కృష్ణం వందే జగద్గురుం

ఒక నటుడిగా, రచయితగా, దర్శకుడిగా సురభి నాటక రంగానికి తన జీవితాన్ని అంకితం చేసి తన ఇంటి పేరుగా మార్చుకున్న సురభి సుబ్రహ్మణ్యం(కోటా శ్రీనివాసరావు) గారి మనవడై ఉండి కూడా ఆయన సిద్దాంతాలని ఏమాత్రం లెక్కచేయకుండా కళారంగం తిండిపెట్టదనీ, మోసం చేసైనాసరే తను అమెరికా వెళ్ళి స్థిరపడితే చాలనీ, ఎవడి బతుకు వాడు బతకాలని నమ్మే బి.టెక్.బాబు(రాణా) తన అభిప్రాయం తప్పనీ, మనిషి సంఘజీవి అనీ, తోటి మనిషికి సాయం చేయడమే దైవత్వమనీ, భగవంతుడి దశావతారాల సారం ఇదేననీ స్వానుభవంతో తెలుసుకుని మైనింగ్ మాఫియా గుప్పిట చిక్కుకున్న ఒక ప్రాంతానికి ఎలా సాయం చేశాడో తెలియజెప్పే కథే “కృష్ణం వందే జగద్గురుం”. ఈ సింగిల్ లైన్ చదివితే మీకు దైవం మానుషరూపేణా అని ఖలేజా సినిమా లైన్ గుర్తొస్తుంది కదా. ఇదే లైన్ తో తీసినా దానిచుట్టూ కథా కథనాలను అల్లుకోవడంలోనే దర్శకుడుగా క్రిష్ ప్రతిభ మనకు స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. 

ఫార్ములా కథలకు భిన్నంగా ’గమ్యం’, ’వేదం’ లాంటి సినిమాలు తీసి తనదైన ప్రత్యేకతను చాటుకున్న క్రిష్ ఆ ప్రత్యేకతను నిలుపుకుంటూనే మరిన్ని కమర్షియల్ విలువలు జోడించి ఎక్కువమంది ప్రేక్షకులను మెప్పించాలని చేసిన ప్రయత్నం “కృష్ణం వందే జగద్గురుం”. అతని గత చిత్రాలలో లేని వయొలెన్స్ అక్కడక్కడా కొంచెం ఇబ్బంది పెట్టినా కూడా అవకాశముంది కదా అని వెగటుపుట్టేలా కాక వయొలెన్స్ ని కూడా సరైన మోతాదులో ఉపయోగించుకున్న క్రిష్ ఈ కమర్షియల్ ఫార్మాట్ తీసే ప్రయత్నంలో సక్సెస్ అయ్యాడనే చెప్పవచ్చు. ఐతే ఇలాంటి కమర్షియల్ ఎలిమెంట్స్ తో తీసే దర్శకులు తెలుగులో చాలామంది ఉన్నారు కనుక క్రిష్ ఇలా తీసినా అభిరుచిగల దర్శకుడుగా తనదైన ప్రత్యేకతను నిలుపుకోవడం మాత్రం మరువకుండా ఉండటం ముఖ్యమనిపించింది.

క్రిష్ సినిమాలలో కథా కథనాల తర్వాత నాకు బాగా నచ్చే అంశం నటీనటుల ఎంపిక, తన పాత్రలకి ఎలాంటి వాళ్లు కావాలో అలాంటివాళ్ళని తీసుకోడంలోను నటులను బట్టి పాత్రని టైలర్ చేయడంలోనూ, వాళ్లనుండి కావాలసిన నటనను కరెక్ట్ గా రాబట్టు కోవడంలోనూ తను సిద్దహస్తుడు. ఈ సినిమాలో ఈమధ్య అంతగా కనిపించని అన్నపూర్ణ, రూపాదేవి(టీవీ ఆర్టిస్ట్) లాంటి నటులు కనిపిస్తారు, అలాగే ట్రూప్ లో సురభి కళాకారులను ఎన్నుకోడం, గ్రామీణులుగా చేసిన వాళ్లని కోటా తమ్ముడిగా చేసిన నటుడిని ఎన్నుకోడం కూడా మంచి ఎంపిక వాళ్ళంతా సినిమాకు సహజత్వాన్ని తీసుకు వచ్చారు. రఘుబాబు, సత్యం రాజేష్, హేమ పాత్రలని ప్రధానంగా  హాస్యానికి ఉపయోగించుకున్నా కొన్ని సన్నివేశాలలో ఎమోషన్ ని కూడా ప్రదర్శింపచేయడం బాగుంది. ఎల్బీ శ్రీరాం కోటా శ్రీనివాసరావులు ఉన్నది కాసేపే అయినా ముఖ్యమైన పాత్రలు చేసి మెప్పించారు. రం.పం గా బ్రహ్మానందంకూడ బాగానే నవ్వించారు, ఇక పోసాని కృష్ణమురళి ని క్రిష్ ఉపయోగించుకున్నంత బాగా ఇంకెవరూ ఉపయోగించుకోలేరు. వేదంలో పోలీస్ ఆఫీసర్ గా సరిపోయే పాత్ర ఇచ్చిన క్రిష్ ఇందులో కాబ్ డ్రైవర్ టిప్పుసుల్తాన్ గా గుర్తుండిపోయే పాత్ర ఇచ్చారు.
 

