అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

సోమవారం, జనవరి 22, 2018

అమ్మ...

అమ్మ అంటే లాలనకూ నాన్నంటే క్రమశిక్షణకూ మారుపేరని లోకరీతి కానీ మా ఇంట్లో మాత్రం నాన్నారు మమ్మల్ని సాధారణంగా ఏమీ అనేవారు కాదు అమ్మ మాత్రం కొంచెం స్ట్రిక్ట్ గా ఉండేవారు. అదికూడా కోప్పడకుండానే ఓపికగా నెమ్మదిగా తియ్యగా చెప్తూనే మమ్మల్ని క్రమశిక్షణలో పెడుతుండేది. ఒకోసారి అబ్బా ఏంటో అమ్మ ఇన్ని రూల్స్ పెడుతుంది అసలు చెప్పకుండా ఎక్కడికైనా దూరంగా పారిపోతే బావుండు అప్పుడు తెలిసొస్తుంది అమ్మకి అని అనిపించేది కానీ హాస్టల్ పేరుతో మొదటిసారి దూరంగా ఉన్న రోజు నాన్న కంటే అమ్మే ఎక్కువ గుర్తొచ్చి బోలెడంత దిగులేసేది.

నాకు చిన్నపుడు అత్యంత కష్టమైన పని స్నానం చేయడం హహహహ అందులో అచ్చుతప్పులేం లేవండీ కష్టమైన పనే... మరీ చిన్నప్పుడు నీళ్ళలో ఆటలాడుకోడానికి బక్కెట్ మీద అరచేత్తో చరిచి నీళ్ళు చిందుతుంటే చూసి కేరింతలు కొట్టడానికి సరదాపడేవాడ్నని అమ్మ చెప్తుండేది కానీ కొంచెం పెద్దవాడినయ్యాక నాతో పాటు బద్దకం కూడా పెరిగి పెద్దదయ్యాక పొద్దున్నే లేచి రెడీ అవ్వడమంటే అస్సలు ఇష్టముండేది కాదు. స్కూల్ రోజుల్లో తప్పనిసరై ఎలాగోలా రెడీ అయినా కానీ శలవురోజులు వచ్చాయంటే వీడితో స్నానం చేయించాలంటే నాకు కంఠశోషతో నీరసమొస్తుందంటూ అమ్మ నాన్నారికి కంప్లైంట్లు చేసేది. అలా గొడవపెట్టకుండా బుద్దిగా స్నానం చేసి రెడీ అయ్యేది ఒక్క నా పుట్టినరోజునాడే అనమాట. నా పుట్టినరోజు మాంచి డిశంబర్ చలిలో వచ్చినా కానీ బుద్దిగా చేసేసేవాడ్ని కానీ మిగిలిన శలవు రోజుల్లో మాత్రం అమ్మతో చెప్పించుకోకపోతే స్నానానికి వెళ్ళబుద్దయ్యేది కాదు ఏవిటో.

అమ్మకి కూడా మరీ తెల్లవారు ఝూమునే లేచే అలవాటు లేకపోయినా కానీ ఇంటి ముందు కడిగి కళ్ళాపి చల్లి ముగ్గు వేయడం మాత్రం చీకటితోనే జరిగిపోవాలి పనిమనుషులు ఎవరైనా ముందురోజు సాయంత్రం వచ్చి వేసేసి వెళ్తామమ్మా అంటే ఆస్సలు ఒప్పుకునేది కాదు పొద్దున్నే ఆరింటిలోపే ముగ్గు పడాలి పెద్దయ్యాక కూడా ఓపిక తగ్గినా కూడా ఎపుడైనా ఆలశ్యమైనా ఒక వేళ పని మనిషి మానేసినా వెంటనే ఎలాగోలా లేచేసి ఓపికలేకపోతే ఆరుబయట చిన్న స్టూల్ వేసుకునైనా సరే నాలుగు గీతలు ముగ్గు గీస్తే కానీ తన మనసు శాంతించేది కాదు.

నేను బాగా చిన్నప్పుడు మా పిన్ని కూడా మా ఇంట్లోనే ఉండేవారు సో అమ్మకి పెద్ద పెద్ద ముగ్గులు వేయడం రాకపోయినా సంక్రాంతి నెల (ధనుర్మాసం) వచ్చిందంటే పిన్నీ అమ్మ కలిసి ముందు పుస్తకం మీద పెద్ద పెద్ద డిజైన్లు ముగ్గు మోడల్స్ గీస్కుని ఆ తర్వాత అమ్మ గైడ్ లైన్స్ ఇస్తుంటే నేనోపక్క కూర్చుని పొగడ్తలు ఇస్తు ముగ్గు గిన్నె నింపి అందిస్తూ సాయం చేస్తూంటే పిన్ని ఆ ముగ్గుని వాకిటముందు ముద్రించేసేది. అలా ఒకో రోజు రాత్రి పదకొండున్నర పన్నెండింటి వరకూ కూడా గీసిన సంధర్బాలుండేవి. మిగిలిన రోజులు పొద్దున్నే ముగ్గేయాలని రూల్ ఉన్నా సంక్రాంతి నెలలో మాత్రం రాత్రి పూటా గీస్కోడానికి ఎక్సెప్షన్ ఇచ్చేవారన్నమాట మరి గంటా గంటన్నర పట్టేసే పేద్ద ముగ్గులు కదా. 

