అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

ఆదివారం, నవంబర్ 22, 2009

బండీ రా.. పొగబండీ రా..

శీర్షిక చూసిన వెంటనే వంశీగారి జోకర్ సినిమా లో పాట గుర్తు చేసుకుంటూ.. "వీడెవడండీ బాబు పొగబండి అని శీర్షికపెట్టి వోల్వో బస్సు బొమ్మ పెట్టాడు !! పొగబండి అంటే రైలుబండి అని కూడా తెలియని వీడికి ఒక బ్లాగు.. దానిలో పోస్ట్ లు.. వాటిని మనం చదవడం..హుః" అని మోహన్ బాబు స్టైల్ ల్లో తిట్టేసుకోకండి మరి, చివరి ఫోటో చూస్తే అసలు ఈ టపా ఎందుకు మొదలెట్టానో మీకీపాటికి అర్ధమైపోయుంటుంది. అసలు టపా లోనికి వెళ్ళేముందు ఓ చిన్ని పిట్టకథ చెప్పాలి.

ఇది చాలా రోజుల క్రితం కథ, అప్పటికింకా వోల్వోబస్సులు మన ఆర్టీసీకి రాని రోజుల్లో.. బస్సుల్లో కూడా హైటెక్ హవా నడుస్తున్నరోజుల్లో ఓ శుభముహుర్తాన బెంగళూరు నుండి ఓ ప్రైవేట్ హైటెక్ బస్సు లో గుంటూరు బయల్దేరాను. రాత్రి పదకొండుగంటల ప్రాంతంలో భోజనమయ్యాక వాక్మన్ లో పాటలు వింటూ నిద్రకుపక్రమిస్తుండగా "థడ్‍డ్..డాం.." మంటూ పెద్ద శబ్దం అంతకన్నా పెద్ద కుదుపుతో బస్ ఆగిపోయింది. దదాపు కూర్చున్న ప్రతిఒక్కరికి మొహమో కాళ్ళకో ముందు సీట్ కి తగిలి చిన్న దెబ్బలు తగిలాయి. బస్ ముందు అద్దం పగిలింది కదిలే స్థితిలో ఉందో లేదో తెలీదు. భోజనాల దగ్గర మందుకొట్టి ఎక్కిన డ్రైవర్ క్లీనర్ ఇద్దరూ కూడా ప్రయాణీకులతో పాటు నిద్రకుపక్రమిస్తూ యాక్సిడెంట్ చేయడం కాకుండా వెంటనే బస్ ని, ప్రయాణీకులని గాలికి ఒదిలేసి పరారయ్యారు. వీడు ఎదురుగా గుద్దినది ఒక అర్టీసీ బస్ ని ఆ బస్ స్టాఫ్ మా రూట్ లో వెళ్ళే ఇతర ఆర్టీసీ బస్సులను ఆపి మమ్మల్ని ఎక్కించి పంపించారు. నాదగ్గర ఉన్న అన్ని డబ్బులు ప్రైవేట్ బస్ వాడి టికెట్ కి పెట్టేయడం తో ఈ కొత్త బస్ లో టికెట్ కి పదిరూపాయలు తగ్గితే ఓ అపరిచితుడ్ని అడిగి టికెట్ తీసుకున్నాను అతను మా కొలీగ్ తర్వాత మంచి ఫ్రెండ్ అయ్యాడనుకోండి. ఈ సంఘటన నాకు రెండు పాఠాలు నేర్పింది. ఒకటి కేవలం గవర్నమెంట్ బస్సులు మాత్రమే ఎక్కడం. ఇంకోటి ప్రయాణం లో ఎప్పుడూ టికెట్ డబ్బుకి రెట్టింపు డబ్బు దగ్గర ఉంచుకోడం.

సరే ఇక విషయంలోనికి వస్తే ప్రస్తుతం ఓల్వో బస్సులు వచ్చి బస్ ప్రయాణాన్ని కాస్త సులభ తరం చేశాయనే చెప్పచ్చు. మొన్నా మధ్య బెంగళూరు నుండి హైదరాబాద్ కు వోల్వోలో ప్రయాణించాను, అది ఎపియస్ అర్టీసీ వారి బండి. దాని వాలకం చూడగానే కాస్త అనుమానాస్పదంగా కనిపించింది. సాధారణంగా మిగిలిన బస్ ల మెయింటెనెన్స్ విషయం లో కాస్త అలక్ష్యం చూపించినా ఓ ఆర్నెల్లక్రితంవరకు వోల్వోలు బాగానే మెయింటెయిన్ చేసేవారు ఈ బస్ వాలకమే డబ్బా వాలకంగా కనిపించింది. సరే టిక్కెట్టుకొన్నాక తప్పదు కదా అనుకుని ఎక్కి కూర్చున్నాను మొదటి అసౌకర్యం సీట్ల మధ్య ఎడమ విషయంలో, మరీ సీట్ లు దగ్గర దగ్గరగా అరేంజ్ చేశాడు ఎంతగా అంటే ముందు వాడు ఫుల్ గా రిక్లైన్ అయితే వెనక సీట్లో ఎవరూ కూర్చోలేనంత. బెంగళూరు - గుంటూరు రూట్లో నాకు ఈ అసౌకర్యం ఎపుడూ కలగలేదు. సరే అని కూర్చుంటే రాత్రి రెండు గంటల సమయం లో పెద్ద కుదుపుతో బస్ ఆగిపోయింది. సెల్ఫ్ స్టార్టర్ పని చేయడం లేదు కాసేపు గ్యాప్ ఇచ్చి స్టార్ట్ చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు కానీ సెల్ఫ్ అందుకోవడం లేదు.

అలా బస్ ఆగిపోయి రెండునిముషాలు కూడా అవ్వలేదు అతి దగ్గరలో వెనక నుండి పెద్దగా రైలు కూత !! వెనక్కి తిరిగి చూస్తే.. నాకైతే ఒక్క క్షణం వెన్నుజలదరించింది, ఆ రైలు నా గుండెల్లోనే పరిగెట్టినట్లు అనిపించింది. రైల్వే ట్రాక్ కు మా బస్ కూమధ్య రెండు బస్సులు పట్టే అంత దూరం అంతే.. గేటు దాటిన వెంటనే మా బస్ ఆగిపోయింది కాబట్టి సరిపోయింది అదే ట్రాక్ మీద ఆగితే మా పరిస్థితి ఏంటి. బస్ లో పసిపిల్లలు, మహిళలు, వృద్దులు అన్ని రకాల వాళ్ళు మంచి నిద్ర లో ఉన్నారు అందర్ని లేపి సమయానికి బస్ నుండి దింపడం సాధ్యమయ్యే పనేనా.. బస్ ను ట్రాక్ పైనుండి నెట్టి ఇవతలికి తీసుకురావాలన్నా అంత తక్కువ వ్యవధిలో అయ్యేనా... అసలు ఇలాటి ఎమర్జన్సీ సమయం లో గేట్ పడకపోతే అతి తక్కువ సమయంలో రైలు ను ఆపటానికి సరైన ఎక్విప్ మెంట్ మరియూ భద్రతా వ్యవస్థ ఆగేట్ దగ్గర ఉందా ఇలాటి ప్రశ్నలు చుట్టుముట్టాయి. నాకు తెలిసి ఇది వరకు 5 నిముషాలకు ముందే గేట్ వేసేవాడు ఇపుడు బెటర్ ఎక్విప్మెంట్ ఉండటం వల్ల ఆ వ్యవధి తగ్గించాడా లేక కేవలం ట్రాఫిక్ ఒత్తిడి వలనా అనేది తెలియదు.

సరే బస్ ఆగింది సెల్ఫ్ స్టార్ట్ అవడం లేదు ఇక మార్గాంతరం బస్ తోయడమే అయి ఉంటుంది అనుకుంటూ బస్ దిగి ఏమైందా అని నిలబడి చూస్తున్నాను. అప్పటికే నాలాటి ఎంతూసియాస్ట్స్ కొందరు దిగి ఇంజన్ చుట్టు పక్కల మూగి మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇదే సందు అని సిగరెట్ వెలిగించి హడావిడిగా దమ్ము లాగేస్తున్నారెవరో..

"ఇందాక వాళ్ళ బస్ ఫెయిల్ అయిందని ఎవర్నో చాలామందిని ఎక్కించారు వాళ్ళని దించేయండోయ్ ఎవరో స్ట్రాంగ్ లెగ్ గాడున్నట్లున్నాడు " ఒకాయన జోక్.

"ఛ ఏపీయస్ ఆర్టీసీ వాళ్ళు ఇంత చెత్త బస్సులు నడుపుతున్నారా.. ఇంకోసారి వీళ్ళ బస్ అసలు ఎక్క కూడదు.." ఓ యూత్ అప్పటికప్పుడు తీసేసుకున్న రిజల్యూషన్.

"కుదుపులకి బ్యాటరీ వైర్లేవో లూజ్ అయి ఉంటాయి చూడండి మాష్టారు.." గుండు సూది నుండి అణుబాంబు వరకూ తనకు తెలియని విషయం లేదని ఫీల్ అయ్యే ఓ పెద్దాయన ఉచిత సలహా...

"అబ్బా బంగారం లాంటి నిద్ర పాడు చేశారు.. బయల్దేరిన దగ్గరనుండి డొక్కు సినిమా ’బిల్లా’ పెట్టి. ఇప్పుడేమో ఇలా హు.. అవును మాష్టారూ ఇంతకీ ఇది ఏ ఊరంటారు ??" ఇంకొకాయన భోగట్టా..

"......." చిరునవ్వుతో మౌనంగా వీళ్ళమాటలు వింటూ, మనసులో "ఇవి జాగ్రత్తగా గుర్తు పెట్టుకుని బ్లాగ్ లో రాసేయాలి.." అనుకుంటూ నేనూ, ఇదీ అక్కడి సన్నివేశం.

