కృష్ణం వందే జగద్గురుం

ఒక నటుడిగా, రచయితగా, దర్శకుడిగా సురభి నాటక రంగానికి తన జీవితాన్ని అంకితం చేసి తన ఇంటి పేరుగా మార్చుకున్న సురభి సుబ్రహ్మణ్యం(కోటా శ్రీనివాసరావు) గారి మనవడై ఉండి కూడా ఆయన సిద్దాంతాలని ఏమాత్రం లెక్కచేయకుండా కళారంగం తిండిపెట్టదనీ, మోసం చేసైనాసరే తను అమెరికా వెళ్ళి స్థిరపడితే చాలనీ, ఎవడి బతుకు వాడు బతకాలని నమ్మే బి.టెక్.బాబు(రాణా) తన అభిప్రాయం తప్పనీ, మనిషి సంఘజీవి అనీ, తోటి మనిషికి సాయం చేయడమే దైవత్వమనీ, భగవంతుడి దశావతారాల సారం ఇదేననీ స్వానుభవంతో తెలుసుకుని మైనింగ్ మాఫియా గుప్పిట చిక్కుకున్న ఒక ప్రాంతానికి ఎలా సాయం చేశాడో తెలియజెప్పే కథే “కృష్ణం వందే జగద్గురుం”. ఈ సింగిల్ లైన్ చదివితే మీకు దైవం మానుషరూపేణా అని ఖలేజా సినిమా లైన్ గుర్తొస్తుంది కదా. ఇదే లైన్ తో తీసినా దానిచుట్టూ కథా కథనాలను అల్లుకోవడంలోనే దర్శకుడుగా క్రిష్ ప్రతిభ మనకు స్పష్టంగా

మొత్తం చదవండి

శుభసంకల్పం-ఈనాడు కథ

నిన్న(అక్టోబర్-28-2012) ఈనాడు ఆదివారం సంచికలో ప్రచురితమైన సి.ఎన్.చంద్రశేఖర్ గారి “శుభ సంకల్పం” కథ నాకు నచ్చింది. కథనం, శిల్పం, అలంకారం వగైరాలు నాకు తెలియవు కనుక వాటి గురించి నేను వ్యాఖ్యానించే సాహసం చేయలేను. ఒక సామాన్య పాఠకుడిగా చదివినపుడు కథలో ఇన్వాల్వ్ అయి చదివగలిగాను, ముఖ్యంగా కథలో చెప్పాలనుకున్న విషయం నన్ను ఆకట్టుకుంది. ఈకాలం కుర్రకారుకి కొంచెం ప్రీచింగ్ స్టోరీలాగా అనిపించవచ్చు కానీ కొన్ని పనులు చేసేముందు నిర్ణయాలు తీసుకునేముందు దుందుడుకుగా కాక జాగ్రత్తగా ఆలోచించి చేయమని చెప్పడం

మొత్తం చదవండి

బ్రదర్స్-లెంత్ తో బెదుర్స్

ఏదైనా ఒక సినిమా మనకి విపరీతంగా నచ్చడం ఆ సినిమా దర్శకుడికి హీరోకి ఒక రకంగా శాపమనే చెప్పచ్చు. “రంగం” లాంటి సినిమా తీసిన దర్శకుడు కె.వి.ఆనంద్ నుండి ఎప్పుడు అంతటి ప్రత్యేకత ఉన్న సినిమాలు, ప్రతి సినిమాకి అలాంటి గ్రిప్పింగ్ స్క్రీన్ ప్లేనే ఆశించడం మన తప్పేనని నిరూపిస్తూ మనల్ని పూర్తిగా నిరాశ పరిచే సినిమా అతని కొత్త సినిమా ’బ్రదర్స్’.

మొత్తం చదవండి

RGV 3D బూచి !!

“కొన్ని లక్షల ఇళ్ళలో కొన్ని ఇళ్ళను మాత్రమే కొందరు ఇష్టపడతారు, ఎందుకో తెలియదు కానీ షబ్బూ కూడా ఈ ఇంటిని అలాగే ఇష్టపడింది. చాలారోజులుగా ఈ ఇంట్లోనే ఉంటుంది.” అన్న వర్మ వాయిస్ ఓవర్ తో ఓ ఇంటిని క్లోజప్ లో చూపిస్తూ ఈ చిత్రం ప్రారంభమవుతుంది. కట్ చేస్తే ఆ ఇంటిలో ఉంటున్నవాళ్ళు మూడు నెలలు గా అద్దె ఇవ్వకుండా ఫోన్ కు కూడా సమాధానమివ్వకుండా ఏమయ్యారో తెలీదు. ఈ విషయం ఓనర్ ద్వారా విని తలుపులు బద్దలు కొట్టిచూసిన రెంటల్ ఏజెంట్ కు ఇంట్లో ఎవరూ కనిపించకపోవడంతో

మొత్తం చదవండి

అవును !!!

కామం ప్రధానాంశంగా కల చిత్రాలను ఎంత బాగా తెరకెక్కించినా ఆస్వాదించడంలో ఎప్పుడూ ఓ చిన్న ఇబ్బంది ఉంటునే ఉంటుంది. ఆ ఇబ్బందే అరుంధతిలాంటి సినిమాలను సైతం మనల్ని ఎంకరేజ్ చేయనివ్వదు. ఈ సినిమాలోని ప్రధానాంశం కూడా అదే కనుక కుటుంబంతో చూడడానికి ఇబ్బంది పడచ్చు, పద్దెనిమిదేళ్ళలోపు పిల్లలను ఈ సినిమానుండి దూరంగా ఉంచడమే బెటర్. సబ్జెక్ట్ పై ఎంత అయిష్టత ఉన్నా ఇలాంటి వ్యక్తులకు సమాజంలో కొదవలేదు కనుక ఆ విషయాన్ని అంగీకరించి సినిమా చూస్తే 45లక్షల లోబడ్జెట్ తో క్వాలిటీ చిత్రం తీసినందుకుగానూ, టేకింగ్ విషయమై మంచిప్రయత్నంగా దర్శకుడిని అభినందించవచ్చు.

మొత్తం చదవండి

ENగ్LISH VINGLIష్

ఈ సినిమా చూసినంతసేపు నవ్వుకున్నా, అక్కడక్కడ గుండె బరువెక్కినా, పూర్తయ్యాక తేలికైన మనసుతో, మంచి సినిమా చూశానన్న సంతోషంతో బయటకు వచ్చినా, ఇంటికి వచ్చాక మాత్రం ఈ సినిమా నన్ను చాలాసేపే ఆలోచనలలోకి నెట్టేసింది. రోజంతా తీరికలేకుండా శుచీ శుభ్రమని ఆలోచించకుండా వారాంతాలూ శలవలూ లేని ఇంటెడు చాకిరీని నవ్వుతూ చేసేస్తూ మనం అడగకుండానే అన్నీ అమర్చిపెట్టే అమ్మని మనమెంత అలుసుగా చూస్తామోకదా. బహుశా మనం అలా చేయడానికి ఒక కారణం తనని అలాగే ట్రీట్ చేసే నాన్నకావచ్చు కొన్నిసార్లు నాదేముందిలేరా అని తనగురించి అస్సలు పట్టించుకోని అమ్మకూడా

మొత్తం చదవండి

ఓనమాలు

చదువుకోసమైతేనేం ఉద్యోగరీత్యా అయితేనేం ఇంటికి దూరంగా చాలా ఏళ్ళపాటు ఊళ్ళుపట్టుకు తిరిగడంవల్ల దేశంలోని వివిధప్రాంతాల వంటలేకాక విదేశీ వంటకాలను సైతం ఫైవ్ స్టార్ రెస్టారెంట్స్ లో రుచిచూడగలిగే అవకాశం నాకు బాగానే దొరికింది. ఆ రుచులను అప్పటికప్పుడు ఆస్వాదించినా కూడా ఏదోతెలియని లోటు, ఒక అసంతృప్తి అలా మిగిలిపోయేది. ఎప్పుడో అవకాశం దొరికి ఇంటికి వచ్చినపుడు అమ్మచేతి వంట తింటే మాత్రం అంతులేని సంతృప్తి కలిగేది. అమ్మచేతి వంటకు ఆకర్షించే అలంకరణలుండవు, అనవసరపు ఆడంబరాల మసాలా దినుసులు ఉండవు, అమ్మప్రేమాప్యాయతలకు తోడుగా అలవాటైన కమ్మదనం కట్టిపడేస్తుంది. అచ్చంగా “ఓనమాలు” సినిమా చూసినపుడు కూడా నాకు అలాగే అనిపించింది. ఓచక్కని తెలుగు సినిమా చూసిన అనుభూతిని కలిగించింది.
 

ఈసినిమాలో కావాలని కలిపిన కమర్షియల్ అంశాలు లేకపోయినా చక్కని పల్లెవాతావరణాన్ని ప్రతిభింభిస్తూ నేటి వాస్తవాలను తెరకెక్కించిన విధానం ఆకట్టుకుంటుంది. చిత్ర కథాంశం కూడా ఇదే, ఎన్నిరుచులు తిన్నా అమ్మచేతి మొదటి ముద్దను మరవద్దనీ ఎంత ఎదిగినా మన మూలాలను గుర్తుంచుకోమని. పల్లెని వదిలి పైపైకి దూసుకు వెళ్ళద్దని చెప్పదు కానీ చెట్టు ఎంత ఎదిగినా వేళ్ళు ఉండేది గాల్లోకాదు నేలలోనే అని గుర్తుంచుకోమంటుంది. మనం ఎంత ఎదిగి ఎన్నిదేశాల అభివృద్దికి తోడ్పడినా మనమూలాలు ఉన్నది మనం పుట్టిపెరిగిన ఊరిలోనే అని మరువకుండా వాళ్ళు మనఊరికి ఏమిచేస్తున్నారు అని ఆలోచించమంటుంది. అమ్మలాంటి మన మాతృభూమిని మర్చిపోకుండా మన సంస్కృతీ వారసత్వాన్ని గుర్తుంచుకుని కనీసం ఏడాదికోసారైనా మనపల్లెకు వచ్చి మనపిల్లలకు ఆ సంపదని అందించాలి పల్లెల ఆనవాలు చెరిగిపోకుండా కాపాడుకోవాలి అని గుర్తుచేస్తుంది.

కథ విషయానికి వస్తే అమెరికాలోని న్యూయార్క్ నగరంలో కొడుకుదగ్గర నివాసముండే నారాయణరావు మాష్టారు (రాజేంద్రప్రసాద్) తన ఊరు గురించిన జ్ఞాపకాలతో బ్రతుకుతూ చనిపోయేలోపు మళ్ళీ ఒక్కసారి తనఊరు చూసిరావాలని అనుకుంటూ ఉంటారు. అయితే నగర జీవితంలో క్షణం తీరికలేకుండ బ్రతుకుతున్న మాష్టారి కొడుకు ఆయనను ఇవ్వాళా రేపు తీసుకువెళ్తానంటూ ఎప్పటికప్పుడు వాయిదా వేస్తుంటాడు. ఇలాలాభంలేదని ఒంటరిగా ఇండియా వచ్చేస్తారు నారాయణరావు మాష్టారు. ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి తన పల్లెకు వెళ్ళే దారిలో ఊరిగురించి, తన విధ్యార్దుల గురించి, ఊరిప్రజల మధ్యన ఆప్యాయతలను గురించిన అందమైన జ్ఞాపకాలలో ప్రయాణించిన మాష్టారు ఊరు చేరుకునేసరికి అక్కడ పరిస్థితులన్నీ మారిపోయి, అప్పటిమనుషులంతా చెల్లాచెదురై, ఊరు పట్నపు పోకడలకు పూర్తిగా అలవాటుపడలేక పాత పద్దతులను మిగుల్చుకోలేక సతమౌతుండడం చూసి బాధపడతారు. ఎంతో ప్రతిభ ఉన్న తన విధ్యార్ధులు సైతం మారుతున్న విలువలకు తలవంచలేక సరైన ఉపాధిలేక ఇబ్బందులు పడుతుండడం చూసి మనసు విరిగి వారికోసం ఊరుకోసం తనపరిధిలో సాధ్యమైన పరిష్కారం ఏంచేశారనేది ముగింపు.
    

