అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

గురువారం, ఆగస్టు 20, 2020

బాలుగారి ఆరోగ్యం కోసం...

గత కొన్ని దశాబ్దాలుగా భారతీయులని తన సుమధుర గాత్రంతో ఆలరిస్తున్న బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారు గత కొన్ని రోజులుగా కోవిడ్ తో పోరాడుతున్న విషయం అందరకూ తెలిసిందే. వారు త్వరగా కోలుకొని పూర్తి ఆరోగ్యవంతులుగా ఇంటికి తిరిగి రావాలని మనస్ఫూర్తిగా ఆ భగవంతుడిని వేడుకుంటున్నాను. 

ఈ రోజు అనగా గురువారం ఆగస్ట్ 20 వ తారీఖున సాయంత్రం ఆరుగంటలకు (ఇండియా టైమ్) ఐదు నిముషాల పాటు బాలుగారు పాడిన పాటలను వింటూ వారి ఆరోగ్యం కోసం సామూహిక ప్రార్థనలు చేయాలని అభిమానులు సంకల్పించారు. ఇందుకోసం #GetWellSoonSPBSIR అనే హాష్ టాగ్ ఉపయోగిస్తున్నారు. మరిన్ని వివరాలు ఈనాడు పేపర్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు.

అందుకే వారు పాడిన పాటలలో నాకెంతో ఇష్టమైన ఈ పాటను ఇక్కడ పోస్ట్ చేస్తున్నాను. ఈ పాట ఆడియో మాత్రమే వినాలంటే ఇక్కడ వినవచ్చు లేదా ఇక్కడ డౌన్లోడ్ చేస్కోవచ్చు. ఎంబెడెడ్ వీడియో ఇక్కడ చూడవచ్చు. 


చిత్రం : చిలకమ్మ చెప్పింది..(1977)
సంగీతం :  M.S.విశ్వనాథన్
సాహిత్యం : ఆత్రేయ
గానం : బాలు

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
హహ వెర్రిదానికీ.. పిలుపూ..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..!!

మల్లెలు విరిసే మధువులు కురిసే
లేత సోయగమున్నది నీకు
మల్లెలు విరిసే మధువులు కురిసే
లేత సోయగమున్నది నీకు
దీపమంటీ రూపముంది..
దీపమంటీ రూపముంది..
కన్నె మనసే చీకటి చేయకు..
కన్నె మనసే చీకటి చేయకు..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..!!

మత్తును విడిచీ.. మంచిని వలచీ..
తీపికానుక రేపును తలచీ..
కళ్ళు తెరిచి.. ఒళ్ళు తెలిసీ..
మేలుకుంటే మేలిక మనకూ..
మేలుకుంటే మేలిక మనకూ..

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికీ పిలుపూ.. 
ఇదే నా మేలుకొలుపూ..ఊ..

వెన్నెల చిలికే వేణువు పలికే.. వేళ.. 
నీ కిది నా తొలిపలుకు
వెన్నెల చిలికే వేణువు పలికే.. వేళ.. 
నీ కిది నా తొలిపలుకు
మూగదైనా రాగవీణ..
మూగదైనా రాగవీణ..
పల్లవొకటే పాడును చివరకు..
పల్లవొకటే పాడును చివరకు.

కుర్రాడనుకుని కునుకులు తీసే..
వెర్రిదానికి పిలుపు 
ఇదే నా మేలుకొలుపు 
 

శుక్రవారం, ఆగస్టు 14, 2020

గుంజన్ సక్సేనా...

"కలలు కనండి సాకారం చేసుకోండి" అనే అబ్దుల్ కలాం గారి కొటేషన్ కు నిలువెత్తు రూపం ఫ్లైట్ లెఫ్ట్ నెంట్ గుంజన్ సక్సేనా. భారతవాయుసేన తరఫున యుద్దంలో పాల్గొన్న తొలి మహిళా పైలట్ తను. 1999 లో జరిగిన కార్గిల్ యుద్దంలో తన చీతా హెలికాప్టర్ సాయంతో శత్రు స్థావరాలను గుర్తించడం, సైనికులకు ఆహారం, ఆయుధాలను సరఫరా చేయడమే కాక ఎందరో క్షతగాత్రులను యుద్దభూమినుండి సురక్షిత ప్రాంతాలకు తరలించి రక్షించారు. తన సేవలను గుర్తించి భారత ప్రభుత్వం శౌర్య చక్ర బిరుదుతో సత్కరించింది, ప్రజలు మరియూ డిపార్ట్మెంట్ కార్గిల్ గర్ల్ గా పిలుచుకునే ఆ గుంజన్ కథే ఇటీవల నెట్ఫ్లిక్స్ లో విడుదలైన ఈ "గుంజన్ సక్సేనా, ది కార్గిల్ గర్ల్" సినిమా.