సరే చివరికి ఇక వేరే దారి లేదు అని నిర్ణయించుకుని "రండి బాబు బస్ నెట్టండి.. అలా స్టార్ట్ చేయాల్సిందే.. లేకుంటే కదలదు.." అన్న డ్రైవర్ పిలుపందుకుని బస్ వెనక్కి చేరాం. అక్కడ అంతా దుమ్ము డీజిల్ ఎక్సాస్ట్ వలన పట్టిన చమురుమురికి చూడటానికే అసహ్యం గా ఉంది, కానీ మరి తప్పదు కదా అలానే దాని మీద చేతులు వేసి బస్ నెట్టడం మొదలు పెట్టాం. ఓ పది పదిహేనడుగులు నెట్టిన తర్వాత ఒక్కసారిగా ఇంజన్ స్టార్ట్ అయింది.. మరుక్షణం దట్టంగా నల్లని పొగ మేఘం మా అందరిని చుట్టుముట్టింది.. మేమంతా బొగ్గు గనుల్లో పనిచేసే కార్మికుల్లా.. నల్లగా తయారయ్యాం.. అవకాశం దొరికిన వెంటనే తప్పించుకున్నం కాని ఆ లోపే ఇదీ మా పరిస్థితి. ఆ తర్వాత కూడా బస్ ఇంజన్ రైజ్ చేసేకొద్దీ దాదాపు ఒక అయిదు నిముషాలపాటు అలా నల్లని పొగ వదులుతూనే ఉంది. (ఈ పక్కన ఫోటో గూగులమ్మ ఇచ్చింది, నేనెక్కిన బస్ ఇంతకు పది రెట్లు ఘోరంగా ఉంది)

వోల్వో వెబ్ సైట్ ని బట్టి చూస్తే వాళ్ళ బస్సులు అన్ని Euro 2/Euro 3 ఎమిషన్ క్లాసుకు చెందినవే అయి ఉంటాయి, వాటికి ఇంత ఘోరమైన నల్లని పొగ రాకూడదు. మరి మన వాళ్ళు కిరోసిన్ కల్తీ అయిన డీజిల్ తోనడుపుతున్నారో లేక బస్ కొనడమే కానీ బొత్తిగా మెయింటెనెన్స్ విషయం పట్టించుకోవడం లేదో అర్ధం కాలేదు. నాకైతే మెయింటెనెన్స్ లోపమే అనిపించింది, అలా అనుకోవడానికి బస్ వాలకం కూడా ఒక కారణం. కనీసం సరిగా బస్ కడిగే విషయం కూడా పట్టించుకోని వాళ్ళు క్రమం తప్పకుండా సర్వీస్ చేయించే అవకాశం నాకైతే కనిపించలేదు. అలా చేయిస్తే ఇలాటి సంధర్భం ఎదురు పడదు అని నా నమ్మకం. దాదాపు యాభై నుండి అరవై లక్షల వరకూ పోసి కొనే బస్సులు ఇలా గాలికి వదిలేస్తే వాటి లైఫ్ స్పాన్ తగ్గిపోవడం ఒక నష్టం. అదేకాక ఇందాక చెప్పినట్లు ఏ రైల్వే ట్రాక్ మధ్య లోనో ఆగిపోయి ఫాటల్ యాక్సిడెంట్ కి కారణం అయితే ఎవరి నిర్లక్ష్యానికి ఎవరు మూల్యం చెల్లించినట్లు ? వీళ్ళు మారేదెన్నడు ??

సోమవారం, నవంబర్ 16, 2009

టీవీ ఛానళ్ళూ - సృజనాత్మక తలలు !

ఏమిటీ చిత్రమైన శిర్షిక అని హాశ్చర్యపడిపోతున్నారా? ఏంలేదండీ creative heads ని ఆంధ్రీకరించాను అంతే. గత ఏడాది బ్లాగులు, వార్తలు, టీవీ కార్యక్రమాలని ఫాలో అయిన వారెవరికీ ’ఈటీవి’ కి పట్టిన చీడ సుమన్ మరియూ క్రియేటివ్‍హెడ్ ప్రభాకర్ ల గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటున్నాను (మీ మనోభావాలు ఏమాత్రం దెబ్బతిన్నా ఈ టపా చదవడం ఇంతటితో ఆపేయమని నా సలహా!! ఇహ ముందుకు చదవడం అనవసరం అని నా ఉద్దేశ్యం, ఆపై మీ ఇష్టం). ఆ చానల్ ను ఇంచుమించు నాశనం చేసేయబోయిన ఈ చీడ భారినుండి రామోజీ గారు ఆలశ్యంగానైనా మేలుకుని, కొడుకు అని కూడా చూడకుండా వీళ్ళ ఇద్దరి భారి నుండి జనాన్ని, ఈటీవీ ని ఏకకాలం లో రక్షించేశారు. ఇప్పుడు మాటీవి నీ అదే దారిలో నడిపించనున్నాడా అని అనిపిస్తున్న మరో క్రియేటివ్ హెడ్ ’ఓంకార్’ అని పిలవబడే ఓ వికార్ గురించే ఈ టపా.

"అసలెవరీ ఓంకార్ ఒకప్పుడు 90 లలో టివీ సీరియల్స్ లోనూ కొన్ని సినిమాలలోనూ తన వైవిధ్యమైన గొంతుతో వెటకారపు సంభాషణలతో కనిపించేవాడు అతనేనా?" అని అడుగుతున్నారా.. కానే కాదు. ఇతను మొదట జీతెలుగు చానల్ లో డ్యాన్స్ కాంపిటీషన్ ద్వారా కెరీర్ మొదలు పెట్టాడనుకుంటా ప్రస్తుతం మాటీవీ జీ రెండిటిలోనూ కొన్ని ప్రోగ్రాంస్ చేస్తున్నాడు. ఈ టీవీ అంతరంగాలకు సుమన్ కధ, మాటలు, పాటలు దర్శకత్వం అని పేరేసుకోడంతో మొదలుపెట్టినట్లు ప్రస్తుతం ఇతను కూడా కాన్సెప్ట్, రచన, నిర్మాత, దర్శకత్వం ఇలా నాలుగైదు విభాగాలకు పేరు వేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు. కాకపోతే చిన్న తేడా ఏంటంటే ఇతనివి సీరియల్స్ కాదు కేవలం టాలెంట్ షోస్ కే పరిమితమైనట్లున్నాడు ప్రస్తుతం. ఇతని ఓవర్ యాక్షన్ చూడాలంటే ప్రఖ్యాత మిమిక్రి ఆర్టిస్ట్ శివారెడ్డి గారు ఇతన్ని ఇమిటేట్ చేస్తూ చేసిన ఈ కింది వీడియో చూడండి. ఇందులో బ్లాక్ డ్రస్ లో ఏంకరింగ్ చేస్తూ కనిపించే వ్యక్తే ఓంకార్.



ఇతను మొదట్లో జీటీవీ లో ఆట పేరుతో ఒక డాన్స్ కాంపిటీషన్ ప్రోగ్రాం మొదలు పెట్టారు, పిల్లలతో సైతం చిత్రవేషధారణ కుప్పిగంతులు వేయించేవాడు. తర్వాత ఇంకేదో చిత్రమైన పిల్లల ప్రోగ్రాం ఒకటి చేశాడు అందులో కూడా ఎలిమినేషన్ పేరుతో పిల్లల్ని ఏడిపించి నానా యాగీ చేసేవాడు. ఇక ప్రస్తుతం మాటీవీ లో ఛాలెంజ్ పేరుతో ఓ డ్యాన్స్ ప్రోగ్రాం చేస్తున్నాడు, ఇంత కాలం ఇలాటి ప్రోగ్రాంలో వీళ్ళ వింత వేషధారణ, డ్యాన్స్ పేరుతో చేసే వికృత చేష్టలు, న్యాయనిర్ణేతల ఓవర్ యాక్షన్ మాత్రమే భరించాల్సి వచ్చేది, ఇపుడు ఛాలెంజ్ పేరుతో డ్యాన్సర్లు వాళ్లల్లో వాళ్ళే మరీ చెత్తకుండీల దగ్గర కుక్కల కన్నా ఘోరంగా కొట్టుకుంటున్నారు. పోలిక కాస్త ఘాటుగా ఉన్నా ఒకటి రెండు ఎపిసోడ్స్ చూసిన నాకు అలానే అనిపించింది. అది చాలదన్నట్లు ఈ కొట్లాటనే ప్రోమోస్ గా చూపిస్తుంటే ఏం చేస్తాం.

ఇతని మరో ప్రోగ్రాం మాటివి లో అదృష్టం, అమెరికా లోని డీల్ నో డీల్ ప్రోగ్రాం కి కాసిని మార్పులు చేసి ప్రసారం చేసే ఈ ప్రోగ్రాం లో ఇతని ఓవర్ యాక్షన్ చూసి తీరాల్సిందే.. మొదట్లో కాస్త సెలబ్రిటీస్ ని పిలిస్తే వాళ్ళు ఇతన్ని ఆడుకుని మొత్తం ప్రోగ్రాం ని హాస్యభరితం చేసారు, దానితో ఇలా లాభం లేదు అని పిల్లలను అతని మిగిలిన ప్రోగ్రాంస్ లో పార్టిసిపెంట్స్ ని పిలిచి వాళ్ళతో ఆడుకోడం మొదలు పెట్టాడు. అలా అని ఇతనిమీద అన్నీ కంప్లైంట్స్ లేవు నాకు, ఉదాహరణకి ఛాలెంజ్ పేరుతో వస్తున్న ప్రోగ్రాంలో పార్టిసిపెంట్స్ అప్పొనెంట్ కోసం పాట సెలెక్ట్ చేసి ఇవ్వడం. ఇద్దరిమధ్య ఒకే పాటకి పోటీ పెట్టడం లాంటి మంచి ఐడియాలు కూడ ఉన్నాయి. చేతిలో అవకాశం విద్య రెండూ ఉన్నపుడు కాస్త తెలివిగా వ్యవహరించి సక్రమంగా ఉపయోగిస్తే బాగుంటుంది అని నా ఉద్దేశ్యం.