సినిమాను రాజేంద్రప్రసాద్ తన భుజాలమీద మోశారు. “ఆనలుగురు”, “మీశ్రేయోభిలాషి” సినిమాలలోలా మంచి వ్యక్తిత్వమున్న పాత్రలో ఆధ్యంతం అలరిస్తారు. సున్నితమైన హాస్యంతో నవ్వించినా, బాధతో కన్నీరు పెట్టించినా, విధ్యార్ధులకేకాక ఉరికంతటికీ గురువుగా మార్గదర్శిగా కనపడినా చక్కని నటన కనబరచి ఆకట్టుకుంటారు. కళ్యాణి, చలపతిరావు, గిరిబాబు ఇతరనటీనటీలు తనపరిధిమేరకు తమతమ పాత్రలలో ఒదిగిపోయారు. మీశ్రేయోభిలాషిలో రాజేంద్రప్రసాద్ కి బస్ డ్రైవర్ గా అలరించిన రఘుబాబు ఈ సినిమాలో సైతం రాజేంద్రప్రసాద్ ప్రయాణించే క్యాబ్ డ్రైవర్ “ఎర్రమంజిల్” గా అక్కడక్కడ నవ్వులను చిలకరించారు. మాష్టారి దగ్గర పదవతరగతి చదివే విధ్యార్దులుగా చేసిన బాలనటులు సైతం చక్కగా నటించారు, వీరిమధ్య స్కూల్లో జరిగే కొన్నిసంఘటనలు ఈసినిమా మాటల రచయిత ఖదీర్ బాబు రాసిన దర్గామిట్ట/పోలేరమ్మబండ కథలను గుర్తు చేస్తాయి.

సినిమాటోగ్రాఫర్ హరి అనుమోలు పల్లె అందాలను చక్కని పచ్చదనంతో తెరకెక్కించారు. సినిమా అంతా కూడా కంటికి ఆహ్లాదంగా హాయైన అనుభూతినిచ్చింది. కోటి నేపధ్యసంగీతం సంధర్బోచితంగా ఉంది, పాటలలో పల్లెలో మేలుకొలుపు గురించి సాగే “సూరీడు ఒచ్చిండు సూడయ్యో” హుషారుగా అలరిస్తే, క్లైమాక్స్ లో వచ్చే “పిల్లలూ బాగున్నారా” పాట తన పిల్లలగురించి పడుతున్న పల్లె ఆవేదనను ప్రతిబింబించింది. “అరుదైన సంగతి” భార్యా భర్తలమధ్య అనురాగాన్ని చూపిస్తే “పండుగ అంటే పచ్చదనం పచ్చదనం మా పల్లెధనం” పాట పల్లెల్లోని పండుగ సందడినంతా చూపిస్తుంది. చాలారోజుల తర్వాత ఈసినిమాలోని పాటలన్నీ సీతారామశాస్త్రిగారే రాశారు. ఎడిటింగ్ కానీ కొరియోగ్రఫీకానీ ఇతర విభాగాలేవీ నన్ను ఎక్కడా ఇబ్బందిపెట్టలేదు. ఖదీర్ బాబు ప్రాసకోసం పంచ్ లకోసం ప్రాకులాడకుండా అవసరమైనమేరకు చక్కని సంభాషణలు అందించారు. మాష్టారి పాత్రకు రాసిన కొన్నిమాటలు మనుషులమధ్య ఆప్యాయతల ఆవశ్యకతను, మతసామరస్యాన్ని చూపిస్తే మరికొన్ని మాటలు మారిన ప్రస్తుత విలువలను పరిస్థితులను సూటిగా ఎత్తి చూపిస్తాయి.

సినిమా సగభాగం ఫ్లాష్బాక్ ఎపిసోడ్స్ తో చక్కని గ్రామీణా వాతావరణంలో మనుషులమధ్య ఆప్యాయతలను చూపిస్తూ, రెండవసగం మారిన మనుషులను పరిస్థితులను చూపించే సన్నివేశాలతో రాసుకున్న స్క్రీన్ ప్లే నాకు నచ్చింది. మాష్టారిని ఇండియా తీస్కురాడానికి వీలుదొరకని మాష్టారుగారబ్బాయ్ ఆయన ఒంటరిగా బయల్దేరారని తెలిసాక ఎయిర్ పోర్ట్ లో దిగిన వెంటనే రిసీవ్ చేస్కునేలా కార్ బుక్ చేయడం లాంటి చిన్న చిన్న సన్నివేశాలతో వారు పరిస్థితులకు బంధీలేకానీ వారి బాధ్యతని విస్మరించలేదని చూపిస్తారు. అలాగే కొందరు దంపతులు ఇంటికి వచ్చిన ముఖ్యమైన అతిథులతో సైతం సమయం గడిపే తీరికలేక పనివారికి వదిలేసే నిర్లక్ష్యాన్ని చూపించే సన్నివేశాలు ప్రస్తుతపరిస్థితులకు అద్దంపడతాయి. పరమతసహనం మతసామరస్యం గురించీ, ఈనాటి సెల్ ఫోన్ వాడకం గురించి, మినరల్  వాటర్ వాడకం గురించీ, టీవీ ఛానల్స్ హోరు గురించీ, దారితప్పుతున్న యువత గురించీ, పోస్ట్ మాన్/ఉత్తరాల ప్రస్తుత పరిస్థితి గురించీ, సాటిమనిషిమరణం చూసి కనీస స్పందన కరువైన మనుషుల గురించి చిత్రీకరించిన సన్నివేశాలు ఆకట్టుకున్నాయి.

రొటీన్ ఫాక్షన్ / ప్రేమ కథా సినిమాలకు భిన్నంగా, నిజాయితీతో ప్రస్తుత పరిస్థితులకు అద్దంపడుతూ, చూసిన ప్రతిఒక్కరినీ ఆలోచింపజేసే ఓ చిత్రాన్ని నిర్మించి దర్శకత్వం వహించిన క్రాంతిమాధవ్ అభినందనీయుడు. తెలుగుదనమున్న మంచి సినిమాలు వైవిధ్యమైన సినిమాలు తెలుగులో రావడంలేదని బాధపడే ప్రతిఒక్కరూ తప్పక చూసి ప్రోత్సహించవలసిన చిత్రం “ఓనమాలు”.

నాకు నచ్చిన కొన్ని మాటలు, చిత్రం చూసే అవకాశమున్నవారు దయచేసి చదవకండి.

“స్కూల్ బస్సులో పడుకున్న పిల్లల్ని ఉద్దేశించి: బళ్ళో ఉపాధ్యాయులు పుస్తకాల మధ్య బాదేస్తారు ఇంట్లో తల్లిదండ్రులు ర్యాంకుల కోసమంటూ ఉతికేస్తారు. ఇంటికీ బస్సుకీ మధ్య ఉండే ఈ గంటే పిల్లలకి రెస్టు, ఇక ఆడుకోడానికి పాడుకోడనికి పిల్లలకి టైమెక్కడుంటుందిసార్, నెమలిపిల్లలు జూలో బతికినట్టే.”

“అసలు మనిషికూడా ఒక పశువేనయ్యా కాకపోతే జ్ఞానం నేర్చుకుని మనిషయ్యాడు, మానవత్వం మర్చిపోయి పశువవుతున్నాడు.”

“కూర్చుని తింటే కొండలైనా కరుగుతయ్యేమో కానీ పెడితే కరగవయ్యా ఆ, పెట్టడం పల్లె సంస్కృతి అదీగాక పెట్టేవాడి చేతిని పరమాత్మ ఎప్పుడూ వదలడంటారు.”

“పొద్దునలేస్తే సవాలక్ష వ్యవహారాల్లో మునిగితేలే మగాళ్ళకి కాస్తంత మురిపెం కావాలి ఎందుకంటే మగాళ్ళుకూడా మీసం వచ్చిన పసిపిల్లలే.”

భార్య: “మొగుడికి పట్టని అందం ఏం అందమండీ?”
భర్త: “భార్య అందాన్ని భర్తప్రత్యేకంగా చూడడు ఆమె అందం అతని మనసులో ఉంటుంది, ఆమె కదిలినా, తిరిగినా, పూలుకోసినా, నీళ్ళుచేదినా, పిల్లాడికి జోలపాడినా ఇలా ప్రతి సంధ్రర్భంలోనూ భార్య భర్తకి అందంగానే కనిపిస్తుంది.”

“మతం అంటేనే మంచి, అది దేవుడి చేతిలో బెత్తం.”

“వాడికి గళ్లచొక్క తీస్కురాకురోయ్ ఆడా చొక్కామీదున్న గడికీ గడికీ మధ్య కూడా తగాదా పెడతాడు.” 
 
“ప్రతి గురువుకీ మూడులక్షణాలుండాలి మంచి కంఠం, మంచి రూపం, మంచి ఆహార్యం.”

“మాష్టారంటే పిల్లలకు సహాయకుడు మాత్రమే, అటువెళ్ళు ఇటువెళ్ళు అని దారిచుపించేవాడు మాత్రమే, నేర్పించేవాళ్ళకన్నా సహాయం చేసే వారే ఉత్తమ ఉపాధ్యాయుడు, నేర్పిస్తే పిల్లలు ఆధారపడిపోడానికి అలవాటుపడతారు, అదేనేర్చుకోడంలో సహాయం చేస్తే స్వతంత్రంగా నిలబడతారు.”

మాష్టారు మరణశయ్యపైనున్న భార్యతో : “రుక్మిణీ నన్ను ఒంటరివాడ్ని చేసి వెళ్ళద్దు, పుస్తకాలు పరీక్షపేపర్లు తప్ప నా అన్నం ఎక్కడుందో నా బట్టలెక్కడున్నాయో తెలియని వాడ్ని నన్ను ఒంటరివాణ్ణి చేసి వెళ్ళకు.”  

“పరాయి భాషకి కిరీటం పెట్టడానికి మాతృభాష శిరస్సు ఖండించడం ఎంత పొరపాటు.”

“ఏమోయ్ వాళ్ళింట్లో పదారు రకాల స్వీట్లు మరో పదారు రకాల హాట్లు ఉంటాయ్ మన స్వీట్లు అవసరమా?” "ఎన్నున్నా ఐనవాళ్ళు పెట్టిన స్వీట్ కే తీపెక్కువ, తీపి పంచితే ప్రేమ పెరుగుతుంది.”