1984 లో విమానంలో విండో సీట్ లో కూర్చున్న అన్న తనని మేఘాలు చూడనివ్వకుండా బ్లైండ్స్ వేసేస్తున్నాడని అలిగిన పదేళ్ళ గుంజన్ ని చూసిన ఎయిర్ హోస్టెస్ ముచ్చట పడి కాక్ పిట్ లోకి తీస్కెళుతుంది. అక్కడనుండి కనిపించే అందమైన దృశ్యాన్ని చూసిన గుంజన్ ఆ క్షణమే పైలట్ కావాలని నిర్ణయించుకుంటుంది.

ఆ నిర్ణయాన్ని అన్నతో చెప్తే తను "అమ్మాయిలు పైలట్ అవలేరు ఎయిర్ హోస్టెస్ లు మాత్రమే అవగలరు" అని ఆటపట్టిస్తుంటే చూసిన తండ్రి సక్సేనా(పంకజ్ త్రిపాఠి) "ఎవరు చెప్పారు కాలేరని, అసలు తనని ఎవరు నడుపుతున్నారన్నది విమానమే పట్టించుకోనపుడు నీకేంటి నొప్పి" అని అతన్ని మందలించి, "విమానం నడిపేది ఆడైనా మగైనా పైలట్ అనే అంటారు నువ్వు తప్పకుండా పైలట్ అవుదువుగాని ముందు చదువు మీద శ్రద్ధ పెట్టు" అని గుంజన్ ని ప్రోత్సహిస్తాడు. 

రియల్ అండ్ రీల్ గుంజన్ సక్సేనా
అలా మొదలైన తన కలని గుంజన్ ఎలా సాకారం చేస్కుంది, అప్పటివరకూ పూర్తిగా మగవాళ్ళే ఆధిపత్యం వహిస్తున్న ఆ రంగంలో మొదటి సారి కాలు మోపి మహిళల కోసం మార్గం ఎలా సుగమం చేసింది. ఆ ప్రోసెస్ లో ఏఏ అడ్డంకులు ఎదుర్కొంది ఎలాంటి సపోర్ట్ అందుకుంది. రక్షణ/సేఫ్టీ పేరుతో అడుగడుగుకు వెనక్కి లాగుతున్న తన అన్నని ఎలా ఎదుర్కొంది. ఈ విజయం సాధించడానికి కొండంత అండగా తన తండ్రి తనతో ఎలా నిలబడ్డాడు అనేది తెలుసుకోవాలంటే గుంజన్ సక్సేనా సినిమా చూడాలి. 

నేను హిందీ సినిమాలు తక్కువే చూస్తాను. పెద్ద హీరోలు పెద్ద అంచనాలు ఉండి హిట్ అయిన సినిమాలు క్రిటిక్స్ ఆదరణ పొందిన సినిమాలు మాత్రమే చూస్తుంటాను. అక్కడి నటీనటులు కూడా నాకు పెద్దగా తెలియరు. ఐతే ఈ కథ గురించి విన్నపుడు చూడాల్సిన సినిమా అనిపించింది. అలాగే శ్రీదేవి కూతురు "జాన్వి" నటించిందన్న కారణం కూడా ఒకటి తోడైంది. ఐతే తన మొదటి సినిమా నేను చూడలేదు. ఈ సినిమానే నేను చూసిన తన మొదటి సినిమా. నాకైతే తన నటన నచ్చేసింది. 

