అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

శనివారం, ఏప్రిల్ 17, 2021

భయపడి జాగ్రత్తపడదాం...

అప్పట్లో ఓ సినిమా కోసం "భయపడడం లోనే పడడం ఉంది మనం భయపడద్దు" అని త్రివిక్రమ్ గారు రాశారు కానీ అది ఆ సందర్భానికి మాత్రమే సూటవుతుంది. అలా అంటే జాగ్రత్తపడడంలో కూడా పడడం ఉందని వదిలేయలేం కదా. అందుకే భయపడి జాగ్రత్తపడదాం డూడ్ దాని వలన పోయేదేం లేక పోగా మనం మన చుట్టుపక్కల ఉన్న వాళ్ళతో సహా ఆరోగ్యంగా ఉంటాం.  

కరోనా సెకండ్ వేవ్ చాలా ఉధృతంగా ఉంది పత్రికల భాషలో చెప్పాలంటే కోరలు చాచి ప్రజలపై విరుచుకు పడుతుంది. పరిస్థితి ఆల్రెడీ మన చేతుల్లోనుండి జారిపోయేలా ఉంది, కొన్ని రాష్ట్రాల్లో ఆల్రెడీ జారిపోయింది. ఇపుడు మనం చేయగలిగిందల్లా జాగ్రత్తపడడమే. 

గత సంవత్సరం ఇదే సమయానికి లాక్ డౌన్ లో ఎంత అప్రమత్తంగా ఉన్నామో ఇపుడూ స్వచ్ఛందంగా అలా జాగ్రత్తలు తీస్కోవాల్సిన సమయం ఇది. నిజానికి అంతకన్నా ఎక్కువ జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. ఎంతో అవసరమైతే తప్ప బయటికి రావద్దు. ఇంటికి తెచ్చుకునే ప్రతీదీ శానిటైజ్ చేస్తూ రూల్స్ పాటిద్దాం. స్వచ్ఛందంగా లాక్ డౌన్ సెల్ఫ్ ఐసోలేషన్ పాటిద్దాం. 

పండగలు పబ్బాలు ప్రతిఏడాదీ వస్తాయి. మల్లెపూలైనా, పనసతొనలైనా, మామిడి పళ్ళైనా, తాటి ముంజలైనా ప్రతీ వేసవి కాలంలోనూ వచ్చేవే మనిషి ప్రాణంకన్నా ఇవేవీ విలువైనవి కావు. ముందు బ్రతికుంటే మళ్ళా మళ్ళా ప్రతి ఏడూ ఎంజాయ్ చేయచ్చు కనుక మిత్రులందరూ జాగ్రత్తగా ఉండండి. 

ఆ వచ్చాక మందులేస్కోవచ్చు అనో మనకేంటీ డబ్బులున్నాయ్ ఇన్సూరెన్స్ లు ఉన్నాయ్ ఎలాగో ట్రీట్మెంట్ తీస్కోవచ్చు అనో నిర్లక్ష్యం చేయద్దు. అందరం అప్రమత్తంగా ఉండి అసలు ఆ అవసరం రానివ్వకుండా జాగ్రత్త పడి మెడికల్ సిస్టం మీద లోడ్ తగ్గిద్దాం. ఇప్పటికే చాలా హాస్పిటల్స్ లో బెడ్స్ కరువై ట్రీట్మెంట్ కరువై ఏం చేయాలో అర్ధం కాని పరిస్తితుల్లో ఉన్నవారి హృదయవిదారక కథలు వింటూనే ఉన్నాం. ముందు జాగ్రత్త ఒకటే దీనిని కట్టడి చేయడం లేదా నివారించగలిగే మార్గం. 

అలాగే "వ్యాక్సీన్ వచ్చింది కదా ఇంకెక్కడి కరోనా" అనే మాటలని ఎవరు చెప్పినా నమ్మకండి. మనకి దొరికింది వ్యాక్సీన్ మాత్రమే అతీంద్రియ శక్తుల మంత్రదండం కాదు. ఇది ఓ తాత్కాలిక ఉపశమనం మాత్రమె అది వేయించుకున్నా కొన్ని సార్లు మనకీ రావచ్చు లేదా వైరస్ వాహకాలుగా వ్యవహరించి మనింట్లోనే మనకి తెలియకుండా మనం మన ఆత్మీయులకి ఇతరులకి అంటిస్తూ ఉండచ్చు. 

కనుక అప్రమత్తంగా ఉంటూ, సోషల్ డిస్టెన్స్ పాటిస్తూ, మాస్కులు ధరిస్తూ, అనవసరంగా చేసే విహారాలని అరికడుతూ, శానిటైజేషన్ అండ్ శుభ్రతని నూటికి రెండొందల శాతం పాటిస్తూ కరోనా వ్యప్తిని అరికడదాం. దిస్ టూ షల్ పాస్. ఓపిక గా ఎదురు చూద్దాం.

సెకండ్ వేవ్ సిప్టమ్స్ అంటూ కొన్ని లక్షణాలు అదనంగా సర్క్యులేట్ అవుతున్నాయి. వీటి అథెంటిసిటీ గురించి నాకు తెలియదు కానీ అప్రమత్తంగా ఉండడం మంచిదే. ఆ వివరాలు టైంస్ ఆఫ్ ఇండియా ఆర్టికల్ లో ఇక్కడ క్లిక్ చేసి చూడండి. వీటిలో కొన్ని కళ్ళు పింక్ కలర్ కి మారడం, ఊపిరాడకపోవడం, స్టమక్ అప్సెట్, మానసిక అస్థిరత, గుండె వేగంగా కొట్తుకోవడం లాంటివి ఉన్నాయ్.  

కరోనా గురించి పొయినేడాది నేను పంచుకున్న సమగ్రమైన సమాచారం ఈ పోస్ట్ లో ఇక్కడ లింక్ పై క్లిక్ చేసి చూడవచ్చు.

గురువారం, ఏప్రిల్ 15, 2021

వకీల్ సాబ్ - డైలాగ్స్...

పవన్ కళ్యాణ్ పవర్ పాక్డ్ పెర్ఫార్మెన్స్ తో బ్లాక్ బస్టర్ గా నడుస్తున్న తన కొత్త సినిమా వకీల్ సాబ్ ఈ పాటికే అందరూ చూసే ఉంటారు. లేకుంటే కనుక చూసేయండి. ఈ సినిమా గురించి నా అభిప్రాయం ఇక్కడ చదవవచ్చు. ఓ మంచి సినిమా చూశామనే అనుభూతి కోసం, మహిళల పట్ల దృక్పధాన్ని సరిదిద్దుకోవడం కోసం ప్రతి ఒక్కరూ చూసి తీరవలసిన సినిమా వకీల్ సాబ్. 

ఈ సినిమా విడుదలై విజయవంతంగా నడుస్తూ వారం గడిచింది కనుక స్పాయిలర్స్ అయినా నాకు నచ్చిన కొన్ని సంభాషణలు ఇక్కడ పొందు పరుస్తున్నాను. ఇంకా సినిమా చూడని వారు దయచేసి సినిమా చూసిన తర్వాత చదవగలరు. 

"రాముడు అయోధ్యలో ఉన్నా అడవిలో ఉన్నా ఆనందంగానే ఉంటాడు. కానీ చూడ్డానికి భక్తుల మనసుకే కష్టంగా ఉంటుంది."

"అడుక్కుంటే అన్నం దొరుకుతుంది కష్టపడితే నీడ దొరుకుతుంది కానీ ఏం చేసినా సామాన్యులకి న్యాయం మాత్రం దొరకడం లేదు."

"కాళ్ళ క్రింద యాక్సిలేటర్ ఉంది కదా అని తొక్కితే రూల్సే కాదు బోన్స్ కూడా బ్రేక్ అవుతాయి."  

"ఆడవాళ్ళు మనకు ఆనందాన్ని మాత్రమే ఇవ్వాలి, హక్కుల గురించి అడిగితే.. ఇలా బోన్ లో నిలబెట్టి వేశ్య అని ముద్ర వేస్తాం. ఇదేం న్యాయం ?"

"ఆడది అంటే వాడి బాత్ రూం గోడమీద బొమ్మ కాదు వాడిని కనిపెంచిన అమ్మ కూడా." 

"చీడ పురుగులు మగవాళ్ళ తలలో పెట్టుకుని మందు ఆడవాళ్ళ మీద కొడితే ఎలా." 

"ఓటమి అంటే అవమానం కాదు, మనల్ని మనం తెలుసుకునే గొప్ప అవకాశం." 

"మద్యం తాగడం హానికరం ఆడవాళ్ళకైనా మగవాళ్ళకైనా. మగవాళ్ళు తాగితే పడిపోతారు ఆడవాళ్ళు తాగితే పడుకుంటారు అనుకోవద్దు." 

"ఒక మనిషికి ఉన్న అలవాట్లను బట్టి క్యారెక్టర్ ని ఎలా డిసైడ్ చేస్తాం." 

"మన ఇంట్లో ఉండే గడియారంలో చిన్న ముల్లు కూడా అమ్మాయి క్యారెక్టర్ ని డిసైడ్ చేస్తుంది." 

"రాత్రి పూట ఓ అమ్మాయి ఒంటరిగా వెళ్తే బైకులూ, కార్లు ఆటోలు అన్నీ స్లోడౌన్ అవుతాయ్. సైడ్ విండోలు కిందకి దిగుతాయ్, జిరాఫీల్లా తలలు పొడుచుకొస్తాయి.. చూపులు సూదులవుతాయి.." 

"అబ్బాయిలు బయటకొస్తే సరదా.. అమ్మాయిలు బయటకొస్తే మాత్రం తేడా!"

"అమ్మాయిలు మనస్ఫూర్తిగా అబ్బాయితో నవ్వుతూ మాట్లడకూడదు, మాట్లాడేప్పుడు అసలు టచ్ చేయకూడదు, హింట్ ఇచ్చేసింది సిగ్నల్ ఇస్తుంది అని ఫీలైపోతారు. ఇదేం న్యాయం." 

"అబ్బాయిలు నవ్వుతూ మాట్లాడితే కమ్యునికేషన్ ఆడబిడ్డలు నవ్వుతూ మాట్లాడితే కొంపలు కూల్చే క్యారెక్టర్."

"నవ్వడమనే ఒక సహజ ప్రవర్తన కూడా ఒక అమ్మాయి క్యారెక్టర్ ని డిసైడ్ చేస్తుంది బరితెగించిన క్యారెక్టర్ అని ముద్ర వేస్తుంది."  

"అమ్మాయి ఒంటరిగా అబ్బాయిలతో ఎక్కడికీ వెళ్ళకూడదు, వెళ్తే దేనికైనా రెడీ అని ఊహించుకుంటారు, తనని ఆ అబ్బాయి ముట్టుకోడానికి, పట్టుకోడానికి బ్లాంకెట్ పర్మిషన్ ఇచ్చేసింది అని ఫిక్సయిపోతారు."  

"అమ్మాయికి ఇష్టం లేకుండా ముట్టుకునే హక్కు ఏ మగాడికీ లేదు. ముట్టుకోవద్దంటే ముట్టుకోవద్దు. ఫ్రెండ్ అయినా, బోయ్ ఫ్రెండ్ అయినా, మొగుడైనా ఏ మగాడైనా." 

"ఆశతో ఉన్నోడికి గెలుపు ఓటములు ఉంటాయి. ఆశయంతో ఉన్నోడికి కేవలం ప్రయాణం మాత్రమే ఉంటుంది." 

"నిజం ఎప్పుడూ ఒంటరిదే కానీ దాని బలం ముందు ఎవరైనా తలొగ్గాల్సిందే." 

"నువ్వు గెలుపుకోసం వచ్చావు.. నేను న్యాయం కోసం వచ్చాను. నీది స్వార్ధం నాది ధర్మం." 

"వాళ్ళు సామాన్యులు నీలాంటోడు పెడతా అంటే ఆశపడ్తారు బెదిరిస్తే భయపడతారు. ఆశకీ భయానికి మధ్య ఊగిసలాడే జీవితాలు వాళ్ళవి." 

"కోర్టులో వాదించడమూ తెలుసు. కోటు తీసి కొట్టడమూ తెలుసు." 