“పోయే ముందు కానీ ప్రాణం విలువ తెలియదు.”

“లీగల్ గా చేస్తే స్కీము ఇల్లీగల్ గా చేస్తే స్కాము.”

“అమెరికాలో తాగాలనుకున్నా యజ్ఞం చేసినట్లుగా అందరూ ఇలా కూర్చుని మగ్గులు మగ్గులుగా తాగరు కాలం విలువ కష్టం విలువ తెలిసి పని చేస్తారూ, వీకెండ్లో ఏదో ఒక పెగ్గు పుచ్చుకుంటారు.”
 
“కుక్కను చంపాలంటే పిచ్చిదని పేరుపెట్టాలి, సాంప్రదాయాన్ని చంపాలంటే ఛాదస్తమని పేరుపెట్టాలి, అంతేకదా? పనైపోయిందికదా అని పాల సీసాను పారేయచ్చు అమ్మని పారేయలేం కదా?”

“నా మిసెస్ మాష్టారూ, తనన్న ప్రతిదానికీ ఓఎస్ అన్నాలి లేదంటే వాయిస్ పెంచుతుంది.”

“పిల్లలు ఏదడిగితే అదివ్వడం కాదమ్మా, వాళ్ళ అవసరాన్ని గుర్తించి ఏది కావాలో అదివ్వాలి.”

“మనిషి ప్రమేయాన్నీ మనిషి ఉపాధినీ అడ్రస్ లేకుండా చేసే టెక్నాలజీని ఒప్పుకోకూడదు.”

“ఈ ఊరంటే నాకు గౌరవం, ఈ ఊరు నేర్పించిన సంస్కారమంటే నాకు గౌరవం, ఊరంటే కొందరు ఉండే సమూహం కాదు, ఊరు ఒక క్వాలిటీ కంట్రోలర్, మన క్యారెక్టర్ కి ఎప్పటికప్పుడు మార్కులేసే ఒక టీచర్, అలాంటి ఊరు ముందు నేను ఫెయిల్ కాలేను.”

“మా తరానికి అడ్వైస్ ఇచ్చే వాళ్ళుకావాలి, వార్నింగ్ ఇచ్చే వాళ్ళు కావాలి అలాంటి ఊరికి మేం వెళ్ళం ఊరు మాదగ్గరికి రాదు ఇట్సె బిగ్ గ్యాప్”

“పాలు ప్యాకెట్లనుంచి వస్తాయని, బియ్యం బస్తాల్లో పండుతాయనీ, కూరగాయలు ఫాక్టరీల్లో తయారవుతాయని నమ్మే హైటెక్ పిల్లలకి మనదేశపు మట్టివాసన గురించి, మన కన్నీటి సువాసన గురించీ తెలియాలంటే అది పల్లెటూళ్ళనుండే నేర్పించాలి.”

మొత్తం చదవండి

శ్రీశ్రీనివాసం శిరసా నమామి - 2

మొదటి భాగం ఇక్కడ చదవండి. కళ్యాణకట్ట క్యూలో తోసుకుంటూ ఒకళ్ళమీద ఒకళ్ళు నిలబడి ఎలాగో రెండున్నర గంటలు ఎదురు చూశాక కంపార్ట్మెంట్స్ లోకి వదిలాడు. అక్కడ కుర్చీలూ ఒక మంచినీళ్ళ కుళాయి ఉన్నాయి. అక్కడ కూర్చుని ఒక అరగంట ఎదురు చూశాక అక్కడనుండి కిందకి వదిలాడు. అలా వదిలేప్పుడు ఒక బార్ కోడ్ ప్రింట్ చేసున్న స్లిప్ మరియు సగం బ్లేడ్ మనచేతికి ఇస్తారు. ఆ కోడ్ తోపాటు ఒక నంబర్ ఉంటుంది కింద కళ్యాణ కట్ట దగ్గరకు వెళ్ళినపుడు ఆ నంబర్ ఎక్కడ ఉందో వెతుక్కుని దానిదగ్గర ఉన్న క్షురకుని వద్దకు వెళ్ళి లైన్లో నించుంటే అతను గుండుకొడతాడు. ఆ ప్రదేశం అంతా కింద నీళ్లు వెంట్రుకలతో బ్యాగ్ కిందపెట్టుకోడానికి కూడా వీలు లేకుండా ఉంది తరచుగా శుభ్రం చేయడానికి ఒక నలుగురైదుగురు స్టాఫ్ ఉన్నాకూడా వారి పనితీరు అంత ప్రభావవంతంగా అనిపించలేదు. బహుశా విపరీతమైన రద్దీ ఉండటం వలన అయి ఉండచ్చు. ప్రతి క్షురకుని దగ్గర చేతికింద ఒక వేడినీళ్ల బక్కెట్టు, క్యూల మధ్యలో ఒక బకెట్లో మాములు నీళ్ళు ఉన్నాయి. మన వంతు వచ్చే ముందు ఆ నీళ్ళతో మన తల తడుపుకుంటే మనవంతు వచ్చినపుడు నాయీబ్రాహ్మడు వేడినీళ్ళుపయోగించి పని పూర్తిచేస్తాడు.

ఇక్కడ గుండు ఉచితంగా చేస్తారు “ఎవరికీ డబ్బులు ఇవ్వద్దు, అంతా ఉచితం” అని అంతటా బోర్డులు ఉంటాయి కానీ మీరు ఆ టోకెన్ అతని చేతిలో పెట్టేప్పుడే దానితో పాటు కొంత డబ్బులు కలిపి ఇవ్వండి. నాకు ఈ సూక్ష్మం తెలియక కేవలం టోకెన్ మాత్రమే ఇచ్చాను. ఆయన ఎడాపెడా గుండంతా మంట పుట్టేలా గీకేయడమే కాక అక్కడక్కడ పూర్తిగా చేయకుండా వదిలేస్తే, నేను తడుముకుని చూస్కుని మళ్ళీ చెప్పి చేయించుకోవాల్సి వచ్చింది. అంతా అయ్యాక గట్టుమీద భద్రంగా పెట్టిన బ్యాగ్ తీసుకుని వచ్చేస్తుండగా “ఏంటి సార్ అలా వెళ్ళిపోతున్నారు తోచినంత ఎంతోకొంత ఇవ్వండి సార్” అని ఆపేశాడు. “అదేంటోయ్ అంతటా ఇవ్వద్దని బోర్డులున్నాయ్ సి.సి. కెమేరాలు కూడా ఉన్నట్లున్నాయ్ కదా?” అని నేను అంటే “అవంతే ఉంటాయ్ సార్ మీరు కిందనుండి ఇచ్చేయండి, మాకు అలవాటే తీస్కుంటాం” అని చెప్పాడు. అతనికి కొంత చదివించుకుని పక్కన ఉన్న స్వామివారి ఫోటోకి భక్తిపూర్వకంగా ఒక నమస్కారం చేసుకుని ఇవతలికి వస్తుండగా ఎవరినో “ఏంది దొరలాగా గుండు చేయించుకుని వెళ్తున్నావ్ పైసల్దీయ్” అని అదిలించడం వినిపించింది.

మాములుగా ఇంటిదగ్గర క్రాఫ్ చేయించుకున్నపుడు పర్స్ అంతా ముట్టుకోవడమెందుకు అని సరిపడా చిల్లర మాత్రమే తీస్కెళ్ళే నేను తప్పనిసరై ఇది పుణ్యకార్యమనే ధీమాతో అంతా స్వామిదే బాధ్యత అని అలాగే ఉతికిన బట్టలు స్వామివారి ముడుపుతొ సహా ఉన్న ట్రావెల్ బ్యాగు తగిలించుకుని బయల్దేరాను. కళ్యాణకట్టలో స్నానానికి బాత్రూములున్నాయ్ కానీ ఆ రోజు నీళ్ళు రావట్లేదని చెప్పారు. మెల్లగా పుష్కరిణి వైపు అడుగులేయడం మొదలెట్టాను. అంత పొద్దున్నేకూడా ఎక్కడ చూసినా భక్తులతో తిరుమల అంతా కళకళలాడుతుంది. దారిలో ఎక్కడంటే అక్కడ మంచినీళ్ళకోసం ఏర్పాటు చేసిన పంపులు బాగున్నాయ్. గుడి పరిసరాలే కాకుండా మాడవీధుల్లోను కొబ్బరికాయలు కొట్టేదగ్గర మెట్లమీద అంతా ఎంతమంది భక్తులు ఉన్నాకూడా పరిశుభ్రతకు ఏవిధమైన లోటులేకుండా చూడడం బాగా నచ్చింది.

వరాహ స్వామి గుడి వెనక పుష్కరిణి పక్కన మహిళలకి మగవారికి ఎవరికి వారికే ప్రత్యేకంగా కట్టిన స్నానపు గదులు చాలా శుభ్రంగా సౌకర్యంగా ఉన్నాయ్. విశాలమైన ఆవరణ, గ్రానైట్ రాళ్ళతో ఫినిషింగ్ ఇచ్చిన గోడలు అంతే చక్కని మెయింటెనెన్స్, ఒక్కో బాత్రూములోనూ బక్కెట్టు మగ్గు, తలుపుకు బట్టలు తగిలించుకోడానికి హ్యాంగర్స్, సబ్బు షాంపూ ఇతరత్రాలు పెట్టుకోవడానికి చిన్న అర, బాత్రూముల మధ్య కొంచెం ఎత్తులో నీళ్ళుపడకుండా బ్యాగులు పెట్టుకోడానికి ఒక గట్టు అన్నీ చాలా సౌకర్యంగా ఉన్నాయ్. వీటన్నిటికి తోడు పుష్కరిణి నుండి పంప్ చేస్తున్న నీరు పుష్కరిణిలో స్నానమాచరించిన తృప్తిని కూడా మిగిల్చింది.

అక్కడ స్నానం ముగించి తిరిగి గుడి ముందుకు వచ్చి స్వామివారికి ఒక టెంకాయ కొట్టి అప్పటికే సర్వ దర్శనం ఒక రోజు పడుతుందని టాక్ స్ప్రెడ్ అవడంతో ప్రత్యేక దర్శనం(300)క్యూ వెతుక్కుంటూ బయల్దేరాను. మంగళ బుధవారాల్లో ఈ లైన్లోకూడా దర్శనం ఆరుగంటల పైనే పడుతుందట మిగిలిన రోజుల్లో మూడు నాలుగు గంటల్లో ముగుస్తుందని తెలిసింది ఆరోజు గురువారం. టిక్కెట్లు క్యూలోనే ఇస్తారు కానీ క్యూలైన్స్ లో ప్రవేశించేముందే సెల్ ఫోన్స్, లగేజ్, చెప్పులను క్లోక్ రూంలో సరండర్ చేయాలి. కళ్యాణకట్టనుండి వైకుంఠం క్యూ కాంప్లెక్స్-1 దగ్గరకు వెళ్ళే దారిలో మొదట నడిచి వచ్చినవారికి ఇచ్చే లాకర్ ఫెసిలిటీ ఉంటుంది. మరికొంచెం ముందుకు వెళ్తే అదనంగా మరో రెండు కౌంటర్లు లగేజ్ సెల్ ఫోన్స్ చెప్పులు డిపాజిట్ చేసుకునేందుకు ఉన్నాయ్. తిరుమలలో ఎంత రద్దీ ఉన్నా ఈ కౌంటర్లలో అంత రద్దీలేకపోవడం ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది ఒకరిద్దరిని మించి క్యూ పెరగకుండా సిబ్బంది జాగ్రత్తగా చూస్తున్నారు. అలాగే రోజంతా ఒకటే పని చేస్తూ వందలమంది భక్తులను డీల్ చేసినా అక్కడి సిబ్బంది విసుక్కోకుండా ప్రతి ఒక్కరికి ఓపికగా సమాధానాలు చెప్పడం బాగా నచ్చింది.  

