చలి -- పులి

శీర్షిక చూసిన వెంటనే తెలుగు పేపర్ చదివే అలవాటున్న వారికి వాతావరణం ఉష్ణోగ్రతలు కాలమ్ గుర్తుకు వచ్చి ఉంటుంది కదా. పేపర్ వాళ్ళు ఈ Temperatures column heading ని ఆయా కాలాలకి (Seasonal) అణుగుణం గా భలే మారుస్తుంటారు. చలికాలం చలి పులి అని పెట్టి పక్కనే వణుకుతున్న కిరణాలతో సూరీడి బొమ్మ వేస్తారు :-) అలానే ఇక సమ్మర్ లో ఎండాకాలం.. మండే ఎండలు.. ఈ తరహా శీర్షిక లు మామూలే... సరే ఇదంతా ఎందుకు గుర్తు చేసుకుంటున్నా అంటే ఇక్కడ చలి కాలం మొదలై పోయింది అంటే ఇది ఇంకా మొదలే అనుకోండి ఇంకా ముందుంది అసలైన తధిగిణతోం కానీ నిన్న మొన్నటి వరకు సమ్మర్ మరియూ స్ప్రింగ్ వాతావరణం తో ఆనందించిన మనసు ఒక్క సారిగా ఇలా చలి మొదలవగానే కాస్త బాధ తో మూలుగుతుంది.

రేపు ఉదయం నే ఆఫీసుకి వెళ్ళే సమయానికి అంటే 6-7 మధ్యలో ఉష్ణోగ్రతలు 23F & 17F అంటే -5సెంటీగ్రేడ్ & -8సెంటీగ్రేడ్. అన్నట్లు ఈ రెండు అంకెలేంటో తెలుసా... నాకు మొదట్లో పెద్దగా అర్ధం అయ్యేది కాదు ఏమిటా అని చికాగో వచ్చాక బాగా తెలిసొచ్చింది. ఇంతకీ విషయం ఏంటంటే ఇక్కడ ఉష్ణోగ్రత -5C ఉంటే విండ్‌చిల్ వల్ల అది -8C ఉన్నట్లుగా అనిపిస్తుంది. చికాగోని ఆనుకుని ఉన్న ఫ్రెష్ వాటర్ లేక్ (Lake Michigan) వల్ల ఈ ప్రాంతం లో గాలులు ఎక్కువ అవి చలికి తోడై మనల్ని మరింత హింసకి గురిచేస్తాయనమాట. ఇక చూస్కోండి ఈ చలి భారీ నుండి తప్పించుకోవాలంటే ఒక్కొక్కరూ ఢాకూ మంగళ్ సింగ్ లాగా కళ్ళు తప్ప ఏమీ కనిపించ కుండా నిండా కప్పేసుకుంటే కానీ తిరగలేం. పోనీ లే అలా బానే ఉంటుంది కదా అనుకుంటే బయట చలిలో ఉన్నంత సేపూ బాగానే ఉంటుంది వెచ్చగా హాయి గా కానీ ఇంటిలోకో ట్రైన్ లోకో వెళ్ళగానే అక్కడ climate controlled కదా దాంతో ఊపిరి ఆడనట్లు చిరాకు గా అనిపిస్తుంది సో ఎక్కిన వెంటనే గెటప్ చేంజ్ మళ్ళీ దిగే ముందు షరా మాములే ఇలా నాకైతే చాలా చిరాకు గా ఉంటుంది. నాకు కస్త చలి వాతావరణం అంటేనే ఇష్టం కానీ ఇక్కడ చలి తట్టుకోడం నాకు కూడా కష్టమే.

ఒకప్పుడు చలికాలం ఉదయం తలుపులు బిడాయించేసి అమ్మ చేతి ఫిల్టర్ కాఫీ తాగుతూ పేపర్ లో చలిపులి కాలం లో 20 లలో ఉన్న ఉష్ణోగ్రతలని చూసి బాబోయ్ ఈ రోజు చలి చాల ఎక్కువ ఉంది పదిగంటల వరకు బయటకు వెళ్ళకూడదు అని అనుకోడం గుర్తొస్తే ఉసూరుమనిపిస్తుంది. అసలు నేను ఇండియా లో చలికాలం చాలా బాగా ఎంజాయ్ చేస్తాను. చలికాలం అంటే ముందు గుర్తొచ్చేవి సంక్రాంతి ముగ్గులు. మా పిన్ని ఉదయం పని కి అడ్డం వస్తుంది పైగా ఆలశ్యం అవుతుంది అని ముందు రోజు రాత్రే 9 దాటాక ముగ్గు వేసేది.