బి.టెక్.బాబు పాత్ర దక్కడం రాణా అదృష్టమనే చెప్పాలి. తన ప్లస్ పాయింట్స్ అయిన గొంతునీ శరీరాకృతిని చాలా ఎఫెక్టివ్ గా ఉపయోగించుకున్నారు. సురభి నాటకాల నేపధ్యం ఉండటంతో అభిమన్యుడిగా, ఘటోత్కచుడిగా, తోటరాముడిగా(పాతాళభైరవి), నరసింహ స్వామిగా నాటకాలలో వేషాలతో స్పష్టమైన ఉచ్చారణతో మెప్పించడమేకాక సినిమా అంతట విభిన్నమైన సన్నివేశాలలో నవరసాలను బాగా ప్రదర్శించాడు. ఇంకా ఇంప్రూవ్ చేస్కోవాల్సి ఉన్నప్పటికీ తను ఇప్పటివరకూ చేసిన సినిమాలన్నిటిలోకీ ఇందులోనే తనలో ఒక నటుడ్ని కూడా చూడ గలుగుతాము. దీనికి పూర్తి క్రెడిట్ క్రిష్ కే ఇవ్వాలేమో మరి రాణా రాబోయే సినిమాలు కూడా చూస్తేకానీ చెప్పలేం. ఇక ఫైట్స్ లో అయితే రాణా ఒక హీమాన్ లాగా కనిపించాడు ఒక్కడే ఒంటిచేత్తో ఎదుటివాళ్ల కాళ్ళూ చేతులు విరిచేసే సన్నివేశాలు పోరాటాలు ఇంత నమ్మదగినట్లుగా ఇంకే హీరో చేసినపుడూ అనిపించలేదు. ఫైట్స్ చిత్రీకరించిన తీరు అద్భుతం. ఒకటిరెండు పాటలలో డాన్సులు కూడా ప్రయత్నించాడు పర్వాలేదనిపించింది తన ఎత్తుకు తగిన స్టెప్స్ ఎన్నుకుంటే ముందుముందు బాగానే ఉండచ్చు.
 

దేవికగా నయనతార నటన బాగుంది చూడటానికి కూడా బాగుంది ఆ ముక్కుపుడక లేకపోతేనే బాగుండేదేమో, సొంతగొంతుతో చెప్పుకున్న డబ్బింగ్ అక్కడక్కడ కొన్ని ఉచ్చారణ దోషాలు తప్ప బాగుంది. తన గొంతులో జలుబు చేసినపుడు మాట్లాడుతున్నట్టు ఒక జీర ఉంది కానీ నాకు అది అందంగానే అనిపించింది. మిలింద్ గునాజి విలన్ గా బాగున్నాడు కానీ అంతగా మెప్పించలేకపోయాడు. సినిమాలో ఇతని క్రూరత్వాన్ని చూపే సన్నివేశాలు సెన్సార్ కట్స్ కి బలయ్యాయేమో తెలీదు కానీ అంత భయంగొలిపే విలన్ గా అనిపించడు. అలాగే వజ్రదేహుడైన హీరో ముందు మరీ తేలిపోయాడు ఇద్దరూ ఎదురుపడినపుడు మన హీరో వీడ్ని అగ్గిపుల్లని విరిచినట్లుగా విరిచేయచ్చు అన్నఫీలింగ్ వస్తుంది తప్ప బలమైన విలన్ అనిపించడు.