ఇక ప్రత్యేక దర్శనం క్యూలో ఎంటర్ అయ్యాక క్యూలో పైన ఫాన్లు, దాదాపు ప్రతి యాభై అడుగులకు ఒక మంచినీటి కుళాయి, అక్కడక్కడా పెద్దవాళ్ళు కూర్చోడానికి ఏర్పాటు చేసిన కుర్చీలు, క్యూ బయటనుండి టి.టి.డి వారు సరఫరా చేసిన పాలు, క్యూ గ్రిల్స్ కు వేళ్ళాడదీసిన వట్టివేళ్ళ తడికలు చాలా ఆకట్టుకున్నాయి. కానీ ఇక్కడ కూడా భక్తులలో క్రమశిక్షణ లోపించింది. రెండుమూడు వరుసలలో నిలబడి తోసుకోవడమే కాక క్యూలో నిలబడి ఇబ్బంది పడుతున్న ఒక పెద్దావిడని కుర్చీలో కూర్చోపెట్టడానికి అప్పటికే అందులో సెటిల్ అయిన ఒక అతనికి పక్కనున్నవాళ్ళం గట్టిగా చెప్పి లేపాల్సి వచ్చిందంటే మీరే అర్ధం చేసుకోవచ్చు.

ఈ క్యూలైన్స్ లో దదాపు మూడుగంటలకు పైగా ఎదురు చూశాక మెటల్ డిటెక్టర్ ద్వారా టిక్కెట్ కౌంటర్స్ వద్దకూ, ఆపై క్యూ కాంప్లెక్స్ లోకి వదిలారు. ఈ కాంప్లెక్స్ లు చాలా శుభ్రంగా మంచినీరు, టాయిలెట్స్ ఇతరత్రా సౌకర్యాలతో కూర్చోడానికి బల్లలతో పెద్ద పెద్ద ఫాన్స్ తో ఒక కాఫీ వెండింగ్ మెషీన్ తో చాలా సౌకర్యవంతంగా ఉన్నాయ్. అక్కడ అందరు సెటిల్ అయాక ఒక్కొక్కరు పులిహోర పొట్లాలు జంతికలు ఇతరత్రా తినుబండారాలు తెరవడం మొదలెట్టారు. అప్పటి వరకూ దర్శనమెప్పుడవుతుందా అని ఎదురుచూస్తున్న నాకు సిక్స్ ట్రాక్ స్ట్రీరియో ఫోనిక్ ఎఫెక్ట్స్ తో కరకర నమిలే శబ్దాలు, పులిహోరల ఘుమఘుమలు ఇవి చాలవన్నట్లు టి.టి.డి వారు ఉచితంగా సరఫరా చేసిన బిసిబేళబాత్ పులియోగరే సువాసనలు నా కళ్ళు ముక్కు చెవుల ద్వారా ముప్పేట దాడిచేయడంతో అప్పటికి ఇరవైనాలుగ్గంటలుగా పొద్దున్న ఒక టీ, మంచినీళ్ళు తప్ప ఏమీ తినలేదన్న విషయం గుర్తువచ్చింది. అంతలోనే మరికొన్ని గంటలు ఓపికపడితే దర్శనం అయ్యాక తినచ్చులే అని అనిపించడమే తడవు ఆటోమాటిక్ గా ధ్యాస స్వామివారివైపు మరలింది.

ఆ కాంప్లెక్స్ లో ఎదురు చూసిన మూడుగంటలూ ఫోన్ కూడా చేతిలో లేకపోవడంతో స్వామి సన్నిధిలో ఇతర ఆలోచనలు అన్నీ వదిలేసి ఎప్పుడు ఆయన దర్శనమౌతుందా అని ఎదురు చూస్తూ కూర్చోవడం ఆహ్హా నాకు చాలా నచ్చింది. ఇదికూడా అదృష్టమే కదా ఇందుకే ఈ సదవకాశాన్ని నాకు కల్పించేందుకే ఎపుడూ దర్శనం ఆలశ్యమౌతుంటుందేమో అని అనిపించింది. ఆ కాంప్లెక్స్ నుండి వదిలేశాక ఇక ఎక్కడా ఆగకుండా స్వామి దర్శనమేనని తెలుసుకుని ఆనందంతో ఎదురు చూస్తుండగా క్యూ కాంప్లెక్స్ తలుపులు తీయడమాలశ్యం ఆ ప్రదేశమంతా గోవిందా గోవిందా అంటూ గోవిందనామాలతో ప్రతిద్వనించింది. మెల్లగ క్యూకదలనారంభించింది, క్యూ మధ్యలో ఇరుకుదారుల్లో వెంటిలేషన్ సరిగా లేని చోట ఏసీ బ్లోయర్స్ ఏర్పాటు చేయడం బాగుందనిపించింది. మళ్ళీ మరోసారి మెటల్ డిటెక్టర్ గుండా తనిఖీ చేయించుకుని గుడి ముందుకు వెళ్ళాను. ముఖద్వారం వద్ద కింద ఏర్పాటు చేసిన పారేనీటిలో పాదాలు తడుపుకుని పరమ పవిత్రమైన గుడి ఆవరణలోకి అడుగుపెట్టాను.

నా ప్రయత్నంగా అడుగు తీసి అడుగేసుకుంటూ నడచి వెళ్ళడం నాకు అక్కడివరకే గుర్తుంది. ఇక అక్కడినుండి ఎలా నడిచానో నాకేమీ గుర్తులేదు అంతా ఆ స్వామి ఇతర భక్తులు కలిసి నడిపించినదే. నా పిచ్చిగానీ ఆ దేవదేవుని దయలేకుంటే అక్కడివరకూ మాత్రం రాగలనా ? నేవేసే ప్రతి అడుగూ ఆ స్వామి కనుసన్నలలో వేసేదే అని నాకూ తెలుసుననుకోండి కాకపోతే ముఖద్వారం దాటాక చాలా చిత్రంగా ఇహలోకపు స్పృహ పూర్తిగా కోల్పోయాను. ఎవరు తగులుతున్నారో ఎవరు లేదో ఎవరు కాళ్ళుతొక్కుతున్నారో ఎవరు ముందుకు తోస్తున్నారో ఎవరు వెనకకు నెడుతున్నారో ఇవేమీ తెలియని ఒక అలౌకికమైన స్థితిలోకి చేరుకున్నాను. పెదవులు నిర్విరామంగా గోవింద నామాన్ని పలుగుతుంటే చూపులు బంగారు వాకిలి పై నిలిచాయి. సకలదేవతలు, మహర్షులు, యోగి పుంగవులు, అన్నమయ్య వెంగమాంబ వంటి మహాభక్తులు, రాజులు చక్రవర్తులు సమస్త ప్రాణికోటీ ఆ స్వామి దర్శనానికి వేచిచూసిన అదే వాకిలి గుండా వెళ్ళి దర్శనం చేసుకోవడానికి నేను ఎంత అదృష్టవంతుడినో కదా.. ఎంత పుణ్యం చేస్కుంటే ఈ మహద్భాగ్యం నాకు దక్కుతుందోకదా.. అని ఆలోచిస్తూ ఎప్పుడు ఆ మహద్వారం గుండా నా స్వామి దర్శనమౌతుందా అని తల ఎత్తి చూస్తూ ’గోవిందా.. గోవిందా..’ అని తన్మయత్వంగా పిలుస్తూ నడుస్తుంటే... క్యూ మలుపు తిరిగింది...

ఆహ్హ... అడుగో నా స్వామి... వజ్రకిరీటపు ధగధగలూ, తొడిగిన బంగారు ఆభరణాల తళుకులూ ఆ దివ్యమంగళ మూర్తి చిరునవ్వు వెలుగుల ముందు వెలతెలా పోతున్నాయ్ కదా... అవిగో నాస్వామి దుష్టశిక్షణకు శిష్టరక్షణకూ ఉపయోగించే శంఖు చక్రాలవిగో... అదిగో ఆ విశాలమైన హృదయముపైనే కదా లక్ష్మీదేవి విశ్రమించేది, అవునూ ఏదీ నా స్వామి వరద హస్తమేదీ? కౌస్తుభ మేదీ... అయ్యో ఇదేమి చిత్రం? ఎనిమిదడుగుల నిలువెత్తు స్వామి నిండువిగ్రహాన్ని దర్శించుకోనివ్వకుండా మొహం మాత్రమే కనిపించేలా లైట్లు పెట్టారా ? స్వామి పూర్తిగా నిండైన రూపంతో దర్శనమివ్వరా ? అయ్యో ఇదెక్కడి చోద్యమయ్యా ఇన్నినాళ్ళ తర్వాత నిన్ను చూద్దామని వస్తే దర్శనభాగ్యాన్ని కలిగించకపోతే ఎలా స్వామీ అని ఆలోచిస్తూ రెప్పలార్పి మళ్ళీ చూద్దునుకదా నా స్వామి నిండైన రూపంతో వరద హస్తంతో పద్మ పాదాలతో సహా దరిశనమిచ్చాడు. ఆ రూపాన్ని కనులనిండుగా నింపుకునేలోపు లిప్తలో మాయమయ్యాడు. ఒక్కసారిగా ఒళ్ళంతా పులకింతకు గురైంది ఏదో తెలియని శక్తి ఆవహించినట్లై ఒక దివ్యమైన అనుభూతికి లోనయ్యాను.

అహా అక్కడున్నది రాతి విగ్రహం కాదు కోరిన వరాలిచ్చి పాపాలను ప్రక్షాళనగావించి మోక్షాన్నిప్రసాదించే సాక్షాత్ శ్రీమన్నారాయణుడే కదా. అందుకే అభిషేక సమయాన ఆ స్వామికి చెమటపడుతుంది, పుష్పాలంకరణ చేసే అర్చకులకు కఱకురాతి స్పర్శ కాక మృదువైన మనుషశరీర స్పర్శ అనుభూతిలోకొస్తుంది. ఏడుకొండలవాడా వేంకటరమణా గోవిందా గోవిందా అని అనుకుంటూ ఇవతలకి వచ్చేశాను. శ్రీవారి పోటు వద్ద వకుళమాతను దర్శించుకుని ఆ పక్కన తీర్ధప్రసాదాలారగించి పరకామణిని మరోమారు ఆశ్చర్యంగా పరికించి చూసి విమాన వేంకటేశ్వరుని దర్శించుకుని భక్తితో మొక్కి, ఆ పక్కన ఉన్న హుండీలో శక్తికొద్ది సమర్పించుకుని ఆనందనిలయ ప్రాంగణం నుండి బయటికి వచ్చి అక్కడ ఇచ్చిన చిన్నలడ్డు ప్రసాదాన్ని స్వీకరించాను. శ్రీవారి దర్శనమై బయటికి రాగానే పక్కన రెండు స్టీలు హుండీలు పెట్టారు కానీ గుడి చుట్టి ప్రదక్షిణ చేసి విమాన వెంకటేశ్వరుని దర్శించుకున్నాక ఎప్పటినుండో ఉంటున్న ఖజానాకు సంబంధించిన హుండీ ఉంటుంది. సాధారణంగా స్వామికి సమర్పించుకునే మొక్కులు ఈ హుండీలోనే వేస్తారు.     

