అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

బుధవారం, మే 07, 2014

ఎన్నికల కబుర్లు..

ఆదివారం కాకపోయినా ఆ రోజు అందరికీ సెలవు ఉండేది... సెలవు అయినాకానీ నాన్న మాత్రం ఇంట్లో ఉండేవారు కాదు.. ఒకరోజు ముందుగానే ప్రయాణమయి ఎక్కడో దూరంగా ఉండే ఊరికి స్పెషల్ డ్యూటీ మీద వెళ్ళేవారు... నాన్న వెళ్ళిన దగ్గర నుండీ అమ్మ రేడియో, టీవీ అన్నీ ఎదురుగా పెట్టుకుని వింటూ చూస్తూ నాన్న డ్యూటీకి వెళ్ళిన ఊరిలో ఏ గొడవలూ రాకూడదని అందరు దేవుళ్ళకీ మొక్కులు మొక్కుకుంటూ గడిపేది...

తెల్లారి ఎన్నికల రోజు పది పదకొండు గంటల సమయంలో వంట పనులన్నీ అయ్యాక పార్టీ కార్యకర్తలు అరేంజ్ చేసిన వాహనాల్లో అమ్మ ఇంకా పక్కింటి ఆంటీలందరూ వెళ్ళి ఓటు వేసి వచ్చేవాళ్ళు. ఇంట్లో ఓటుహక్కులేని పిల్లలమంతా ఆటల్లో మునిగి తేలుతూ అమ్మతో ఏమేమి స్పెషల్స్ వండించుకోవాలో ప్లాన్లు వేసుకుంటూ ఉండేవాళ్ళం. ఓటుహక్కు గురించి బొత్తిగా అవగాహనలేని స్కూల్ రోజుల్లో ఓట్లంటే రాజకీయనాయకులకు లబ్ది చేకూర్చేవి మాత్రమే అనీ అందుకే వాళ్ళు అలా కారుల్లో తీస్కెళ్ళి ఓట్లేయిస్తారనీ అనుకునేవాడ్ని.

కంప్యూటర్లు లేని ఆ రోజుల్లో ఓటరు జాబితాలతో అన్నీ ఇన్నీ పాట్లు కావు ఫోటోలు ఉండేవి కావు, పేర్లు సరిపోయేవి కాదు స్లిప్పులపై పేర్లలో తేడాలు ఉంటే ఓటేయనిచ్చేవారు కాదు అయినా దొంగ ఓట్లు చాలా పడేవి. కొన్నిసార్లు ఓటు వేయడానికి వెళ్ళే సరికే అక్కడ వీళ్ళ వోట్లు ఎవరో వేసేసేవారు. హోటల్ దగ్గరో రోడ్ మీద ఎదురైతేనో కొంతమంది “ఒరేయ్ ఈ వేలుమీద ఉన్న గుర్తు ఎలా చెరిపేయాలో చెప్పరా చదూకున్నావ్ గా ఆ మాత్రం తెలియదా” అని అడిగేవారు ఆ గుర్తు చెరపడానికి నానారకాల విన్యాసాలు చేసేవారు.  

సెల్ఫోన్ల ఊసే లేక లాండ్ లైన్ ఫోన్లు, టీవీలు కూడా పరిమితంగా ఉండే ఆ రోజుల్లో రేడియోలో వార్తలు, వార్తా పత్రికలు సాయంత్రం ప్రచురించే స్పెషల్ ఎడిషన్ పేపర్లు, ఇంకా ఆనోటా ఈనోటా తెలిసే గాలివార్తలే ప్రముఖమయేవి. చాలా సార్లు ఉదయం ప్రశాంతంగా జరిగే ఎన్నికలు మధ్యాహ్నానికి రకరకాల వార్తలతో గందరగోళమయేవి.

పేపర్ బాలెట్ ఉపయోగించే ఆ రోజుల్లో బాలెట్ బాక్సుల్లో నీళ్ళు, ఇంకూ పోసేవాళ్ళు, పోలింగ్ బూత్ లో చొరబడి వాటిని ఎత్తుకెళ్ళే వాళ్లు, ఓటర్ జాబితాలను చించేసేవాళ్ళూ, రిగ్గింగ్ చేసే వాళ్ళూ, ఎన్నికల ఆఫీసర్స్ ని కిడ్నాప్ చేసే వాళ్ళు, బాంబు దాడులు కత్తిపోట్లు రాళ్ళ దాడులు గొడవలు కొన్ని సార్లు రణరంగాన్ని తలపించేవి.
 
డ్యూటీకి వెళ్ళి వచ్చిన నాన్న కథలు కథలుగా ఆ సంఘటనలు దదాపు వారం రోజులు చెప్పేవారు. చండశేషనుడు గా పేరొందిన టి.ఎన్.శేషన్ ఎన్నికల నిర్వహణాధికారిగా వచ్చేవరకూ ఇలాంటి పరిస్థితులే కొనసాగాయి. ఆ తర్వాత నుండి మెల్లగా పరిస్థితులు మెరుగవడం మొదలైంది.