ఆ చలి లో పిన్ని తో కలిసి ముగ్గు లో చుక్కలు లెక్క పెట్టడమూ, ముందే గీసి పెట్టుకున్న ముగ్గుల పుస్తకం లో ముగ్గుని పట్టుకుని చూపించడమూ నాకు చాలా ఇష్టమైన పనులు. అసలు హడావిడి సాయంత్రం స్కూల్ నుండి రాగానే మొదలయ్యేది. ఈ రోజు ఏ ముగ్గు అని పిన్ని నోట్స్ లో ప్రాక్టీస్ చేస్తుంటే పక్కన ఉండి చూసేవాడ్ని లేదంటే ఒకో రోజు పుస్తకం లో ఉన్న వాటిలో నుండి నన్ను సెలెక్ట్ చేయమనేది ఈ రోజు ఏ ముగ్గు వేద్దాం సిరీ అని. ఇక ముగ్గు వేసేప్పుడు అమ్మేమో వరండా లోనుండి "ఒరే స్వెట్టర్ వేసుకు వెళ్ళరా బయటకి" అని చెప్తుంటే "అబ్బా బాగానె ఉందిలేమ్మా అంత చలి లేదు" అని అలానే చలి లో కాస్త వణుకుతూ అయినా నిలబడేవాడ్ని కానీ స్వెట్టర్ వేసుకోడం ఇష్టం ఉండేది కాదు.


ఇక ముందు రోజే ముగ్గు వేసినా పూలూ పెసలు మాత్రం ఉదయాన్నే చల్లే వాళ్ళం. చలికాలం అదో మరువలేని దృశ్యం ఉదయాన్న కురిసే పొగమంచు, దానిని కరిగిస్తూ నులివెచ్చని సూర్యకిరణాలు నేపధ్యం లో పక్షుల కువకువలు ఆ దృశ్యం చూడటానికి రెండు కళ్ళూ చాలవు, అలా తెల్లవారు ఝామునుండీ కురిసిన చిరు మంచులో తడిసిన ముద్దబంతి పూలు కారబ్బంతి పూలు ఎంత అందం గా ఉండేవనీ ఓక్కో రేణువూ కలిపి అందం గా అమర్చినట్లు చిన్ని చిన్ని మంచు బిందువులు పూల రెక్కల మీద ఎవరు నన్ను తాకుతారా ఎప్పుడు జారిపోదామా అన్నట్లు ఉండేవి. ఇంకా చిలక ముక్కు పూలైతే ఎర్రని పూవులపై మంచు బిందువులు, ఆ మంచు బింధువుల నుండి చూస్తే పూవుల ఎరుపు మరింత ఎర్రగా స్వచ్చం గా మెరిసి పోతూ ఎంత అందం గా ఉండేవో చెప్పడానికి మాటలు రావు, ఇప్పటికీ అప్పుడప్పుడూ అలా చల్లని మంచులో తడిచిన పూల స్పర్శ నా చేతులకి తగులుతున్న అనుభూతి కి లోనవుతుంటాను. అంత బావుండేది చలి కాలం.

సరే అక్కడ నుండి కొంచెం ముందుకు వస్తే మరికాస్త చలి నేను B.Tech చదువుకునేప్పుడు ఇండస్ట్రియల్ టూర్ లో భాగం గా వెళ్ళిన ఊటీ, సిమ్లా లలో చూసాను. ఊటీ చలి చక్కలిగింతలు పెడితే సిమ్లా చలి బాగానే వణికించిందని చెప్పచ్చు. నేను మొదటి సారి స్నో ని సిమ్లా లోనే చూసాను. రూం లో హీటర్స్ వేసుకుని పడుకోడం తెల్ల వారు ఝామున అప్పుడే కురిసిన స్నో తో ఆడుకోడం ఒక అనుభవం అయితే అంత చలి లో షాల్స్, స్వెట్టర్స్ ని ఆశ్రయించి రోడ్డు పక్కన ఉన్న దుకాణం లో అసలు సిసలైన సిమ్లా చాయ్ ఆస్వాదించడం మరో మరువలేని అనుభూతి. సిమ్లాకి చేరుకోవాలంటే కొండల్లోనుండి వెళ్ళే నేరో గేజి రైలు ప్రయాణం కూడా చాలా బాగుంటుందండోయ్.