టీవీ అంటే గుర్తొచ్చింది. జూడాలు గురించి విన్నారా... వినే ఉంటారు లెండి ’జూనియర్‍డాక్టర్’ అన్న పదానికి వచ్చిన తిప్పలు ఇవి. నిన్న వార్తలు చూస్తుంటే లైన్ కి మూడు నాలుగు సార్లు జూడాలు అని చదువుతుంటే వినడానికి చాలా అసహనంగా అనిపించింది. కంపోజర్ కన్వీనియన్స్ కోసం అలా జూ.డా లు అని రాసిస్తే దాన్ని యధాతధంగా చదివేస్తున్నాడా లేక టీవీ వాళ్ళు కొత్త పదాన్ని అలవాటు చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారా అనే విషయం అర్ధంకావడం లేదు. వార్తల్లో ఈమధ్య గమనించిన మరో అంశం వార్తలు వేగంగా చదవడం. ప్రయత్న పూర్వకంగా అలా హడావిడిగా చదివేయడం ప్రత్యక్షంగా తెలుస్తూంటే విసుగొస్తుంది. క్వాలిటీ కన్నా క్వాంటిటీకి ఎక్కువ ప్రాముఖ్యత ఇవ్వడం వల్ల వచ్చిన తిప్పలు కావచ్చేమో.

మంగళవారం, అక్టోబర్ 13, 2009

Wake Up SID !!

నేను సాధారణం గా హిందీ సినిమాలు చూసేది అతి తక్కువ... ఇంచుమించు రిలీజైన ప్రతి తెలుగు సినిమా చూసే అలవాటున్న నేను హిందీ సినిమా విషయానికి వచ్చేసరికి మరీ బాగుంది, ఎన్నో ప్రత్యేకతలు ఉన్నాయ్ అని తెలిస్తే కానీ చూడను. అలాంటిది కాస్త మంచి టాక్ వచ్చిందని తెలిసి ఈ వారాంతం wake up sid చూడటం తటస్థించింది. నేను చాలా సాధారణ ప్రేక్షకుడిని, సినిమా టెక్నికాలిటీస్ గురించి నాకు పెద్దగా అవగాహన లేదు. సినిమా అంటే బోలెడంత ఇష్టం మాత్రం నా సొంతం. స్క్రిప్ట్ తో కట్టి పడేసే సినిమాలు, థియేటర్ బయటకు వచ్చాక కూడా సినిమా గురించి ఆలోచించేలా చేసే థ్రిల్లర్స్ అంటే కూడా ప్రత్యేకమైన ఇష్టం ఉంది. సినిమా లో ఇంటర్వెల్ కార్డ్ పడగానే "హమ్మయ్య ఇంటర్వెల్ వచ్చింది రా బాబు.." అని కాకుండా "అరె అప్పుడే ఇంటర్వెల్ వచ్చిందా..." అనీ, శుభం కార్డ్ పడగానే "అపుడే అయిపోయిందా.." అనీ అనిపిస్తే నా దృష్టి లో ఆ దర్శకుడు విజయం సాధించినట్లే...



ఈ విషయం లో wake up Sid దర్శకుడు నూటికి నూరుపాళ్ళు విజయం సాధించాడు అని చెప్పుకోవచ్చు. ఈ సినిమా నిస్సందేహంగా ఓ క్లీన్ ఎంటర్టైనర్. ఈ చిత్రం ప్రొమో లో చెప్పినట్లు గా it is story about a boy who refused to grow up. ప్రతి ఒక్కరి జీవితం లో ఈ సిద్ ఉంటాడు.. లేదంటే కనీసం మీరు దగ్గరగా చూసి ఉంటారు, ఇతను చేసే చేష్టలన్నీ ఎపుడో మనం చేసినట్లు గా అనిపించక మానవు. ఇక సినిమా లో మిగతా పాత్రలన్నీ మెలో డ్రామా జోలికి పోకుండా చాలా సహజంగా ప్రవర్తించాయి. సోదాహరణం గా వివరించాలని ఉంది కానీ చూసినపుడు ఆ ఫీల్ మిస్ అవుతారు అని నేనా పనికి పూనుకోవడం లేదు. సినిమా కాస్త పాత బడ్డాక మళ్ళీ రాయడానికి ప్రయత్నిస్తాను.

ఈ సినిమా లో తల్లిదండ్రులు పిల్లల మధ్య అనుబంధం ఉంది అలాగని అనవసర సెంటిమెంట్ సీన్స్ కానీ భారీ డైలాగులు కానీ లేవు. ఈ సినిమాలో కాలేజీ, స్నేహితులూ ఉన్నారు కానీ హాస్యం పేరు తో ఉపాధ్యాయులను అగౌరవ పరిచే సన్నివేశాలు లేవు. సినిమాలో అంతర్లీనంగా సునిశితమైన హాస్యం ఉంది కానీ హాస్యానికే ప్రత్యేకించి వేరే ట్రాక్ లేదు. ఇది సిద్ ప్రేమ కథ కూడా కానీ ప్రేక్షకుడి బలహీనతలు, ఉద్రేకాలతో ఆడుకునే సన్నివేశాలు లేవు. ఈ సినిమా జీవితానికి ఓ లక్ష్యం ఉండాలి అని చెప్తుంది అలా అని ఇందులో సినిమా కష్టాలు, భారీ సందేశాలు లేవు. సినిమా అంతా చాలా సహజంగా స్మూత్ గా సాగిపోతుంది.

సిద్ గా రణ్బీర్ చక్కగా సరిపోయాడు చైల్డిష్ లుక్ తో అలరించాడు. హీరోయిన్ కొంకణ ని మొదట చూసి ఇంతకంటే గ్లామరస్ మొహాలు కనిపించలేదా ఈ దర్శకుడికి అనిపించింది కానీ కాసేపటికి తనలో ఏదో అట్రాక్షన్ ఉంది అనిపించింది, సినిమా ముందుకు నడిచి తను కేవలం గ్లామర్ కు పరిమితమైన పాత్ర కాదని తెలిసే కొద్దీ తను మనల్ని మరింత ఆకట్టుకుంటుంది (మొహానికి అలవాటు పడటం కూడా ఒక కారణమేమో:-). సిద్ స్నేహితురాలు లక్ష్మి గా చేసిన అమ్మాయి కూడా బాగుంది. సంగీతం విషయానికి వస్తే విన్నపుడు పాటలలో నాకు ’ఇక్‍తార..’ అన్న పాట తప్ప పెద్దగా నచ్చ లేదు ’లైఫ్ ఈజ్ క్రేజీ..’, టైటిల్ సాంగ్ కూడా పర్లేదు కానీ పాటలు అన్నీ శంకర్ ఎహ్‍సాన్ లాయ్ ల శైలి లోనే ఉంటూ వాళ్ళ ఇతర సినిమా పాటల్ని గుర్తు చేస్తాయి, సినిమా మూడ్ కి మాత్రం సంగీతం సరిపోయింది అనిపించింది.

సినిమా అంటే భారీ తారాగణం, గ్రాఫిక్ వర్క్, టెక్నికల్ బ్రిలియన్స్, మంచి సందేశం, ఊహించని మలుపులు, థ్రిల్స్ ఇలా ఏదో పెద్ద ప్రత్యేకత ఉండాలి అని కాక, సినిమా అంటే రెండున్నర గంటలు కదలకుండా కూర్చోపెట్టి ఆకట్టుకునే విధంగా ఆహ్లాదభరితమైన కథ చెప్పడం అని మీరు నమ్మే వారైతే ధైర్యం గా ఈ సినిమా చూడవచ్చు. ఒకటి రెండు చోట్ల వచ్చే కొన్ని అభ్యంతరకరమైన సంభాషణల వలన ఈ చిత్రానికి UA సర్టిఫికెట్ ఇచ్చి ఉండచ్చు. కానీ సినిమా మంచి ఎంటర్టైనర్, సిద్ అందరికీ నచ్చేస్తాడు. అబ్బాయిలూ మనలో మన మాట, ఈ సినిమా చూశాక మీ ఇష్ట సఖి మీతో సిద్/రణ్‍బీర్ ని "హీ ఈస్ సో క్యూట్... " అంటూ తెగ పొగిడేస్తుంటే కుళ్ళుకోకుండా నిమ్మళంగా ఉండటానికి ఇప్పటి నుండీ సిద్దంగా ఉండండేం:-) పో పోవోయ్ మేం బాపూ గారి పెళ్ళిపుస్తకం చూశాం కుళ్ళుకున్నా కూడా "అసూయ ఘాటైన ప్రేమకి థర్మామీటర్...." అని కవర్ చేయగలం అంటారా సరే మీ ఇష్టం.

శుక్రవారం, అక్టోబర్ 09, 2009

ఐస్..పుల్లైస్..పాలైస్..

వేసవి శలవల్లో మండే ఎండలలో మధ్యాహ్నం పన్నెండు గంటల సమయం లోనో లేదా మూడు గంటల సమయం లోనో చల్లని ఈ పుల్ల ఐస్ చప్పరిస్తుంటే ఆ ఆనందం మాటలలో చెప్పతరమా చెప్పండి. అసలు ఈ రుచి ఎరుగని జన్మ ఒక జన్మేనా అనిపిస్తుంది నిజంగా. తర్వాత తర్వాత ఐస్క్రీములు వచ్చి వీటి అమ్మకానికి గండి కొట్టాయ్ కానీ నా చిన్నతనం లో ఇవే రారాజులు. వీధిలో కేక వినబడగానే ఏ పని చేస్తున్నా వెంటనే అలర్ట్ అయిపోయే వాడిని. ఒకో రోజు కాస్త పెద్ద వాళ్ళు మాత్రమే తీసుకు రాగలిగే రెండు చక్రాల చిన్న తోపుడు బండి లో తెచ్చేవాడు. ఆ బండి భలే ఉండేది చెక్కతో చేసిన పెద్ద పెట్టె, దాని లోపల థర్మోకోల్ అట్టలూ, పింక్ లేదా ఎర్రని ప్లాస్టిక్ బబుల్ రాప్‍తో బాగా ఇన్సులేట్ చేసి వాటి సాయం తోనే పెట్టెని అరలు గా విభజించి ఆ అరల్లో రక రకాల ఐస్ఫ్రూట్ లు నింపి తెచ్చే వాడు. అంత పెద్ద పెట్టెకూ పైన ఒక వృత్తాకారపు చిన్న మూత మాత్రమే ఉండేది. ఆ మూత తీసి ప్లాస్టిక్ కాగితాలు అలా పక్కకి జరిపి కేవలం రెండు మూడు చేతులు మాత్రమే పట్టే ఖాళీ లో చేయిపెట్టి, వాడు డబ్బా లోకి చూడకుండ్ blindfold ఆడుతూ, మనం అడిగిన రకాన్నిబట్టి చేతిని ఒకో వైపు తిప్పి మనకి కావాల్సిన ఐస్ఫ్రూట్ బయటకి తీసి పట్టుకోగానే ఇక మన ఆనందానికి అవధులు ఉండవు. ఇదంతా ఒక ఎత్తైతే డబ్బా పై రంగు రంగుల ఆకర్షణీయమైన బొమ్మలూ కొన్ని బండ్లకు ఉండే చిన్న సైజ్ గంట ఒకటీ మరో ప్రత్యేకమైన ఆకర్షణ.