"జనం కోసమే ప్రాణం ఇచ్చేవాడు. తనే ప్రాణం అనుకుని వచ్చిన దాన్ని నన్నింక ఎంత బాగా చూసుకుంటాడు."

"బలహీనంగా ఉన్నదాని గురించి బలంగా నిలబడతాడు. తనకి ఏది ఉందో అందరికీ అదే ఉండాలి అనుకుంటాడు." 

"ఆయన ఒక మాటన్నాడంటే దానికో విలువుంటుంది. ఏదన్నా జేసిండంటే అందరికీ ఉపయోగం ఉంటది." 

"ఒకప్పుడు ఊళ్ళకోసం రోడ్లేసేటోళ్ళు ఇపుడు రోడ్లకోసం ఊళ్ళే ఖాళీ చేయిస్తున్నారు." 

"మనిషి బతికేది ఆశతో.. ఆ ఆశే సచ్చినాక మనిషికి చావే సుఖమనిపిస్తుంది." 

"ఆవేశంతో చేస్తే కొందరికే న్యాయం చేయగలం అదే ఆలోచనతో చేస్తే అందరికీ న్యాయం చేయగలం."

"మీరు జనం కోసం చాలా కోల్పోయారు. కానీ మీరు దూరమై జనాలు జీవితాల్నే కోల్పోతున్నారు, మీ మౌనం సమాన్యులకు శాపం కాకూడదు."   

"ఎన్నాళ్ళైనా ఎన్నేళ్ళైనా నాలో ఆవేశం తగ్గదు ఆశయం మారదు. నల్లకోటు వేస్కున్నానంటే వేస్కోటనికి పిటీషన్లు తీస్కోటానికి బెయిళ్ళు ఉండవు."

శనివారం, ఏప్రిల్ 10, 2021

వకీల్ సాబ్...

ఈ పోస్ట్ ని నా స్వరంలో ఈ యూట్యూబ్ వీడియోగా ఇక్కడ వినవచ్చు. For those of you who can't read Telugu but can understand. You can listen to this post in my voice on YouTube at this link

పింక్ మంచి సినిమా అనేది నో డౌట్. టు ది పాయింట్ ఎక్కడా డీవియేట్ అవకుండా అమితాబ్ చక్కని "సపోర్టింగ్" రోల్ తో తాను చెప్పాలనుకున్న సందేశాన్ని సూటిగా ప్రేక్షకుల మనసుల్లో నాటుతారు. ఐతే పింక్ పూర్తిగా మల్టీప్లెక్స్ సినిమా. క్రిటికల్ అప్లాజ్ వచ్చినా, హిట్టయినా ఆ సినిమా ఎంతమంది తెలుగు ప్రేక్షకులు చూశారూ అనేది నాకు సందేహమే. 

ఒక వేళ చూసినా సోషల్ మీడియాలో యాక్టివ్ గా ఉండే ఎలీట్/మల్టీప్లెక్స్ క్రౌడ్ మాత్రమే చూసుంటారు. అలాంటి కథకు కొంత మాస్ అప్పీల్ యాడ్ చేసి యూత్ లో విపరీతమైన క్రేజ్ ఉన్న పవన్ కళ్యాణ్ లాంటి నటుడితో తీస్తే మరింతమంది యువతకి ఈ సందేశం చేరువయ్యే అవకాశం ఉంది. అలాంటి ఓ చక్కని షుగర్ కోటెడ్ పిల్ నిన్న విడుదలైన వకీల్ సాబ్. ఈ పిల్ ప్రస్తుత యువతకి చాలా అవసరం. 

దిల్ రాజు లాంటి నిర్మాత దగ్గర రచయితలకు, దర్శకులకూ కొదవ లేదు. పూర్తి కమర్షియల్ ఎలిమెంట్స్ తో ఓ కొత్త కథ రాసుకుని చేసినా ఇదే రెంజ్ లోనో ఇంతకు మించో కలెక్షన్స్ వస్తాయి నో డౌట్. కానీ ఈ కథ చెప్పాలి అదీ పవర్ స్టార్ లాంటి యూత్ ఫాలోయింగ్ ఉన్న హీరో ద్వారా చెప్తే ఈ మెసేజ్ ఎక్కువ మందికి బలంగా రీచ్ అవుతుంది అని నమ్మి సినిమా తీయడం మెచ్చుకోవలసిన విషయం. 

ముఖ్యంగా యువతలో అద్భుతమైన ఫాలోయింగ్ ఉన్న పవన్ ద్వారా "ఎవరైనా సరే ఓ అమ్మాయి నన్ను తాకొద్దు అంటే తాకవద్దు అని అంతే.. అందులో ఏవిధమైన డిస్కషన్స్ కి తావులేదు.." అని స్పష్టంగా చెప్పించడం చాలా బాగుంది. అలాగే ఒకవేళ అవాంఛనీయమైన సంఘటన జరిగినా పారిపోవద్దు, దాక్కోవద్దు, పోరాడు, ఎదురు తిరుగు అని అమ్మాయిలకి చెప్పడం ఇంకా బావుంది. తనని ఫాలో అయ్యే యువత ఈ విషయం అర్ధం చేసుకుని ఆచరణలో పెడితే ఖచ్చితంగా తెలుగు రాష్ట్రాలలో మహిళల భద్రత మరింత పెరుగుతుంది. 

ఇక ఈ సినిమాలో తెలుగు ప్రేక్షకులకోసం చేసిన మార్పులు చాలా బాలెన్స్డ్ గా చక్కగా చేశారనిపించింది నాకు. ఐటమ్ సాంగ్స్, వెకిలి కామెడీ, తాగుబోతు సిట్టింగులు లాంటి ఎలిమెంట్స్ జోలికి పోలేదు. మూడేళ్ళ గ్యాప్ తర్వాత వెండితెరమీద చూసుకోబోతున్న తమ హీరోని ఖచ్చితంగా కాస్త ఎక్కువ సేపు చూడాలని కోరుకుంటారు తన ఫాన్స్. దానికి తగినట్లే ఫ్యాన్స్ కి కిక్ ఇచ్చేలా పవన్ కి కొన్ని సీన్స్ ని కలిపారు తప్ప అసలు కథను ఏమాత్రం చెడగొట్టలేదు. ఆ కలిపిన సీన్స్ ఏ పర్పస్ తో కలిపారో దాన్ని నూటికి నూరుపాళ్ళు నెరవేర్చాయి. సినిమాలో ప్రతి పావుగంటకీ ఓ సారి వచ్చే ఇలాంటి సీన్స్ ఫ్యాన్స్ కి గూస్ బంప్స్ తెప్పించి ఎంటర్టైన్ చేస్తాయి. 

పింక్ చూడని వాళ్ళకోసం కథ టూకీగా చెప్పాలంటే. ఇంటికి దూరంగా ఓ అపార్ట్మెంట్ లో ఉంటూ పని చేస్కుంటున్న ముగ్గురు అమ్మాయిలు ఓ రాత్రి క్యాబ్ లో ప్రయాణిస్తుండగా హఠాత్తుగా అది చెడిపోతుంది.  కార్ డ్రైవర్ తో ఎక్కువ సేపు అక్కడ ఉండడం సేఫ్ కాదని వేరే క్యాబ్స్ ఏమీ దొరకకపోవడంతో దారిలో వెళ్తున్న ఓ కారుని లిఫ్ట్ కోసం ఆపుతారు. అందులో వీళ్ళకి పరిచయమున్న ఓ ఫ్రెండ్ కూడా ఉండడంతో ఆ కార్ లో వారితో పాటు వెళ్తారు. ఆ కారులో ఓ ఎం.పి. కొడుకు విశ్వ కూడా ఉంటాడు. కట్ చేస్తే విశ్వ తల పగిలి హాస్పటల్ లో చేరతాడు. తర్వాత అతను పల్లవి పై అటెంప్ట్ టు మర్డర్ కేస్ పెడతాడు. 

పల్లవి వాళ్ళుంటున్న ఇంటికి దగ్గరలో ఓ తాగుబోతు లాయర్ సత్యదేవ్(పవన్) ఉంటాడు. కోర్ట్ లో జడ్జ్ ఎదురుగానే ఒకరిపై దాడి చేసి బార్ కౌన్సిల్ తో నాలుగేళ్ళ పాటు సస్పెండ్ కాబడిన ఈ లాయర్ సస్పెన్షన్ ముగిసినా నేనే కోర్టుని సస్పెండ్ చేశానని చెప్తూ తిరిగి కోర్ట్ మెట్లెక్కకుండా మత్తులో మునిగి తేలుతుంటాడు. ఓపెన్ అండ్ షట్ కేస్ లాగ ఉన్న ఈ కేస్ నుండి పల్లవి అండ్ కో ని వకీల్ సాబ్ గా పిలవబడే ఈ లాయర్ సత్యదేవ్(పవన్) ఎలా కాపాడాడు, అసలు ఆ రిసార్ట్ లో ఆ రాత్రి ఏం జరిగింది అనేదే మిగిలిన కథ.    

తమ తప్పులేకుండా ఊహించని విధంగా ఆపదలో చిక్కుకున్న ముగ్గురు అమ్మాయిలుగా నివేథా, అంజలి, అనన్య ముగ్గురూ బాగా చేశారు మొదటి ఇద్దరికి కాస్తె ఎక్కువ స్క్రీన్ స్పేస్ ఉండడంతో వాళ్ళ పెర్ఫార్మెన్స్ బాగా కనపడింది. చాన్నాళ్ళ తర్వాత శరత్ బాబు గారిని చూడ్డం బావుంది. అలాగే జడ్జ్ గా చేసిన సినిమాటోగ్రాఫర్ మీర్ కూడా గుర్తుండి పోతారు. ప్రాసిక్యూటర్ గా ప్రకాష్ రాజ్ పవన్ కు సమ ఉజ్జీగా నిలిచారు. పవన్ తన యూజువల్ మానరిజమ్స్ ని పక్కన పెట్టి ఒక లాయర్ గా చాలా హుందాగా నటించాడు. తన పెర్ఫార్మెన్స్ పవర్ ఫుల్ గా కూడా చాలా బావుందీ సినిమాలో. తన పద్దతికి భిన్నంగా ఓ లాయర్ గా డిగ్నిఫైడ్ గా నటించాడు అక్కడే వకీల్ సాబ్ ఎక్కువ మార్కులు కొట్టేశాడు.  

సినిమా మొదటి సగం కాస్త నెమ్మదిగా నడిచినట్లు అనిపించినా రెండో సగం మాత్రం అద్యంతం గ్రిప్పింగ్ గా నడిచింది. కోర్ట్ రూం డ్రామాలు ఇంత ఎంగేజింగ్ గా నడపడం కష్టమైన పనే దాన్ని సులువుగా చేసేశారు దర్శకులు వేణూశ్రీరాం. ఐతే కోర్ట్ లో ఇంత ఆవేశాన్ని చూపించడం వాస్తవ దూరమనిపిస్తుంది కానీ పవర్ ఫుల్ సీన్స్ కోసం ఆ మాత్రం సినిమాటిక్ లిబర్టీ తీస్కోడం ఓకే అనిపిస్తుంది. ఇక తిరు తో కలిసి వేణుశ్రీరాం రాసుకున్న సంభాషణలు చాలా  బావున్నాయి కొన్ని హృదయాన్ని తాకి గుర్తుండి పోతాయి. ఒకటీ అరా పవన్ పొలిటికల్ మైలేజ్ కి ఉపయోగపడేలాంటి మాటలున్నా అవి ఎదుటివారిపై విమర్శలు కాకుండా తనని ఎలివేట్ చేసేవే రాసుకోవడం బావుంది. ఆ కొన్ని కూడా సినిమా కథలో కలిసిపోతూ ప్రత్యేకంగా ఫ్యాన్స్ కు మాత్రమే అర్ధమయేలా ఉన్నాయ్. 