సరే స్నానాల గురించి చెప్తూ సడన్ గా తెల్లారు ఝూమున లేవడం ముగ్గుల దగ్గరికి వెళ్ళి పోయా కదా... సో అమ్మ బాధ చూడలేక పిల్లలు కొంచెం ముందుగా లేస్తే స్నానానికి బతిమిలాడే ఇబ్బందుండదు అని మమ్మల్ని నిద్ర లేపడానికి నాన్నారు ఓ ఉపాయం పన్నెవారు. అదేంటంటే తను లేచి బయటకి వెళ్తూ ఫ్యాన్ ఆపేసేసి వెళ్ళేవారు దాంతో కాసేపటికి ఆటోమాటిక్ గా పిల్లలంతా కనీసం ఫ్యాన్ వేస్కోడానికి లేచేస్తారని ఆయన ఐడియా అనమాట. కొన్నాళ్ళు అలా లేపేసి మేం లేచాక ఏంటండీ ఈ పని అని అడిగితే "అర్రే అలవాటులో మర్చిపోయానర్రా" అని అనేసేవారు కానీ తర్వాత్తర్వాత మాకు సూక్ష్మం బోధపడి ఫ్యాన్ లేకపోయినా నిద్రోవడం అలవాటు చేసేస్కున్నాం అనుకోండి :-)

అమ్మా నాన్నా ఇద్దరికీ రద్దీ అంటే భయం ఉండడంతో పుష్కరాల లాంటి వాటికి ఎప్పుడూ తీస్కెళ్ళేవాళ్ళు కాదు "పుణ్యం మాట దేవుడెరుగు బాబోయ్ ఆ రష్ లో పిల్లలు తట్టుకోలేరు" అనేవారు ఎవరైనా అడిగితే. చిన్నపుడు ఎపుడైనా అమ్మమ్మవాళ్ళింటికి వెళ్ళినపుడు తోటి పిల్లలతో కాలవగట్లకి వెళ్ళినా నీళ్ళలో దూకి కేరింతలాడే పిల్లలని దూరం నుండి చూసే వాడ్నే కానీ నీళ్ళలో దూకే ధైర్యం చేసేవాడ్ని కాదు. మేం మంత్రాలయం వెళ్ళడం అలవాటయ్యాక మాత్రం మొదటి సారి నదీ స్నానాలు అలవాటయ్యాయి. నదిలో దిగడమంటే అమ్మ ఎన్ని జాగ్రత్తలు చేప్పేదో అప్పటికి నేను కాస్త పెద్దవాణ్ణయిపోవడంతో కుదరలేదు కానీ లేదంటే అచ్చు ఈ బొమ్మలో చూపించినట్లే పట్టుకుని నదిలో దించి స్నానం చేయించినంత హైరానా పడిపోయేది.

సీజనల్ గా స్నానానికంటే ముందు ఇంకోటుండేదండోయ్ అంటే అది రెగ్యులర్ కాదు కానీ సీజనల్ గా అప్పుడప్పుడు గుర్తొచ్చి శలవల్లో ఖచ్చితంగా అమ్మ స్ట్రిక్ట్ గా చెప్తుండేదనమాట. ఇంతకీ ఏమిటది అంటారా? యోగాసనాలు వేయించడం. ఇప్పుడంటే రకరకాల గురువులు ప్రచార మాధ్యమాల్లో ఊదర గొట్టేసి యోగాడే అనీ అదనీ ఇదనీ తెగ ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చేసింది కానీ ఇరవై ముప్పై ఏళ్ళ క్రితమే అమ్మకి ఎలా తెలిసిందో మరి ఈ యోగా పుస్తకాలు.. ఆసనాల చార్టులు కొనిపించి నాతో హైస్కూల్లో చేరక ముందు నుండే దగ్గరుండి యోగాసనాలు వేయించేది. అప్పట్లో ఓ ఆర్నెల్లో ఏడాదో బుద్దిగా అమ్మ చెప్పినట్లు యోగాసనాలు వేసిన ఫలితమే ఎంత వయసొచ్చినా ఒళ్ళొచ్చినా నాలో ఉన్న ఫ్లెక్సిబిలిటీకి కారణం అని నేను బలంగా నమ్ముతుంటాను. అమ్మ మాకెప్పుడూ చెప్తుండే ఫిలాసఫీ ఒకటే తినాలి పనిచేయాలిరా అప్పుడు ఏ ఆరోగ్య సమస్య రాదూ అని అంటూండేది కానీ నేను ఆ మొదటిది వంట పట్టించుకున్నంతగా రెండో సలహా వంటపట్టించుకోలెదనుకోండి అది వేరే విషయం.    

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.