అలా స్వామి దివ్యదర్శనాన్ని ముగించుకుని మనసులో ఆ రూపాన్ని మళ్ళి మళ్ళీ గుర్తు చేసుకుంటూ లడ్డూ ప్రసాదాల కౌంటర్ వైపు నడిచాను మిగిలిన వివరాలు మూడో టపాలో.

మొత్తం చదవండి

శ్రీశ్రీనివాసం శిరసా నమామి - 1

ఆ ఆపద మొక్కుల వాడిని తలచుకోగానే నాకు ముందు గుర్తొచ్చేది తిరుమలలోని రద్దీనే... నేను ఇలా భయపడతాను కనుకనే ఏమో నేను ఎపుడు దర్శనానికి వెళ్దామనుకున్నా విపరీతమైన రద్ది ఉంటుంది. వెళ్ళి వచ్చిన తెల్లారి పేపర్ చూస్తే “తిరుమలలో పెరిగిన రద్దీ” అంటూ వార్త వస్తుంటుంది. అప్పటికీ రెండు వారాలక్రితం నేను ఇలా వెళ్దామనుకున్నపుడు బ్లాగ్ మిత్రులు శంకర్ గారు “ఇప్పుడు విపరీతమైన రద్దీ ఉంటుందండీ ఒక్క రెండువారాలు, స్కూల్స్ తీసేవరకూ ఆగడం మంచిది” అని సలహా ఇచ్చారు కానీ ఆస్వామి ఆజ్ఞ అయితే కాదని వాయిదా వేయడానికి మనమెవరం? అదీ కాక ఇంచుమించు పుష్కరకాలం తర్వాత వెళ్ళాలని బుద్దిపుట్టింది అనుకుని, శంకర్ గారి వద్ద కొన్ని సందేహాలు నివృత్తిచేసుకుని మరికొంత సమాచారం సేకరించి ఆమర్నాడే ఒంటరిగా తిరుమలకు బయలు దేరాను. నాకు మనసులో దర్శనానికి వెళ్ళాలని అనిపించినా ఆస్వామే శంకర్ గారి రూపంలో నాల్రోజులు ఆగి వెళ్లమని సలహా ఇచ్చారని నాకు ఆక్షణంలో తోచలేదు.

పుష్కరకాలం క్రితం నాలుగైదు సార్లు దర్శనానికి వెళ్ళినా కార్లు, పరివారం, రికమెండేషన్ లెటర్లు, ఇతరత్రా  హంగులతో వెళ్ళి వచ్చే వాడ్ని కనుక నాకు ఎపుడైనా క్యూకాంప్లెక్స్ లో వెయిటింగ్ తప్ప మరో నొప్పి తెలిసేది కాదు. ఈసారి మాత్రం ఎలాంటి హంగులు ఆర్భాటాలు లేకుండా సామాన్యుడిగా దర్శనానికి వెళ్ళాను. ఇలా ఏవిధమైన ఏర్పాట్లు లేకుండా వెళ్ళాలి అనుకున్నవాళ్ళకి ఉపయోగపడుతుందని అన్ని వివరాలతో టపా రాస్తున్నాను. ఇవన్నీ తెలిసిన వారిని ఈ టపా విసిగించవచ్చు గమనించగలరు.

ఆన్లైన్ రిజర్వేషన్ల పుణ్యమాని గుంటూరునుండి బయలుదేరే బస్సులో సీట్ దొరికింది, సాయంత్రం ఐదుగంటలకు వెచ్చని వడగాలులు మొహం మీద కొడుతూ మంటలు పుట్టిస్తుండగా పదినిముషాలకోసారి ఓ గుక్క మంచినీళ్లతో నాలుక తడుపుకుంటూ బస్సులో కూర్చున్నాను. రాత్రి పన్నెండు గంటలకు చేరుకోవాల్సిన బస్సు ఒకటిన్నరకి చేరుకుంది. బస్సుదిగి వాకబు చేస్తే కొండమీదకి బస్సులు నాలుగ్గంటలనుండి దొరుకుతాయని అన్నారు. ప్రైవేట్ వాహనాలపై సదభిప్రాయం లెని నేను ఆర్. టి. సి. బస్సుమాత్రమే ఉపయోగించాలని నిర్ణయించుకున్నాను. తిరుమల వెళ్ళే బస్టాండ్ కు చేరుకుని  కాలకృత్యాలు తీర్చుకునే సరికి రెండు గంటలనుండే కొండ మీదకి వెళ్ళే బస్సులకు టిక్కెట్లు ఇష్యూ చేయడం మొదలెట్టారు. ఒకవైపు ప్రయాణానికి 34రూ.లు వెళ్ళిరావడానికి 62రూ.లు టిక్కెట్. అదేరోజు తిరిగిరావాలనే రూల్ ఏమీలేదు. రిటర్న్ టిక్కెట్ కొని బస్సెక్కి కూర్చున్నాను. పదినిముషాల్లో బయల్దేరిన బస్సును మరో పదినిముషాల్లో అలిపిరి గేట్ వద్దకు తీసుకు వెళ్లి ఆపేశాడు.  

అక్కడ తెలిసిన విషయమేమిటయ్యా అంటే తిరుమల వెళ్ళే ఘాట్ రోడ్ రాత్రి పన్నెండు గంటలనుండి మూడుగంటల వరకూ మూసి వేస్తారు. ఐతే కొంత టైం సేవ్ చేస్కోడానికి బస్సులు రెండింటి నుండి తిరుపతిలో బయల్దేరి గేట్ ముందు నిలుపుతారుట. తిరుపతి వచ్చేవరకూ కూడా వడగాడ్పులు అల్లాడించినా అలిపిరి దగ్గరకి వచ్చేసరికి చల్లని గాలి తగలడం మొదలైంది. ఆ చల్లగాలుల ద్వారా పచ్చని చెట్ల ఆవశ్యకతను ప్రకృతి మరోసారి స్పష్టంగా తెలియజేసినట్లు అనిపించింది. దదాపు అరగంట టైం ఉండటంతో బస్సుదిగి చుట్టుపక్కల కాస్త తిరిగి సైకిల్ పై పెట్టుకుని అమ్ముతున్న ఒక మాంచి మసాలా టీ తాగేసరికి గేట్ తీశారు. బస్సులోని ప్రతిఒక్కరు కూడా లగేజ్ తో దిగి సెక్యూరిటీ చెక్ కి వెళ్ళాలి, బ్యాగ్ ను స్కానర్ పై ఉంచి మనం మెటల్ డిటెక్టర్ గుండా వెళ్ళాలి. బస్సుప్రయాణీకులను సైతం ఇలా చెక్ చేయడం బాగానే ఉంది కానీ కొందరు చేతి సంచులను సీట్ కింద వదిలేయడం గమనించాను బాధ్యతగా అన్నిటిని స్కాన్ చేయించేలా చూడాల్సిన డ్రైవర్ స్టీరింగ్ వీల్ వదిలి పక్కకి కూడా రాకపోవడం నాకు నచ్చలేదు, మొత్తంమీద అదో మొక్కుబడి వ్యవహారంగా మాత్రమే అనిపించింది. 

తిరుమలలో బస్సు దిగి నాలుగు అడుగులు వేయగానే రోడ్ మీదున్న ఒకరిద్దరు వ్యక్తులు ప్రయాణీకులకు సమాచారాన్ని ఇస్తుండడం గమనించాను ఓహో ఇంత తెల్లవారుఝామునే నిస్వార్ధంగా భక్తులకు సేవచేయడం ఎంత మంచి విషయం అని వాళ్ళదగ్గరకు వెళ్ళి కళ్యాణకట్ట (తలనీలాలు ఇచ్చే చోటు) కోసం ఏటువైపు వెళ్ళాలి ? రూంకావాలంటే ఎక్కడ తీస్కోవాలి ఇతరత్రా వివరాలు అడిగాను. వాళ్ళు సమాధానం దాటవేసి రండి నేను తీస్కెళ్తాను ముందు ఈ బిల్డింగ్ లోపలికి వెళ్తే అక్కడ మీకో ఫోటో తీస్తారు అది తీస్కుని కళ్యాణకట్టకి వెళ్తే అక్కడ గుండు కొడ్తారు అని చెప్పడం మొదలెట్టారు. ఏం ఫోటో? ఎందుకు ? అని వివరాలు అడిగితే వాళ్ళు ఆకాంప్లెక్స్ లోని చిన్న చిన్న ఫోటో స్టూడియోల దళారులని బేరాలకోసం అక్కడ నిలబడి వచ్చిన యాత్రీకులకి కబుర్లు చెప్పి తీస్కెళుతున్నారని అర్ధమైంది. నాకేఫోటో అక్కర్లేదు నేనూ మార్గదర్శిలో చేరాను ఓ మైసూర్ కెమేరా కొనుక్కున్నాను అని చెప్పి పక్కనే ఉన్న ట్రాఫిక్ కానిస్టేబుల్ ని వివరాలు కనుక్కుని రూంకోసం వెళ్ళాను.

ఆ రద్దీలో పేవ్మెంట్స్ మీద పడుకున్న జనాలని చూశాక రూం దొరుకుతుందన్న ఆశ అణుమాత్రమే ఉన్నా అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకుందామని బ్యాగ్ మోస్కుంటూ అడ్మిన్ ఆఫీస్ దగ్గరకు వెళ్ళేసరికి ఒంటరి పక్షులకు రూములివ్వబడవు అని పెద్ద పెద్ద బోర్డులు వెక్కిరిస్తూ కనిపించాయ్. మేమంటే మీక్కూడా చులకనేనా స్వామీ ఏమిటీ అన్యాయం అని అనుకుని ఈసురోమంటూ కాళ్ళీడ్చుకుంటూ తిరిగి కళ్యాణకట్ట వద్దకు బయలు దేరాను. దారిలో నేను గమనించినదేమంటే తిరుమలలో తెల్లవారుఝాము మూడున్నరలాగానేలేదు దదాపు యాభై శాతం దుకాణాలు హోటల్స్ అన్నీ తెరిచే ఉన్నాయి, రోడ్డుపకన్న పడుకొనేవాళ్ళు, దుకాణాల్లో కొనేవాళ్ళు హోటల్స్ లో తినేవాళ్ళు ఎవరిదారి వారిదే అన్నట్లున్నారు. దారిపక్కన బొమ్మలు అమ్మే అతనితో మాటకలిపి ఏంటిబాబు ఇలా ఇరవైనాలుగ్గంటలూ ఇక్కడే ఉంటావా తిండీ నిద్ర పరిస్థితి ఏంటి అని అడిగాను. మరి పూటగడవాలంటే తప్పదుగదండి బేరాల టైంలో తెరవకపోతే ఎట్టా కుదురుద్ది. రాత్రి డూటీ నేను చేస్తాను ఈ టైంలో కూడా దరిదాపు పగలున్నంత బేరాలు ఉంటాయ్ తెల్లారినాక మాఅన్న వస్తాడు అని జవాబిచ్చాడు.