ఈ బండి దగ్గర కొనాలంటే మనం రోడ్డు మీదకి వెళ్ళాలి కదా అలా కాకుండా దాదాపు మన అంత వయసే ఉన్న ఓ చిన్న కుర్రాడు లోపల అంతా థర్మాకోల్ అట్టలతో ప్లాస్టిక్ కవర్ తో ఇన్సులేట్ చేసిన బ్రిటానియా బిస్కట్ డబ్బా లో పెట్టి దానికి ఒక తాడు కట్టుకుని భుజాన మోసుకుంటూ అమ్మటానికి తెచ్చే వాడు. వాడైతే చక్కగా మన గుమ్మం ముందుకే వచ్చిఇస్తాడు. ఎఱ్ఱ ఐస్, తెల్లని పాలైస్, ద్రాక్షా ఐస్, కొబ్బరి ఐస్, సేమ్యా ఐస్, ఇలాచీ ఐస్, మ్యాంగో ఐస్ ఇలా ఒకో సమ్మర్ కి ఒకో కొత్త రకం తెచ్చేవాడు. ఎన్ని రకాలు ఉన్నా గోల్డ్ స్పాట్(ఇది అప్పట్లో దొరికే కోలా, ఈ రుచి ఇప్పుడు దొరికే వాటిలో ఎక్కడా నాకు తగల్లేదు, కాస్త ఆరెంజ్ రుచి అనుకోవచ్చు, ఇప్పటి పిల్లలికి తెలియాలి అంటే మిరిండా రుచి అని చెప్పచ్చేమో!) లాంటి రుచితో వచ్చే ఎఱ్ఱ ఐస్ మాత్రం నా ఫేవరెట్, దాని తర్వాత ఇష్టమైనది పాలైస్, ఎప్పుడైనా వేరే ఫ్లేవర్ ప్రయత్నించాలి అంటే గోల్డ్ స్పాట్ ఐస్ మిస్ అవుతానే అని తెగ ఫీల్ అయ్యే వాడ్ని నా బాధ చూడ లేక అమ్మ "సరే రెండూ కొనుక్కో రా.." అని పర్మిషన్ ఇచ్చేది ఒకో సారి :-)

ఎఱ్ఱని గోల్డ్ స్పాట్ ఐస్ సాదా గా ఉండేది, ఇలాటి సాదా ఐస్ ల లోనే తర్వాత తర్వాత ద్రాక్ష, ఆరెంజ్, మామిడి, యాలుకలు ఇలాటి రుచులు తెచ్చేవాడు ఇవన్ని రుచి వేరైనా ఆకారం ఒకే రకంగా దీర్ఘ చతురస్రాకారపు క్యూబ్ ల్లా ఉండేవి పైన బొమ్మ లో చూపినట్లు. వీటికి భిన్నంగా సన్నగా, షడ్బుజాకారం లో సిలిండర్ లా ఉండి తెల్లగా మెరిసి పోయే పాలైస్ రుచి మాత్రం అద్భుతం గా ఉండేది. అప్పట్లో ఇది ఖరీదు ఎక్కువ కూడా, మాములు ఐస్ అర్ధరూపాయి ఉంటే ఇది రూపాయి ఉండేది. కాని రుచి మాత్రం యమా ఉండేది లెండి ఆ ఆకారం కూడా ఇంక మళ్ళీ దేనికి ఉపయోగించలేదు. కొన్నాళ్ళ తర్వాత మాములు బార్ షేప్ లో కూడా పాలైస్ తెచ్చే వాడు. దీనికే ఒక చివర కొబ్బరి కోరు అద్దితే కొబ్బరి ఐస్, సేమ్యాలు అద్దితే సేమ్యా ఐస్, యాలుకల పొడి అద్దితే ఇలాచి ఐస్. ఇలా అద్దడం కాకుండా ఒకోసారి పొడవుగా కోసిన కొబ్బరి ముక్కలు రెండు పెట్టి కూడా చేసే వాడు కొబ్బరి ఐస్, అలాగే ద్రాక్ష రుచి ఉన్న ఐస్ లో చివర రెండు ద్రాక్షాలు వచ్చేలా చేసే వాడు. సేమ్యా ఐస్ లో కూడా చివర అద్దడం కాకుండా ఐస్ అంతా నిండుగా సేమ్యాలు నింపి చేసే వాడు.

నాకు ఈ సేమ్యా ఐస్ ఎలా చేస్తారో ఎప్పటికీ అర్ధమయ్యేది కాదు. నీళ్ళలో సేమ్యా వేయగానే నీళ్ళు ఐస్ లా గడ్డ కట్టే లోపే సేమ్యా అడుగుకి వెళ్ళి పోతుంది కదా ఐస్ అంతా పరుచుకుని ఉండేలా సేమ్యాలతో ఎలా తయారు చేస్తాడా అని తెగ ఆలోచించే వాడ్ని, బహుశా కాస్త గడ్డ కట్టడం మొదలయ్యాక కలుపుతాడేమో లే అని సరిపెట్టేసుకున్నా... తర్వాత కొన్ని రోజులకి ప్యాకెట్ ఐస్ బాగా ఫేమస్ అయింది. ఈ పక్కన చూపించినట్లు పొడవాటి సన్నని ప్లాస్టిక్ ప్యాకెట్ లో రక రకాల రుచులు గల నీరు నింపి ఫ్రీజ్ చేసి తెచ్చే వాడు మనకి ఇచ్చేటప్పుడు దానికి ఒక మూల బ్లేడ్ తో కోసి అందించే వాడు ఎందుకనో మా ఇంట్లో ఈ ఐస్ కొనుక్కోడానికి ఒప్పుకునే వారు కాదు. సో ఇది మనం డబ్బులు దాచుకుని సీక్రెట్ గా బడిదగ్గర ఇంటర్బెల్ లో మత్రమే కొనుక్కోవాలనమాట. కాని ఆ అవకాశం మనకొచ్చింది బహుస్వల్పం మొత్తం మీద దీని రుచి పెద్దగా చూడకుండానే నేను స్కూల్ దాటేశాను. ఆ తర్వాత ఇవన్నీ మోటైపోయి చిన్న చిన్న పేపర్ కప్పుల్లో నాజూకుగా చెక్క స్పూన్ లతో తినే ఐస్క్రీములు ఫేమస్ అయిపోయాయి. క్వాలిటీ ఈ ఐస్క్రీమ్ మార్కెట్టును దీర్ఘకాలం ఏలింది అనుకుంటా ఆ తర్వాత అరుణ్ వచ్చేది. అప్పట్లో వీటిని మార్కెట్ చేయడానికి మాములు కప్ లు కాకుండా వాలీ బాల్ ఆకారం లో చేసిన కప్ లు కూడా వచ్చేవి క్వాలిటీ వాడివి, కానీ ఎందుకో నాకు ఐస్ నచ్చినంతగా ఐస్క్రీమ్ లు నచ్చక పెద్దగా ఫాలో అవలేదు... ఏదేమైనా పుల్లైస్ కి ఉండే రుచి ఈ ఐస్క్రీములకి ఎక్కడిది చెప్పండి.

ఇలా నేను కమ్మటి ఊహలలో ఉండగా హఠాత్తుగా వాస్తవం కరిచింది... ఈ ఐస్క్రీముల పుణ్యమో ఏమో కానీ అలాంటి ఐస్ అమ్మే చిన్న పిల్లలు తర్వాత కాలం లో ఎప్పుడూ కనిపించ లేదు, బహుశా ఇప్పుడు అసలు రావట్లేదేమో మరి. వాడు తెచ్చే ఐస్ రుచి గా ఉన్నా, వాడ్ని చూస్తే జాలేసేది. ఇప్పుడు తలచుకుంటే మరీ పాపం అనిపిస్తుంది. వాడిది మనలాగే వేసవి శలవలను ఆనందంగా ఆడుకుంటూ గడప వలసిన బాల్యం అన్న స్పృహ నాకు అప్పట్లో తక్కువే ఉండేది కానీ. ఐస్ లు నింపిన బరువైన బ్రిటానియా డబ్బాని భుజాన మోస్తూ, నిండు వేసవి మండుటెండ లో దదాపు కరిగిపోయిన తారు రోడ్, అరిగిపోయి చిల్లులు పడ్డ స్లిప్పర్స్ లో నుండి వాడి లేత అరికాళ్ళపై తన ప్రతాపాన్ని చూపిస్తుంటే, పరుగో నడకో అర్దం కాని నడక తో వాడు ఇంటింటికీ తిరిగే వాడు. పాపం భుజాన అన్ని ఐస్ఫ్రూట్ లు ఉన్నా దాహం తీర్చుకోవాలంటే ఎవరన్నా ఇంట్లో వాళ్ళు ఇచ్చే గుక్కెడు మంచినీళ్ళే గతయ్యేవి. ఒకోసారి నాతో పాటు మా వీధిబడి లో చదివే పిల్లలు కూడా ఇలా అమ్మడానికి వచ్చేవారు. వాళ్ళ అవస్థలు తలచుకుంటే ఈ పుల్లైస్ లు ఇపుడు తక్కువగా దొరకడమే మంచిదైందేమో అనిపిస్తుంటుంది.