ఆ తర్వాత మళ్ళీ అమెరికా వచ్చాక అట్లాంటాలొ ఉన్నంత కాలం వింటర్ ఆనందం గానే ఉండేది ఏదో డిశంబర్ ఆఖరునో జనవరిలోనో ఒకటి రెండు సార్లు స్నో పడేది అంతే కానీ చికాగో వచ్చాక ఇదే జీవితం అయిపోయింది. సమ్మర్ ఉండేది నాలుగు నెలలైనా ఎప్పుడు వస్తుందా అని ఎదురుచూడటం తోనే మిగిలిన సంవత్సరమంతా భారం గా గడుస్తుంది :-(

మొత్తం చదవండి

కార్పొరేట్ ట్రావెల్ !!!

నాకు సాధారణం గా లంచ్ నా డెస్క్ దగ్గరకే తెచ్చుకుని ఇంటర్నెట్ లో వార్తలో, వికీ నో, మరోటో చూస్తూ తినడం అలవాటు. మొన్న గురువారం అలాగే లంచ్ టైం లో CNN news చదువుతుంటే ఈ వార్త నన్నాకర్షించింది. దాని గురించే ఈ టపా….

మీ ఊహా శక్తి కి కొంచెం పని కల్పించి ఒక చిన్న దృశ్యం ఊహించుకోండి. మీరో గంపెడు పిల్లలు బోలెడు జనాభా మరియూ భాధ్యతలతో నిండి ఉన్న ఒక ఉమ్మడి కుటుంబానికి పెద్ద అయి ఉండి నెలాఖరు రోజులలో కడుపు నిండా తింటానికి కూడా డబ్బులు లేని పరిస్తితులలో కష్ట పడి పచ్చడి మెతుకులతో కడుపు నింపుకుని అరుగు మీద సేద దీరుతుంటే మీ ముందు ఒక ఖరీదైన బెంజ్ కార్ వచ్చి ఆగి అందులో నుండి సూటు బూటూ వేసుకున్న ఓ వ్యక్తి చేతిలో సత్తు బొచ్చె తో దిగి బాబు కాస్త ధర్మం చేయండయ్యా నేను చాలా ధీనమైన పరిస్తితి లో ఉన్నాను అని అంటే మీకేం అనిపిస్తుంది.




సరీగ్గా ఈ అమెరికను రాజకీయనాయకుడి కి కూడా అదే అనిపించింది. వివరాల కోసం CNN లో ఈ వార్త చదవండి. దీని సారాంశమేమంటే… ఈ మధ్య వచ్చిన ఆర్ధిక మాంద్యాన్ని తట్టుకోడానికి గాను అమెరికా ప్రభుత్వం bailout money అని కొంత ధనాన్ని మర్కెట్ లోకి పంపడానికి నిర్ణయించుకుంది. ఆ డబ్బులో నుండి మాకు ఓ పాతిక బిలియను డాలర్లు ఇవ్వండి బాబూ మేము పూర్తిగా మునిగిపోయే పరిస్తితి లో ఉన్నాం అని దాదాపు chapter 11 bankruptcy file చేయడానికి సిద్దపడుతున్న GM ఇంకా Ford and Chrysler అనే మూడు Detroit కార్ల కంపెనీల CEO లు వాషింగ్టన్ కి వచ్చారు కాకపోతే వాళ్ళు చేసిన తప్పల్లా ఏంటంటే… “మేం అప్పుల్లో ఉన్నాం మాకు డబ్బు సాయం చేసి మా కంపెనీలని బ్రతికించండి అని ప్రభుత్వాన్ని అడగడానికి వారి వారి అలవాట్ల ప్రకారం తలా ఓ ప్రైవేట్ జెట్ లో Detroit నుండి Washington కి వచ్చారు.