టెక్నికల్ డిపార్ట్మెంట్ లో ముఖ్యంగా చెప్పుకోవలసింది థమన్ నేపధ్య సంగీతం గురించి. సినిమాకి టెక్నీషియన్ గా కన్నా ఓ పవన్ అభిమానిగానే పనిచేశాడనిపించింది. ఫైట్స్ ని కూడా తన మ్యూజిక్ తో ఎలివేట్ చేయగలిగాడు, ఇక కోర్ట్ సీన్స్ గురించైతే చెప్పక్కర్లేదు. అలాగే సినిమాటోగ్రఫీ కూడా బావుంది కోర్ట్ రూం లో ఆసక్తికరంగా తీయడం ఛాలెంజ్ అనే చెప్పాలి, దాన్ని విజయవంతంగా సాధించారు. నిర్మాణ విలువలు బావున్నాయ్. 
   
ఓవరాల్ గా వకీల్ సాబ్ పవన్ ఫ్యాన్స్ కి బ్లాక్ బస్టర్ మూవీ అనిపిస్తుంది, తమ హీరోని ఎలా ఐతే చూడాలని అనుకుంటారో అలా కనులపండగగా చూస్కోవచ్చు వెండి తెరపై. పింక్ సినిమా చూడని సగటు ప్రేక్షకులకి మంచి కథ ఉన్న సినిమా చూశామనిపిస్తుంది. ఇక పింక్ సినిమా వీరాభిమానులకి మాత్రం అమితాబ్ పాత్రని మార్చేశారని కోపం రావచ్చు. 

ఏదేమైనా తెలుగులో ఓ స్టార్ హీరో ఇలా కథాబలం ప్లస్ మంచి సందేశం ఉన్న సినిమా చేయడం అభినందించ వలసిన విషయం అండ్ ప్రతి ఒక్కరూ కూడా చూసి ప్రోత్సహించవలసిన విషయం. ఈ కాలం యువతకి ముఖ్యంగా ప్రతి అబ్బాయికీ చూపించాల్సిన సిన్మా ఇది,  మహిళల పట్ల అబ్బాయిల దృక్పధాన్ని మార్చే సినిమా వకీల్ సాబ్. ఈ సినిమాలో నాకు నచ్చిన సంభాషణలు మరో పోస్ట్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు.

ఈ సినిమాలోని కథని, దర్శకుడు చర్చించిన పాయింట్స్ నీ మరింత విపులంగా వివరిస్తూ బిబిసి తెలుగు కోసం సౌమ్య ఆలమూరు రాసిన రివ్యూ నాకు బాగా నచ్చింది మీరూ ఇక్కడ చదవవచ్చు. కొన్ని స్పాయిలర్స్ ఉండచ్చు ప్రిపేర్ అయి చదవండి. 

శుక్రవారం, జనవరి 22, 2021

అమ్మా అమ్మమ్మగారిల్లు...

ఈ పోస్ట్ ని నా స్వరంలో ఈ యూట్యూబ్ వీడియోగా ఇక్కడ వినవచ్చు. For those of you who can't read Telugu but can understand. You can listen to this post in my voice on YouTube at this link

అమ్మమ్మగారిల్లు అంటే ఫస్ట్ గుర్తొచ్చేది కారెంపూడి. మా తాత గారు ఉండేది అందులోని NSP ఇరిగేషన్ కాలనీ లో అది ఊరికి కొంచెం దూరం లో చివరగా కాలవకి కొంచెం దగ్గర గా ఉండేది. కారెంపూడి వరకూ ఉండే బస్సు లు కొన్ని ప్రత్యేకం గా కాలనీ వరకు వెళ్ళేవి, కొన్ని మాత్రం బస్టాండ్ లోనే ఆపేసే వారు. కాలనీకి వెళ్ళే బస్సు లో ప్రయాణం ప్రత్యేకించి చెప్పుకోవాలి. ఊరు సందులు దాటిన తర్వాత రోడ్డుకి రెండు వైపులా పచ్చని చెట్లతో నల్లని తారు రోడ్డు ఆహ్వానం పలుకుతుంది.

నాకు ఆ రోడ్డు చాలా ఇష్టం కనుచూపు మేరా నల్లని పొడవైన రోడ్డు దానికి రెండు వైపులా అన్ని కాలాలలో పచ్చదనం నిండి ఉండే చెట్లు కొన్ని సార్లు పువ్వులు బాగా పూచె కాలం లో ఐతే చెట్టునుండి రాలి కింద పడిన ఎర్రని పువ్వులతో నల్లని రోడ్డు కి రెండు వైపులా ఎర్రని తివాచీ పరిచినట్లు చాలా అందం గా ఉండేది. ఆ చెట్ల పువ్వులలోపలి కాడలతో మేము పిల్లలం అందరం కోడి పందాలు ఆడేవాళ్ళం. వాటిలో గెలిస్తే ఎంత సంబరంగా ఉండేదో బహుశా ఇప్పుడు నిజం కోడి పందాలు గెలిచినా అంత ఆనందంగా ఫీల్ అయ్యేవాళ్ళం కాదేమో :-)

అలా బస్ అంత అందమైన రోడ్ లో ఒక ఐదు నిముషాలు ప్రయాణించాక మా కాలనీ వస్తుంది. రోడ్ మీద ఒక పక్క చిన్న కాఫీ హోటలు దాని పక్కన ఒక కిళ్ళీ బంకు ఉంటే మరో పక్కన కాలనీ లోపలకి వెళ్ళే దారి ఉండేది. రోడ్ ని ఆనుకుని దారి మొదటిలో అటు ఇటు కూర్చోడానికి అరుగు లు లాగా కట్టి ఉండేవి. కారెంపుడి వరకే వచ్చే బస్సులు ఇక్కడ నుండి కాలనీ లోపలకి వెళ్ళే రోడ్ లొ అలా లోపలకి చివర దాకా వెళ్ళి కాలనీ హాస్పిటల్ దగ్గర ఒక రౌండ్ యూ టర్న్ కొట్టి మళ్ళీ వెనక్కి ఊర్లోకి వెళ్ళేవి.

అమ్మమ్మ గారి ఇంటి బయట నుంచుంటే ఇలా యూ టర్న్ కోసం వచ్చిన బస్ కనిపించేది, అప్పట్లో నాకు బస్సే పెద్ద వింతైతే ఇలా ఇంటి ముందుకి రావడం మరొక పెద్ద వింత :-) అంతే కాకుండా ఎవరైనా ఊరికి బయల్దేరే సమయం లో పిల్లల్లో ఒకళ్ళని ఇంటి బయట కాపలా పెట్టి బస్ రాగానే చెప్పమనే వాళ్ళు. అంటే అలా టర్న్ తీసుకుని వెళ్ళీ కాఫీ టిఫిన్ కోసం ఆపే వాళ్ళనమాట, దాంతో మేము తీరికగా వెళ్ళడానికి కొంచెం టైముండేది. 

నాకు మా కాలనీ అంటే చాలా ఇష్టం అన్ని ఇళ్ళు ఇంచుమించు ఒకేలా ఉండేవి, ఒకటే ప్లాన్, ప్రతీ ఇంటి ముందూ బోలెడు ఖాళీ స్థలం దాని తర్వాత చిన్న రోడ్ అది దాట గానే గడ్డి వాము దడి. దాదాపు ప్రతి ఇంట్లో పాడి పశువులు ఉండేవి. ఉదయాన్నే తెల తెల వారుతుండగా లేచి, నిలబెట్టిన మంచం పట్టె మీద తల ఆన్చి నించుని, నిద్ర కళ్ళతో, మత్తుగా అలా ఉండి, లయబద్దం గా వినపడుతున్న పాలు పితికే శబ్దాన్ని, పచ్చి పాల మీద నుండి వచ్చే ఒక రకమైన కమ్మటి వాసనని ఆస్వాదిస్తూ ఉంటే ఎంత బావుండేదో... వర్ణించడానికి మాటలు రావడం లేదు.

ఒకో రోజు ఆఫీసరు గారింట్లో పాలు పోసి రావడానికి నేను కూడా వెళ్ళే వాడ్ని. ఇంకా పూర్తి గా నిద్ర లేవని వీధులలో చుట్టూ పచ్చని చెట్ల మధ్య అమ్మ చేయి పట్టుకుని, మా స్కూల్ కబుర్లు చెప్తూ నడుస్తూ ఉంటే మాకు నేపధ్యం లో పక్షుల కువకువలు, గుడిలో నుండి బాలు గారి గొంతుతో వినిపించే శివస్తుతి వింటుంటే అలసట తెలిసేదే కాదు. ఎంత మధురం గా ఉండేవో ఆ రోజులు. ఉదయం అంటే అలా ఉండాలి అనిపించేలా ఉండేవి. 

అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇల్లు అనగానే గుర్తొచ్చే మరో ముఖ్యమైన విషయం వంటలు. అమ్మమ్మ గారికి ఇద్దరు కొడుకులు ఏడుగురు అమ్మాయిలు. అందరిలోకెల్లా అమ్మ పెద్ద కూతురు నేను పెద్దమనవడిని అనమాట. అందుకే చిన్నతనంలో నాకు ప్రత్యేక హోదా దక్కేది. అంత మంది నన్ను కాలు కింద పెట్టనివ్వకుండా ఆట పాటలతో ఏదడిగితే అదిచ్చేసి ఎక్కడికి కావాలంటే అక్కడికి తిప్పేస్తూ తెగ ముద్దు చేస్తుంటే యువరాజులా ఫీలయ్యేవాడ్ననమాట. 
 
అలా ఇంత మంది ఉన్నారు కనుక ఏం పిండివంటా చేయాలన్నా కాస్త భారీగానే చేయాల్సి వచ్చేది. ఇదీగాక పిండివంటలు అనగానె ఇరుగు పొరుగు చేతి సాయానికి వచ్చేవారు వాళ్ళకు కూడా కలిపి ఏ రేంజ్ లో ఉండేవో మీరే ఊహించుకోండి. ఏం చేసినా దదాపు ఓ రోజంతా పట్టే పెద్ద ప్రహసనమే ఆయ్యేది అందులో మన ప్రివిలేజెస్ మనకెప్పుడూ ఉండేవీ. అరిశల పాకం నుండీ పచ్చి జంతికల పిండి వరకూ దేన్నీ వదిలే వాడ్ని కాదు అన్నింటా ప్రధమ నైవేద్యం మీ వేణుగాడికేనమ్మా అంటూండే వాళ్ళు అందరూ అమ్మతో. 

అమ్మ వీపు మీద మెత్తగా వాలి కబుర్లు చెప్తూ అదేంటి ఇదేంటి అని పిచ్చి ప్రశ్నలు అడుగుతూ, "అబ్బా ఇవన్నీ నీకెందుకురా పైగా పొయ్యి దగ్గర వేడికి ఎందుకు? వెళ్ళి ఆడుకోవచ్చు కదా" అంటూ అమ్మ ముద్దుగా తిట్టే తిట్లు తింటూ, అప్పుడప్పుడు తగిలే వెచ్చని సెగకి కొంచెం బెదురుతూ, అమ్మ కొంగుతో మొహం తుడుచుకుంటూ మధ్య మధ్యలో ఇలా కొంచెం కొంచెం అమ్మ పెట్టేవి తింటుంటే వచ్చే తృప్తి ఆనందం ఇప్పుడు ఎన్ని ఏసీ గదుల్లో ఎంత ఖరీదైనవి తిన్నా దొరకదు గాక దొరకదు.    
 
అప్పుడు నేను మూడో నాలుగో తరగతి చదువుతున్నాను అనుకుంటా సరిగా గుర్తు లేదు ఎలక్షన్స్ వల్లో మరో కారణానికో అమ్మా నాన్నా ఇద్దరికీ శలవలు దొరక్క సంక్రాంతికి అమ్మమ్మగారి ఊరెళ్ళడం కుదరలేదు నర్సరావుపేటలోనె ఉన్నాం. సరే ఎక్కడున్నా మన ఎంజాయ్మెంట్ కి ఏ లోటూ రానివ్వం కనుక ఓ సాయంత్రం అమ్మని పోరుపెట్టి చిల్లర సంపాదించి కొండయ్యకొట్టులో కొబ్బరిబిళ్ళ కొనుక్కుని చప్పరిస్తూ ఇంటిలోకి అడుగుపెట్టా. 