సోమవారం, సెప్టెంబర్ 21, 2009

సంస్కారం a.k.a. manners

ఒకో సారి ఓ వ్యక్తి మనకి నచ్చలేదు అంటే అతనికి సంభందించిన ఏ విషయమూ మనకి నచ్చవేమో కదా... దానికి తోడు ఆ వ్యక్తి సకల కళా వల్లభుడైతే ఇక చెప్పాలా... ఈ టపాకి మొదట చుట్టా, బీడీ, సిగరెట్.. అని పెడదాం అనుకున్నాను, ఆగండాగండి, పొగాకు ప్రియులంతా నా పై దండెత్తి రాకండి, ఈ టపా ఉద్దేశ్యం ఫలానా అలవాట్లు మంచివి, ఫలానావి కావు అని చెప్పడానికి కాదు. సదరు అలవాట్లు ఉన్న ఒకరిద్దరు వ్యక్తుల వలన నాకు కలిగిన అసౌకర్యం గురించి చెప్పడానికి మాత్రమే. సాధారణంగా నా ముక్కుకు సెన్సిటివిటీ ఎక్కువ, ఎంత ఎక్కువ అంటే ఒకోసారి నా చెమట వాసన కి నాకే చిరాకు వస్తుంటుంది, అందుకే నేను సాధారణం గా డియోడరెంట్ లో ఇంచుమించు స్నానం చేసినంత పని చేసి ఆఫీసుకు వెళ్తాను. అలాంటిది ఇక సిగరెట్లు, ఖైనీ, గుట్కా లాటి పొగాకు వాసన అయితే ఇక నా అవస్థ మాటల్లో చెప్పలేను. సిటీ బస్సుల్లో ప్రయాణించడం నాకు నచ్చక పోవడానికి ఇదికూడా ఒక కారణం. ఆఫీస్ లో ఇది వరకూ పక్క సీట్ వ్యక్తి దమ్ము కొట్టి వచ్చిన వెంటనే నేను కాఫీ బ్రేక్ తీసుకుని వాడి కి దూరం గా కాసేపు గడిపి వచ్చే వాడిని లేదంటే కాసేపు నా పని చెడి పోయేది. నా అదృష్టం కొద్దీ గత రెండేళ్ళుగా అలాటి వాళ్ళ పక్క క్యూబికల్స్ అలాట్ అవకపోడం వలన బతికి పోయాను.

ఇక సదరు హీరో గారు మా అఫీసులోనే పని చేస్తారు. నేను ఇది వరకు పని చేసిన ఒక ప్రాజెక్ట్ లో పని చేశారట "తెలుగు మాట వినిపిస్తే అదో ఆనందం బాసూ చాలా రోజుల తర్వాత ఇక్కడ నిన్ను చూశా" అని అంటూ పరిచయం చేసుకున్నాడు. ఓహొ తెలుగంటే అభిమానం కాబోలు అని నేనూ ఎదురుపడినపుడు ఒకటి అరా మాట్లాడేవాడ్ని. ఈ మధ్యే కొన్ని కారణాల వలన ఇతను ఉండే పక్క క్యాబిన్ లో కి నేను మారాల్సి వచ్చింది. ఇప్పడిప్పుడే అయ్యవారి లీలలు ఒకటొకటి బయట పడుతున్నాయ్. ఆఫీస్ టైం లో దర్జాగా సిగరెట్ కాల్చి రావడం ఒక ఎత్తైతే అది కాల్చి వచ్చి నా సీట్ దగ్గరలో నిలబడి పెద్ద పెద్ద గా అరుస్తూ ఏదో ఫోన్ మాట్లాడేస్తుంటాడు. ఆ వాసన భరించ లేక ఒకటి రెండు సార్లు చెప్పి చూశాను అయినా ఏ మాత్రం మార్పు లేదు. ఇదిలా ఉంటే ఒకోసారి గుట్కా నో, ఖైనీ నో ఏదో చెత్త నముల్తూ నోటికి ఒక పక్క నుండి ఆ సొల్లు కారుతూ ఉండగా, భయంకరమైన దుర్గంధం వెదజల్లుతూ, ఆ నోటి తుంపర మన మీద పడుతుందేమో అనే ధ్యాసైనా లేకుండా మొహం మీదకి వచ్చి మాట్లాడుతుంటాడు.ఆప్పటికీ నేను అసహ్యం చిరాకు, కోపం ఇత్యాది భావాలనన్నీ కలగలిపిన అతి భయంకరమైన ముఖ కవళికలతో దూరం జరగడానికి ప్రయత్నిస్తూ మాటలు ఎక్కడివి అక్కడ తుంచేయడానికి ప్రయత్నిస్తుంటాను. అయినా అతనికి నా మీద కనికరం కలగదు. అభిమానానికి ముచ్చట పడాలో అలవాట్ల తో అవస్త పెడుతున్నందుకు బాధ పడాలో అర్ధం కాదు ఒకో సారి.

ఇక ఈ మానవుడి మరో అద్వితీయమైన అలవాటు త్రేన్పులు (burping/belching). భోజనం సమయం లో కడుపు నిండిన దానికి గుర్తు గా ఓ చిన్న త్రేన్పు వస్తే, కష్టపడి వండిన వారికి ఓ చిన్న అభినందన / కాంప్లిమెంట్ లాగా అందంగానే ఉంటుంది. కానీ మన వాడు మనిషి సన్నగానే ఉంటాడు కానీ సిగరెట్లు, గుట్కా పొగాకు వంటి వాటితో ఎసిడిటీ తెచ్చుకున్నాడల్లె ఉంది, తెస్తే తెచ్చుకున్నాడు అది అతని ఆరోగ్యం అతనిష్టం కానీ ఆ ఏడుపేదో అతని సీట్ దగ్గర ఏడిస్తే మనకేమీ అభ్యంతరం లేదు. గంటకోసారి హడావిడి గా అతని సీట్ లోనుండి లేచి నా క్యూబికల్ లోకి వచ్చి అతి జుగుప్సాకరం గా అత్యంత దీర్ఘం గా ఇంచు మించు వాంతి చేసుకుంటున్నాడేమో అన్నట్లు అతిభయంకరమైన త్రేన్పు ఒకటి త్రేన్చేసి నాకు మహా చిరాకు తెప్పిస్తాడు. ఆ పనేదో అతని సీట్ లో చేయచ్చు కదా అసలేమిటి ఇతని ఉద్దేశ్యం అని నా కొలీగ్ కూడా నాతో చర్చించినా మేం ఆ విషయం ఏంటో కనిపెట్ట లేకపోయాం.

అతను సీట్ వదిలి వెళ్ళాలి అంటే నా క్యూబికల్ మీదుగానే వెళ్ళాలి అదో పనిష్మంట్ నాకు. పదినిముషాలకోసారి అటుగా వెళ్తూ సెల్ఫోన్ లో అరుస్తూ మాట్లాడుతూ నా కుర్చీ వెనకాల నిలబడి నా సిస్టం లోకి తొంగి చూస్తుంటాడు. ఎపుడైనా వ్యక్తిగత ఈమెయిల్స్ చేస్తున్నపుడు సైతం ఇతను ఏమాత్రం సంస్కారం లేకుండా అలా తొంగి చూస్తుంటే లాగి పెట్టి ఒకటి కొట్టాలని అనిపిస్తుంది. మొత్తం మీద ఎవరికైనా basic manners మీద ట్రైనింగ్ ఇవ్వాలి అంటే మా వాడ్ని ఒకరోజు గమనించమని చెప్పి, "అదిగో అతని లా ఉండకు చాలు.. ఇంకెలా ఉన్నా నీకు మ్యానర్స్ వచ్చేసినట్లే ఫో.." అని చెప్పచ్చు. కనుక ఈ టపా చదివిన వారిలో ఎవరికైనా లేదా మీఆత్మీయులకైనా ఈ పైన చెప్పిన అలవాట్లు ఉంటే.. వారు ఈ ప్రపంచం లో తాము తప్ప మరో జీవి లేడన్నట్లు గా బొత్తిగా ఇతరుల ఇబ్బందులను గమనించకుండా నడుచుకుంటుంటే కనుక.. కాస్త మారండి/మారమని చెప్పండి ప్లీజ్!! మీ స్వేచ్చ ఇతరులకు ఇబ్బంది కలిగించ కూడదు కదా. (మన బ్లాగ్ లోకం లో ఇటువంటి వారు లేరనే అనుకుంటున్నాను).

శుక్రవారం, సెప్టెంబర్ 04, 2009

ఇది నిజమేనా ??

కోట్లాది అభిమానుల గుండెల్లో గత ఇరవై నాలుగు గంటలు గా పదే పదే మొలకెత్తు తున్న ప్రశ్న ఇది. చెరగని చిరునవ్వుకీ, నిండైన తెలుగు తనానికీ, ఎదురు లేని ఆత్మ విశ్వాసానికీ, తిరుగులేని మొండిధైర్యానికీ కలిపి రూపం ఇచ్చినట్లుగా ఉండే మన YSR (డాక్టర్ ఎడుగూరి సంధింటి రాజశేఖరరెడ్డి) గారు ఇక లేరు అనీ ఇకపై కేవలం వీడియో లు ఫోటోల లోనే కనపడతారనీ.. ప్రజల గుండెల్లో ఏర్పరచుకున్న చెరగని స్థానానికి మాత్రమే పరిమితమయ్యారు అని తెలిసిన ప్రతి ఒక్కరూ అయ్యో అనుకోక మానరు. కనపడుట లేదు అని ప్రకటించిన దాదాపు ఇరవై నాలుగు గంటల తర్వాత chopper was found burnt అని వార్తలు వచ్చినా... "ఏమో ఒక వేళ ముందే దూకేసి ఉండచ్చేమో.." అనే అత్యాశ తో ఓ వైపు, "లేదు అంతా అయిపోయింది ఇక అధికారిక ప్రకటనే మిగులుందేమో.." అనే అనుమానం ఒక వైపు మెలిపెడుతుండగా ఎదురు చూసిన అభిమానులను నిరాశ పరుస్తూ పిడుగు లాటి వార్త బయల్పడింది. పగవాడికి కూడా వద్దు ఇలాటి మరణం అనుకునే విధం గా ఆయన పొందిన హఠాన్మరణం తీవ్రం గా కలచి వేసింది, i hate helicopters అనుకునేలా చేసింది.