దానికి గాను అయిన ఖర్చు రమా రమి 60 వేల డాలర్లు. commercial jets ఉపయోగిస్తే ముగ్గురుకీ కలిపి 2 వేల లో అయిపోయేది ఖర్చు అలా కాకుండా జెట్ పూల్ చేసుకుని ముగ్గురూ కలిసి ఒకే జెట్ లో వచ్చినా 20వేల తో అయిపోయేది. ఇటువంటి పరిస్థితి లో కూడా ఇలా వృధా గా ఖర్చు పెడుతున్న వీళ్ళకి చూస్తూ చూస్తూ డబ్బు సాయం ఎలా చేయమంటారు అని అడిగారు. అంతే కాదు ఆ రోజు నిర్ణయం తీసుకోడానికి జరపాల్సిన వోటింగ్ ని కూడా రద్దు చేసారుట.

కంపెనీ లేమో ప్రోటోకాల్స్ సెక్యూరిటీ ఇబ్బందులు కారణాలు గా చూపించి, ఇక్కడ కంపెనీలు మూత పడితే Detroit లో నిరుద్యోగులయ్యే అనేక మంది జీవితాల గురించి పట్టించుకోకుండా అనవసరమైన విషయానికి ప్రాముఖ్యత నిచ్చి విషయాన్ని పక్క దారి పట్టిస్తున్నారు రాజకీయనాయకులు అని అంటున్నాయి. వీరిద్దరి వాదనలో ఎవరిదీ కొట్టి పారేయలేనివి గానే ఉన్నాయనిపిస్తుంది కాని నన్ను ఆకర్షించిన విషయమేంటంటే రాజకీయాలు ఏ దేశం లో నైనా ఎక్కడైనా రాజకీయాలే సుమా అనే విషయం.

ఇవ్వన్నీ పక్కన పెడితే అసలు there is a lot of saving potential in corporate travel అని నా అభిప్రాయం, నా వృత్తి రీత్యా మా account లోని అన్ని Travel and living expenses నేను గమనిస్తూ ఉంటాను, చాలా అడ్డదిడ్డం గా బుక్ చేసి పడేస్తుంటారు టిక్కెట్స్. కొద్దిగా డీల్స్ వెతికితే నో కాస్త సర్ధుకోగలిగితేనో రెండువందల డాలర్లకి అయిపోయే tickets కోసం ఆరేడు వందల డాలర్లు ఖర్చు పెడుతుంటారు. ఇవే ఎయిర్లైన్స్ కి అసలైన లాభసాటి బేరాలనుకోండీ ఇవి కట్ చేస్తే అక్కడ బోలెడు ఉద్యోగాలు పోతాయంటారేమో.

మొత్తం చదవండి

ఓ క్లాసు... ఓ మాసు... :-)

గత వారం రోజులు గా ఎందుకో ఈ రెండు పాటలూ పదే పదే గుర్తొస్తున్నాయి సో టపాయించేస్తే ఓ పనైపోతుంది అని మొదలెట్టాను. అసలు ఈ టపా కి సరైన శీర్షిక ఓ క్లాసిక్... ఓ జానపదం అయి ఉండేదేమో. ముందు క్లాసిక్ గురించి... జంధ్యాల గారి ముద్దమందారం సినిమాలో వేటూరి గారు రాసిన ఈ పాట చాలా బాగుంటుంది. సాహిత్యం గొప్ప గా లేకపోయినా చిన్న చిన్న పదాలలో మంచి భావాలని పలికించారు వేటూరి గారు... రమేష్‌నాయుడు గారి సంగీతం ఆహ్లాదం గా ఉంటే... ఇక బాలు గాత్రం అద్భుతమైన వన్నె తెస్తుంది మనసుకు హాయినిస్తుంది. ఒక సారి విని చూడండి....

05.Neelalu Kareena...