కళ్యాణకట్ట వద్ద అప్పటికే (ఉ.4:00 గం.లు) పేద్ద క్యూ ఉంది. మళ్ళీ ఒక అరకిలోమీటర్ నడుచుకుంటూ వెళ్ళి క్యూలో జాయినయ్యాను. మాములుగా దర్శనం కోసం క్యూలోకి వెళ్ళే ముందే చెప్పులు బయట బద్రపరచాల్సి ఉంటుంది కానీ కళ్యాణకట్టకి వెళ్ళేప్పుడు మాత్రం క్యూ లోపలే సగం దూరం వెళ్ళాక ఉచితంగా చెప్పులు భద్రపరిచే కౌంటర్ వస్తుంది. అక్కడ ఇచ్చేసి టోకెన్ తీస్కుని పని అయ్యాక బయటకి వచ్చి కలెక్ట్ చేస్కోవచ్చు. తిరుమలలోని ఇలాంటి కౌంటర్స్ అన్నిటిలోనూ ఉచితంగా భద్రపరిచే అవకాశమున్నాకూడా ప్రతిఒక్కరు ఏదో మీకు తోచినంత ఇవ్వండి సార్ చాయ్ కాఫీకి అంటూ వసూలు చేస్తూనే ఉంటారు. ఒక్కటే గుడ్డిలో మెల్ల ఏంటంటే రుబాబు చేసి వసూలు చేసే పద్దతిలేదు. వాళ్ళు చూసే చూపులు తట్టుకోలేని వాళ్ళు డబ్బులు ఇస్తున్నారు లేదంటే పట్టించుకోకుండా వెళ్ళిపోతున్నారు.  

తిరుమలలో నేను గమనించినది మరొకటి ఏమిటంటే క్యూలు విశాలమే కానీ మనుషుల మనసులే ఇరుకు.  క్యూలన్నీ కూడా చాలా విశాలంగా ఒకేసారి ముగ్గురు పక్కపక్కన నిలబడటానికి వీలుగా పెద్దగా ఉన్నాయ్ కానీ మనుషులు మాత్రం అందులో మూడులైన్లు ఫాం చేసేసి ఒకళ్ళమీద ఒకళ్ళుపడిపోయి తోసుకుని నానా ఖంగాళీ చేసేస్తున్నారు. ఎవరికి వారు ఎదురు చూపులవలన చిరాకులో ఉన్నారో తొందరలో ఉన్నారో కానీ ఊపిరాడనంత తొక్కిడి కొంచెం ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసింది. కళ్యాణకట్ట క్యూలలో ఎక్కడో ఒక్కచోట మంచినీళ్ళ కుళాయి తప్ప ఫెసిలిటీస్ ఏమి లేవు మంచినీళ్ళ బాటిల్ వెంట తీసుకెళ్ళడం మంచిదైంది. క్యూలో రెండున్నరగంటలు పైగా నుంచుని ఎదురుచూశాక కంపార్ట్మెంట్స్ లోకి వదిలాడు. అక్కడి కబుర్లు ఇతర సౌకర్యాల గురించి దర్శనానికి సంబంధించిన కబుర్లు మరొక టపాలో చెప్పుకుందాం. అంతవరకూ నాతోపాటు మీరుకూడా గోవింద నామస్మరణ చేసుకోండి.

మొత్తం చదవండి

దేవస్థానం సినిమా గురించి

శ్రీమన్నారాయణ(కె.విశ్వనాథ్) గారికి దేవస్థానమే ఇల్లు, జీవిత చరమాంకంలో ఎవరూతోడులేని ఆయన ఎక్కువ సమయం దైవసన్నిధిలోనే గడుపుతూ ఉంటారు, సాగరమల్లే తొణకని నిండైన వ్యక్తిత్వం, పురాణాలపై ఆధ్యాత్మిక విషయాలపై పట్టు, భారతీయ కళల పట్ల మక్కువ ఆయన సొంతం. సాంబమూర్తి(బాలసుబ్రహ్మణ్యం)కి ఇల్లే దేవస్థానం పెళ్ళై ఇరవైఏళ్ళైనా పిల్లలులేక భార్యలోనే కూతురును కూడా చూసుకుంటూ ఇల్లూ తానుపనిచేసే షాపు తప్ప మరో లోకం తెలియకుండా చంటిపిల్లాడిలా సరదాగా చలాకీగా ఉండే మనిషి. సాంబమూర్తి భార్య(ఆమని) భర్తని ప్రేమగా చూసుకుంటూ ఆయనకు అన్నివిధాలుగా చేదోడువాదోడుగా నిలిచే అనుకూలవతి అయిన ఇల్లాలు.

“ప్రతి మనిషినీ కంటిపాపతో కాక పాపకంటితో సందర్శించాలి, ప్రతిమనిషిని ప్రేమించాలి ప్రపంచాన్ని ప్రేమించాలి. అపుడందరూ నీవాళ్ళవుతారు.” 

ఓరోజు గుడిలో ఉచితంగా నాట్యంనేర్పించే ఓ అమ్మాయి సందేహ నివృత్తిలో భాగంగా “జననం ఎలా ఉన్నా జీవనం గొప్పగా ఉండాలి మరణం అంతకన్నా మహోన్నతంగా ఉండాలి” అని చెప్పి గుడినుండి ఇంటికి వెళ్ళే దారిలో శ్రీమన్నారాయణ గారు ఓ అనాథ శవాన్ని చూస్తారు. ఆ శవాన్ని మున్సిపాలిటీ వాళ్ళు చెత్తతోపాటు ఊరిచివరకు తీసుకు వెళ్ళి తగలబెట్టటం చూసి ఆయన మనసు వికలమౌతుంది. ఎవరూలేని తాను మరణించిన తరువాత తనగతీ ఇంతే అవుతుందనే దిగులుతో తనకి శాస్త్రోక్తంగా అంత్యక్రియలు జరిపించుకోడానికి డబ్బు నిలువచేసి అన్ని ఘనంగా ఎలా చేయాలో ప్లాన్ చేసుకుని తలకొరివి పెట్టే వారికోసం అన్వేషణ మొదలెడతారు. అలాంటి సమయంలో సాంబమూర్తి మన శ్రీమన్నారాయణ గారి కంట పడతాడు. తనకి తలకొరివి పెట్టడానికి సాంబమూర్తే సరైన వ్యక్తని నిర్ణయించుకుని అతనిని ప్రాధేయపడటం మొదలు పెడతారు. అయితే సాంబమూర్తి ఈ వింతకోరికని విని మొదట తిరస్కరించినా భార్య నచ్చచెప్పడంతో అంగీకరిస్తాడు.

 

సాంబమూర్తితో “ప్రతి ఉదయం వచ్చి పలకరించి ప్రసాదం ఇచ్చివెళ్తాను ఏ ఉదయమైతే నేను రాలేదో ఆరోజు నేను లేనట్టు భావించి నీకర్తవ్యం నిర్వర్తించు” అని చెప్తారు శ్రీమన్నారాయణ. అలా మొదలైన వారి చెలిమి కొనసాగుతుండగా సాంబమూర్తికి శ్రీమన్నారాయణ గారు హరికథాభాగవతులనీ వారి వంశమంతా తరతరాలుగా హరికథలు చెప్పడంలో పేరుపొందిన వారనీ తెలుస్తుంది. నాకోసం దసరా ఉత్సవాలకు గుడిలో హరికథ చెప్పాలని  ఒత్తిడి చేసిన సాంబమూర్తికి అతను ఈతరానికి సరిపోయేలా హరికథ రాస్తేనే చెప్తానని కండీషన్ పెడతారు శ్రీమన్నారాయణ గారు. హరికథ వ్రాయించడంలో గురువు పాత్రపోషించి సాంబమూర్తితో చక్కని హరికథలు రాయించి గానం చేస్తారు. వారి హరికథలూ, వారు భక్తుల సందేహాలకు ఇచ్చిన సమాధానాలను విని ప్రభావితమైన ఓ లాయర్ ఐదుకోట్ల నిధితో “సర్వేజనా సుఖినోభవంతు” ట్రస్ట్ ఏర్పాటు చేసి దేవస్తాన పునరుద్దరణకూ అర్చకులకు సహాయం చేయడానికి, ఆదరణ కోల్పోతున్న కళారూపాల ప్రాచుర్యానికీ పాటుపడాలని కోరుతూ వీరిద్దరినీ ట్రస్టీలుగా నియమిస్తారు. వారిద్దరూ ఈ హరికథలను స్కూళ్ళలోనూ ప్రతిఊరిలోనూ చెప్తూ ప్రాచుర్యం కల్పిస్తారు.

“మనిషి మారడానికి గొప్ప గ్రంథాలు చదవక్కర్లేదు, పెద్ద సంఘటనలు జరగక్కర్లేదు. మంచి మనుషులు చెప్పే ఒక్క మంచి మాట చాలు”

అలా తన స్వార్ధం తన సరదా తప్ప సమాజం గురించి ఆలోచించని సాంబమూర్తి శ్రీమన్నారాయణ చెలిమితో జీవి యొక్క పరమార్ధాన్ని కనుగొని తనకా బ్రహ్మోపదేశం చేసిన శ్రీమన్నారాయణ గారిని తండ్రిగా గౌరవించి తలకొరివి పెడతాననడంతో.. శ్రీమన్నారాయణ గారు కూడా లాయరూ, సాంబమూర్తి అందరూ తనమాటలు విని మారుతున్నారు కానీ తనకే ఇంకా జ్ఞానోదయం కాలేదని తెలుసుకుని “పరోపకారార్ధం ఇదం శరీరం” అని గుర్తుచేసుకుని, మనిషి చనిపోయినపుడు అంత్యక్రియలకు ఘనంగా పెట్టే ఖర్చు మరొక మనిషి బ్రతకడానికి ఉపయోగపడటంకన్నా పరమార్ధం లేదని గ్రహించి తన అంత్యక్రియలకోసం దాచుకున్న డబ్బును కూడా ట్రస్టుకు ఇచ్చివేసి సాంబమూర్తితో కలిసి మానవసేవలో ముందుకు వెళుతున్న తరుణంలో ఓ అనూహ్యమైన మలుపుతో సినిమా ముగుస్తుంది.

గంటాయాభై నిముషాల నిడివిగల ఈ చిత్రం నాకు ఎక్కడా బోర్ కొట్టలేదు. అందుకు ఒక కారణం చిత్రం నిడివి మరొక కారణం వీనుల విందైన సంగీతం అయితే అసలు కారణం బాలు విశ్వనాథ్ ల మీదున్న అమితమైన ప్రేమ. సాంబమూర్తి పాత్ర స్వభావానికి తగ్గట్టుగా బాలు కాస్త అల్లరిగా ఉండటం ఆమనితో సరసాలు మాములుగా సినిమా చూసేవారికి కాస్త ఇబ్బంది కలిగిస్తాయి ఈ వయసులో ఏంటి ఈయన వేషాలు అని. కానీ సాంబయ్య చిన్నపిల్లాడి మనస్తత్వం ఆ ఆలూమగల మధ్య అనురాగాన్ని అర్ధం చేసుకోగలిగితే నాకు ఎబ్బెట్టుగా అనిపించలేదు. నాకు ఆయన మీదున్న అమితమైన ఇష్టం కూడా ఒకకారణం కావచ్చు. ఈ ఒక్క విషయాన్ని భరించగలిగితే ఓ కమ్మటి సినిమా చూసిన అనుభూతిని మిగులుస్తుంది. నటీనటుల నటన గురించి చెప్పనే అక్కర్లేదు సినిమా పూర్తయ్యాక కొందరు మనుషుల జీవితాల్లోకి తొంగి చూసిన అనుభూతి కలిగింది. లొకేషన్స్ సెట్టింగ్స్ హంగులూ ఆర్భాటాలు లేని ఈ సినిమా చూడటం కంటికి హాయిగా ఉంది.