నాకు రాజకీయ పరిఙ్ఞానం చాలా తక్కువ. ఎవరో బాగా పేరు పొందిన నాయకుల గురించి తప్ప తెలియదు. ఇప్పటి వరకూ నా జీవితం లో కరచాలనం చేసిన రాజకీయనాయకులు ఇద్దరే ఇద్దరు ప్రత్యక్షంగా చూసిన వారు కూడా అంతే. ఒకరు నేను ఇంటర్మీడియేట్ చదివే కాలేజీ యానివర్సరీ ఫంక్షన్ కి వచ్చిన ఇప్పటి బీజేపీ నేత వెంకయ్య నాయుడు గారు. ఇంకొకరు నేను ఇంజనీరింగ్ చదివే సమయం లో వైజాగ్ తాజ్ హోటల్ కి మరి కొందరు విధ్యార్ది నాయకులతో కలిసి వెళ్ళి కలిసిన అప్పటి యువజన నాయకుడు వైయస్సార్. ఆయనని నమ్మిన వారిని ఖచ్చితంగా ఆదుకుంటారు, సాయం చేసిన వారిని పేరు పేరునా గుర్తు పెట్టుకుంటారు. చాలా మంచి నాయకుడు. ఖచ్చితంగా కాబోయే ముఖ్య మంత్రి అని తోటి విధ్యార్దులు అందరూ అంటున్నా ఆ అభిమానులు అన్న తర్వాత ఆమాత్రం పొగడరా అని అనుకుంటూనే వెళ్ళాను. ఆయన రాత్రి పదీ పదకొండు గంటల మధ్య అయినా ఏమాత్రం విసుగు కనపడనివ్వకుండా చెరగని చిరునవ్వుతో పలకరించి ఆప్యాయంగా మాట్లాడిన వైనం నన్ను సంభ్రమానికి గురిచేసింది నాయకుడు ఇలానె ఉంటాడేమో అనిపించింది. ఆ తర్వాత కొన్నేళ్ళకి ముఖ్య ప్రతిపక్ష నేతగా ఎదిగి కాంగ్రెస్ పని అయిపోయింది రా అని అన్న వాళ్ళు ఆశ్చర్య పడేలా ఒక్క చేత్తో పార్టీ నీ గెలిపించి తిరుగు లేని నాయకుడై నిలిచాడు.

ఎందరు ఏమన్నా మూర్తీభవించిన తెలుగుతనం లా తీరైన పంచకట్టు తో చెరగని చిరునవ్వు తో హుందాగా నడచి వచ్చే ఆ నాయకుడు ఇక పై కనపడరు అంటే జీర్ణించు కోడం కష్టంగానే ఉంది. ప్రతిపక్షం చిందులు తొక్కుతుంటే చెదరని ఓ చిన్న చిరునవ్వుతో వారి ని అదుపులో పెట్టి, తను చెప్పాల్సింది చెప్పేసి, చేయాల్సింది చేసేసే నాయకుడ్ని మళ్ళీ ఎప్పుడు చూస్తామో . ఏదేమైనా "చిందు కన్నీటి ధారా ప్రేమనే తెలుపులే !" అన్నట్లు శోక సంద్రమైన రాష్ట్రం ఆయన గెలుచుకున్న ప్రేమ ని స్పష్టంగా తెలియచేస్తుంది. తననుకున్నది సాధించడానికి ఎంతకైనా తెగించే తత్వమే "చెప్పకుండా వెళ్తున్నా.." అని చెప్పి మరీ వెళ్ళిపోయేలా చేసిందని బాధ పడడం తప్ప ఎవరైనా ఏమి చేయగలం. ఆ మహా మనిషి కీ ఆయనతో పాటు ఈ దుర్ఘటనలో మరణించిన వారందరి ఆత్మలకూ శాంతి చేకూరాలని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నాను. ఈ క్షణం నాయకుడు సినిమా లోని ఈ లైన్లు గుర్తుకొస్తున్నాయ్.

ఓ చుక్క రాలింది !!
ఓ జ్యోతి ఆరింది !!
కన్నీరు మిగిలిందీ !!
కధ ముగిసిందీ !!

ఈ ఫోటోలను ప్రచురించి Hindu వారికీ అవి నా కళ్ళబడేలా చేసిన త్రివిక్రం గారికీ ధన్యవాదాలు.

శనివారం, ఆగస్టు 15, 2009

ఈటీవీ --> ఝుమ్మంది నాదం2

మొన్న సోమవారం రాత్రి 9:20 కి హడావిడిగా ఆఫీసులో అన్నీ ఎక్కడివక్కడ వదిలేసి ఇంటికి పరిగెట్టుకు వచ్చాను. కారణం ముందు రోజు చూసిన ఈటీవి ఝుమ్మంది నాదం వాణిజ్య ప్రకటన. ఆ ప్రోగ్రాం సోమవారం రాత్రి 9:30 కి ప్రసారమవుతుంది. మొన్న సోమవారం బాలమురళీ కృష్ణ గారి తో ప్రోగ్రాం. ఈ సోమ వారం తరువాయుభాగం కూడా ప్రసారమౌవుతుంది. కానీ ఈ రోజు నా స్కెడ్యూల్ ప్రకారం వీలవుతుందో లేదో అని గాబరాగా ఉంది. కానీ ఏంచేస్తాం లైఫ్ ఈజ్ జిందగీ.. అనుకున్నామనీ జరగవు అన్నీ.. అనుకోలేదనీ ఆగవు కొన్నీ.. అని పాడేసుకోడం అంతే.. అసలు సుమన్ వదిలేసాక మళ్ళీ ఈటీవి కి మంచి రోజులు వచ్చాయి. నేను తిరిగి ఆ చానల్ చూడటం మొదలు పెట్టాను. ఈ ప్రోగ్రాం గాయని సునీత ఆధ్వర్యం లో సాగుతుంది. మాములుగానే బాగుంటుంది ఇక మొన్న బాలమురళి గారంటే చెప్పనే అఖ్కర్లేదు కదా.
పండుటాకు లా ఆ మహానుభావుడు కళ్ళెదురుగా అక్కడ కూర్చుని మాటే పాట లా మాట్లాడుతూ మధ్య మధ్య లో కొన్ని పాటలు పాడుతూ ఉంటే నాకు ఒళ్ళంతా కళ్ళు చెవులూ ఉంటే ఇంకా ఎంత బాగా ఆస్వాదించవచ్చో కదా అనిపించింది. నేను ఒక ఇరవైనిముషాలు ప్రోగ్రాం మిస్ అయ్యాను కానీ విన్నా ఆ కాస్తా చాలు అని అనిపించే లాటి పాటలు పాడారు ఆయన. నర్తనశాల నుండి "సలలిత రాగ సుధా రస.." పాట కి సునీత కూడా గొంతు కలిపి, తన అదృష్టానికి పొంగి పోయింది. తత్వాలు పాడుతూ ఆయన మాదేవ శంభో... అన్న చోట భో అంటూ దీర్ఘం తీసినపుడు సాక్షాత్తూ శంఖం నుండి వచ్చే ఓంకార నాదాన్ని పలికించి అబ్బుర పరచారు. ఈ వయసు లో కూడా ఆయన గాత్ర ధాటి ఏమాత్రం తగ్గలేదు. నా అదృష్టమో లేక తను కూడా సమయం తక్కువ కనుక ఆ థిల్లాన ఎంచుకున్నారో కానీ నా బ్లాగ్ లో లిరిక్స్ ఇచ్చిన బృందావని తిల్లానా ని ఆ కార్యక్రమం లో పాడారు, నాకు చాలా సంతోషం వేసింది.

ఇక మధ్య మధ్య లో చిన్న చిన్న చతురోక్తుల తో ఆసక్తికరంగా సాగింది. మీరు సినిమాల లో ఎక్కువ ఎందుకు చేయలేదు అంటే .. "ఏం చేయమంటావమ్మా ఒక సారి నారద పాత్ర చేశా కదా అని అన్ని అవే వస్తున్నాయ్, హీరోయిన్ లేకుండా నేను ఎందుకు చేయాలి? నేను చేయను.. హీరోయిన్ ఉన్న పాత్ర తీసుకురండి తప్పకుండా చేస్తాను అన్నాను అంతే నన్ను పిలవడం మానేశారు...ఇప్పుడైనా సరే అదే చెప్తున్నాను హీరోయిన్ ఉన్న పాత్ర చూపించండి ఎందుకు చేయనూ.. ఏం చేయలేనా.. " అంటూ హాస్యమాడటం ఆయనకే చెల్లింది. మొత్తం మీద కార్యక్రమం అంతా వొళ్ళంతా చెవులు చేసుకుని విని అనందించాను. మీకు కుదిరితే ఈ రోజు రాత్రి ప్రోగ్రాం మిస్ అవకండి, నేను కూడా సాధ్యమైనంత వరకూ మిస్ అవకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తాను.

ఈ కార్యక్రమం నాకు ఇంతగా నచ్చడం వెనుక యాంకర్ గా సునీత పాత్ర కూడా లేకపోలేదు. గాయనీ మణుల్లో అత్యంత అందమైన, అందం కంటే కూడా మంచి కంఠస్వరం, చక్కని చీర కట్టు తో ఆకట్టుకునే సునీత గారి ప్రోగ్రాం చూస్తూ నన్ను నేను మరచిపోతుంటాను.. తన నవ్వు కూడా ఇంత లా నోరంతా తెరచి మనస్పూర్తిగా నవ్వు తూ ఎంత స్వచ్చంగా ఉంటుందో. అన్నట్లు ఎప్పటి నుండో ప్రారంభించాలి అనుకుంటున్న నా పాటల బ్లాగ్ కు మొన్న స్వాతంత్ర దినోత్సవం రోజు ఒక రూపం ఇచ్చాను. ఒక సారి అక్కడకు కూడా విచ్చేసి మీ ఆశీస్సులు అందించండి. బ్లాగ్ పేరు సరిగమల గలగలలు. ఇక్కడ క్లిక్ చేస్తే చూడవచ్చు.

మంగళవారం, ఆగస్టు 11, 2009

వర్షాన్ని విందామా !!

