తన దాకా వస్తే !!

అవి ఇంజనీరింగ్ మూడవ సంవత్సరం చదువుతూ ఇండస్ట్రియల్ టూర్ పేరుతో దేశాటన చేస్తున్న రోజులు. ఓ డిశంబరు తెల్లవారు ఝామున డిల్లీలో మంచుకు వణుకుతూనే ఆగ్రా వెళ్ళడానికి గాను అందరం టూరిస్ట్ బస్సు ఎక్కాం. మేమేదో ముందు వచ్చాం అని సంబరపడిపోయాం కానీ ఆ సరికే ముందు సీట్లు ఆక్రమించిన వారిని చూసి నిరాశగా చివరి సీట్లలో కూర్చున్నాం. నాది క్లాసులో అయినా బస్సులో అయినా చివరి సీటే కనుక లాస్ట్ ఐదు సీట్ల వరుసలో ఓ పక్కగా సర్దుకున్నాను. నా ముందు సీట్ లో ఒకడు నిర్మొహమాటంగా సిగరెట్ కాలుస్తున్నాడు. ప్రశాంతమైన ఉదయపు తాజాదనాన్ని హరిస్తూ మనవాడు యధేచ్చగా బస్సంతా సిగరెట్ పొగ తో  నింపేస్తున్నాడు, అసలే చలికి కిటికీ తలుపులు మూసి ఉన్నాయేమో మా అందరికీ మరింత చిరాకు వచ్చింది. అంతలో మాలోనే ఒకడికి మరీ ఒళ్ళుమండి ఆవేశంగా లేచి "you are not supposed to smoke inside the bus" అని అంటూ చాలా కరుకుగా చెప్పాడు. అతను ఓ క్షణం అవాక్కై నువ్వు అంతలా అరవడం ఏమీ బాలేదు బాసు మెల్లగా చెప్పి ఉండాల్సింది అని సిగరెట్ బయట పారేశాడు.

ఇక మాకు మాట్లాడుకోడానికి ఒక టాపిక్ దొరికింది, మనిషిని చూస్తే చదువుకున్న వాడిలాగే కనపడుతున్నాడు కానీ పక్కా నార్త్ ఇండియన్ ఫేస్ కట్, బొత్తిగా సౌత్ ఇండియా మొహం కూడా చూసినవాడ్లా కనిపించలేదు. ఇక మేము రెచ్చిపోయి "తప్పేలా మొహం వేస్కుని ఎలా ఉన్నాడో చూడు ఈడి ఎంకమ్మా సిగరెట్ కాల్చింది కాకుండా మెల్లగా చెప్పాలంట" అని మొదలెట్టి, "వాష్ బేసిన్ లో చేపలు పట్టే వాడి మొహం వాడూనూ" అని, "పండు పడేసి తొక్కతినే తిక్క సన్నాసి" అనీ జంధ్యాల గారిని గుర్తు చేసుకుని ఇష్టం వచ్చిన తిట్లన్నీ తిట్టేశాం. ఇంచు మించు వాడ్ని విలన్ గా పెట్టి ఒక సినిమా తీసినంత పని చేశాం. ఒక రెండు గంటలు ఇలా గడిపేశాం, అంటే గుర్తొచ్చినపుడల్లా వీడ్ని తెలుగులో తిడుతూన్నా మిగతా ఎంటర్ టైన్మెంట్ కూడా ఉంది లెండి.

రెండు గంటల తర్వాత బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేయడం కోసం బస్సు ఒక హోటల్ ముందు ఆపాడు. ఇంతలో మా సిగరెట్ బాబు పక్కనే కూర్చున్న మా క్లాస్మేట్ పరుగున వచ్చి "బాబు అలా రెచ్చిపోతున్నారెంట్రా" అని అడిగాడు మేం వెంటనే "ఏమైంది బాసు వాడికెలాగు తెలుగు రాదుగా" అని ధీమా వ్యక్తం చేశాం. దానికి మావాడు "ఆయన తాజ్ గ్రూప్ ఆఫ్ హోటల్స్ లో ట్రాన్సిలేటర్ గా పని చేస్తాడుట ఒక ఇరవై భాషల వరకూ వచ్చని చెప్పాడు నాతో చక్కగా తెలుగులో మాట్లాడాడు, మీ మాటలు స్పష్టంగా అర్ధమై నవ్వుకుంటున్నాడు.." అని బాంబు పేల్చాడు. మేం ఒకరి మొహాలు ఒకరం చూసుకుని ఒక్క క్షణం ఖంగుతిన్నా, పోన్లే ఈ వయసులో కాకపోతే ఇంకెపుడు చేస్తాం అల్లరి అనుకుని ష్ గప్ చుప్ అని బస్సెక్కేశాం. ఆ తర్వాత బుద్దిగా ఉన్నామని వేరే చెప్పాలా :-)