కెరీర్ తొలిదశలోనే ఇలాంటి పాత్రలు దక్కడం తన అదృష్టం అయితే ధైర్యంగా ఒప్పుకుని మెప్పించడం మాత్రం జాన్వి గొప్పదనమే. తనని అప్పుడే శ్రీదేవితో పోల్చి చూడలేం కానీ పాతికేళ్ళ పైలట్ గా ముగ్ధత్వం అమాయకత్వం బేలతనం ఎలా కళ్ళతోనే ప్రదర్శించిందో తన మొండితనం, పట్టుదల, కార్యదక్షతలను అంతే చక్కగా ప్రదర్శించింది. తను పడిన ప్రతి కష్టాన్ని చూసి ఎంత చలించి పోతామో అందుకున్న ప్రతి విజాయాన్ని చూసి అంతే  ఆనందపడతాం. ఆ అనుభూతిని మనకి అందివ్వడంలో జాన్వీ, పంకజ్ త్రిపాఠిల నటన ఆయా సన్నివేశాలని రాసుకున్న దర్శకుని ప్రతిభ ముఖ్యంగా చెప్పుకోవలసినవి. 

పంకజ్ త్రిపాఠి పాత్ర మనకి గుర్తుండి పోతుంది. తండ్రిగా తను ప్రోత్సహించే పద్దతి ఎక్కడా డ్రమటైజ్ చేయకుండా సహజంగా చాలా బావుంది. ఆ ప్రాసెస్ లో తను చెప్పే మాటలు కూడా చాలా బావున్నాయ్ కోట్స్ గా మిగిలిపోతాయ్. ఆ తండ్రీ కూతుళ్ళ బంధం చూసినపుడు ఖచ్చితంగా మన ఇంటి అమ్మాయిలను మనం ఎంత వరకూ ఎలా ప్రోత్సహిస్తున్నాం అనే విషయం ప్రశ్నించుకుంటాం. అలాగే ప్రతి అమ్మాయి అలాంటి నాన్న కావాలని కోరుకుంటుంది. ఆల్రెడీ ఉండి ఉంటే ధీమాగా మరోసారి హత్తుకుని గువ్వపిట్టలా తన చేతులలో ఒదిగిపోతుంది.      

ఇతర నటీనటుల మరియూ టెక్నీషియన్ల పేర్లు నాకు తెలియవు కనుక చెప్పలేకపోతున్నాను. ప్రొడక్షన్ వాల్యూస్ బావున్నాయి నటీనటులంతా తమ తమ పాత్రలలో మెప్పించారు. సినిమాటోగ్రఫీ ఆకట్టుకుంటుంది. అలాగె నేపధ్యసంగీతం అవసరమైన చోట్ల సన్నివేశాలని ఎలివేట్ చేస్తూ ఎమోషన్స్ కి కనెక్ట్ చేయడానికి తోడ్పడింది. వార్ సన్నివేశాలు అవసరం మేరకు పరిమితంగానే తీసినా, ఉన్నంతవరకూ బాగానే ఆకట్టుకుంటాయి. దర్శకుడు శరణ్ శర్మకు ఇది తొలి చిత్రం అంటే నమ్మలేం.  

ఐతే తొలి మహిళా పైలెట్ అనే పాయింట్ ని పండించడానికి సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ తీస్కుని కొన్ని సన్నివేశాలని మరీ ఎక్కువ డ్రమటైజ్ చేశారేమో అనిపిస్తుంది. డిసిప్లిన్ కి మారుపేరైన ఆర్మీ ఆఫీసర్స్ అలా ప్రవర్తిస్తారా ? గుంజన్ అన్నయ్యతో సహా అందర్నీ కావాలనే అలా విలన్స్ ని చేస్తున్నారా అనే చిన్న సందేహం మనకి ఏ మూలో వస్తుంది. కాకపోతె మనిషి సహజంగానే మార్పుకు వ్యతిరేకత చూపిస్తాడు. ఒక రిథమ్ లో సాగుతున్న జీవితంలో మార్పును అంత సులువుగా స్వాగతించలేడు. 

ముఫ్ఫై ఏళ్ళ క్రితం కేవలం మగవాళ్ళు మాత్రమే ఉన్న తమ ఎయిర్ బేస్ లో అసలు ఆడవాళ్ళకి ప్రత్యేకంగా వాష్ రూమ్ కట్టించాలన్న స్పృహ కూడా లేని పరిస్థితులలో ఓ మహిళా పైలట్ ను తమతో చేర్చుకోవాల్సి రావడం. తర తరాలుగా పాతుకు పోయిన మేల్ డామినేటెడ్ సొసైటీ నియమాలు, పద్దతులు వారినలా ప్రవర్తించేలా చేశాయి అని మనకు మనమే సర్ది చెప్పుకుంటాము. అన్నయ్య విషయంలో తనకి తానుగా తీస్కున్న పెద్దరికం సేఫ్టీ కన్సర్న్ ఎలాగూ ఉంది.