"స్వాతంత్రం తెచ్చిపెట్టిన మహాత్మాగాంధీ లేదా ఎక్కడినుండో ఈ దేశంవచ్చి ఎందరికో సేవ చేసి తరించిన మదర్ థెరిసా అంత ఘనంగా ప్రతి ఒక్కరు చేయలేకపోవచ్చు. చీమకు రెండు చక్కెరపలుకులు వాడిపోతున్న మొక్కకి రెండు నీటిచుక్కలు చల్లితే చాలు అదే ధన్యత."

ఇతర సాంకేతిక శాఖలన్నీ ఎవరి విధి వారు నిర్వర్తించినట్లుగా సరిగ్గా సరిపోయాయి అనిపించినా స్వరవీణాపాణి సంగీతం గురించి మాత్రం ఒక్కసారి ప్రస్థావించి తీరాల్సిందే.. చాలారోజులకు హాయైన సంగీతం విన్న అనుభూతి ఈ ఆడియో విన్నపుడు కలిగింది ఈ సినిమాకు అతి పెద్ద ప్లస్ పాయింట్ ఆ సంగీతమే. నేపధ్యసంగీతం సన్నివేశాలకు తగ్గట్టు మూడ్ ని ఎలివేట్ చేస్తే మధ్య మధ్య వచ్చే ఐదు పాటలు రెండు హరికథలు అద్భుతంగా అనిపిస్తాయి. ఈ పాటల గురించి ప్లస్ సాహిత్యం కోసం నా పాటల బ్లాగ్ లో ఇక్కడ చూడండి.

“మనిషి జీవించినంతకాలం పరులకోసమే బ్రతకాలి”
“జననం ఎలా ఉన్నా జీవనం గొప్పగా ఉండాలి”
"జీవించి ఉన్న కాలంలో మనిషిచేసే మంచి పనుల పరిమళం మాత్రమే శాశ్వతం." 
“అతనికి ఊరినిండా స్థలాలే.. పెళ్ళాంగుండెలో తప్ప.”
“ఎందుకు ఏడుపు? ఎవడు పోయాడటా??.. పక్కింటి వాడు ఎదిగి పోయాడట.”

మనిషి మనసే దేవస్థానం అయితే ప్రతిదానిలోనూ దేవుని దర్శించుకోగలడనీ, మన శరీరంలోని ప్రతి అవయవం ఎంత విలువైనవో వాటిని సక్రమంగా వినియోగించుకోగలిగిన మనిషిని మించిన అదృష్టవంతుడు లేడంటూ చెప్పిన సంభాషణలు, ఇంకా సినిమా అంతటా అక్కడక్కడా సందేహ నివృత్తి ద్వారా చిలకరించిన సూక్తులు కొన్ని చాలా నచ్చాయి. సినిమా అయ్యాక ఒక మంచి ప్రయత్నాన్ని నావంతు బాధ్యతగా టిక్కెట్టుకొని థియేటర్లో చూసి ప్రోత్సహించానన్న తృప్తితో ఓ మంచి సినిమా చూశానన్న సంతోషంతో బయటకి వచ్చాను. హాలు మొత్తానికి ఒక ఇరవై మందికి మించి లేకపోవడం కాస్త నిరాశ పరిచినా వారం తర్వాత అదీ సెకండ్ షోకు గుంటూరులో ఆ మాత్రమైనా జనం వచ్చి చూసినందుకు ఆనందించాను.

మొత్తం చదవండి

ఇష్క్ సినిమా గురించి చిత్రమాలికలో

హింసా రక్తపాతాలకు దూరంగా కుటుంబ విలువలకు ప్రాధాన్యతనిచ్చే ఒక ఫీల్ గుడ్ లవ్ స్టోరీని చిన్న చిన్న లాజిక్ తప్పులను క్షమించేసి, అందమైన సినిమాటోగ్రఫీనీ, మోతాదు మించని నటనను శృతిమించని సునిశితమైన హాస్యాన్నీ చూసి ఎంజాయ్ చేయగలను అనుకుంటే ఈ సినిమా మీకోసమే. చిత్రమాలిక కోసం నేను రాసిన ఇష్క్ సినిమా సమీక్ష పూర్తిగా ఇక్కడ చదవండి. 

మొత్తం చదవండి

పదాలకు సరదా అర్ధాలు

మొన్న ఒక రోజున టీవీలో సొంతం సినిమా కామెడీ బిట్స్ చూస్తూ ఇలాంటి పదాలు ఇంకా ఎమున్నాయో అని ప్లస్ లో మిత్రుల సాయమడిగితే అందరూ కలిసి ఇదిగో ఈ లిస్ట్ తయారు చేశారు. పదాలను అందించిన మిత్రులు అందరికీ ధన్యవాదాలు. మీకు కూడా ఇంకా ఏవైనా కొత్త అర్ధాలు గుర్తోస్తే ఇక్కడ కామెంట్స్ లో పంచుకోండి. రెండ్రోజుల తర్వాత అన్నీ కలిపి బ్లాగ్ పోస్ట్ అప్డేట్ చేస్తాను. 

దుర్గతి = దుర్గకి పట్టిన గతి
బీట్ రూట్ = బీటేసే రూటు
మేనత్త = మే నెల్లో పుట్టిన నత్త
--సొంతం సినిమా నుండి..

ఇంకా ఇలాంటి సరదా అర్ధాలు మీరు విన్నవీ అన్నవీ ఏమైనా ఉంటే చెప్పండి.. సరదాగా కలెక్ట్ చేద్దారి :-)

ఇంజనీర్ :: ఇంజన్లో నీరు పోసేవాడు
సైక్లోన్ :: సైకిల్ కొనడానికి తీసుకునే లోన్..
బాట్‌మేన్ :: బాట్ పట్టుకుతిరిగేటోడు...
భీరుడు :: బీరు తాగేటోడు
చందమామ :: చందాలు అడిగే మామ
సీతమ్మతల్లి :: సీత వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళ తల్లి.
సైలెన్స్ :: సైలు పెట్టుకునే లెన్స్.
భారతీయుడు :: భారతీ నువ్వు చెయ్యి. (భారతీ you do)
క్యాపిటలిస్టు :: క్యాప్ పెట్టుకునేవాడు
మార్క్సిస్ట్ :: మార్కులు వేసేవాడు
జీనియస్ :: జీన్స్ వేసుకున్న వాడు
లైట్ హౌస్ :: తేలికైన ఇల్లు
పంచ పాండవులు :: పంచె కట్టుకునే పాండవులు
డ్రాయర్ :: డ్రా చేసేవాడు
మార్క్సి(ర్క్స్+ఇ)స్ట్ :: మార్కులు ఇష్టపడి వాటికోసం కష్టపడేవాడు
మావోయిస్టులు :: మా ఆవుకి ఇష్టులు (కుమ్మడానికి)
షోలే :: (ఈరోజు) షో లేదు.
బ్లాగరు :: (వెబ్ లాగరు) - వెబ్బుని లాగే వాడు
ప్రసాదు :: ప్రభుత్వ.సారాయి.దుకాణం
వెదవ :: వెయ్యేళ్ళు దరిద్రంతో వర్ధిల్లు.
వెధవ :: వెయ్యేళ్ళు ధనంతో వర్ధిల్లు
షేక్స్పియర్ :: షేకు S పీరు సాయెబ్బు గారు
సాంబార్ :: సాములోరి బార్
కుక్కరు :: కుక్క అరుపు
రాంబస్ :: రాము గాడి బస్సు
దోమ :: రెండు 'మ' లు
బెంగాలి :: బెంగ పెట్టుకున్న ఆలి
బిల్ గేట్స్ :: బిల్లు కట్టకుండా గేట్ దూకి పారిపోయే వాడు.
దూర దర్శన్ :: దర్శనానికి దూరంగా ఉండవలసినది.
బుక్‌మార్క్ :: బుక్ షాప్ మార్క్ గాడు
డయేరియా :: చచ్చే ఏరియా or చచ్చిన జనాల ఏరియా (స్మశానం)
సోదరా :: సోది ఆపరా :-)
వైఫ్ :: వైట్ బ్లఫ్ (అంటే white lies అంటారు కదా, అలా అన్న మాట :-))
దూర్వాసుడు :: దూరంనుంచే వాసనొచ్చేవాడు...(బహుశ కోపం వాసననుకోవచ్చేమో)
కాంతారావు :: కాంతా రావూ?
హర్ నాథ్ :: హర్ (ప్రతీ ఒక్క) నాథుడు
బ్లాగు :: బాబు లాగు
ముంతాజ్ :: తాజాగా ఉన్న ముంత
బ్లాగ్ ఫ్రెండ్స్ చెప్పిన లిస్ట్ :
హోమియోపతి :: హోమ్ లోనే ఉండే పతి
కులాసా :: కుమారుడి వల్ల లాసు
కవి :: కనపడదు వినపడదు
పంచ దార :: ఐదుగురి భార్య
శ్రీకాంత్ :: శ్రీ కి అంతం
పాణి గ్రహణం :: పాణి కి గ్రహణం పట్టడం
పల్లె టూరు :: పల్లెకు టూరు వెళ్ళడం
సైకాలజీ :: సైకిలు గురించి చెప్పే శాస్త్రం
శిశుపాలుడు :: శిశువులకి పాలిచ్చేవాడు
ప్రియానందభోజా :: ప్రియ పచ్చడితో ఆనందంగా భోజనం చేసే వాడు
ఎగ్జాం :: ఎగ్గ్+జాం
లేపాక్షి :: పాక్షికంగా లేచినది.
మెడల్ :: మేడలో వేసుకోనేది.
ఆల్జీబ్రా :: అన్ని జీబ్రాలు
శ్రీశ్రీ గారు చెప్పిన అర్ధం
నిర్మాత :: మాత లేనివాడు.

మొత్తం చదవండి

అమ్మ లేని మరో ఏడాది.

నేనున్నానని భరోసానిస్తూ... గట్టిగా పట్టుకుంటే నా చేయి ఎక్కడ కందిపోతుందోనని మృదువుగా నా మణికట్టును తన అరచేతిలో పొదవి పట్టుకున్న అమ్మచేతి నులి వెచ్చని స్పర్శను ఇంకా మరువనేలేదు... మా అమ్మ అచ్చంగా నాకే సొంతమని లోకానికి చాటి చెబుతూన్నట్లుగా.. నా అరచేతిని బలంగా తనచేతివేలి చుట్టూ బిగించి పట్టుకున్న బిగి సడలినట్లే లేదు... తను ఎప్పుడూ నాతోనే ఉండాలన్న నా ఆలోచన గమనించలేదో ఏమో!! అమ్మ నా చేతిని విడిపించుకుని  నన్ను వీడి వెళ్ళిపోయి అప్పుడే మూడేళ్ళు గడిచిపోయాయి !!