అబ్బే! వర్షం సినిమా పాటలు కాదండీ బాబు, మామూలు వర్షం గురించే నే చెప్తున్నది. మొన్న శనివారం మధ్యాహ్నాం సుష్టుగా భోంచేసి వారం రోజుల కరువంతా తీరేలా నిద్ర పోయానా.. సాయంత్రం లేచే సరికి జోరుగా వర్షం... నే లేచే సరికి వర్షమో లేక వర్షమే నన్ను నిద్ర లేపిందో మరి సరిగా తెలియలేదు. కానీ అంత వర్షం చూసే సరికి లోపల కుదురుగా కూర్చోలేకపోయాను. బయట రోడ్ మీదకి వెళ్ళి తనివి తీరా తడిచి తదాత్మ్యం చెందాలనీ.. అక్కడక్కడా నీళ్ళు నిలిచిన చిన్ని చిన్ని గుంటల్లో ఎగిరి దూకి ఆ నీళ్ళని పక్కలకి చిందించి మళ్ళీ అవి తూచ్ తూచ్ అని హడావిడిగా గుంటల్లోకి వెళ్ళిపోడాన్ని ఆనందంగా చూడాలనీ.. గోడలపై నిలచిన కాసిని నీళ్ళ పై పడే వర్షపు చినుకు లు సృష్టించే అలల అలజడి ని కనులారా చూడాలనీ.. అప్పటి వరకూ ఎక్కడ దాక్కుంటాయో కానీ వర్షం పడగానే బెక బెక ల సరిగమలు వినిపించడానికి వేంచేసే కప్పగారి గాత్ర కచేరీలు వినాలనీ మనసు వెర్రి మొర్రి ఆలోచనలు చేయడం మొదలు పెట్టింది.

తప్పునాన్న ఇప్పుడో పెద్దరికం ఒకటి ఏడ్చింది కదా ఇవన్నీ చేస్తే చుట్టూ ఉన్న జనాలు వింతగా చూసే అవకాశం ఉంది కనుక నువ్వు సైలెంట్ అయిపో అని బుద్ది చెప్పి కూర్చో పెట్టేశాను అనుకోండి కాకపోతే పోర్టికోలో ఏదో పని ఉన్నట్లు అక్కడ అవి ఇవీ సర్ధుతూ కాస్త వర్షం లో తడిచా :-) అప్పటి వరకూ తలుపులు బిగించి నిద్ర పోవడం వల్ల వేడిగా ఉన్న ఒంటి పై చల్లని వాన చినుకు పడగానే ... జిల్లు మని ఎంత హాయి గా ఉందో.. ఈ ఆనందం ఇంకెక్కడా దొరకదేమో ఈ వర్షం లో తప్ప అనిపించింది (షవర్ తిప్పుకున్నా దొరుకుతుంది బాస్ అని అంటే నేనేం చెప్పలేను:). అలా కాసేపు బయటే నిలబడి గోడ పై బడి విచ్చిన్నమౌతున్న వాన చినుకులనీ, ఉధృతమైన వాన చినుకుల తాకిడికి కిందకి వాలిపోయి అంత లోనే మేమేమీ తక్కువ తినలేదు అంటూ తిరిగి పైకి రావడానికి ప్రయత్నించే చెట్ల ఆకులనీ సున్నితమైన పూవులనీ చూస్తూ.. ఆకులపై పడుతూ అల్లరి గా వాన చేసే చప్పుడుని చెవులప్పగించి వింటూ, చల్లటి గాలినీ, అప్పుడప్పుడూ తనువును తడిమి పలకరించిన వాన తుంపరనీ మనస్పూర్తిగా అస్వాదిస్తూ కాసేపు బయటే గడిపి మెల్లగా తిరిగి లోపలికి వచ్చాను.



లోపలికి వచ్చి ఫ్యాన్, టీవీ లాటి శబ్ధ కాలుష్య కారకాలన్నిటినీ ఆపేసి కిటికీ లు తలుపులు పూర్తిగా తెరచి బయట కురుస్తున్న వర్షాన్ని వింటూ ఆ సాయంత్రాన్ని ఆనందంగా గడిపాను. ఈసారి మీరూ ప్రయత్నించి చూడండి వర్షాన్ని వినడం ఎంత బాగుంటుందో... వాన ఉధృతిని పట్టి ఒకో రకమైన శబ్దం వస్తుంది. మొక్కలపై కురిసే చిరుజల్లులు ఒకలా వినిపిస్తే, కొబ్బరాకులపై కురిసే వాన మరొకలా వినిపిస్తుంది. మెత్తటి మట్టిపై నిశ్శబ్ధం గా కురిసే వాన అద్భుతమైన అద్వితీయమైన కమ్మటివాసనని అందిస్తే, రాళ్ళపై కురిసే వాన చేసే హడావిడి చప్పుళ్ళుకి అంతే లేదు, ఇక వడగళ్ళ వాన చేసే శబ్దం గురించైతే ఇంక చెప్పనే అక్కరలేదు. మీరెపుడైనా నది దగ్గర కానీ కాలవ దగ్గర కానీ ఉన్నపుడు వర్షపడటం చూశారా.. నీళ్ళపై పడే వాన పలికించే టప టప ల సంగీతం ఒక ఎత్తైతే అప్పటి వరకూ ప్రశాంతంగా ఉన్న నీటిపై చినుకులు సృష్టించే వేల కొద్దీ అలలు ఒకదాని తో ఒకటి పోటీ పడుతూ, ఒకదానిలో ఒకటి కలిసి పోతూ కలిగించే అలజడి చూడటానికి రెండు కళ్ళూ సరిపోవు. ఇక సముద్రం పై వాన పడటం ఎపుడైనా విన్నారా / చూశారా... నేను వైజాగ్ యూనివర్సిటీ లో ఉన్నరోజులలో నాకు ఈ ఆనందం దక్కింది. అనంతమైన నీటి పై జోరు గా పడుతున్న వాన చినుకులు సృష్టించే హోరు ఇంతా అంతా కాదు, హడావిడిగా ఉండే బీచ్ నుండి కాస్త ప్రశాంతమైన చోటికి వెళ్ళి శ్రద్దగా వింటే ఒక చిత్రమైన హోరు తో కలిసిన లయబద్దమైన సంగీతాన్ని వింటున్నట్లే అనిపిస్తుంది.

సరే మొన్న ఒక్క సారిగా ఇంత వర్షాన్ని వినీ, ఆస్వాదించి, ఆనందించీ.. ఆహా వర్షాన్ని వినడం చాలా బాగుంది కదా.. ఓ టపా రాసేద్దాం వీలైతే ఈ సారి వర్షాన్ని రికార్డ్ కూడా చేసేద్దాం అని తీర్మానించుకున్నాను. అంతలో అసలు ఈ వీడియోలు యూట్యూబ్ లో ఇప్పటికే ఉండి ఉంటాయేమో అని వెతికితే వేలకొద్ది దొరికాయి. వాటిలో మొదట కన్పించి ఉరుముల అలజడి లేకుండా కేవలం వర్షాన్ని మాత్రమే రికార్డ్ చేసిన ఈ వీడియో నాకు బాగా నచ్చింది ప్రజంటేషన్ కూడా మంచి చిత్రాల తో తయారు చేశారు. సో అది మీ అందరి కోసం ఇక్కడ ఇస్తున్నాను. ఈ సంవత్సరం ఇప్పటి వరకూ కురిసిన వర్షపాతాన్ని గమనిస్తే... మన భావి తరాల వారు ఇక వర్షాన్ని ఇలాటి వీడీయోల లోనే చూసుకోవలసిన పరిస్తితి వస్తుందేమో !!

శనివారం, ఆగస్టు 01, 2009

సిగలో.. అవి విరులో -- మేఘసందేశం

గత రెండు మూడు వారాలు గా ఈ పాట నన్ను వెంటాడుతుంది, ఎంతగా అంటే ఎక్కడో అడుగున పడిపోయిన నా కలక్షన్ లో వెతికి వెతికి వెలికి తీసి తరచుగా మళ్ళీ వినేంతగా. కారణం ఏమిటో తెలియదు కానీ ఈ ఆల్బం ఎందుకో సంవత్సరానికి ఒక్క సారైనా ఇలా బాగా గుర్తొస్తుంది. అప్పుడు ఒక నెల రెండు నెలలు వినేశాక కాస్త మంచి పాటలు ఏమన్నా వస్తే మళ్ళీ అడుగున పడి పోతుంది. కానీ అక్కడే అలా ఉండి పోదు మళ్ళీ హఠాత్తుగా ఓ రోజు ఙ్ఞాపకమొచ్చి మళ్ళీ తనివి తీరా వినే వరకూ అలా వెంటాడూతూనే ఉంటుంది. మంచి సంగీతం గొప్ప తనం అదేనేమో మరి !! ఈ సినిమా గురించి కానీ సంగీతం గురించి కానీ నేను ప్రత్యేకంగా చెప్పగలిగినది ఏమీ లేదు. నాకు బాగా నచ్చే సినిమాల మొదటి జాబితా లో ఉంటుంది. కధ, సంగీతం, నటీనటుల నటన వేటికవే సాటి. ఈ సినిమా గురించి తెలియని వారుంటే తెలుసు కోడానికి నవతరంగం లో ఈ వ్యాసం చదవండి. ఈ ఆల్బం లో పాటలు అన్నీ ఒక దానిని మించి ఒకటి ఉంటాయి. సరే మరి నన్ను వెంటాడుతున్న ఈ పాట ని మీరూ ఓ సారి ఇక్కడ చిమట మ్యూజిక్ లో విని ఆనందించండి. మొన్నేమో కళ్యాణం, ఇప్పుడేమో సిగలు, విరులు, అగరు పొగలు అసలూ... "సంగతేంటి గురూ !!" అని అడగకండేం :-)


చిత్రం: మేఘసందేశం
గానం: కె. జె. ఏసుదాస్
సాహిత్యం :దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి
సంగీతం : రమేష్ నాయుడు.

సిగలొ.. అవి విరులో.. అగరు పొగలో.. అత్తరులో..
మగువ సిగ్గు దొంతరలో.. మసలె వలపు తొలకరులో..
సిగలొ.. అవి విరులో.. అగరు పొగలో.. అత్తరులో..
మగువ సిగ్గు దొంతరలో.. మసలె వలపు తొలకరులో..
సిగలొ.. అవి విరులో..

ఎదుట నా ఎదుటా ఏవో సోయగాల మాలికలు..
ఎదుట నా ఎదుటా ఏవో సోయగాల మాలికలు..
మదిలోనా గదిలోనా... మదిలోనా గదిలోనా...
మత్తిలిన కొత్త కోరికలూ...నిలువనీవు నా తలపులు..
మరీ మరీ ప్రియా..ప్రియా...
నిలువనీవు నా తలపులూ.. నీ కనుల ఆ పిలుపులూ..