ఏదేమైనా గుంజన్ సక్సేనా ఒక డిఫరెంట్ మూవీ, అనవసరమైన ప్రేమ సన్నివేశాలు డ్యుయెట్ లు కామెడీ లాంటివి ఇరికించకుండా నిజాయితీగా కథకు మాత్రమే పరిమితమై చెప్పాలనుకున్న విషయాన్ని ఎక్కడా ఫోకస్ తప్పకుండా చెప్తూ తీసిన ఒక మంచి సినిమా. యువతకు స్ఫూర్తినిచ్చే ఆదర్శవంతమైన సినిమా. జాన్వి సద్వినియోగ పరచుకున్న ఒక మంచి అవకాశం. మీరూ మిస్సవకండి వీలుంటే చూడండి. నెట్ఫ్లిక్స్ లో హిందీ, ఇంగ్లీష్, తెలుగు,తమిళ భాషలలో ఇక్కడ చూడవచ్చు. ఈ సినిమా ట్రైలర్ ఇక్కడ చూడవచ్చు. 

మంగళవారం, ఆగస్టు 04, 2020

ఉమామహేశ్వర ఉగ్రరూపస్య..

సహజత్వానికి ఒరిజినాలిటీకీ కేరాఫ్ అడ్రస్ అనదగ్గ "కేరాఫ్ కంచరపాలెం" లాంటి సినిమా తీసిన దర్శకుడు "వెంకటేష్ మహా" రెండో సినిమా "ఉమామహేశ్వర ఉగ్రరూపస్య". ఇది "మహేషింటె ప్రతీకారం" అనే మలయాళ సినిమాకి రీమేక్ అని విన్నపుడు ఇంత ఒరిజినాలిటీ ఉన్న దర్శకుడు రీమేక్ ఎందుకు ఎన్నుకున్నాడో అని ఆశ్చర్యపోయాను. ఒరిజినల్ సినిమా చూడలేదు కనుక పోల్చి చెప్పలేను కానీ ఈ సినిమా చూశాక మాత్రం "ఈ కథకు తను తప్ప ఇంకెవరు న్యాయం చేయలేరనిపించేలా తీశాడు" అనిపించింది 

టైటిల్ చూసి ఇదేదో యాంగర్ మానేజ్మెంట్ లాంటి సినిమా అని పొరబడకండి. ఎప్పుడూ ఎవరినీ కనీసం గట్టిగా కోప్పడి కూడా ఎరుగని మహేష్ అనే ఓ అతి మంచివాడి జీవితంలోని కొన్ని పేజీలు ఈ సినిమా. ఇందులో కోపం, ప్రతీకారం ఓ చిన్న భాగం మాత్రమే తన తండ్రితో అనుబంధం, ప్రేమ, కెరీర్, స్నేహం లాంటివి మిగిలిన భాగాలు. వీటినన్నిటిని అత్యంత సహజంగా అరకులోయ నేపథ్యంలో అందంగా తెరకెక్కించాడు దర్శకుడు.  

కంటికింపుగా అరకు లోయలోని ప్రకృతి అందాలని చూపిస్తూ, పాత్రలు తప్ప నటులు కనపడనివ్వని కాస్టింగ్ తో, ఆహ్లాదకరమైన వాతావారణంలో సున్నితమైన హాస్యాన్ని (సటిల్ హ్యూమర్) పండిస్తూ, భావోద్వేగాలను చూపిస్తూ, దైనందిన జీవితంలో మనకు ఎదురుపడే మాములు మనుషులతో అత్యంత  సహజంగా ఉందీ సినిమా. 

సినిమా స్లోగా ఉంది, కాన్ఫ్లిక్ట్ లేదు లాంటి రివ్యూలు చదివి మీరు ఆగిపోయినట్లైతే వాటిని పక్కనపెట్టి మీరు నిరభ్యంతరంగా చూసేయచ్చు. రేసీ స్క్రీన్ ప్లే అని చెప్పను కానీ స్లో అని కూడా నాకనిపించలేదు. పూర్తయ్యాక మాత్రం ఓ మంచి సినిమా చూసిన అనుభూతిని మిగులుస్తుంది. ముందు ముందు స్పాయిలర్స్ ఉన్నాయి కనుక ఇక ముందుకు చదవకుండా క్లోజ్ చేసేసి ఓటీటీ ప్లాట్ఫాం "నెట్ ఫ్లిక్స్" లో ఉన్న ఈ సినిమా చూసి వచ్చేసి ఆ తర్వాత చదవండి. 