వీధి గుమ్మంలో నుండే కాస్త పెద్ద పెద్దగా అమ్మ గొంతు వినపడుతూ ఉంది హాల్లో గుమ్మం దగ్గరకు వెళ్ళేసరికి తను ఏదో విషయమై పక్కింటి ఆంటీతో గొడవ పడుతున్నారు. ఎపుడైనా అమ్మ చిరుకోపంతో ముద్దుగా నన్ను విసుక్కోడం చూశా కానీ అంత కోపంలో చూడడం అదే మొదలు దాంతో హడలెత్తిపోయాను. ఆ ఖంగారులో ఉండగానే ఆవిడ కాస్త అమ్మ మీదకి వెళ్ళబోయారు. 

ఇక అంతే నేను ఒక్క ఉదుటున పెద్దగా అరుచుకుంటూ సాయానికి చుట్టు పక్కలవాళ్ళని పిలుస్తూ పెద్ద పెద్ద కేకలు పెడుతూ ఆవిడ మీదకెళ్ళిపోయాను. సత్తువ కొద్దీ పెద్దగా అరిచి కేకలు పెట్టేసరికి వాళ్ళిద్దరూ బెదరి పోయి వాళ్ళ గొడవ మర్చిపోయి సైలెంట్ గా ఇద్దరూ కలిసి నన్ను ఊరుకోబెట్టడం లో బిజీ అయిపోయారు. 

ఆ తర్వాత అమ్మ ఆ విషయం తల్చుకొని తల్చుకొని ఎన్ని సార్లు మురిసిపోయేదో లెక్కలేదు. నా పరువు తీసైనా సరే నన్ను కాపాడేస్తాడమ్మా నా కన్న కొడుకు అని తెగ మురిసిపోయేది. ఆ ఒక్క సారి తప్ప పెద్ద పండక్కి అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి మిస్సయిందే లేదు. ఆఖరికి వాళ్ళు మేం ఉండే నర్సరావుపేటకి వచ్చినా కూడా పండగరోజు పొద్దున్నే పూజ చేసేసుకుని అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి పరిగెట్టడమే. 

అమ్మమ్మా వాళ్ళు నర్సరావుపేటకి వచ్చాక ఓ ఏడాది విపరీతమైన గాలివానతో తుఫాను వచ్చింది. అప్పట్లో ఇప్పటిలా పాలపాకెట్స్ కానీ బయట షాప్స్ లో కానీ పాలు దొరికేవి కాదు పాడి ఉన్న వాళ్ళ దగ్గర పోయించుకోవాల్సిందే. పైగా ఆ తుఫానులో అమ్మమ్మవాళ్ళింట్లొ కూడా ఎవరూ మా ఇంటికి పాలు తీస్కురాలేకపోయారు దాంతో ఇంట్లో పాలు లేవని రెండేళ్ళ క్రితమే పుట్టిన చిన్ని తమ్ముడికి పాలు దొరకలేదని నేను ఘోప్ప సాహసం చేసేసి అమ్మ ఎంత వద్దంటున్నా వినకుండా తుఫానులో గొడుగేసుకుని అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళడం నాకు బాగా గుర్తు. 

అప్పుడు అక్కడ అందరూ ఎంత కంగారు పడ్డారో ఇప్పటికీ జ్ఞాపకం ఉంది. వెళ్ళేప్పుడు బావుంది కానీ వచ్చేప్పుడు గాలికి గొడుగు వెనక్కి మడుచుకుని కొంత మేర చిరిగిపోవడం కూడా గుర్తు. అంత వరకూ ఒక్కడ్నే వీధి చివరి కొట్టుకు తప్ప ఎక్కడకూ వెళ్ళే అలవాటు లేకపోయినా ఒక్కడ్నే అలా వర్షంలో అంతదూరం వెళ్ళడం సాహసమే అని అందరూ మెచ్చుకున్నారు కూడా. కానీ అసలు నేను వెళ్ళడానికి కారణం మాత్రం నాకిష్టమైన వర్షంలో తడవడం కోసమే అనేది నాకు ఒక్కడికే తెలిసిన రహస్యం :-) 

ఇన్ని జ్ఞాపకాలతో నిండి ఉన్న అమ్మమ్మగారిల్లు ఈ ఏడాది మాయమైంది. సరిగ్గా పుష్కర కాలం క్రితం దేవుడి దగ్గిరకి వెళ్ళిపోయిన అమ్మ దగ్గరికే అమ్మమ్మ కూడా మొన్న సంక్రాంతి నాడు వెళ్ళిపోవడంతో ఇప్పుడిక అమ్మమ్మ గారి ఇల్లు అని చెప్పుకోడానికి ఏమీ ఉండదు. ఆ ఇంట్లో మావయ్యో పిన్ని వాళ్ళో ఎవరో ఒకరు ఉన్నా అమ్మమ్మ ఉన్నప్పటంత ఆనందం  ఐతే దొరకదు. ఎనభై ఐదేళ్ళ పైబడిన అమ్మమ్మ ఎవరో చెప్పినట్లే సంక్రాంతికి నాలుగు రోజుల ముందే మా అందరిని చూడాలని ఉందని పిలిపించుకుని చూసి పలకరించి. ఉత్తరాయణం వరకూ వేచి చూసి సంక్రాంతి రోజు రాత్రి పయనమవడం మాలో విషాదంతో పాటు ఆశ్చార్యాన్ని కూడా నింపింది. ఆవిడకి సద్గతులు ప్రాప్తించాలని కోరుకుంటున్నాను.    

మంగళవారం, జనవరి 19, 2021

కంబాలపల్లి కథలు - మెయిల్

ఈ పోస్ట్ ని నా స్వరంలో ఈ యూట్యూబ్ వీడియోగా ఇక్కడ వినవచ్చు. For those of you who can't read Telugu but can understand. You can listen to this post in my voice on YouTube at this link

ఆహా లో స్ట్రీమ్ అవుతున్న కంబాలపల్లి కథలు వెబ్ సీరీస్ లోని మొదటి అంకం 1:56 నిముషాల నిడివి గల "మెయిల్" బావుంది. అక్కడక్కడా కథా సౌలభ్యం కోసం సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ తీసుకున్నప్పటికీ సాధ్యమైనంత సహజమైన వాతావరణంలో సహజ సంభాషణలతో దర్శకుడు ఉదయ్ గుర్రాల చక్కగా తీశాడీ సినిమాని. 

ఒకప్పుడు గ్రామీణ నేపథ్యం ఉన్న సినిమాలంటే ఆర్ట్ ఫిల్మ్స్ మాత్రమే ఉండేవి. అభిరుచి ఉన్న ఏ కొద్దిమందో మాత్రమే ఆదరించినా స్లో నెరేషన్ కీ, అవసరంలేని డీటేయిలింగ్ కీ పెట్టింది పేరైన ఇవి కమర్షియల్ సినిమాల్లో జోకులు వేస్కోడానికి మాత్రమే ఎక్కువ ఉపయోగపడేవి. ఐతే ఇప్పుడు న్యూ ఏజ్ ఆర్ట్ ఫిల్మ్స్ పంథా కాస్త మారింది. గ్రామీణ నేపథ్యంతో కూడా చక్కని ఆకట్టుకునే కథా కథనాలు రాసుకుని కమర్షియల్ సినిమాలకు ధీటుగా తెరకెక్కిస్తున్నారు ప్రేక్షకులు కూడా అలానే ఆదరిస్తున్నారు. అలా ఒకప్పటి మాల్గుడిడేస్ ను గుర్తు చేసేవే ఈ కంబాలపల్లి కథలు. 

2005 లో అప్పుడప్పుడే గ్రామాలకు సైతం కంప్యూటర్స్ విస్తరిస్తున్న సమయంలో జరిగిన కథ ఇది. తన ఇంటర్మీడియెట్ రిజల్ట్స్ చూసుకోడానికి ఇంటర్నెట్ సెంటర్ కి వెళ్ళిన రవి(హర్షిత్) మొదటి సారి కంప్యూటర్ ని చూసి ప్రేమలో పడిపోతాడు. డిగ్రీ కంప్యూటర్స్ లో చేయాలని సొంతంగా ఓ కంప్యూటర్ కొనుక్కోవాలని అనుకున్నా తన ఆర్ధిక పరిస్థితి సహకరించక బి.కామ్. లో చేరతాడు. అక్కడ తన క్లాస్మేట్ రోజా(గౌరీప్రియ) తో ప్రేమలో పడతాడు. 

అలాంటి సమయంలో ఆ ఊర్లో ఫోటో స్టూడియో నడుపుకుంటున్న హైబత్(ప్రియదర్శి) ఆ రంగంలో తనకి పోటీ ఎక్కువైందని. స్టూడియో స్థానంలో ఓ చిన్న కంప్యూటర్ తీస్కొచ్చి గేమింగ్ సెంటర్ విత్ ఇంటర్నెట్ అండ్ ప్రింటౌట్ ఫేసిలిటీ ఏర్పాటు చేస్తాడు. ఇది చూసిన రవి అప్పటివరకు తను వెంటబడుతున్న రోజాని కూడా పట్టించుకోకుండా వదిలేసి కంప్యూటర్ నేర్చుకుంటానంటూ హైబత్ వెంటబడడం మొదలు పెడతాడు. 

తనకు కాంపిటీషన్ గా ఊర్లో మరో నెట్ సెంటర్ మొదలు పెట్టనంటేనే నేర్పుతా అంటూ మరికొన్ని షరతులతో హైబత్ రవికి నేర్పడానికి ఒప్పుకుంటాడు. ఫస్ట్ స్టెప్ గా ఒక ఈ మెయిల్ ఐడి క్రియేట్ చేసిస్తాడు రవికి. ఇక దానికి ఎప్పుడు మెయిల్ వస్తుందా అని రోజు చెక్ చేసుకుంటూ ఉంటాడు రవి. ఓ రోజు ఆ ఈమెయిల్ ఐడికి లాటరిలో రెండు కోట్లు గెలిచినట్లుగా మెయిల్ వస్తుంది. ఆ ఈ-మెయిల్ రవి జీవితాన్ని ఎలాంటి మలుపులు తిప్పింది అనేదే మిగిలిన కథ.

ఈ సినిమా గ్రామీణ వాతావరణాన్ని ప్రతిబింభించింది. అందమైన ప్రకృతి అమాయకత్వం స్వచ్చత నిండిన మనుషులు అడుగడుగున కనిపిస్తు సహజమైన సంభాషణలు పలుకుతూ ఆకట్టుకుంటారు. అచ్చంగా ఊరిలో తిరుగుతూ ఒకడి కథ మనం చూస్తున్నట్లుగా అనిపిస్తుంది. అన్ని సంధర్బాల్లో మనకి తోడుండే ఓ స్నేహితుడిని ఎలా చూపించారో అలాగే గర్ల్ బెస్టీ తో ఉండే అందమైన స్నేహాన్ని కూడా అంతే చక్కగా చూపించారు.  

ఇందులోని హాస్యం అంతా కూడా సునిశితమైన హాస్యం సటిల్ హ్యూమర్ అంటారు చూడండి అలాంటిది. అంతా పాత్రల అమాయకత్వం తెలివి తక్కువ తనంలోనుంచే పుడుతుంది. ఏ పాత్రా కావాలని ప్రయత్నించి నవ్వించడం కానీ గట్టిగా నవ్వడమో విరగబడడమో హాస్యం కోసం తిట్టడమో కొట్టడమో లాంటివి ఏవీ కనిపించవు. నటులంతా సహజంగా ప్రవర్తిస్తూనే కావలసినంత నవ్వు పుట్టించారు. ఇక కంప్యూటర్ రూం లోకి చెప్పులు విప్పి వెళ్ళడం లాంటి సన్నివేశాలు చూసినపుడు ప్రతి ఒక్కరికీ సిటీస్ లో సైతం ఈ పద్దతి పాటించడం గుర్తు రాక మానదు. కంప్యూటర్ చుట్టుపక్కల రాసుకున్న సన్నివేశాలన్నీ నాస్టాల్జిక్ అనిపిస్తాయి. 