దర్శకుడు క్రిష్ రాసిన స్క్రీన్ ప్లే తన దర్శకత్వం సినిమాకి ప్రాణం పోస్తే, మణిశర్మ నేపధ్య సంగీతం ఊపిరూదింది, తూటాల్లా పేలిన సాయిమాధవ్ సంభాషణలు చైతన్యాన్నిచ్చి ఒక మంచి వైవిధ్యమైన సినిమా చూసిన ఫీలింగ్ ని మనసొంతం చేస్తాయి. తెలుగు తెరకి పూర్తిగా కొత్తదైన సురభి నాటకాలు, మైనింగ్ మాఫియా నేపధ్యం చాలా ఫ్రెష్ ఫీలింగ్ ఇచ్చాయి. నాటకాల నేపధ్యంతో కనెక్ట్ అవలేని వారికి అక్కడక్కడా సినిమా విసుగు కలిగించే అవకాశం లేకపోలేదు. కమర్షియల్ పంథాలో పయనించాలనే ప్రయత్నంలో కొంత తడబడినా హీరో హీరోయిన్స్ మధ్య రొమాన్స్ సన్నివేశాలకి తగిన ప్రాధాన్యత మాత్రమే ఇచ్చి, హీరో విలన్ ల మధ్య కూడా అనవసర వాగ్యుద్దాలు ముష్టి యుద్దాలు పెట్టకుండా కథకు మాత్రమే ప్రాముఖ్యతను ఇచ్చినందుకు క్రిష్ ని మెచ్చుకుని తీరాలి. రెండుగంటల పదిహేను నిముషాల సినిమా నిడివి ఎక్కడా బోర్ కొట్టకుండా కథనం వేగంగా సాగడానికి దోహద పడిందని చెప్పచ్చు.

సురభినాటకాల ప్రదర్శనని చూపించిన తీరు చాలా ఆకట్టుకుంది, స్టేజ్ పై అగ్ని, నీరు, నటులు భూమి నుండి రావడం లాంటి ఇతర స్పెషల్ ఎఫెక్ట్స్ ను ఎలా ప్రదర్శిస్తారో బాగా చూపించారు. అలాగే ఇప్పటివరకూ తెలుగు సినిమాల్లో నాటకాలంటే హాస్యానికి మాత్రమే వాడుకున్నారు కనుక దానికి తగ్గట్లే మేకప్ లోనూ ఆహార్యంలోను అతి ఎక్కువ కనిపించేది చూడగానే నవ్వొచ్చేట్లు అయితే ఈ సినిమాలో అలా కాక నాటకం ఒక చక్కని కళగా చూపించారు దానికి తగినట్లే మేకప్ ఆహార్యం స్టేజ్ డెకరేషన్ ఇతరత్ర ఉండేవిధంగా జాగ్రత్త తీసుకున్నారు. నేను వాటికోసమే సినిమా రెండు సార్లు చూశాను. సురభి వారి ప్రతిభగురించి ఇప్పటికే చాలా సార్లు విని ఉన్నాకూడా ఈ సినిమా చూశాక సాధ్యమైనంత త్వరలో సురభి నాటక ప్రదర్శనని డైరెక్ట్ గా చూడాలని అనిపించింది.

మణిశర్మ నేపధ్య సంగీతాన్ని ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాలి, Main theme ను "Hans Zimmer" compose చేసిన "The Dark Knight Rises" అనే ఆంగ్ల చిత్రం నుండి సంగ్రహించినా దానిని సినిమాకి సమర్ధవంతంగా వాడుకున్న తీరును మెచ్చుకోవాల్సిందే. ఈ నేపద్యసంగీతమే సినిమా లోని ఎమోషన్స్ ని నెక్స్ట్ లెవల్ కి హైలైట్ చేసింది. వీటికి తోడు చాలా రోజుల తర్వాత బాలు గొంతులో "జరుగుతున్నది జగన్నాటకం" పాట క్లిప్స్ ను నేపద్యసంగీతంగా వాడుకోవడంకూడా చాలా ఎఫెక్టివ్ గా అనిపించింది. పాటలలో "రంగ మార్తాండ", "సై అంద్రె నాను" కాచీ ట్యూన్స్ తో సాగితే దశావతారాల గురించి రాసిన "జరుగుతున్నది జగన్నాటకం" గుర్తుండి పోతుంది. "అరెరె పసివయసా" మాంచి మెలొడిగా ఆకట్టుకుంటుంది. "స్పైసీ స్పైసీ" పాట చిత్రీకరణ వెరయిటీగా బాగుంది కానీ పాట అంతగా అలరించదు. "చల్ చల్" పాటలోని లిరిక్స్ కొద్దిగా బాగున్నాయ్ కానీ సినిమాలో దీని ప్లేస్మెంట్ చాలా చిరాకు తెప్పించింది బహుశా అలా ఒకపాట పెట్టడమ్ కమర్షియల్ అనుకున్నాడేమో క్రిష్. "సైఅంద్రెనాను" పాటలో రెండవ చరణానికి 'విక్టరీ వెంకటేష్' సమీర రెడ్డి తో కలిసి నర్తించి మాస్ తో విజిల్స్ వేయించాడు.       