కథగా చెప్పుకోడానికి పెద్దగా ఏం లేదు పైన చెప్పినట్లు ఇది మహేష్ ఉగ్రరూపం గురించిన కథ అనేకన్నా తన జీవితంలోని కొన్ని పేజీల కథ అంతే. అరకులో తనకు తండ్రి నుండి వారసత్వంగా వచ్చిన "కోమలి ఫోటోస్టూడియో" నడుపుతూ ఉండే ఉమామహేశ్వరరావు కోపమంటే ఏంటో ఎరుగని ఒక అతి మంచి మనిషి. తన మిత్రుల మీద కూడా కనీసం గొంతు పెంచి మాట్లాడి ఎరుగడు. అలాంటి అతను తన మిత్రులని కాపాడటానికి ఓ గొడవ ఆపాలని చేసే ప్రయత్నంలొ ఒకడి చేతిలో దెబ్బలు తిని ఘోరమైన అవమానానికి గురౌతాడు. ఆ అవమాన భారంతో ఆవేశంలో ఓ శపథం చేస్తాడు. 

ఆ శపథం ఏమిటి ? దాన్ని నెరవేర్చుకున్నాడా లేక తన  మంచితనంతో వదిలేశాడా ? ఈ ప్రాసెస్ లో తన ఫోటోగ్రఫీకి ఎలా పదును పెట్టుకున్నాడు? తన ప్రేమ కథ ఎలాంటి మలుపులు తిరిగిందీ? తనకి వారసత్వంగా ఫోటోగ్రఫీ కళని ఓ చిన్న స్టూడియోని బోలెడంత అనుభవ సారాన్ని ఇచ్చిన తన తండ్రితో అతని అనుబంధం ఎలాంటిది? అనేవి తెలియాలంటే "ఉమామహేశ్వర ఉగ్రరూపస్య" సినిమా చూడాలి. 

వెంకటేష్ మహా అచ్చతెలుగు నేటివిటీ కోసం అరకు నేపథ్యంగా ఈ కథను తెరకెక్కించినా అక్కడక్కడా మలయాళ వాసనలు తగులుతూనే ఉంటాయి. ఐనా కానీ మొదటి పది నిముషాలు దాటితే సినిమాలో పూర్తిగా లీనమవడంతో ఇక ఆ విషయం మనకు గుర్తుకు రాకుండా చేయడంలో మహా సక్సెస్ అయ్యాడు.

సన్నివేశాలన్నీ చాలా సహజంగా రాసుకున్నాడు ఫైట్స్ కొరియోగ్రఫీ కూడా చాలా సహజంగా పల్లెల్లో ఇద్దరు కొట్టుకుంటే ఎలా కొట్టుకుంటారో అలాగే అనిపిస్తుంది. అలాగే సంభాషణలలో ఉత్తరాంధ్ర యాస కూడా చక్కగా పలికించారు. మనల్ని అరకు మధ్యలో కుర్చీ వేసి కూర్చోబెట్టేయడంలో దర్శకుడు మహా, ఆర్ట్ డైరెక్టర్, సినిమాటోగ్రాఫర్ అప్పు ప్రభాకర్, సంగీత దర్శకుడు బిజిబల్ సఫలీక్రుతులయ్యారు. సంగీత సాహిత్యాలు చక్కగా కుదిరిన పాటలు సన్నివేశాలకు తగినట్లు ఆహ్లాదకరంగా వచ్చి వెళ్తుంటాయి. నేపధ్య సంగీతం కూడా చాలా బావుంది.   