ప్రియదర్శి ఆల్రెడీ ప్రూవెన్ నటుడు తనకి ఇలాంటి పాత్రలు కేక్ వాక్ లాంటివి. హీరోగా హర్షిత్ చాలా చక్కగా సరిపోయాడు తన పాత్రకి. అలాగే అందం అమాయకత్వం ముగ్ధత్వం కాస్త గడుసుదనం నిండిన హీరోయిన్ పాత్రలో గౌరీ ప్రియ కూడా మెప్పించేసింది. స్నేహితుడు సుబ్బుగా చేసిన మణి, శివన్న గా చేసిన రవీందర్ బొమ్మకంటి ఆఖరికి కంప్యూటర్ కి వైరస్ వస్తే రిపేర్ చేయడానికి వచ్చిన మెకానిక్(ఒకే సీన్) కూడా గుర్తుండి పోతాడు. 

స్వప్నా మూవీస్ ప్రొడక్షన్ వాల్యూస్ గురించి చెప్పుకోవాల్సిన పనేలేదు చక్కగా ఉన్నాయి. అలాగే సినిమాటోగ్రఫీ, ఆర్ట్ డైరెక్షన్, నేపధ్య సంగీతం కూడా సినిమా మూడ్ కి తగినట్లుగా సరిపోయాయి. ఇక దర్శకుడు రాసుకున్న కథనం కాస్త నిడివి ఎక్కువ ఐనట్లు అనిపించింది, ఒక పదిహేను నిముషాలు తగ్గించి ఉంటే బావుండేది. ఐతే మొదట్లో కాస్త నిదానంగా అనిపించినా రవి సమస్యకి మనని కూడా కనెక్ట్ చేయడంలో దర్శకుడు సక్సెస్ సాధించాడు. అది జరిగాక లెంత్ విషయం మర్చిపోతాం ఇక ఊహించని ఆసక్తికరమైన క్లైమాక్స్ తో హాయిగా నవ్వుకుంటూ మంచి సినిమాని చూశాం అనుకునేలా చేశాడు.      

కాస్త నిడివి ఎక్కువయినట్లు అనిపించినా కానీ వైవిధ్యమైన గ్రామీణ నేపథ్యంతో ఉన్న కథలను ఇష్టపడే వారు మిస్సవకుండా చూడవలసిన సినిమా ’మెయిల్’. ఈ సినిమా టీజర్ ఇక్కడ, ట్రైలర్ ఇక్కడ, చెప్పులేసుకుని లోపలకి రావడం వల్ల కంప్యూటర్ కి వైరస్ వచ్చిందంటూ హడావిడి చేసే ఓ సరదా సన్నివేశం ఇక్కడ చూడవచ్చు. ఆసక్తిగా అనిపిస్తే కనుక ఆహా లో స్ట్రీమ్ అవుతున్న ఈ సినిమాని మిస్ అవకండి. 

శనివారం, డిసెంబర్ 26, 2020

సోలో బ్రతుకే సో బెటర్...

ఈ పోస్ట్ ని నా స్వరంతో యూట్యూబ్ లో ఇక్కడ వినవచ్చు. For those of you who can't read Telugu but can understand. You can listen to this post in my voice on YouTube at this link

సాధారణంగా సాయిధరమ్ తేజ్ సినిమాల నుండి మనం ఏం ఆశిస్తామో అవన్నీ ఉన్న సినిమా "సోలో బ్రతుకే సో బెటరు". మిస్సవకుండా చూడాల్సినదో పాత్ బ్రేకింగ్ సిన్మానో కాదు కానీ తొమ్మిది నెలలుగా థియేటర్ లో అడుగుపెట్టని ప్రేక్షకులకి, బిగ్ స్క్రీన్ కోసం మొహం వాచిపోయి ఉన్న సగటు సినీ అభిమానికి ఒక ఫీల్ గుడ్ ఎంటర్టైన్మెంట్ ని అందించి ఇంటికి పంపిస్తుంది. 

ఇక కథ విషయానికి వస్తే మనం కాలేజ్ లో నానా రకాల ఫిలాసఫీలు కనిపెట్టేస్తుంటాం. బేసిగ్గా ఆ వయసలాంటిది వాటిలో కొన్నిటిని అక్కడే తుంగలో తొక్కేస్తే మరికొన్నింటిని కాలేజ్ బయటికి కూడా మోసుకొచ్చేస్తాం. కొన్ని ఐడియాలుగా మన మనసులోనె పుట్టి మరణిస్తె మరికొన్నిటికి మంచి రూపాన్నిచ్చి మరికొందరికి అంటిస్తాం. అలా కాలేజ్ రోజుల్లో విరాట్ (సాయి తేజ్) మనసులో రూపుదిద్దుకున్న ఫిలాసఫీ నే సోలో లైఫే సో బెటరు. 

ఎంతైనా మనాడు హీరో కాబట్టి ఓ సంఘం పెట్టి దీనికి కొన్ని శ్లోకాలు రాసేసి వాటిని ఓ పుస్తకంగా కూడా అచ్చేయించేసి పెళ్ళి ప్రేమ ఎమోషన్స్ లాంటివాటికి దూరంగా బ్రతకాలని మీటింగులు పెట్టి వాజ్ పేయి, (మూర్తన్న)ఆర్.నారాయణమూర్తి, అబ్దుల్ కలాం ల కటౌట్లు పెట్టి ప్రచారం చెసేస్తుంటాడు.  

ఐతే కాలేజొదిలేసి ఉద్యోగం బాట పట్టాక, తనతో ఉన్న బాచిలర్ ఫ్రెండ్స్ ఒకొక్కరు మెల్లగా సంసారులవడం మొదలు పెట్టాక, వయసైపోయి తెల్ల వెంట్రుకలు రావడం మొదలెట్టేక, ఆఖరికి చివరి వరకు తోడుగా ఉంటుందనుకున్న కుక్క కూడా ఓ తోడును వెతుక్కున్నాక, తను ఆరాద్య దైవంగా కొలిచే మూర్తన్న కూడా ఏ వయసులో జరగాల్సిన ముచ్చట ఆ వయసులో జరగాలని పెళ్ళి చేస్కోవాలని సలహాలిచ్చేకా తప్పని సరై అప్పుడు మన హీరో గారి కళ్ళకి కమ్మిన సోలో పొరలు ఒక్కొక్కటిగా కరిగిపోవడం మొదలౌతుంది.  

ఆఖరికి ఊరంతటికీ శకునం చెప్పే బల్లి ఇంటెనకాల కుడితి తొట్లో పడినట్లు మన వీరో గారు కూడా వీరోయిన్ తో ప్రేమలో పడతాడు. అక్కడ మన వాడికి ఓ పెద్ద ట్విస్ట్ ఎదురౌతుంది. తెలుగు సినిమాల్లో పండిపోయిన ఆడియన్స్ ఆ ట్విస్టేంటో ఈజీగానే ఊహించగలరు కానీ నేను చెప్పదలచుకోవడం లేదు. 

ఆ ట్విస్టేంటీ? హీరో గారు ఒంటరిగానే మిగిలి పోయారా? లేక హీరోయిన్ తో జంట కట్టారా? ఒకవేళ కడితే మరి కాలేజ్ లో ఈయన స్థాపించిన సంఘం దాన్ని ఫాలో అయిన స్టూడెంట్స్ ఏం చేశారు? అనేది తెలుసుకోవాలంటే సుబ్బు దర్శకత్వంలో మెగా మేనల్లుడు సాయితేజ్(ఇదే పేరు వేస్కున్నారండీ థరమ్ ని ఎత్తేశారు టైటిల్స్ లో బహుశా ఏ న్యూమరాలజిస్టో చెప్పుంటారేమో) నటించిన "సోలో బ్రతుకే సో బెటరు" సినిమా చూడాల్సిందే. 

ఇచ్చిన పబ్లిసిటీ పెట్టిన కౌటౌట్లు చూసి ఇదేదో బ్రహ్మచారి గా ఉండడం వల్ల పొందే లాభాల పై తీసిన సినిమా అని వెళ్ళే సోలో బ్రదర్స్ ని నిరుత్సాహ పరుస్తూ అరగంట కూడా గడవక ముందే వాళ్ళ కళ్ళల్లో కారంగొట్టి మూడొందలరవై డిగ్రీస్ లో యూటర్న్ కొట్టి ఫ్యామిలీ లైఫే సో బెటరూ పెళ్ళి చేసుకోండిరా అబ్బాయిలూ అని చెప్పి పంపించే సినిమా ఇది. ఈ దెబ్బతో సాయితేజ్ అన్న మమ్మల్ని మోసం చేశాడు అని వాళ్ళంతా ఫీలైనా ఆశ్ఛర్యం లేదనమాట :-)

సినిమాలో సంగీతం సినిమాటోగ్రఫీ ప్రొడక్షన్ వాల్యూస్ అన్నీ కూడా సినిమాకి తగినట్లే ఉన్నాయ్ నథింగ్ స్పెషల్ అలా అని నథింగ్ బాడ్ అలా అలా వాటి పని అవి చేసుకుంటూ పోయాయి. ముఖ్యంగా సినిమా నిడివి విషయంలొ జాగ్రత్త పడడం సినిమాకి అడ్వాంటేజ్ అవుతుంది. డైలాగ్స్ అక్కడక్కడా బావున్నాయ్ ఎమోషన్స్ పై రాసిన కొన్ని డైలాగ్స్ బావున్నాయ్. కొత్త దర్శకుడు సుబ్బు ఐడియాస్ బానే ఉన్నాయి కానీ ఆచరణలో కాస్త తడాబడ్డాడా అనిపించింది. ఫస్ట్ సినిమా సాధారణంగా అద్భుతంగా రాస్కుంటూ ఉంటారు దర్శకులు అది మిస్సింగ్ అనిపించిందనమాట.

సత్య సుదర్శన్ లాంటి వాళ్ళు ఉన్నా కూడా గోవింద గౌడ గా కన్నడ యాస తో వెన్నెల కిషోర్ చేసిన కామెడీ బావుంది. ఉన్నంత కాలం భార్య విలువ తెలుసుకోకుండా సెటైర్లు జోకులు వేస్తూ తిడుతూ టైం పాస్ చేసి తను దూరమయ్యాక తన విలువ తెలుసుకుని కుప్పకూలిపోయే సగటు భర్త గా రావురమేష్ త్రెడ్ బావుంది. 

సాయితేజ్ కి ఇలాంటి రోల్స్ కేక్ వాక్.. అవలీలగా చేస్కుంటూ పోయాడు. సెకండాఫ్ లో తన ఫిలాసఫీనే పచ్చివెలక్కాయలా తన గొంతుకి అడ్డంపడి మింగలేక కక్కలేక తను పడే అవస్థను చూస్తే నవ్వొస్తుంటుంది. ఇతను ఫిట్నెస్ మీద మరికాస్త శ్రద్ద పెట్టాలి. నభానటేష్ తన రోల్ కి బాగా సూట్ అయింది తగినట్లుగా బాగా చేసింది. కమర్షియాలిటీ కోసం కావాలని ఇరికించిన ఫైట్ సీన్స్ ని కథకి వాడుకోవడంలో దర్శకుడు సుబ్బు ఇంటిలిజెన్స్ బావుంది. రాజేంద్రప్రసాద్, నరేష్ గార్ల టాలెంట్ ని పూర్తిగా ఉపయోగించుకోలేదు అనిపించింది ఉన్నంతలో ఫర్వాలేదనిపించారు. 

ఓవరాల్ గా మిస్సవకూడని గొప్ప సినిమా ఏం కాదు గానీ బొత్తిగా సినిమాలు మిస్సవుతున్నాం అని ఫీలవుతున్న సినిమా పిచ్చోళ్ళని కాస్త రొటీన్ అనిపించినా రెండు గంటల పాటు అలరించే ఒక ఫీల్ గుడ్ ఎంటర్టైనర్ సోలో బ్రతుకే సో బెటర్. 

సోమవారం, సెప్టెంబర్ 28, 2020

వెళ్ళిరండి బాలూ...