చిత్రం : ముద్దమందారం
సాహిత్యం : వేటూరి
సంగీతం : రమేష్ నాయుడు
గానం : బాలు

నీలాలు కారేనా కాలాలు మారేనా
నీ జాలి నే పంచుకోనా నీ లాలి నే పాడలేనా
జాజి పూసే వేళ జాబిల్లి వేళ
పూల డోల నేను కానా

||నీలాలు||

సూరీడు నెలరేడు సిరిగల దొరలే కారు లే
పూరి గుడిసెల్లో పేద మనసుల్లో వెలిగేటి దీపాలులే
ఆ నింగి ఈ నేల కొనగల సిరులే లేవులే
కలిమి లేముల్లొ కరిగే ప్రేమల్లొ నిరుపేద లోగిళ్ళులే

||నీలాలు||

ఈ గాలిలో తేలి వెతలను మరిచే వేళలో
కలికి వెన్నెల్లు కలల కన్నుల్లో కల పారి పోవాలి లే
ఆ తారలే తేరి తళ తళ మెరిసే రేయిలో
ఒడిలో నువ్వుంటె ఒదిగీ పోకుంటె కడతేరి పోవాలిలే..

||నీలాలు||

ఇక రెండో పాట విషయానికి వస్తే, నా చిన్నపుడు మా మావయ్య పాడేవారు ఈ పాటని, తెలంగాణా యాస లో సాగే ఈ పాట ఇప్పటికీ ఎలాంటి మూడ్ లో ఉన్నా నాకు హుషారు తెప్పిస్తుంది... క్లాసు మాసు తేడా ఏంటి లెండి మంచి జానపదాలు వింటే మనకి తెలీకుండానే మన పాదమో లేక చెయ్యో కనీసం చిన్న గా అయినా సరే పాట తో పదం కలుపుతుంది ఆ పాటలు అలాంటివి. ఒక విచారించ వలసిన విషయం ఏంటంటే నాకు ఈ పాట రాసిన లేదా స్వరపరిచిన వ్యక్తుల గురించి ఏమీ తెలియదు కానీ ఈ పాట విన్న ప్రతి సారీ మాత్రం చాలా ఆనందిస్తాను ఒక చిరునవ్వు మోము పై అలవోకగా అలా వచ్చి వెళ్తుంది.

Kodibaaye Lachamma...

ఎడ్లు బాయె... గొడ్లు బాయె... ఎలమ దొరల మంద బాయే...
గోళ్ళగమ్మ నేను బోతె కందిరీగ కరిసి పాయె...
అరెరెరెరెరె ఆయ్
కోడిబాయె లచ్చమ్మదీ... కోడి పుంజు బాయె లచ్చమ్మదీ... ||2||
||ఎడ్లు బాయె||
||కోడిబాయె||

హోయ్
బండి బాయె బస్సు బాయె రేణిగుంట రైలు బాయె.... ||2||
మళ్ళి దిరిగి చూడ బోతె గాలి మోటరెళ్ళిపాయె... ||2||
అరెరెరెరె
దూడ బాయె లచ్చమ్మదీ... లేగ దూడ బాయె లచ్చమ్మదీ...||2||

||ఎడ్లు బాయె||
||కోడిబాయె||

కొండబాట నస్తుంటే.... కోయిలమ్మ గూస్తుంటే...
కొండబాట నస్తుంటె.... కోయిలమ్మ గూస్తుంటె...
వాగు బాట నస్తుంటే.. వాయిలాల సప్పుడాయె...
మందనంత గెదుముకుంట ఇంటిదారినొస్తుంటే...2
పోతుబాయె లచ్చమ్మదీ.. లేగ పోతుబాయె లచ్చమ్మదీ...||2||

||ఎడ్లు బాయె||
||కోడిబాయె||

లచ్చన్న దారి లోన లంబాడీ ఆటలాయె...హోయ్...
జిగులారి సంత లోన పోతలింగడి గంతులాయె
బంతి పూలు తెంప బోతె తుమ్మెదొచ్చి గరిసి బాయె
గంప బాయె లచ్చమ్మదీ పూల గంప బాయె లచ్చమ్మదీ.. ||2||

||ఎడ్లు బాయె||
||కోడిబాయె||

మొత్తం చదవండి

Potluck !! మన వన భోజనాలేనండీ...

మా టీం లో మూడొంతుల పైగా భారతీయులు ఉండటం తో మొన్నీమధ్య దీపావళి సంధర్భం గా మా ఆఫీస్ లో పాట్ లక్ అరేంజ్ చేసాము సరదాగా ఆ ఫోటోలు దాని ప్రిపరేషన్ కోసం నే పడ్డ పాట్లు మీతో పంచుకుందామని ఈ టపా...