దర్శకుడు సినిమాకి కీలకమైన బట్టర్ ఫ్లై ఎఫెక్ట్ ఫైట్ సీన్ భలే తెరకెక్కించడమే కాక ఇంకా కొన్ని చిన్న చిన్న సీన్స్ సైతం చాలా బాగా తీశాడు. ఓపెనింగ్ షాట్ లోనె హీరో తన స్లిప్పర్స్ కడుక్కుని భద్రంగా ఓ రాతి మీద పెట్టుకోవడం క్లోజప్ లో చూపించి కథాంశం ఇదీ అని భలే చెప్పాడు. స్కూల్ దగ్గరలో గొడవ పడుతున్న ఇద్దరు వ్యక్తులు "జనగణమణ" పాట విని గొడవాపి నిలబడడం. అదే సమయంలో క్లాస్ లో అందరూ సైలెంట్ గా ఉన్నా ఒక పిల్లాడు మాత్రం బ్యాగ్ సర్దుకోడం, అది టీచర్ గమనించి హెచ్చరించడం.   

ఇంకా బ్రేకప్ సీన్ మొత్తం ఎక్జిక్యూట్ చేసిన తీరు నాకు చాలా బాగా నచ్చింది. అలాగే ఆనందం సాంగ్ కి లీడ్ సీన్ లో ముల్లుగుచ్చుకున్న నొప్పి(బ్రేకప్ పెయిన్) తో ఉన్న మహేష్ లైఫ్ లోకి వచ్చిన జ్యోతి ఆ ముల్లుని(నొప్పిని) తీసేయడం. మహేష్ కవర్ ఫోటోని జ్యోతిలో కాంపిటీషన్ అయితే స్వాతికి పంపడం. మహేష్ స్వాతి వీక్లీ కవర్ ఫోటోలో జ్యోతిని చూస్తూ స్వాతి అన్న పేరుని కనపడకుండా మడవడం ఇలాంటి చిన్న చిన్న సీన్స్ భలే అనిపించాయి. మహేష్ తండ్రి పాత్ర తాలూకూ ఫోటోగ్రఫీకి సంబంధించిన సన్నివేశాలు, సుహాస్ నరేష్ మధ్య వచ్చే మొదటి అండ్ చివరి సన్నివేశాలు చాలా బావున్నాయ్.    

సత్యదేవ్ ఎంత మంచి నటుడో తెలిసిందే అయినా ఈ సినిమాలో మహేష్ గా ఇంకా విజృంభించేశాడు. గుబురుమీసాల చాటునుండి మెత్తగా నవ్వే నవ్వుకే సగంమంది ఫ్లాట్ అయిపోతారు. చిన్న చిన్న ఎక్స్ప్రెషన్స్ లో వేరియేషన్స్, బాడీ లాంగ్వేజ్ తో చాలా బాగా అకట్టుకున్నాడు. నరేష్ గారు ఈ మధ్య చేస్తున్న ఇలాంటి కారెక్టర్ రోల్స్ లో చాలా హైలైట్ అవుతున్నారు. ఇందులో కూడా బాబ్జీఅన్నగా గుర్తుండి పోతాడు. తన అనుభవ సారంతో కీలకమైన సమయాల్లో మహేష్ కు దిశానిర్దేశం చేసే తండ్రి పాత్రలో రాఘవన్ గారు బాగా చేశారు ఈయన చెప్పిన మాటలన్నీ బావున్నాయ్.  

ఇంతటి ఉద్దండుల మధ్య కూడా చాయ్ బిస్కట్ ఫేం సుహాస్ తన రోల్ తో నటనతో కామిక్ టైమింగ్ తో కట్టిపడేశాడు. సినిమాలో సత్య తర్వాత బాగా నచ్చేసే కారెక్టర్ సుహాస్ దే. తను ఎన్నుకుంటున్న రోల్స్ కూడా బావుంటున్నాయ్ కమెడియన్ గానే కాక మంచి నటుడిగా తెలుగుతెరమీద ఇంకా మంచి పేరు తెచ్చుకుని నిలిచి ఉంటాడనిపించింది. ఇక సినిమా నిడివి గల ఇంటర్వూలతో పాపులర్ ఐన ఐడ్రీమ్ టి.ఎన్.ఆర్. గారు పంచాయితి మెంబర్ నాంచారయ్య గా ఓ కీలకమైన పాత్రలో కనిపించి మెప్పించారు. తన మిగిలిన సినిమాలకన్నా కాస్త కంఫర్టబుల్ గా నటించారనిపించింది. పలాస దర్శకుడు కరుణ కుమార్(కరుణ), ఈ సినిమా దర్శకుడు వెంకటేష్ మహా(టీకొట్టు ఓనర్) రెండు చిన్న పాత్రల్లో కనిపించి మెప్పించారు. 