ఈ పోస్ట్ ని నా స్వరంతో యూట్యూబ్ లో ఇక్కడ వినవచ్చు. For those of you who can't read Telugu but can understand. You can listen to this post in my voice on YouTube at this link

అసలు పాటంటూ లేని ప్రపంచాన్ని ఊహించగలమా.. ఒక వేళ ఊహిస్తే ఎంత ఖాళీగా చైతన్య రహితంగా నిస్తేజంగా అనిపిస్తుందో కదా. బాలు లేని సినిమా పాట కూడా అంతే అసలు ఊహించలేం, బాలూనే పాట పాటే బాలు. ఒకటా రెండా డెబ్బై నాలుగేళ్ళ వయసు, సుమారు యాబై ఏళ్ళ కెరీర్, పదహారు భాషలు, నలబై వేల పాటలు. ఇప్పటికీ తన గొంతులో అదే ఫ్రెష్ నెస్, పాటంటే పాడటమంటే అదే హుషారు. బాగా పాడాలని అదే తపన.
 
కోవిడ్ లాక్ డౌన్ టైమ్ లో కొన్ని పాటలు పాడుతూ వీడియోలు చేసినా, డాక్టర్లకు ధన్యవాదాలు తెలుపుతూ చప్పట్లు కొట్టిన వీడియో చేసినా ఎంత హుషారుగా చేశారో ఇపుడు మళ్ళా చూస్తుంటే ఈ మనిషి ఇప్పుడే వెళ్ళవలసిన వాడు కాదనిపిస్తుంది. అయ్యో ఇలాంటి మనిషినా కోవిడ్ కు బలి పెట్టుకుంది అనిపిస్తుంది. కానీ కర్మ సిద్ధాంత కోణంలో ఆలోచిస్తే మృత్యువు ఒక కారణం వెతుక్కుంటుంది అంతే, ఎవరైనా దానికి తల వంచక తప్పదు అనీ అనిపిస్తుంది. 

నా చిన్నప్పుడు ఓ ఐదారు వారపత్రికలు ఒకదానిపై ఒకటి పేర్చినంత సైజ్ లో ఉండే రేడియోని నా గుండెల మీద పెట్టుకుని ట్యూన్ చేసుకుంటూ లెక్కలేనన్ని పాటలు వింటూ ఉండేవాడిని. ఆ పాటలకు ముందో తర్వాతో పాడింది బాలసుబ్రహ్మణ్యం అని చెప్పెవారు కానీ అసలు ఆయన ఎవరో ఎలా ఉంటాడో ఆయన గొంతెలా ఉంటుందో అసలు తెలిసేది కాదు. ఎందుకంటే అప్పట్లో నా దృష్టిలో ఆ పాటలు పాడుతున్నది అంతా ఆయా నటీ నటులే అసలా మిమిక్రీ మ్యాజిక్ అండ్ ఎనర్జీ లేకపోతే అన్ని పాటలు వినగలిగే వాడ్ని కూడా కాదేమో. ఇంతగా పాటలంటే పిచ్చీ ఎక్కి ఉండేది కాదేమో. 

సినిమా పాటలంటే ఏ ఒక్కరి కృషో ఖచ్చితంగా కాదు సినిమాలో తగిన ఓ చక్కని సంధర్బం సృష్టించే దర్శకుడు నుండి సంగీత కారులు సాహిత్య కారులు ఇత్యాది చాలా మంది కృషీ ఉంటుంది కానీ ఆ పాటకు తన గాత్రంతో ప్రాణం పోసి సంగతులతో ఛమకులద్ది ప్రేక్షకుడికి చేర వేసేది మాత్రం బాలూ నే. కొన్ని తరాల పాటు సినిమా పాటలు ఇంతగా ప్రజల జీవితాల్లో కలిసిపోడానికి ముఖ్య కారణం మాత్రం తనే అనడంలో ఏం సందేహం లేదు.  

ఎవరికైనా అభిమాన గాయనీ గాయకులెవరైనా ఉండచ్చు కానీ బాలూనీ ఆ గళాన్ని అభిమానించని సినీ సంగీతాభిమాని అసలు ఉంటాడా. అసలు బాలూనీ పాటనీ వేరు చేసి చూడలేము. బాలూ నే పాట పాటే బాలూ అందుకే రకరకాల కారణాలతో వేరే వేరే గాయకుల పేర్లు చెబుతాం కానీ అసలు సినిమా పాట అనగానే మొదట గుర్తొచ్చేది మాత్రం బాలసుభ్రహ్మణ్యమే.  

మొదట తెలియకపోయినా తరువాత తరువాత టీనేజ్ దాటాక ఆయన గొంతుని ప్రత్యేకంగా గుర్తుపట్ట గలిగే వయసొచ్చాక ఆయన గురించి తెలుసుకునే కొద్దీ ఆయనపై అభిమానం అంతకంతకూ పెరుగుతూ పోయింది. ఎంతగా అంటే కాలేజ్ రోజులలో నటుడిగా ఆయనని గుణ, ప్రేమికుడు, దొంగ దొంగ లాంటి సినిమాలలో చూసి బరువులో ఆయనతో పోలికలున్న నేను నాకే తెలియకుండా ఆయన భాషను హావభావాలను అనుకరించేంతగా పెరిగిపోయింది. 

కొందరు మిత్రులు ఇది గమనించి హెచ్చరిస్తే అదేం లేదురా అని అంటూనే లోలోపల మురిసిపోయె వాడిని :-) ఈ ఊపులోనే కాలేజ్ యాన్యువల్ డే కి ప్రేమికుడు సినిమాలోని "అందమైన ప్రేమ రాణి" పాటకు నేనూ ఓ ఆప్తమిత్రుడూ (ప్రభుదేవాలా సన్నగా ఉండేవాడు) కలిసి స్టేజ్ పెర్ఫార్మెన్స్ ఇవ్వాలని చాలా అనుకున్నాం కానీ కుదరలేదు.  

ఒక్క పాటలూ నటనేనా తన డబ్బింగ్ తో కమల్ చేసే వైవిధ్యమైన పాత్రలకు ఎంతగా ప్రాణం పోసేవారో తెలియనిదేముంది. ఆ ప్రయత్నంలోనే గులాబీ రేకుల్లాంటి వోకల్ కార్డ్స్ కి ధైర్యం చేసి రెండు సార్లు సర్జరీ చేయించుకున్నారు. "ఈ సర్జరీ తర్వాత మీ స్వరం మారిపోవచ్చు లేదా ఇక పాడలేక పోవచ్చు" అని అన్న డాక్టర్లతో "ఇలా అరకొరగా తప్పులతో పాడడం కంటే అసలు పాడక పోవడమే నయం" అని అన్నారంటే పాట పట్ల తనకున్న అభిమానం కమిట్మెంట్ ఎంత గొప్పవో ఆలోచించచ్చు.  

తన స్వరంతో యాటిట్యూడ్ తో పాటలకు జీవం పోయడం ఒక ఎత్తు అయితే ఆయన వ్యక్తిత్వం మరో ఎత్తు. ఎంత ఉన్నతమైన శిఖరాలని అధిరోహించినా ఆ నిరాడంబరత్వం అందరితో కలిసిపోవడం.  స్నేహాన్ని ఆయన గౌరవించే పద్దతి. (హంబుల్ నెస్) ఒదిగి ఉండే తత్వం మరెవరిలోనూ నేను చూడలేదు. ఆస్థాయిలో ఉంటూ అసలు ఇంత వినయంగా ఉండడం అసాధ్యం అనే ఆలోచనతో అదంతా నటననుకుని ఆయనని అపార్థం చేసుకున్న వాళ్ళు కూడా లేకపోలేదు. కానీ అలాంటి వాళ్ళని కూడా సహృదయంతో అర్థం చేసుకుని పల్లెత్తు మాట అనని అనలేని పసివాడు మా బాలు. 

తనని ఇంత వాణ్ణి చేసిన కోదండపాణి గారి పేరుమీద రికార్డింగ్ స్టూడియో నడపడమే కాక. తన ఉన్నతికి తోడ్పడిన ప్రతి ఒక్కరినీ గుర్తుంచుకుని పదే పదే తలుచుకోవడం ఆయన ఎప్పుడూ మరువరు. గురువులకీ లబ్దప్రతిష్టులకి పాదాభి వందనం, సాష్టంగ నమస్కారం చేయడం పరిపాటే కానీ శబరిమల పైకి ఎక్కించడానికి తనని డోలీలో మోసుకుని వెళ్ళే వాళ్ళ కాళ్ళకి మొక్కిన తరువాతే డోలీలో కూర్చునే సంస్కారం మాత్రం మా బాలుడికే చెల్లు. 

తన పాటలతో రేడియో ద్వారా రికార్డ్ ప్లేయర్లు క్యాసెట్ ప్లేయర్ల ద్వారా ఎప్పుడో ప్రతి ఇంటిలోనూ ఓ ముఖ్యమైన సభ్యుడిగా కలిసిపోయిన బాలూ టీవీ రంగానికి వచ్చాక పాడుతా తీయగా, స్వరాభిషేకం లాంటి ప్రోగ్రామ్స్ తో వినపడే సభ్యుడుగానే కాక నట్టింట్లో మనతో కలిసి తిరిగే  సభ్యుడిగా మారిపోయారు. 

పాడుతా తీయగా కార్యక్రమంలో పాటలతో పాటు ఆయన చెప్పే సినిమా సంగతులు మనసుకు హత్తుకునేలా ఎంత చక్కగా చెప్తారో తెలిసినదే. అసలు అన్ని విషయాలు గుర్తుపెట్టుకోగల ఆయన జ్ఞాపక శక్తి చూసి అబ్బురమనిపిస్తుంది. ఒకోసారి సమయాభావం వల్ల ప్రోగ్రాం చూడడం కుదరకపోయినా యూట్యూబ్ లో వెతుక్కుని పాటలు స్కిప్ చేసి ఆయన వివరణ మాత్రమే విన్న రోజులు కూడా లేకపోలేదు. అసలు పాడుతా తీయగా లాంటి ఒక కార్యక్రమాన్ని పాతికేళ్ళగా నిరాటంకంగా కొనసాగించగలుగుతున్నారంటే ఈటీవీ అండ్ బాలు గారి క్రమశిక్షణా మరియూ నిబద్దతను తప్పకుండా మెచ్చుకుని తీరాల్సిందే.

ఈ పాటలతో పాటు ఈ పాడుతా తీయగా కార్యక్రమంలో నాకు బాగా నచ్చిన నేను అలవాటు చేసుకున్న విషయం ఆయన ప్రోగ్రాం చివర్లో చెప్పే సూక్తి. "సర్వేజనా సుఖినోభవంతు" ని కొద్దిగా మార్చి "సర్వేజనా సుజనోభవంతు.. సర్వే సుజనా సుఖినోభవంతు.." అనే ఈ మాట మొదటి సారి ఆయన నోట విన్నప్పుడు చాలా నచ్చేసింది. నిజమే కదా అందరూ మంచితనాన్ని అలవరచుకుంటే ఎంత బావుంటుంది అపుడు ఆటోమాటిక్ గా అందరూ సుఖంగా ఉంటారు కదా అని అనిపించింది. అందుకే నేనూ ఇదే అనుకుంటూ ఉంటాను.   

వియ్ మిస్ యూ బాలూ. మిస్ అవడమేంటిలే పాట ఉన్నంత వరకూ ప్రపంచంలో నలుమూలలా తెలుగు వారిళ్ళల్లో నిరంతరం మీరు వినిపిస్తూనే ఉంటారు కానీ నేను ఎక్కువగా మిస్సయ్యేది మాత్రం మీ మాటని. సంగీత ప్రపంచంలో భావితరాల గాయనీ గాయకులకి చక్కగా దిశానిర్దేశం చేయగల దిక్సూచీ నేడు దూరమైంది, ఆ తరాల కోసమే ఈ బాధ, ఇందులో మాత్రం మీరు లేని లోటు భర్తీ చేయడం అంత సులభం కాదు. 

నేను కలవాలనుకున్న అతి కొద్దిమంది ప్రముఖ వ్యక్తుల్లో మీరూ ఒకరు అది మాత్రం తీరని కోరికగానే మిగిల్చి వెళ్ళిపోయారు. ఐనా వెళ్ళిరండి బాలూ.. అవకాశముంటే మళ్ళీరండి.. కోట్లాది అభిమానులం మీ గళం వినడానికీ మీ వ్యక్తిత్వం నుండి పాఠాలు నేర్చుకోవడానికీ ఒళ్ళంతా చెవులు చేసుకుని ఎదురు చూస్తూనే ఉంటాం.