కట్ చేస్తే (రక్తం వచ్చుద్ది అంటారా, మీరు వి.వి. వినాయక్ సినిమాలు చూట్టం కాస్త తగ్గించాలి మరి :-) మన కథ లో సీన్ కట్ చేస్తే అండీ బాబు. నేను ఇంజనీరింగ్ ముగించుకుని ఉద్యోగ వేటలో పడిన కొత్తలో ఓ ఇంటర్వ్యూ అటెండ్ అవడానికి ఢిల్లీ వెళ్ళాను. ఇంటర్వ్యూకి సంభందించిన ఙ్ఞాపకాలు మరో టపాలో రాస్తాను. సరే ఇంటర్వ్యూ ముగించుకుని తిరుగు టపాలో రైలెక్కి రిజర్వేషన్ కంపార్ట్ మెంట్ లో ఠీవీగా కాలు మీద కాలు వేసుకుని కూర్చున్నాను. ఇంతలో కిటికీ దగ్గరికి ఒక పెద్ద తెలుగు గుంపు వచ్చింది, ట్రైన్ ఎక్కిందేమో ఒక 10th class కుర్రాడు ప్లస్  వాళ్ళ మామ్మ గారు కానీ వచ్చిన బెటాలియన్ మాత్రం ఒక పది మందికి తక్కువ కాకుండా ఉంది. అందులో ఓ ఆంటీ ఉన్నారు ఆవిడ్ని అందరూ భలే చలాకీ అని పొగుడుతుంటారు అనుకుంటా, ఆవిడ ప్రతాపం చూపడానికి నన్ను ఎన్నుకున్నారు. అందరూ తెలుగులో మాట్లాడు కుంటున్నారు.

మరి నేను తెలుగు వాడిలా కనపడలేదో లేకా చుట్టూ ఉన్న జనాన్ని చూసుకుని నేను ఒంటరిగాడ్నికదా ఏం మాట్లాడలేడులే అనుకుందో ఏమో కానీ నన్ను ఒకరేంజిలో ఆడుకోడం మొదలెట్టింది. డ్రెస్సింగ్ నుండి హెయిర్ కట్ వరకూ, తెలుగు వాడై ఉంటాడా, అసలు ఢిల్లీ ఎందుకు వచ్చాడు, ఇక్కడ వాడే అయి ఉంటాడా, మన రైలు ఎందుకు ఎక్కాడో, మనం మాట్లాడేది అర్ధమవుతున్నట్లు లేదులే అనుకుని ఆపై ఇష్టమొచ్చిన కామెంట్లు చేశారు. కొన్ని కామెంట్లు నవ్వు తెప్పిస్తున్నా ఇటువంటి పరిస్థితిలో ఎంత ఇబ్బంది గా ఉంటుందో ప్రత్యక్షంగా అనుభవం లోకి వచ్చింది. పోనీ వాళ్ళతో తెలుగులో మాట్లాడుదామా అంటే మొహమాటం. అప్పటి వరకూ భరించాను కదా ఎదవనైపోతానేమో అని జంకు, ఏం చేయాలో తెలియక బూట్లు కేసి చూసుకుంటుంటే తను "ఏంట్రా బూట్లు చూసుకుంటున్నాడు కొత్తగా కొన్నాడేమో ఆహా ఆ చూపు చూడండ్రా.." ఇలాటి కామెంట్లతో తను నన్ను మహా ఇబ్బంది పెట్టేశారంటే నమ్మండి. ఆ క్షణంలో మా అల్లరి గుర్తొచ్చి అంత సహనంగా ఉన్న అతనికి మనసులోనే థ్యాంక్స్ చెప్పుకున్నాను. మేం వాడ్ని తిట్టిన తిట్ల ముందు ఈ కామెంట్లు ఏ మూలకీ రావనుకోండి. మొత్తానికి ఆవిడ్ని అలా సస్పెన్స్ లోనే ఉంచేశాను. తర్వాత ఆ మామ్మ గారితో కుర్రాడితో తెలుగులో మాటాడినపుడు కుర్రాడు సారీ చెప్తే ఇద్దరం నవ్వేసుకున్నాం అనుకోండి.