గడచిన ఈ మూడేళ్ళలోనూ ఏరోజుకారోజు రేపటికన్నా అలవాటౌతుందిలే అని అనుకుంటూ పడుకుంటానే కానీ ఇంతవరకూ ఏ ఒక్కరోజూ ఆ అమ్మలేని తనం ఇంకా నాకు అలవాటు కాలేదు... ఇక ఎప్పటికైనా అలవాటు అవుతుందన్న నమ్మకం కూడా రాను రాను సన్నగిల్లుతుంది. తను లేదన్న నిజం అప్పుడప్పుడు గుచ్చుకుంటున్నట్లుగా తెలిసే కొద్దీ కళ్ళు చెమ్మగిల్లుతూనే ఉన్నాయి... 

కానీ అంతలోనే ఆకాశానికేసి చూసినపుడు లెక్కకు మిక్కిలిగా ఉన్న ఆ నక్షత్రాలలో అమ్మ ఏ నక్షత్రంగా మారి పైనుండి నన్ను మురిపెంగా చూసుకుంటుందో అని అనిపించి సాంత్వనతో మనసు కుదుటపడుతుంది. తనను సంతోషంగా ఉంచడానికైనా నేను నవ్వుతు తుళ్ళుతూ ఆనందంగా ఉండాలన్న కర్తవ్యం గుర్తుకొస్తుంది.

అమ్మ మమ్మల్ని వదిలివెళ్ళి నేటికి మూడేళ్ళు(జనవరి22, 2009) అయిన సంధర్భంగా "అమ్మా మేమిక్కడ నీ ఙ్ఞాపకాలతో నీవు నిర్దేశించిన మార్గంలో పయనిస్తూ సంతోషంగా ఉన్నాము.. నువ్వుకూడా ఏలోకాన ఉన్నా నీ ఆత్మకు సుఖశాంతులు చేకూరాలని మనసారా కోరుకుంటున్నాము" అని తనకు చెప్పాలని ఈ పోస్ట్. 

వ్యాఖ్యాతలకు గమనిక : ఈ పోస్ట్ కు వచ్చే కామెంట్స్ పబ్లిష్ చేయబడవు.... 

అప్డేట్ : 28/1/2012 ఈ పోస్ట్ కామెంట్స్ డిజేబుల్ చేయబడినవి మీ వ్యాఖ్యను తెలియజేయాలనుకుంటే ఈ బ్లాగ్ పైన సోషల్ ప్రొఫైల్స్ చివరలో ఇచ్చిన మెయిల్ ఐకాన్ పై క్లిక్ చేసి మెయిల్ చేయగలరు.

మొత్తం చదవండి

సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు

గిలిగింతలు పెట్టే చలిలో వెచ్చని భోగిమంటలు, చలికి వణుకుతూనే తెల్లవారుఝామున చేసే తలస్నానాలు, పిల్లలకు పోసే పుల్ల భోగిపళ్ళు తీయని చెఱకు ముక్కలు, నిండు అలంకరణతో ఇంటింటికీ తిరుగుతూ అలరించే గంగిరెద్దులు, కమ్మని గానంతో ఆకట్టుకునే హరిదాసులు, ప్రతి ఇంటిముందూ తీర్చి దిద్దిన రంగురంగుల రంగవల్లులు. చిక్కుడు, గుమ్మడి కూరల్తో తినే పెసర పులగం, అరిసెలు, చక్రాలు ఇతర పిండివంటలు, కొత్తబియ్యంతో చేసిన పాయసాలు, పులిహారలూ, కనుమ రోజు మినప గారెలు కోడి కూరలూ. తెలుగింట  మూడురోజులు ఏరోజుకారోజు ప్రత్యేకతతో నిజంగా పెద్ద పండుగ పేద్ద పండుగే అనిపించేలా జరుపుకునే భోగి, సంక్రాంతి మరియూ కనుమ మూడురోజులను మీరంతా మనస్ఫూర్తిగా ఆస్వాదిస్తూ ఆనందంగా జరుపుకోవాలని మనసారా కోరుకుంటూ..

మిత్రులందరికీ హృదయపూర్వక సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు.

మొత్తం చదవండి

నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు..

మత్తు వదలరా నిద్దుర మత్తు వదలరా

ఆ మత్తులోనబడితే గమ్మత్తుగా చిత్తవుదువురా...

మత్తు వదలరా నిద్దుర మత్తు వదలరా

హ్మ్.. ఏంటో ఘంటసాల గారి కమ్మటి గొంతులో ఈ పాటింటుంటే జోలపాడుతున్నట్లుండి నాకే నిద్రొస్తుంది ఇంక నిద్రపోయే పాండా గాడేం లేస్తాడు... ఇది కాదు కానీ ఇంకోపాటతో ట్రైచేద్దారి...

తెల్లారేదాకా ఏ గొడ్డూ కునుకు తియ్యదూ..
గింజా గింజా ఏరకుంటే కూత తీరదూ..
ఓ గురువా సోమరిగా ఉంటే ఎలా?
బద్దకమే ఈ జన్మకు వదిలి పోదా..?
గురకలలో నీ పరువే చెడును కద...
దుప్పటిలో నీ బతుకే చిక్కినదా? 

వీడేంటీ నిద్రలేవమంటే చిత్రమైన ఆసనాలేస్తున్నాడు

లేవర..లేవరా..

“అబ్బా పోరా..”
సుందర.. సుందరా..
“తంతానొరేయ్..”
చాలు రా నిద్దరా..
“థూ..ఈ సారినిద్దర్లేపావంటే సంపేత్తానొరేయ్”

వార్నీ.. నేన్రా ఈ బ్లాగువాడ్ని.. అడ్డగాడిదలా.. ఓహ్ నువ్ పాండావి కదూ.. అడ్డపాండాలా పడుకున్నది కాక నిన్ను అమ్మాబాబు అంటూ మర్యాదగా నిద్రలేపుతుంటే నన్నే తిడతావా?? హన్నా... లే ముందు..

“హబ్బా బ్లాగోడివి ఐతే ఏంటి గురూ.. మాంచి నిద్ర చెడగొట్టావ్.. ఇంకొన్నాళ్ళు పడుకోనివ్వు.. చాలా బద్దకంగా ఉంది.. ఐనా ఇపుడు నువ్వింత అర్జంట్ గా నన్ను నిద్రలేపి ఏం వెలగపెట్టాలంటా ?"

"ఏమంటే ఏం చెప్తాం మాకు మాకు బోల్డు కబుర్లు ఉంటాయోయ్ ఐనా నా బ్లాగుకు అతిధిగా వచ్చి సెటిల్ అయిందేకాక లేవమంటే నీ గోలేంటీ... ఇప్పటికే నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ నిన్నూ నన్ను కలిపి తిట్టుకుంటున్నారు తెలుసా?"

"ఏంటీ తిడుతున్నారా ?? ఎవరు.. ఎవరు మనల్ని తిడుతుంది.. కమాన్ చెప్పు.. రెండు కుంగ్ ఫూ కిక్కులిచ్చానంటే కిక్కురుమనకుండా పడుకుంటారు..."

"అదుగో ఇందుకే నిన్ను ఆ కుంగ్ ఫూ సినిమాలు ఎక్కువ చూడద్దనేది ఇదివరకూ ఎంత స్వీట్ గా క్యూట్ గా ఉండేవాడివి ఇపుడేమో ఇలా రౌడీలా తయారయ్యావ్..."

"హిహి తిడుతున్నారనే సరికి ఏదో కొద్దిగా ఆవేశం వచ్చిందిలే బాసు... అదీకాక కాస్త బద్దకం కూడా వదిలిచ్చుకోడానికి పనికి వస్తుంది కదాని రెండు మూవ్ లు ప్రాక్టీస్ చేశా.."

"సరే సరే లే ఇక సాగింది చాలు గానీ ఇంద ఈ కేక్ తినేసి మన ఫ్రెండ్స్ అందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు చెప్పేసి బయల్దేరితే నేను నా పని చూసుకుంటా.."

"ఏంటో బాసు బొత్తిగా అలవాటై పోయింది నీ బ్లాగ్ వదిలి వెళ్ళాలనిపించడంలేదు పోనీ నీకు అడ్డం రాకుండా అప్పుడప్పుడూ అవసరమైతే సాయం చేస్తూ ఇక్కడే ఓపక్కన తిరుగుతూ ఉండనా.. ఎంతైనా మనం మనం బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ కదా నీ బ్లాగ్ ఫ్రెండ్స్ అందరికీ నన్ను కూడా పరిచయం చేయ్..."

"హ్మ్ సరే రోజూ వచ్చి నిన్ను చూస్కోడం నాకు కూడా అలవాటైపోయింది నువ్ లేకపోతే వెలితిగానే ఉంటుందేమో. సో అలా సైడ్ బార్ లో ఓ పక్కన తిష్టవేసేయ్ కానీ మళ్ళీ బద్దకమంటూ నిద్రొస్తుందంటూ నాకు అడ్డం రాకూడదు సరేనా.."

"అలాగే గురూ నేను అస్సలు అడ్డంరాను నువ్వు హాయిగా కబుర్లు చెప్పుకో" (మనసులో:హు! వీడి బద్దకానికి నిద్రకీ నన్ను బాధ్యుడిని చేస్తున్నాడు.. దొంగమొహం..) 

"నేస్తాలూ కొంచెం దగ్గిరగా రండి మా బాసు వినకుండా మీకో విషయం చెప్పాలి.. ఈ రోజు నుండీ ఈ బ్లాగ్ వాడు మళ్ళీ మీకు సుత్తేయడం మొదలు పెడతాడుట, మా గురువుగారు శ్రీశ్రీ బుడుగు గారు ఆర్డర్ వేస్తే సర్లేకదా అని పాపం ఇన్ని రోజులూ ఏదో ఒకలా మిమ్మల్ని నేను రష్చించేశాను ఇకపై మీకు భరించక తప్పదు... నేను కూడా ఆ పక్కనే ఉండి మనవాడ్ని కాస్త అదుపులో పెడతాలెండి."

"మరి కొత్త సంవత్సరం కదా మీకోసం నా అంత పేఏఏ..ద్ద... కేక్ ఇంకా ఒక మంచి గ్రీటింగ్ కార్డ్ తీసుకు వచ్చాను మరి అవి అందుకుని నాతో కూడా దోస్తీ కట్టేసి ఈ బ్లాగ్ కి వచ్చినపుడు నన్ను కూడా పలకరిస్తుండండేం.."

"హ్యాపీ హ్యాపీ న్యూ ఇయర్."

"ఆ విషెస్ చెప్పేశాను బాసు.. ఇక వస్తా.."

"ఆ ఆ సరే టాటా.."

నేస్తాలూ అదనమాట విషయం..
అందరికీ హృదయపూర్వక నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు..
ప్రతిరోజూ ప్రతిక్షణం అవధులులేని ఆనందం మీ సొంతమవాలని కోరుకుంటున్నాను...

 

మొత్తం చదవండి