గంగామహల్ రిచ్చా(క్షా)బండి పిడుగురాళ్ళ...

శీర్షిక చూసి కాసింత కన్‌ఫ్యూస్డ్ ఫేస్ పెట్టేసి మనోడేంటీ రాజకీయాల్లోకి గానీ ఎళ్తన్నాడంటావా ఈ మధ్య బజారయ్య, రిచ్చాబండి అని టపాలు వ్రాస్తున్నాడు....అని మీలో మీరే కొస్చెనింగ్ సేసుకుంటున్నారా...? ఏం భయపడకండి నేను రాజకీయాల్లోకి అస్సలు వెళ్ళబోడం లేదు... ఇది ఆ బాపతు టపా కానే కాదు !! మీరు నిర్భయం గా చదవచ్చు... సరే ఇక విషయం లోకి వస్తే... మీరు ఏప్పుడైనా సినిమా హాలు దగ్గర్లో ఉన్న ఇంట్లో ఉండటం జరిగిందా ? అంటే ఈ మధ్య కాదు కానీ కనీసం ఓ పదేళ్ళ కి ముందు. నాకు పిడుగురాళ్ళ లో ఉన్నప్పుడు ఆ అదృష్టం పట్టింది, నేను 7, 8 తరగతులు అక్కడే చదువు కున్నాను లెండి. మా నాన్న గారు అప్పటికీ చాలా ఆలోచించి హాలు పక్కనే ఉంటే రోజుకి నాలుగు ఆటలు స్టీరియో ఫోనిక్ సౌండ్ లో వినాల్సొస్తుంది అని కొంచెం దూరమైతే ఏ సమస్యా ఉండదని గంగామహల్ సినిమ హాలు ఎదురు సందు లో కొంచెం దూరం గానే అంటే ఓ పది ఇళ్ళు లోపలకే ఓ ఇల్లు అద్దెకు తీసుకున్నారు.

కొత్త ఊరు, కొత్త ఇల్లూ, కొత్త పరిచయాలు, కొత్త ఫ్రెండ్స్ అంతా బావుంది ఇల్లు కూడా బావుండేది L ఆకారం లో ఉండి ఇంటి లోపలే కొంత ఓపెన్ స్పేస్ ఉండి ఆకాశం కనిపిస్తూ ఆరు బయట పడుకున్నట్లు ఉండేది ఇంకా పూర్తి గా కావాలంటే ఎంచక్కగా డాబా మీదకి వెళ్ళచ్చు పడుకోడానికి. లోపలే సూర్య రశ్మి కి కొరత ఉండక పోడం తో సన్నజాజి పొద ఇంకా కొన్ని పూల మొక్కలు కూడా ఉండేవి. ఆహా అంతా అద్భుతం అనుకునే సమయం లో మెల్లగా గమనించాం అసలు విషయం. ఇప్పుడు ధ్వని కాలుష్యం అని చాలా వరకు నగరాల్లో నిషేదించారు కానీ ఓ పదేళ్ళ క్రితం వరకు కూడా ఇ సినిమా హాలు రిక్షాబండ్లు మంచి జోరు మీద ఉండేవి.

మైకు లో పెద్ద వాల్యూం లో పాటలు పెట్టుకుని మధ్య మధ్య లో "నేడే చూడండి... మీ అభిమాన ధియేటర్లో... ఆంధ్రుల అభిమాన నటుడు నట ___ ఫలానా హీరో నటించిన ఫలానా చిత్రం... తప్పక చూడండి..... అని చెవులు ఊదర గొట్టే ఈ బండ్లు మన తెలుగు వారందరికీ చిరపరిచితమే. ఇక వీరు సినిమా గురించి చేసే వర్ణన వింటుంటే ఒకో సారి చూద్దాం అనుకున్న సినిమా కూడా అమ్మో అలా ఉంటుందా అయితే చూడకపోడమే మంచిదేమో అనిపించేలా చేస్తాయ్. నేను నరసరావుపేట్ లో ఉన్నపుడు అమ్మ వాళ్ళకి తెలీకుండా వీటి వెనక పరుగెట్టి పాంప్లెట్ లు సంగ్రహించిన రోజులు కూడా ఉన్నాయనుకోండీ అప్పట్లో అదో తుత్తి అది వేరే విషయం. మాకు ఇక్కడ వచ్చిన సమస్య ఏంటంటే...

ఈ రిక్షా బండి వాడు పొద్దున్నే హాలు బయట బండి నిలబెట్టి, ప్రస్తుతం ఆడుతున్న సినిమా లో పాటలు హిట్ అయితే ఆ సినిమా పాటలు లేదంటే వేరే ఏవో ఒక హిట్ అయిన పాటలు వేసే వాడు. పిడుగురాళ్ళ చిన్న ఊరు ఎంత నిదానం గా ప్రతి వీధి కి తిరిగినా మొత్తం ఊరంతా తిరగడానికి రిక్షాలో ఒక అరగంట, గంట కన్నా ఎక్కువ సమయం పట్టదు. కాబట్టి ఊరంతా తిరిగి ప్రచారం అయిపోయాక ఇక మిగిలిన టైం అంతా బండి ని హాలు ముందు నిలబెట్టి వాడి ప్రతాపం ఆ చుట్టు పక్కల ఇళ్ళలో ఉండే మా లాంటి వాళ్ళ మీద చూపించే వాడు. వీడు మరీను ఇందులో బాధ ఏముంది, ఇదేదో బాగానే ఉంది కదా ఉచితం గా రోజు పాటలు వినిపిస్తుంటే ఏంటి వీడి బాధ అని అనుకుంటున్నారా... ఒకే పెద్ద సౌండ్ తో చెవుల్లో ఆపకుండా హోరెత్తే ఆ పాటలు భరించడం మానవ మాత్రుల వల్ల కాదండీ బాబు... మా అదృష్టం బావుండి మంచి పాటలు ఉన్న సినిమా వస్తే గుడ్డిలో మెల్ల లా కాస్త పర్లేదు కానీ చాలా సార్లు ఘోరమైన పాటలతో చావగొట్టే వాడు.