సాగర సంగమం సినిమా కోసం విశ్వనాథ్ గారు బాలు గారి గళంలోనే చెప్పించిన ఈ శ్లోకం బాలు గారికి చక్కగా సరిపోతుంది. 

జయంతితే సుకృతినో రససిద్ధాః కవీశ్వరాః 
నాస్తి తేషాం యశః కాయే జరామరణజం భయం
నాస్తి జరామరణజం భయం

శుక్రవారం, సెప్టెంబర్ 04, 2020

మణియారయిలె అశోకన్ & c u soon...


ఈ 2020 లో కాస్తో కూస్తో లాభ పడిన వాటిలో మలయాళ సినీ పరిశ్రమ ఒకటి అని చెప్పచ్చేమో. తెలుగు సినిమాలు పూర్తిగా ఆగిపోవడంతో ఆన్లైన్ అండ్ ఓటీటీ తెలుగు ప్రేక్షకులు పూర్తిగా మలయాళ సినిమాల బాట పట్టారు. దానికి తగ్గట్లే హ్యూమన్ ఎమోషన్స్ కి విలువిస్తూ కథకు పెద్ద పీట వేసి తీస్తున్న ఆ సినిమాలు కూడా బావుంటున్నాయి. ఓటీటీలలో అందుబాటులో ఉంటున్న సబ్ టైటిల్స్ భాష తెలియకపోయినా సులువుగా చూసేయడానికి సహాయపడుతున్నాయ్.    

ఈ మలయాళ సినిమాల గురించి సోషల్ మీడియా అంతా కోడై కూస్తున్నా కూడా నా బాషాభిమానం అడపాదడపా ఒకటి రెండు తప్ప నన్ను ఆ సినిమాలని ఎక్కువ చూడనివ్వలేదు. కానీ కొన్ని సినిమాల్లోని కంటెంట్ చివరకు నన్నూ ఆ సినిమాలకి ఎడిక్ట్ చేసేసింది. అలా ఈ మధ్య చూసిన రెండు మంచి సినిమాల గురించే ఇపుడు మీకు చెప్పబోతున్నది. 

ఈ రెండు సినిమాలు రెండూ ఉత్తర దక్షిణ ధృవాలు. "మణియారయిలె ఆశోకన్" పూర్తిగా ఒక చిన్న ఊరిలో పచ్చని వాతావరణంలో అందమైన సినిమాటోగ్రఫీతో స్వచ్చమైన మనుషుల మధ్య భావోద్వేగాలతో చిత్రీకరించుకుని అమ్మ ఒడిని గుర్తు చేస్తే. "c u soon" దుబాయ్ నేపథ్యంలో పూర్తి టెక్నాలజీ అండ్ ఇంటర్నెట్ బేస్ చేసుకుని కొందరు వ్యక్తుల ఆన్లైన్ జీవితాలని కళ్ళకి కడుతూ రహస్య ప్రేయసిని తలపిస్తుంది.

మణియారయిలె అశోకన్ :
ప్రకృతి పచ్చదనంతో వాతావరణంలోనే ప్రేమ నిండి ఉన్న ఒక చిన్న ఊరిలో గవర్నమెంట్ ఆఫీస్ లో క్లర్క్ గా పని చేస్తుంటాడు అశోకన్. తన ఈడు వారందరికీ పెళ్ళిళ్ళైపోతుంటాయ్ కానీ తన టర్న్ మాత్రం ఎంతకీ రాదు. ఒకటి రెండు అరేంజ్డ్ మారేజెస్ కోసం ప్రయత్నించినా బెడిసి కొడుతుంటాయి. ఇలాంటి టైమ్ లో అతికష్టం మీద ఒక పెళ్ళి సంబంధం కుదురుతుంది. 

పెళ్ళైన మొదటి రాత్రే పెళ్ళి కూతురు "మీకిది రెండో పెళ్ళనీ ఆల్రెడీ ఇద్దరు పిల్లలున్నారనీ విన్నాను నిజమేనా" అని అడుగుతుంది. ఆ ప్రశ్నకి జవాబే ఈ సినిమా, తన పెళ్ళికి ముందు అశోకన్ జీవితంలో ఏం జరిగింది? ఆ పవాదు నిజమేనా? ఇందులో తన మిత్రుడు అర్జున్(దుల్కర్) పాత్రేంటి అనేది తెలుసుకోవాలంటే ఈ సినిమా చూడాలి. 

తెలుగు సినిమాల్లో కామెడీగా ఉపయోగించుకున్న ఒక చిన్న పాయింట్ పై చాలా సెన్సిబుల్ గా హ్యూమన్ ఎమోషన్స్ కు విలువ ఇస్తూ ప్లజంట్ స్క్రీన్ ప్లేతో చిత్రీకరించిన సినిమా ఇది. ఇదో పాత్ బ్రేకింగ్ సినిమా అని చెప్పలేం కానీ ఓ మంచి ఫీల్ గుడ్ ఫ్యామిలీ ఎంటర్టైనర్. మానసిక సమస్య గురించి వారి పాయింటాఫ్ వ్యూలో చూపించిన సినిమా అనిపించింది.

సినిమా పూర్తయ్యాక తప్పకుండా చిన్న చిరునవ్వును పూయిస్తుంది. టెక్నికల్ గా సినిమాటోగ్రఫీ చాలా బావుంది. అశోకన్ గా చేసిన జాకబ్ గ్రెగరీ గుర్తుండి పోతాడు, నిజానికి సినిమా పూర్తయ్యేసరికి అశోకన్ అభిమానిగా మారిపోడానికి కారణం ఆ పాత్ర పోషించిన గ్రెగరీనే. అలాగె డుల్కర్ రోల్ తన గెటప్ బావుంది తను ఉన్న రెండు కీలకమైన సీన్స్ చాలా బావున్నాయి. గెస్ట్ అప్పియరెన్స్ ఇచ్చిన దుల్కర్, అనుసితార, నజీరియా, అనుపమ పరమేశ్వరన్ అదనపు ఆకర్షణగా నిలిచారు.

కథా కథనాలలో వేగం, కమర్షియల్ ఎలిమెంట్స్ లాంటి వాటి గురించి పట్టించుకోకుండా ప్రశాంతమైన అలలా హాయిగా సాగిపోయే సినిమాలు నచ్చేవారికి ఈ సినిమా కూడా ఖచ్చితంగా నచ్చుతుంది. ఈ సినిమా నెట్ఫ్లిక్స్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు. ప్రోమో యూట్యూబ్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు. 

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

c u soon :
అమెజాన్ ప్రైమ్ లో ఉన్న ఈ సినిమా ఓ మంచి థ్రిల్లర్. అందుకే కథ గురించి నేనేం చెప్పదలచుకోలేదు. వీలైతే మీరూ కథ తెలుసుకోకుండా సినిమా చూడండి. కథగా చూస్తే ఇది ఒక చిన్న పాయింటే కానీ ఈ సినిమా చిత్రీకరించిన విధానం దానికి రాసుకున్న స్క్రీన్ ప్లే మాత్రం  అద్భుతం. 

టేకింగ్ లో హాలిఉడ్ సినిమా సెర్చింగ్ ని పోలిన ఈ సినిమా ఖచ్చితంగా ఇండియన్ సినిమాకి ఓ వైవిధ్యమైన ప్రయత్నం. సోషల్ డిస్టెన్సింగ్ ని సోషల్ నెట్వర్కింగ్ ని భలే ఉపయోగించుకుని తీశారు, సినిమా మొత్తం ఐఫోన్ పై చిత్రీకరించారట. కేవలం ఒక కంప్యూటర్ స్క్రీన్ చాట్ విండోస్ వీడియో కాల్స్ మాత్రమే చూపిస్తూ దదాపు గంటా నలభై నిముషాల పాటు కూర్చోపెట్టడం మామూలు విషయం కాదు. 

ఇంటర్నెట్ లైఫ్, ఛాటింగ్, వీడియో కాలింగ్ యాప్స్, వీడియో కాల్స్ లాంటి వర్చువల్ ప్రపంచంతో బొత్తిగా పరిచయం లేని వారికి ఈ సినిమా అర్థంకాకపోవచ్చు కానీ వాటితో పరిచయం ఉన్నవారికి మాత్రం ఈ సినిమాని దర్శకుడు ప్లాన్ చేసుకున్న విధానం కొన్ని సీన్స్ చూపించిన పద్దతి వాటికి ఆ ఆన్లైన్ టూల్స్ తోనే వాడిన చిన్న చిన్న ట్రిక్స్ అన్నీ కూడా చాలా ఆకట్టుకుంటాయి. 

ఈ సినిమా దర్శకుడి ఆలోచనని ఆచరణలో పెట్టడంలో నటీ నటుల నటన చాలా ముఖ్యమైంది. ఎందుకంటే చాలా భాగం క్లోజప్స్ అవడంతో వాళ్ళ ఎక్స్ప్రేషన్సే ఎక్కువ కనిపిస్తుంటాయ్. వాళ్ళలో ఏ ఒక్కరు ఏ మాత్రం ఫెయిల్ అయినా సినిమా మీద ఆసక్తి పోతుంది. ఫహాద్ ఫాజిల్ గురించి తెలిసినదే అలాగే కపెల్లా లో లీడ్ రోల్ పోషించిన రోషన్ మాథ్యూ కూడా బాగా చేశాడు. అలాగే ముఖ్యమైన స్త్రీపాత్ర పోషించిన దర్శనా రాజేందర్ కూడా ఆకట్టుకుంటుంది. 

ఈ సినిమాలో చెప్పుకోవలసిన మరో ముఖ్యమైన విషయం సౌండ్ డిజైన్, అది చాలా బావుంది. ఆన్లైన్ లైఫ్ గురించి తెలిసిన వాళ్ళకి ఈ సౌండ్ డిజైన్ పై పెట్టిన శ్రద్ధ ప్రత్యేకంగా తెలుస్తుంది. వైవిధ్యమైన సినిమాలు ఇష్టపడే ప్రతి ఒక్కరూ చూడాల్సిన సినిమా c u soon. ఆ టెక్నిక్ కోసమైనా చూసి తీరవలసిందే. మొదలయ్యాక కాసేపు కేవలం ఓ కంప్యూటర్ తెర మీద జరుగుతున్నవి చూడ్డం కాస్త అసహనానికి గురి చేయవచ్చు కానీ ఒక సారి కథలో లీనమయ్యాక అలవాటు పడిపోతాం. ఈ సినిమా ప్రోమో ఇక్కడ చూడండి. మీకు ఆసక్తి కలిగితే సినిమా అమెజాన్ ప్రైమ్ లో ఇక్కడ చూడండి ఖచ్చితంగా నచ్చుతుంది. 
 

గురువారం, ఆగస్టు 20, 2020

బాలుగారి ఆరోగ్యం కోసం...

గత కొన్ని దశాబ్దాలుగా భారతీయులని తన సుమధుర గాత్రంతో ఆలరిస్తున్న బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారు గత కొన్ని రోజులుగా కోవిడ్ తో పోరాడుతున్న విషయం అందరకూ తెలిసిందే. వారు త్వరగా కోలుకొని పూర్తి ఆరోగ్యవంతులుగా ఇంటికి తిరిగి రావాలని మనస్ఫూర్తిగా ఆ భగవంతుడిని వేడుకుంటున్నాను. 

ఈ రోజు అనగా గురువారం ఆగస్ట్ 20 వ తారీఖున సాయంత్రం ఆరుగంటలకు (ఇండియా టైమ్) ఐదు నిముషాల పాటు బాలుగారు పాడిన పాటలను వింటూ వారి ఆరోగ్యం కోసం సామూహిక ప్రార్థనలు చేయాలని అభిమానులు సంకల్పించారు. ఇందుకోసం #GetWellSoonSPBSIR అనే హాష్ టాగ్ ఉపయోగిస్తున్నారు. మరిన్ని వివరాలు ఈనాడు పేపర్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు.

అందుకే వారు పాడిన పాటలలో నాకెంతో ఇష్టమైన ఈ పాటను ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నాను. ఈ పాట ఆడియో మాత్రమే వినాలంటే ఇక్కడ వినవచ్చు లేదా ఇక్కడ డౌన్లోడ్ చేస్కోవచ్చు. ఎంబెడెడ్ వీడియో ఇక్కడ చూడవచ్చు. 