ఎంత మధురమైన ఫలమైనా మనం ఆస్వాదించలేని/తినలేని గింజలు కూడా ఉన్నట్లు ఈ సినిమాలో కూడా ఒకటీ అరా పంటి కిందపడే కమర్షియల్ ఎలిమెంట్స్ ఉన్నాకూడా, ఆ గింజల్ని ఊసేసి పండుని ఎంజాయ్ చేసినట్టు వాటిని వదిలేసి సినిమాని ఎంజాయ్ చేయవచ్చు. ప్రతి ఒక్కరూ తప్పకుండా ఒక్కసారైనా చూడాల్సిన సినిమా కృష్ణం వందే జగద్గురుం, డోంట్ మిస్ ఇట్.

ఈ సినిమాకోసం సాయిమాధవ్ రాసిన అద్భుతమైన సంభాషణలలో కొన్ని..

“బువ్వనేకపోతే మట్టినడిగితే పెట్టుద్ది. మట్టేనేకపోతే ??... దోచుకు పోతున్నారు కొడుకులు...”

“న్యాయంకంటే అన్యాయం ఒక అక్షరం పెచ్చుగదా అదే గెలుస్తుది.”

"అరవై ఆర్మోనియం పెట్టెలు ఒకేసారి ఆరున్నర శ్రుతిలో పాడితే ఎట్టా ఉండుద్దీ.. ఆడు కొడితే అట్టాగే ఉండుద్ది"

"కళంటే బతుకునిచ్చేదే అనుకోకు బతుకు నేర్పేది కూడా.”

“అవసరమున్నోడికేమో అవకాశముండదు అవకాశమున్నోడికేమో అవసరముండదు.”

“కళాకారుల అస్థికలు శివుడి నుదుటన అడ్డబొట్టుతో సమానం”

“మీడియా అనేది పెద్ద సర్కస్.. అదే సర్కస్ లో బఫూన్లుంటారు.. ఇక్కడ చూసేవాళ్ళందరూ బఫూన్లవుతారు”

“కడుపుమంట కనపడదు కానీ మంటపెట్టినోడి చితిమండేదాకా మండుతూనే ఉంటుంది"

"పశువులూ పక్షులూ ఏడోచోట బతికేస్తాయ్ బాబు.. కానీ మనం మనుషులం, మనమేకాదు మనముండే చోటూ బతకాలా, మన తోటోడూ బతకాలా"

“కొన్ని చావులు చూసి జాలి పడకూడదు గర్వపడాలి.”

"రోజూ పేపర్ చూస్తే కోపమొస్తుంది. ఈరోజు పేపర్ రేపు రాదు.. ఈ రోజు కోపం రేపుండదు. వేరే న్యూస్ వేరే కోపం.”

“అమ్మ తొమ్మిదినెల్లు కష్టపడితే మనం పుట్టాం అనుకుంటారు కొందరు. కాదూ నాన్నపక్కన పదినిముషాలు సుఖపడితే మనం పుట్టామనుకుంటారు కొందరు. రెండూ నిజాలే కానీ పురిటినొప్పులు చూసినవాడు మనిషవుతాడు పడక సుఖాన్ని చూసినవాడు పశువవుతాడు.”

"దేవుడంటే సాయం..ఒక చిన్న చేప సాయం చేస్తే దేవుడన్నారు..
ఒక పంది సాయం చేస్తే వరాహ మూర్తన్నారు..మహావిష్ణువు అవతారం అన్నారు..
తాత రాసింది దేవుడి గురించి కాదు సాయం గురించి.”

“చచ్చాక ఏడ్చేవాళ్ళుంటే చచ్చినా బతికినట్టే.. అదే చావుకోసం ఎదురు చూసే వాళ్ళెక్కువైతే బతికినా చచ్చినట్టే”