ఇక ముఖ్యమైన మహిళా పాత్రలు స్వాతి(చందన), జ్యోతి(రూప), మిథిల(కుశాలిని) పోషించిన కొత్త అమ్మాయిలు ముగ్గురూ చాలా బాగా చేశారు. వీరిలో రూప మాత్రం ప్రత్యేకంగా గుర్తుండి పోతుంది. తన రింగుల జుట్టు, కళ గల నవ్వు మొహం, కళ్ళల్లో మెరుపులు ఇట్టే ఆకట్టుకుంటాయి. అక్కడక్కడ పాత సినిమాల్లో భానుప్రియను గుర్తు చేసింది. ఇక తన పాత్రకున్న యాటిట్యూడ్, లైఫ్ పట్ల తన క్లారిటీ వలన కూడా భలే నచ్చేస్తుంది. దర్శకుడు ఈ పాత్రను ప్రత్యేకమైన శ్రద్దతో తీర్చిదిద్దాడనిపించింది. రూప కూడా అంతే సులువుగా చేసేసింది. ఫ్లాష్ మాబ్ లో డాన్స్ కూడా చాలా ఈజ్ తో చేసింది.   

ఓవరాల్ గా "ఉమామహేశ్వర ఉగ్రరూపస్య" మంచి సినిమా. థియేటర్లలో రిలీజ్ అయి ఉంటే కంచరపాలెం టైప్ లోనే మంచి హిట్ గా నిలిచి ఉండేది. అరకు అందాల కోసం ఖచ్చితంగా థియేటర్లలో చూడాల్సిన సినిమా ఇది. ఒకటీ అరా చిన్న చిన్న లోపాలు ఉన్నా ఓ మంచి సినిమా చూసిన అనుభూతిని పొందాలంటే మీరూ మిస్సవకుండా నెట్ఫ్లిక్స్ లో వెంటనే చూడండి. సినిమా ప్రోమో ఇక్కడ చూడవచ్చు. పాటలు జ్యూక్ బాక్స్ లో ఇక్కడ వినవచ్చు.   

నాకు నచ్చిన కొన్ని సంభాషణలు ఇక్కడ పొందు పరుస్తున్నాను ఫీల్ పోకూడదంటే సినిమా చూసొచ్చాక చదువుకోండి. 

"ఆలోచనలు, జ్ఞాపకాలు ప్రపంచంలో అన్నిటికంటే బరువైనవట, ఏడ్చేస్తే కన్నీరు ఆవిరైపోతుంది, మనసు తేలికవుతుంది."

"జీవితంలో ఏదో తప్పుచేశాననుకుంటూ బతకమాకు అది అన్నింటికంటే ప్రమాదకరం"

"ఇద్దరు మనుషులు కలుస్తారు, రెండు మనసులు విడిపోతాయి. మనిషి శరీరంలో ఎక్కడుందో తెలియని మనసును ఎంతకాలమని నిందిస్తావ్."

"వెళ్ళిపోవాలనుకున్న వారిని వెళ్ళనివ్వకపోతే... ఉన్నా వెలితిగానే ఉంటుంది."

"కళ అనేది పాఠాలు వింటే రాదు పరితపిస్తే వస్తుంది"

"నవరసాలు అంటే మనకు కనపడే ముఖంలో కండరాల కదలిక కాదు మనలో జరగాల్సిన రసాయన ప్రక్రియ"

"ఎమోషన్ అనేది నీలో పుట్టాలి నువ్వు చూసే వస్తువులో కాదు"

"ఆడపిల్లల తండ్రులు అబ్బాయిలందరూ ఎదవలే అని ఎంత గట్టిగా నమ్ముతారో వాళ్ళ పిల్లలక్కూడా విచక్షణ ఉండిద్దని అంత గట్టిగ నమ్మినరోజే ఈ దేశం బాగుపడిద్ది"

"నొప్పి రుచి తెలియని వాడే ఎదుటి వాడి మీద చేయి చేసుకుంటాడు. తెలిసిన వాడు చేయి ఎత్తడానికి కూడా ఆలోచిస్తాడు" 

"శవానికి మాత్రమే నొప్పి కలగదు. ప్రాణముంటే నొప్పి ఉంటుంది"

"అందరికీ తెలియాలంటే చూడక్కర్లేదు వింటే చాలు.. వీళ్ళు చూశారుగా మిగతా వాళ్ళు వింటారు"
 

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.