చిత్రం : చిలకమ్మ చెప్పింది..(1977)
సంగీతం :  M.S.విశ్వనాథన్
సాహిత్యం : ఆత్రేయ
గానం : బాలు

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
హహ వెర్రిదానికీ.. పిలుపూ..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..!!

మల్లెలు విరిసే మధువులు కురిసే
లేత సోయగమున్నది నీకు
మల్లెలు విరిసే మధువులు కురిసే
లేత సోయగమున్నది నీకు
దీపమంటీ రూపముంది..
దీపమంటీ రూపముంది..
కన్నె మనసే చీకటి చేయకు..
కన్నె మనసే చీకటి చేయకు..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..!!

మత్తును విడిచీ.. మంచిని వలచీ..
తీపికానుక రేపును తలచీ..
కళ్ళు తెరిచి.. ఒళ్ళు తెలిసీ..
మేలుకుంటే మేలిక మనకూ..
మేలుకుంటే మేలిక మనకూ..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపూ.. 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..

వెన్నెల చిలికే వేణువు పలికే.. వేళ.. 
నీ కిది నా తొలిపలుకు
వెన్నెల చిలికే వేణువు పలికే.. వేళ.. 
నీ కిది నా తొలిపలుకు
మూగదైనా రాగవీణ..
మూగదైనా రాగవీణ..
పల్లవొకటే పాడును చివరకు..
పల్లవొకటే పాడును చివరకు.

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికి పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపు 
 

శుక్రవారం, ఆగస్టు 14, 2020

గుంజన్ సక్సేనా...

"కలలు కనండి సాకారం చేసుకోండి" అనే అబ్దుల్ కలాం గారి కొటేషన్ కు నిలువెత్తు రూపం ఫ్లైట్ లెఫ్ట్ నెంట్ గుంజన్ సక్సేనా. భారతవాయుసేన తరఫున యుద్దంలో పాల్గొన్న తొలి మహిళా పైలట్ తను. 1999 లో జరిగిన కార్గిల్ యుద్దంలో తన చీతా హెలికాప్టర్ సాయంతో శత్రు స్థావరాలను గుర్తించడం, సైనికులకు ఆహారం, ఆయుధాలను సరఫరా చేయడమే కాక ఎందరో క్షతగాత్రులను యుద్దభూమినుండి సురక్షిత ప్రాంతాలకు తరలించి రక్షించారు. తన సేవలను గుర్తించి భారత ప్రభుత్వం శౌర్య చక్ర బిరుదుతో సత్కరించింది, ప్రజలు మరియూ డిపార్ట్మెంట్ కార్గిల్ గర్ల్ గా పిలుచుకునే ఆ గుంజన్ కథే ఇటీవల నెట్ఫ్లిక్స్ లో విడుదలైన ఈ "గుంజన్ సక్సేనా, ది కార్గిల్ గర్ల్" సినిమా.

1984 లో విమానంలో విండో సీట్ లో కూర్చున్న అన్న తనని మేఘాలు చూడనివ్వకుండా బ్లైండ్స్ వేసేస్తున్నాడని అలిగిన పదేళ్ళ గుంజన్ ని చూసిన ఎయిర్ హోస్టెస్ ముచ్చట పడి కాక్ పిట్ లోకి తీస్కెళుతుంది. అక్కడనుండి కనిపించే అందమైన దృశ్యాన్ని చూసిన గుంజన్ ఆ క్షణమే పైలట్ కావాలని నిర్ణయించుకుంటుంది.

ఆ నిర్ణయాన్ని అన్నతో చెప్తే తను "అమ్మాయిలు పైలట్ అవలేరు ఎయిర్ హోస్టెస్ లు మాత్రమే అవగలరు" అని ఆటపట్టిస్తుంటే చూసిన తండ్రి సక్సేనా(పంకజ్ త్రిపాఠి) "ఎవరు చెప్పారు కాలేరని, అసలు తనని ఎవరు నడుపుతున్నారన్నది విమానమే పట్టించుకోనపుడు నీకేంటి నొప్పి" అని అతన్ని మందలించి, "విమానం నడిపేది ఆడైనా మగైనా పైలట్ అనే అంటారు నువ్వు తప్పకుండా పైలట్ అవుదువుగాని ముందు చదువు మీద శ్రద్ధ పెట్టు" అని గుంజన్ ని ప్రోత్సహిస్తాడు. 

రియల్ అండ్ రీల్ గుంజన్ సక్సేనా
అలా మొదలైన తన కలని గుంజన్ ఎలా సాకారం చేస్కుంది, అప్పటివరకూ పూర్తిగా మగవాళ్ళే ఆధిపత్యం వహిస్తున్న ఆ రంగంలో మొదటి సారి కాలు మోపి మహిళల కోసం మార్గం ఎలా సుగమం చేసింది. ఆ ప్రోసెస్ లో ఏఏ అడ్డంకులు ఎదుర్కొంది ఎలాంటి సపోర్ట్ అందుకుంది. రక్షణ/సేఫ్టీ పేరుతో అడుగడుగుకు వెనక్కి లాగుతున్న తన అన్నని ఎలా ఎదుర్కొంది. ఈ విజయం సాధించడానికి కొండంత అండగా తన తండ్రి తనతో ఎలా నిలబడ్డాడు అనేది తెలుసుకోవాలంటే గుంజన్ సక్సేనా సినిమా చూడాలి. 

నేను హిందీ సినిమాలు తక్కువే చూస్తాను. పెద్ద హీరోలు పెద్ద అంచనాలు ఉండి హిట్ అయిన సినిమాలు క్రిటిక్స్ ఆదరణ పొందిన సినిమాలు మాత్రమే చూస్తుంటాను. అక్కడి నటీనటులు కూడా నాకు పెద్దగా తెలియరు. ఐతే ఈ కథ గురించి విన్నపుడు చూడాల్సిన సినిమా అనిపించింది. అలాగే శ్రీదేవి కూతురు "జాన్వి" నటించిందన్న కారణం కూడా ఒకటి తోడైంది. ఐతే తన మొదటి సినిమా నేను చూడలేదు. ఈ సినిమానే నేను చూసిన తన మొదటి సినిమా. నాకైతే తన నటన నచ్చేసింది. 

కెరీర్ తొలిదశలోనే ఇలాంటి పాత్రలు దక్కడం తన అదృష్టం అయితే ధైర్యంగా ఒప్పుకుని మెప్పించడం మాత్రం జాన్వి గొప్పదనమే. తనని అప్పుడే శ్రీదేవితో పోల్చి చూడలేం కానీ పాతికేళ్ళ పైలట్ గా ముగ్ధత్వం అమాయకత్వం బేలతనం ఎలా కళ్ళతోనే ప్రదర్శించిందో తన మొండితనం, పట్టుదల, కార్యదక్షతలను అంతే చక్కగా ప్రదర్శించింది. తను పడిన ప్రతి కష్టాన్ని చూసి ఎంత చలించి పోతామో అందుకున్న ప్రతి విజాయాన్ని చూసి అంతే  ఆనందపడతాం. ఆ అనుభూతిని మనకి అందివ్వడంలో జాన్వీ, పంకజ్ త్రిపాఠిల నటన ఆయా సన్నివేశాలని రాసుకున్న దర్శకుని ప్రతిభ ముఖ్యంగా చెప్పుకోవలసినవి. 

పంకజ్ త్రిపాఠి పాత్ర మనకి గుర్తుండి పోతుంది. తండ్రిగా తను ప్రోత్సహించే పద్దతి ఎక్కడా డ్రమటైజ్ చేయకుండా సహజంగా చాలా బావుంది. ఆ ప్రాసెస్ లో తను చెప్పే మాటలు కూడా చాలా బావున్నాయ్ కోట్స్ గా మిగిలిపోతాయ్. ఆ తండ్రీ కూతుళ్ళ బంధం చూసినపుడు ఖచ్చితంగా మన ఇంటి అమ్మాయిలను మనం ఎంత వరకూ ఎలా ప్రోత్సహిస్తున్నాం అనే విషయం ప్రశ్నించుకుంటాం. అలాగే ప్రతి అమ్మాయి అలాంటి నాన్న కావాలని కోరుకుంటుంది. ఆల్రెడీ ఉండి ఉంటే ధీమాగా మరోసారి హత్తుకుని గువ్వపిట్టలా తన చేతులలో ఒదిగిపోతుంది.      

ఇతర నటీనటుల మరియూ టెక్నీషియన్ల పేర్లు నాకు తెలియవు కనుక చెప్పలేకపోతున్నాను. ప్రొడక్షన్ వాల్యూస్ బావున్నాయి నటీనటులంతా తమ తమ పాత్రలలో మెప్పించారు. సినిమాటోగ్రఫీ ఆకట్టుకుంటుంది. అలాగె నేపధ్యసంగీతం అవసరమైన చోట్ల సన్నివేశాలని ఎలివేట్ చేస్తూ ఎమోషన్స్ కి కనెక్ట్ చేయడానికి తోడ్పడింది. వార్ సన్నివేశాలు అవసరం మేరకు పరిమితంగానే తీసినా, ఉన్నంతవరకూ బాగానే ఆకట్టుకుంటాయి. దర్శకుడు శరణ్ శర్మకు ఇది తొలి చిత్రం అంటే నమ్మలేం.  

ఐతే తొలి మహిళా పైలెట్ అనే పాయింట్ ని పండించడానికి సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ తీస్కుని కొన్ని సన్నివేశాలని మరీ ఎక్కువ డ్రమటైజ్ చేశారేమో అనిపిస్తుంది. డిసిప్లిన్ కి మారుపేరైన ఆర్మీ ఆఫీసర్స్ అలా ప్రవర్తిస్తారా ? గుంజన్ అన్నయ్యతో సహా అందర్నీ కావాలనే అలా విలన్స్ ని చేస్తున్నారా అనే చిన్న సందేహం మనకి ఏ మూలో వస్తుంది. కాకపోతె మనిషి సహజంగానే మార్పుకు వ్యతిరేకత చూపిస్తాడు. ఒక రిథమ్ లో సాగుతున్న జీవితంలో మార్పును అంత సులువుగా స్వాగతించలేడు. 

ముఫ్ఫై ఏళ్ళ క్రితం కేవలం మగవాళ్ళు మాత్రమే ఉన్న తమ ఎయిర్ బేస్ లో అసలు ఆడవాళ్ళకి ప్రత్యేకంగా వాష్ రూమ్ కట్టించాలన్న స్పృహ కూడా లేని పరిస్థితులలో ఓ మహిళా పైలట్ ను తమతో చేర్చుకోవాల్సి రావడం. తర తరాలుగా పాతుకు పోయిన మేల్ డామినేటెడ్ సొసైటీ నియమాలు, పద్దతులు వారినలా ప్రవర్తించేలా చేశాయి అని మనకు మనమే సర్ది చెప్పుకుంటాము. అన్నయ్య విషయంలో తనకి తానుగా తీస్కున్న పెద్దరికం సేఫ్టీ కన్సర్న్ ఎలాగూ ఉంది.

ఏదేమైనా గుంజన్ సక్సేనా ఒక డిఫరెంట్ మూవీ, అనవసరమైన ప్రేమ సన్నివేశాలు డ్యుయెట్ లు కామెడీ లాంటివి ఇరికించకుండా నిజాయితీగా కథకు మాత్రమే పరిమితమై చెప్పాలనుకున్న విషయాన్ని ఎక్కడా ఫోకస్ తప్పకుండా చెప్తూ తీసిన ఒక మంచి సినిమా. యువతకు స్ఫూర్తినిచ్చే ఆదర్శవంతమైన సినిమా. జాన్వి సద్వినియోగ పరచుకున్న ఒక మంచి అవకాశం. మీరూ మిస్సవకండి వీలుంటే చూడండి. నెట్ఫ్లిక్స్ లో హిందీ, ఇంగ్లీష్, తెలుగు,తమిళ భాషలలో ఇక్కడ చూడవచ్చు. ఈ సినిమా ట్రైలర్ ఇక్కడ చూడవచ్చు. 

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.