సిగలొ.. అవి విరులో.. అగరు పొగలో.. అత్తరులో..
మగువ సిగ్గు దొంతరలో.. మసలె వలపు తొలకరులో..
సిగలొ.. అవి విరులో..

జరిగి ఇటు ఒరిగీ... పరవశాన ఇటులే కరిగి
జరిగి ఇటు ఒరిగీ... పరవశాన ఇటులే కరిగి
చిరునవ్వుల అర విడినా.. చిగురాకు పెదవుల మరిగీ..
చిరునవ్వుల అర విడినా.. చిగురాకు పెదవుల మరిగీ..
మరలి రాలేవు నా చూపులూ.. మరీ మరీ ప్రియా ప్రియా
మరలి రాలేవు నా చూపులూ.. మధువుకై మెదలు తుమ్మెదలూ...

సిగలొ.. అవి విరులో.. అగరు పొగలో.. అత్తరులో..
మగువ సిగ్గు దొంతరలో.. మసలె వలపు తొలకరులో..
సిగలొ.. అవి విరులో..

బుధవారం, జులై 29, 2009

కలవరమాయేమదిలో !!

కనులే కలిపే కథలే తెలిపే నాలోని భావాలే
అలలై మెదిలే కలలే కదిపే వేవేల రాగాలే
పలికే.. స్వరాలే ఎదకే.. వరాలై
పదాలు పాడు వేళలో కలవరమాయే.. మదిలో...

కలవరమాయేమదిలో!! ఈ దశాబ్దపు ఉత్తమ చిత్రం అని ఖచ్చితంగా చెప్పను కానీ, మంచి తెలుగు చిత్రాలు రావాలి అని కోరుకుంటున్న ప్రతి ఒక్కరు తప్పని సరిగా చూసి ప్రోత్సహించ వలసిన చిత్రం. హీరో గా కమల్ కామరాజు అందం :-) అక్కడక్కడా స్క్రీన్ ప్లే లోపాలూ పంటి కింద రాళ్ళ లా తగుల్తూ ఉన్నా... ఆకట్టుకునే స్వాతి నటన, ఆహ్లాదకరమైన మంచి సంగీతం, చక్కని కథాంశం, ఆలోచింప చేసే కొన్ని సంభాషణలు, పాటలలో వనమాలి గారి అర్ధవంతమైన సాహిత్యం తో ఓ ప్రత్యేకమైన చిత్రం గా నిలబడుతుంది. ఈ చిత్ర నిర్మాత దర్శకుడు చేసిన ఈ మంచి ప్రయత్నానికి ప్రోత్సాహం అందించ వలసిన అవసరం ఎంతైనా ఉంది, ఆ ప్రోత్సాహం మరికొందరి నిర్మాతల/దర్శకుల ఆలోచనా ధోరణి ని ప్రభావితం చేయగలిగితే అంత కన్నా తెలుగు చలన చిత్ర అభిమానులకి కావలసినదేముంది.


స్వాతి కలర్స్ ప్రోగ్రాం చేసేప్పుడు ఒకోసారి ఈ అమ్మాయెవరో బాగా మాట్లడుతుంది అనుకున్నా ఒకోసారి మరీ ఇంత ఒవర్ యాక్షన్ అవసరమా అనుకునే వాడ్ని. మెల్లగా సినిమాలలో ప్రవేసించింది చూస్తున్నాం కానీ నన్ను అమితంగా ఆకట్టుకున్న పాత్ర మాత్రం ఆడవారి మాటలకి అర్ధాలే వేరు లే చిత్రం లో, ఆ సినిమా లో నాకు నచ్చిన అంశం కేవలం స్వాతి పాత్రే. చాలా బాగా చేసింది అనిపించుకుంది. ఇక అష్టాచెమ్మా చిత్రం లో అక్కడక్కడా బాగానే ఉందనిపించినా శ్రీనివాస్ డామినేట్ చేయడం, చాలా చోట్ల అతి గా అనిపించడం వల్ల పెద్దగా నచ్చ లేదు. ఇక ఈ సినిమా లో కొన్ని చోట్ల వెటకారం గా ఆహా!! అనిపించినా సినిమా మొత్తం మీద చాలా సార్లు ముచ్చట పడిపోయి సోక్యూట్ అనీ, మరి కొన్ని సార్లు వహ్వా!! అనీ అనిపించుకునే నటన ని ప్రదర్శించింది. మరి ఆ పాత్రని అలా మలిచారేమో ఆ ఎఫెక్టే ప్రతిఫలించిందేమో తెలియదు. హీరోతో పీకల్లోతు ప్రేమ లో మునిగి పోయిన సన్నివేశాల్లో ఎంత బబ్లీగా ఆకట్టుకుంటుందో.. తన లక్ష్య సాధన కోసం తపించి పట్టుదలగా ప్రయత్నించడం లోనూ, మరి కొన్ని బరువైన సెంటిమెంటి సన్నివేశాలలోనూ అంతగానే ఆకట్టుకుంది.

ఇక సంగీత ప్రధానమైన కథాంశం తో వెలువడిన ఈ చిత్రం లో శరత్ వాసుదేవన్ సంగీతం చక్కగా ఉంది. అన్నీ క్లాసికల్ సాంగ్స్ లేదా కీర్తనలు అందించాలి అని అలోచించకుండా సమ పాళ్ళ లో మామూలు పాటలు, "కరివరదుని", "గురుర్బ్రహ్మ", "పల్లవించని.." లాటి పాటలూ ఉంచి ఆకట్టుకునే సంగీతాన్ని అందించారు. సింగిల్ కార్డ్ గీతరచయిత గా వనమాలి గారు మంచి సాహిత్యాన్ని అందిస్తే... దాని కి సరైన ప్రాధాన్యతను ఇస్తూ వాయిద్యాల హోరు సాహిత్యాన్ని మింగేయకుండా జాగ్రత్త పడుతూ.. మంచి ఆర్కెస్టైజేషన్ తో వినసొంపైన బాణీలు కూర్చారు వాసుదేవన్. ఇక చిత్ర గారి గానం గురించి ప్రత్యేకించి నేచెప్పేది ఏముంది.

కమల్ కామరాజు ని భరించగలిగితే సినిమా చూడటానికి ఇక మీరు ఏమీ ఆలోచించ వలసిన అవసరం లేదు. అతను అందం తో కండల ప్రదర్శనతో విసిగించినా... స్వాతి కి క్లాస్ పీకే సన్నివేశాల్లో అతని ప్రాముఖ్యత అపారం. ముఖ్యం గా లక్ష్యం గురించి చెప్తూ చెప్పిన డ్యాష్ ఫిలాసఫీ (వివేకానందుడి ఫోటో చూపిస్తే ఆయన గురించి చెప్తారేమో అనుకున్నా..కానీ చిన్న సరెప్రైజ్ ఇచ్చాడు దర్శకుడు), ఇంకా అమ్మ గురించి చెప్తూ.. ఒకోసారి సింపతీ మన విచక్షణ ని ఎంతగా ప్రభావితం చేస్తుందో, ఓ అంశాన్ని లేదా సమస్యని ఇతరుల దృఃక్కోణం నుండి పరిశీలించడం ఎంత అవసరమో ఆలోచించేలా చెప్పే సంభాషణలు నన్ను చాలా ఆకట్టుకున్నాయి. నాకు అవకాశం దొరికిన వెంటనే ఈ చిత్రాన్ని మళ్ళీ థియేటర్ లో చూస్తాను, మీరూ చూడండి.

ఈ సినిమా లోని కొన్ని పాటల పల్లవులు మీకోసం. కేవలం సాహిత్యపు రుచి చూడటానికే అనమాట. "ఓ నేనే ఓ నువ్వని.." పాట మంచి మెలొడీ తో ఆకట్టుకుంటే.. "నీలో అణువంత.." అల్లరిగా ఆకట్టుకుంటుంది.. టైటిల్ సాంగ్ "కలవరమాయే మదిలో..." మన మదిని కలవరపరిస్తే.. "తొలి తొలి ఆశలెన్నో రేపుతున్న.." పాట హుషారుగా సాగిపోతుంది. ఇక ఈ టపా చివరలో ఇచ్చిన, చిత్రం క్లైమాక్స్ లో వచ్చే "పల్లవించనీ.. నా ప్రథమ కీర్తనం.." సాహిత్యం సినిమా అంతా చూశాక చాలా అర్ధవంతంగా అనిపించి మనసంతా ఆర్ధ్రతతో నింపేస్తుంది.

తొలి తొలి ఆశలెన్నో రేపుతున్న థిల్లాన
మనసును మీటుంతుంటే కొత్త పాటనవుతున్నా
ఏ చిన్ని సందళ్ళు విన్నా ఈ గుండె చాటున
నా గొంతు వాకిళ్ళలోన ఆ పాట దాగునా?
దరి చేరే స్వరము నాకో వరము
ప్రతి రోజూ పదము పాడే సమయాన
నన్నే నీలో కన్నా

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

నీలో అణువంత ప్రేమున్నా.. అనుమానం రేగేనా..నాతో తగువే తగునా...
చాల్లే తమ తీరు చూస్తున్నా.. మితి మీరి పోయేనా..అంతా ఒకటే నటనా..
నా ప్రేమ సంతకాల సాక్ష్యాలే చూపనా..
ఏం మాయ చేసినా నీమాటే చెల్లునా..
నాపై..కోపాలేనా..

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ఓ నేనే.. ఓ నువ్వని.. ఒక తీరే మన ప్రేమనీ..నీ గూటికే రానీ..
నేనంటూ ఇక లేననీ.. నీ వేంటే ఉన్నాననీ..చాటనీ..
చేశానే నీ స్నేహాన్నీ... పోల్చానే నా లోకాన్నీ..నీవాణ్ణీ..

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

మాతృదేవోభవ! పితృదేవోభవ!
ఆచార్యదేవోభవ!

పల్లవించనీ నా ప్రథమ కీర్తనం
ఒక మాతృప్రేమకే ఓంకారముగా
ప్రణమిల్లి పాడనీ నా హృదయ స్పందనం
ఒక తండ్రి కలలకే సాకారముగా
జన్మను పంచిన జననీ జనకుల
ఆలనలే ఆలాపనగా
అనురాగములే ఆలంబనగా

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.