అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

మంగళవారం, మే 11, 2010

విరామం..


స్వల్ప విరామానంతరం త్వరలో మళ్ళీ కలుద్దాం :-) అంతవరకూ శలవు.

ఆదివారం, మే 09, 2010

కడసారిది వీడ్కోలు !!

ఓ వారం క్రితం ఓ ఉదయం హైద్రాబాద్ లో ఉండగా నా లాప్ టాప్ ఉన్నట్లుండి బ్లాంక్ అయి డిస్ప్లే స్క్రీన్ కి ఒక కార్నర్ లో చిన్న మంట దానితో పాటే ప్లాస్టిక్ కాలిన వాసన వచ్చాయి. వెంటనే ప్లగ్ పీకేసినా మంట ఆగలేదు దానితో బ్యాటరీ కూడా తీసేసాక మొత్తం ఆఫ్ అయి మంట కూడా ఆరిపోయింది. ఆ తర్వాత మళ్ళీ స్టార్ట్ చేద్దాం అని ప్రయత్నిస్తే మళ్ళీ మంటవచ్చింది ఇకపై ఎంత ప్రయత్నించినా ఆన్ అవలేదు. గత వారం రోజులు గా దాన్ని వివిధ సర్వీస్ సెంటర్ లకు తిప్పి అది హైవోల్టేజ్ వల్ల పాడైందనీ, దాని రిపేర్ కు చాలా ఖర్చవుతుందని దాని కన్నా కొత్త ల్యాప్ టాప్ కొనుక్కోవడం మేలు అని అందరితో చెప్పించుకుని నిన్నటితో ఇక దానిపై ఆశలు వదిలేసుకుని, "కడసారిది వీడ్కోలు.. కన్నీటితొ నా చేవ్రాలు.." అని పాడేసుకున్నాను .


నా లాప్ టాప్ HP వాడిది మోడల్ DV4T-1000 కొని రెండేళ్ళు అవుతుంది అంతే.. అసలే ఇటువంటి ఉపకరణాలపై అపారమైన మమకారాన్ని పెంచుకునే నేను నా ల్యాప్ టాప్ ను సైతం వదలలేదు. అది చూపులకు చాలా అందంగా ఉండటమే కాక పని తీరు కూడా చాలా బాగుండేది. ఫోటో లో చూపినట్లు సిల్వర్ మరియూ బ్లాక్ కాంబినేషన్ తో డిస్ప్లే స్క్రీన్ యెక్క స్మూత్ ఫినిష్, సేమ్ కలర్ మెటాలిక్ ఫినిష్ కీ బోర్డ్ తో అసలు చూపులకు కానీ ముట్టుకుంటే కానీ ఓ అందమైన ఫీల్ ఇచ్చేది. ఐ మిస్ మై ల్యాపీ :-( ఎంతగా మిస్ అవుతున్నాను అంటే ఇది వరకు దాని కీబోర్డ్ పై ఎక్కడ దెబ్బతగులుతుందో అన్నంత మృదువుగా సున్నితంగా తడుతూ టైప్ చేస్తూ, రాసేప్పుడు మధ్యలో ఫ్లో ఆగిపోతే దాని డిస్ప్లే ప్యానల్ ను సుతారంగా నిమురుతూ ఆలోచిస్తూ బ్లాగులు రాసే నాకు ఇకపై అది లేకుండా రాయాలని అనిపించడం లేదు :-(

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.