ఇపుడంతా ఎలక్ట్రానిక్ యుగం, పేపర్ బాలెట్స్ స్థానంలో ఎలెక్ట్రానికి ఓటింగ్ మెషీన్స్ వచ్చాయి. హింస రక్తపాతం చాలావరకూ తగ్గింది. అప్పటితో పోలిస్తే ఇప్పుడూ చెదురు ముదురు సంఘటనలు జరుగుతున్నా కూడా రెలెటివ్ గా చాలా ప్రశాంతంగా జరుగుతున్నాయనే చెప్పచ్చేమో....

ఇంతకీ ఇపుడిదంతా ఎందుకు గుర్తు చేసుకున్నానంటే ఈరోజు ఎన్నికలు జరిగాయి కాబట్టి నేనూ ఓటేశాను కాబట్టి. ఉదయాన్నే ఏడున్నరకల్లా పోలింగ్ స్టేషన్ కి వెళ్ళి దదాపు గంటన్నర సమయం వెచ్చించి నా ఓటు హక్కు వినియోగించుకున్నాను.

పొద్దున్న చల్లగా ఉంటుంది క్యూలో ఎదురు చూడడం కూడా సులువు అనుకుని వెళ్తే దదాపు మా వార్డ్ లో అందరూ అదే అనుకున్నట్లున్నారు నేను వెళ్ళే సరికే దదాపు అరవై మందికి పైగా క్యూ ఉంది సరే కదా అని ఎదురు చూడ్డం మొదలెడితే ఎనిమిదయ్యే సరికి మిట్టమధ్యాహ్నంలా సూర్యుడు ప్రతాపం చూపడం మొదలెట్టాడు.

గుంటూర్లో అసలే చెమటలెక్కువేమో ఒక పక్కన గాలి వీస్తూన్నా కూడా ఏమాత్రం ఆరకుండా చెమటలు పడుతూనే ఉన్నాయి. లైఫ్ ఈజ్ జిందగీ రూల్ ప్రకారం మనం నుంచున్న క్యూలోనే జనం ఎక్కువ ఉంటారు అదే మెల్లగా కదులుతూ ఉంటుంది ఎప్పుడూ, ఈ వేళ కూడా అంతే మెల్లగా నడుస్తుంది.

మా వార్డ్ జనాభాకే చైతన్యం ఎక్కువై ఇంత పొద్దున్నే వచ్చేశారు మా పక్క బూత్ మరోటి కూడా రష్ గానే ఉంది వాళ్ల క్యూ కాస్త చెట్ల నీడలో సాగింది. ఇక మా రెండూ తప్ప మిగిలిన బూత్స్ లో ఎక్కడా పది పదిహేనుమందికి మించలేదు. వీటన్నిటికి తోడు క్యూ జంప్ చేద్దామని ప్రయత్నించేవాళ్ళకీ తక్కువ లేదు.

సరే ఎలాగైతేనేం ఓటింగ్ ముగించుకుని ఇంటికి చేరుకుని పనులు చూసుకుని సీనియర్ సిటిజన్ కనుక క్యూలో ఎదురు చూడాల్సిన పని ఉండదులే అని పన్నెండు ప్రాంతంలో కాస్త వాతావరణం కూడా చల్లబడిందిలే అని నాన్నగారిని ఓటు వేయించడానికి తీస్కెళితే మా బూత్ లో స్టాఫ్ అందరూ ఖాళీగా ఈగలు తోలుకుంటూ కూర్చున్నారు.

ఏ సిటిజన్ అయినా డైరెక్ట్ గా వెళ్ళి ఓటేసి వచ్చేయడమే అనమాట. హారినీ నేనూ తమ్ముడూ ఆవేశంగా పొద్దున్న వచ్చామనమాట మేం కూడా ఇప్పుడే వస్తే పోయేది అనుకున్నాను. కనుక మిత్రులారా ఉదయాన్నే వెళ్ళడం కన్నా అవకాశముంటే ఇలా ఏ లంచ్ టైమ్ లోనో వెళ్తే సులువుగా క్యూలు లేకుండా ఓట్ వేసి వచ్చేయచ్చనమాట గుర్తుంచుకోండి.

ఏదైతేనేం ఎపుడూ నేనో చెల్లాయో ఊరిలో ఉండకపోవడమో, నాన్న ఎలెక్షన్ డ్యూటీలకి వెళ్ళడమో జరిగేది కనుక మా ఇంట్లో అందరమూ ఓట్లు వేసే అవకాశం ఉండేది కాదు. నేను పుట్టి బుద్ది ఎరిగాక ఈరోజు మొదటిసారి మా ఇంట్లో అందరమూ ఓటేసి మా తరఫున వందశాతం పోలింగ్ నమోదు చేయగలిగామనమాట.

ఇన్నీ చెప్పి మరి ఓటేశానని చెప్పే ప్రూఫ్ చూపించకపోతే ఎలా... అసలే ఈ కాలంలో ఈ వేలుచూపించడమో స్టైల్ కదా.. ఇదనమాట విషయం.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.