ఒకో సారి ఎప్పుడైనా శలవు రోజులోనో లేకా పండగ రోజుల్లో ఇంట్లో కాస్త పూజ లేట్ అయిందంటే ఇక చూస్కోండి ఇక్కడ మంత్రాలు హారతి గంటలూ... వీటిని డామినేట్ చేస్తూ నేపధ్యం లో నేమో డబ్బింగ్ పాటలు ఇంకా వాటిలో మధ్య మధ్య వచ్చే చిత్ర విచిత్రమైన మూలుగులతో ప్రత్యక్ష నరకం కనపడేది. మేము ఘోరం గా బలి అయిన పాటలలో ప్రేమసాగరం పాటలు ఒకటి కొన్ని పాటలు బానే వుంటాయ్ కానీ ఎంతైనా చాలా రోజులు అవే పాటలు పదే పదే అంత పెద్ద వాల్యూం తో విని భరించడానికి బోలెడు ఓపిక కావాలి. ఈ బాధ భరించ లేక ఆ లొకాలిటీ లో ఉన్న వాళ్ళు అందరూ కలిసి హాలు వాడికి మొర పెట్టుకుని ఈ హింస ప్రతి షో కి ముందు ఒక అరగంట మాత్రమే ఉండేలా ఒక ఒప్పందం చేసుకున్నారు. ఆ టైము లోకూడా కాస్త సౌండ్ తగ్గించి పెట్టడం తో కాస్త విముక్తి పొందాము.

పిడుగురాళ్ళ తో అనుబంధం గా ఉండే ఇంకో జ్ఞాపకం నాటకాలు, 16mm సినిమాలు, కోలాటం. ఆ ఊరి గ్రామ దేవత గంగమ్మ. ఆవిడ గుడి కూడా పెద్దదే ఉండేది ఆవరణ ఇంకా గుడి బయటా చాలా ఖాళీ స్తలం ఉండేది. ఇప్పుడు ఇంకా ఉందో లేదో తెలీదు. గంగమ్మ గుడి జాతర సమయం లో ఇవన్నీ చూసాను. కోలాటం చాలా బావుండేది అంత మంది మధ్యన చక్కని rhythm and coordination చూడముచ్చటగా ఉండేది. ఇంకా ఇక్కడే నాకు ఊహ తెలిసిన తర్వాత మొదటి సారి నాటకం చూసాను అంటే బాగా చిన్నపుడు మా నాన్న గారు ఒకసారి వేస్తుంటే నేను కూడా వెళ్ళాను కానీ గుర్తు లేదు. పిడుగురాళ్ళలో చూసిన నాటకం పేరు గుర్తు లేదు కానీ తెరలు, సన్నివేశాన్ని పట్టి క్షణం లో మారే background తెర, ఆ తెర వెనక నటీ నటులు వాళ్ళ మేకప్ గొడవ ఇదంతా ఇంకా జ్ఞాపకం ఉంది.

ఇక పోతే 16mm సినిమా, గుడిగంటలు అనే పాత సినిమా చూసాను. నేనైతే సినిమా కంటే ఎక్కువ ప్రొజెక్టర్నే ఆసక్తి గా చూసిన జ్ఞాపకం. ఒక చిన్న లెన్స్ దగ్గర కేంద్రీకృతమై బయల్దేరిన కాంతి పుంజం వందల కాంతి రేఖలు గా విడివడి క్రమ క్రమం గా విస్త రిస్తూ తెర అంతా పరచుకోడం. ఇంకా ప్రొజెక్టర్ కీ తెర కి మధ్య ఉన్న దుమ్ము మీద పడే కాంతి లో సీన్ ని పట్టి వెలుగు నీడలు మార్పులు చెందుతూ ఉంటే చూడటానికి అద్భుతం గా వుండేది. ఇంకా ప్రొజెక్టర్ కి అభిముఖం గా నిలబడి లెన్స్ లోకి చూడటం కూడా భలే ఉండేది. అంటే వెలుతురు వల్ల ఎక్కువ సేపు అలా చూడ లేం కానీ నేను అప్పుడప్పుడు ఎదురు గా వెళ్ళి చూడటానికి ప్రయత్నం చేసేవాడ్ని. తెర వెనక వైపుకి వెళ్ళి అటునుండి చూస్తుంటే కూడా భలే ఉండేది. మొదట గా చూసినప్పుడు పెద్ద గా తేడాలేదు రా అనుకున్నాం కానీ నిశితం గా పరికించి చూసాక కుడి ఏడమైతే పొరపాటు లేదోయ్ అని పాడుకున్నాం.

ఈ రోజుకి అవీ కబుర్లు మళ్ళీ మరికొన్ని కబుర్లతో త్వరలో కలుద్దాం,
అంత వరకు శలవ్,

--వేణు.