొత్తం చదవండి