అమెరికా జీవన విధానం గురించి పెద్ద గా పరిచయం లేని వారికోసం అసలు potluck అంటే ఏంటో ముందు చూద్దాం. నేను అమెరికా వచ్చిన కొత్త లో అందరితో కలిసి పాట్‌లాక్ (potlock) అని అనే వాడ్ని తర్వాత తర్వాత మెల్ల గా అది pot lock కాదు potluck అని తెలుసుకున్నాను. దీని డిక్షనరీ మీనింగ్ ఏమిటా అని వెతికితే అనుకోని అతిధి కి కుండలో ఉన్నదేదో వడ్డించడం అని ఒక అర్ధం అట అంటే నిఖార్సైన తర్జుమా అనమట pot luck కి కుండ అదృష్టం :-) సరే ఇక వేరే అర్ధానికి వస్తే అతిధులు అంతా ఎవరి వంట వారే వండుకుని తెచ్చుకుని అంతా కలిసి ఒకే చోట పంచుకుంటూ తినడం. దీనినే కొంచెం ఆర్గనైజ్డ్ గా అంటే అంతా కలిసి ఒకే వంటకం తేకుండా ముందే మెనూ లిస్ట్ లా ఒక సైనప్ షీట్ పెట్టి బఫే కి కావాల్సిన సరంజామా అంతా తలా ఒకటి చొప్పున అందులో వ్రాసి తీసుకు వస్తారు.

potluck table, బిర్యాని ప్రెజెంటేషన్ బాగుంది కదా

వంశీ గారి పసలపూడి కధలో లేకా శంకరమంచి గారి అమరావతి కధలో చదివిన వారికి వాటిలో వర్ణించిన వన భోజనాలు అందులోకి ప్రత్యేకం గా వంట వాడితో చేయించి పెట్టే వంటలు గుర్తొచ్చి నోరు ఊరుతుందా :-) నేను 10 వ తరగతి లో ఉన్నపుడు మా నరసరావుపేట ఊరి చివర్లో ఉన్న మామిడి తోటలో వనభోజనాలకి వెళ్ళిన గుర్తు అప్పుడు అక్కడే వంటమనిషి తో వండించి తిన్న గుర్తు. ఆ తర్వాత కాలేజ్ లో ఒకటి రెండు సార్లు వెళ్ళినా కేటరింగ్ వాడికి చెప్తే వాడే మంచి నీళ్ళ తో సహా ఏర్పాట్లు చేసే వాడు. అంతే కాని అమెరికా కి వచ్చే వరకు ఇలా ఎవరికి వారే వంట చేసుకుని తీసుకు వచ్చి తినడం అనే ప్రక్రియ పరిచయం అవ్వలేదు. నాకు ఇక్కడి అలవాట్ల లో నచ్చిన వాటిలో ఇది ఒకటి. ఇండియా లో ఏమో కానీ ఇక్కడికి వచ్చాక మన వాళ్ళు బాగానే అరేంజ్ చేస్తుంటారు ఇంటి దగ్గర ఎప్పుడైనా వెళ్ళినా బేచిలర్ గా cool drinks, paper napkins or plates లాంటివి పట్టుకెళ్ళడం తప్ప వంట చేసే పని పెట్టుకునే వాడ్ని కాదు.

ఎప్పుడో ఒక సారి నేను అట్లాంటా లో ఉన్నపుడు మా ఆఫీస్ వాళ్ళకి మన ఆలూ ఫ్రై కాస్త నెయ్యి అదీ దట్టించి రుచి చూపించా... అప్పుడు ఎక్కువ మంది అమెరికన్స్ ఉండే వారు టీం లో, వీళ్ళకి mashed potato తప్ప ఇంకోటి తెలీదు కనుక wow potato can be cooked like this ? who made it ? its wonderful !! అని అనుకుంటూ లొట్టలు వేసుకుంటూ బాగానే ఆస్వాదించారు అప్పుడు. కానీ ఇప్పుడు మన వాళ్ళు ఎక్కువ ఉన్నారు కనుక ఆ పప్పులు ఉడకవ్ "ఏంట్రా ఎదవా ఇంటికి వచ్చిన అనుకోని అతిధుల కోసం అయిదు నిముషాల్లొ చేసి పడేసే ఆలూ ఫ్రై తెస్తావా" అని తిట్లు లంకించుకుంటారేమో అని అనుమానపడి, మనకి తేలికగా అయిపోయే వంటకం ఏమిటా అని అలోచించి... ఫైనల్ గా ష్రింప్ (American name for prawns) కర్రీ అదేనండి రొయ్యల ఇగురు చేద్దాం అని డిసైడ్ అయిపోయా...

ఇదే మనం వండి పట్టుకెళ్ళిన సాల్ట్ కర్రీ.. ఓ సారీ !! ష్రింప్ కర్రీ...

మరీ ముందు రోజు ఏం చేస్తాం లే అని ఆ రోజు తెల్లవారు ఝామునే లేచి వంట మొదలు పెట్టాను. మంచి నిద్రమత్తులో marinate చేసేప్పుడు వేసిన ఉప్పు సంగతి మర్చిపోయి మాములు గా కూరలో మళ్ళీ రెండో సారి ఉప్పు వేసేసాను చివరికి కూర అంతా అయిపోయే టైం లో రుచి చూస్తే "ఉప్పు బ్రహ్మాండం గా సరిపోయింది కాకపోతే కూరే కాస్త తక్కువైంది" అన్న బాపు గారి సెటైరు గుర్తొచ్చింది. ఇప్పుడు దీన్ని ఎలా ఫిక్స్ చేయాలి రా దేవుడా !! అని ఆలోచిస్తుంటే అంతకు కొద్ది రోజుల ముందే ఓ ఫ్రెండ్ చెప్పిన బంగాళదుంప చిట్కా గుర్తొచ్చింది. కూర చివర్లో ఒక పచ్చి దుంప ని పెద్ద ముక్కలుగా కోసి వేస్తే ఉప్పు పీల్చేస్తుంది అని అన్నారు సరే ప్రయత్నిద్దాం అని చూస్తే ఇంట్లో ఆలూ లేదు.. వెంటనే ఉదయాన్నే ఏ మొహం పెట్టుకుని అడగడం అని కూడా ఆలోచించ కుండా... ఎదురింటి తలుపు కొట్టి "పిన్ని గారు ఓ బంగాళదుంప ఉంటే అప్పిప్పిస్తారా " అని అడిగి తీసుకు వచ్చి ఎక్కువ సర్ఫేస్ ఏరియా వచ్చేలా చెక్కు తీసి నిలువు గా రెండు ముక్కలు కోసి కూర లో వేసాను. లక్కీ గా అది చాలా వరకు ఉప్పుని అంతే కాకుండా ఎక్కువైన నీటినీ కూడా పీల్చేయడం తో కూర కాస్త తినగలిగే స్టేజ్ కి వచ్చింది.

సరే ఏదేమైనా ఒప్పుకున్నాక తప్పదు కదా తిన్నవాడి దురదృష్టం అని అనుకుని అలానే పట్టుకుని వెళ్ళాను. మా వాళ్ళంతా కూడా కొంచెం ఉప్పు తక్కువైతే ఇంకా బాగుండేది అని అంటూనే మొత్తం గిన్నె ఖాళీ చేసేయడం తో హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకున్నా. అదనమాట నా పాట్‌లక్ కధ....

Some Desserts

అన్నట్లు నా కూర లో ఉప్పు ఎక్కువవ్వడం వల్ల ఇటువంటి పొరపాట్లని ఫిక్స్ చేయడానికి ఉపాయాల పై ఓ చిన్నపాటి డిస్కషన్ జరిగింది. కొందరు బంగాళ దుంప వేయమంటే కొందరు కొబ్బరి కోరు వెయ్యమన్నారు ఇంకొందరు dough bolls అంటే ఆటా గొధుమపిండి లాంటివి ఉండల్లా చేసి వెయ్యమని చెప్పారు. మీకు కూడా తెలిసిన చిట్కాలేమన్నా ఉంటే కామెంట్ల లో షేర్ చేసుకోండి.

మొత్తం చదవండి