మొత్తం మీద మన భాష తెలిసి ఉండక పోవచ్చులే అని తప్పుడు అంచనా వేసిన రెండు సంఘటనల్లో నే ఇరుక్కుపోయిన సంధర్భాలు అవీ, మీరూ ఇటువంటి సరదా సంఘటనలు పంచుకోండి.

మొత్తం చదవండి

అపుడే ఏడాదైందా !! ఇంకా ఏడాదేనా !!

సరిగ్గా ఏడాది క్రితం ఇదే రోజు 22 జనవరి 2009, మమ్మల్ని అందరిని ఒంటరి వాళ్ళను చేసి అప్పటి వరకూ కొండంత అండగా ఉన్న మా అమ్మ తిరిగి రాని లోకాలకు పయనమయింది. ఈ ఏడాది కాలంలో మేము వేసే ప్రతి అడుగులోనూ తను లేని లోటు స్పష్టంగా తెలుస్తూనే ఉన్నా తన ఆశీస్సులు అనుక్షణం మా వెంట ఉన్నాయన్న నమ్మకం మమ్మల్ని వెన్నుతట్టి ముందుకు నడిపించింది.

గడిచిన ఏడాది గురించి ఓ క్షణం ఆలోచిస్తే "తను మమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళి అపుడే ఏడాదైందా నిన్న మొన్ననే మామథ్య తిరిగినట్లు తన  ఙ్ఞాపకాలు సజీవంగా ఉన్నాయే" అనిపిస్తుంది. మరోక్షణం తను లేని లోటు, తన తోడు లేకుండా మేము భారంగా వేసిన అడుగులు, గడిపిన రోజులు గుర్తొస్తే ఇంకా ఒక ఏడాదేనా గడిచింది ఇంకా మరెన్ని రోజులు గడపాలో కదా అని కూడా అనిపిస్తుంది. 

గత వారం రోజులుగా తన ప్రధమ వర్దంతికి ఏర్పాట్లు చేస్తుంటే, ప్రతినిముషం తను ఉంటే ఎటువంటి ఫంక్షన్ కైనా శ్రీకృష్ణుడి సారధ్యంలా హాల్ లో సోఫాలో నిండుగా కదలకుండా కూర్చునే అన్నిపనులు ఎలా ప్లాన్ చేసి నడిపిస్తుంది, తనులేని లోటు ఎంతగా ఉంది అనే ఆలోచనలతో మనసు భారమౌతుంటే, గుండె కరిగి కన్నీటి వరదై ముందుకు ఉరుకుతుంది. సంవత్సరీకం గురించి చెప్పడానికి అమ్మ వాళ్ళ ఆఫీసుకి వెళ్ళిన మా నాన్న గారితో  "మేడమ్ గారు నీతి నిజాయితీలతో ఒక్క పైసా కూడా తీసుకోకుండా నాలుగేళ్ళలో ఎంతోమందికి ఉద్యోగాలిప్పించి అన్నం పెట్టింది సార్, ఆవిడ్ని మేం ఎలా మర్చిపోతాం" అని వాళ్ళంతా ఏక కంఠంతో అనడం వింటుంటే గర్వంతో అదే కన్నీరు ఆనందభాష్పాలుగా మారిపోతుంది.

అమ్మా, నీవెక్కడ ఉన్నా నీ ఆత్మకు సుఖ శాంతులు చేకూరాలనీ,
నీ చల్లని దీవెనలు సదా మా వెన్నంటే ఉండాలనీ కోరుకుంటూ..
నీ ఙ్ఞాపకాలలో, నువు పంచిన ఆత్మీయత లో..
నీ కోసం వెతుకుతూ మేము....

గత ఏడాది నేను అమ్మకు సమర్పించిన అశృనివాళి ఇక్కడ నొక్కి చూడండి.

మొత్తం చదవండి

స్పాములూ - స్కాములూ (Spam & Scam)

ఈ టపా ఎవర్నీ వేలెత్తి చూపడానికి ఉద్దేశించినది కాదు. కేవలం విషయం అందరికి తెలియచేయటానికి మాత్రమే ఉద్దేశించి రాయడమైనది. దయచేసి మీ వ్యాఖ్యలలో సైతం వ్యక్తుల పేర్లను ఉదహరించకండి.

జాల ప్రపంచంలో మీ ఈమెయిల్ ఐడి, ఇంటి అడ్రస్, బ్యాంక్ అక్కౌంట్ నంబర్ లాటి వివరాలు బయల్పరిచే ముందు ఒకటికి పది సార్లు ఆలోచించవలసిన అవసరం ఎంతైనా ఉంది. సాధారణంగా ఈమెయిల్ కన్నా మిగిలిన రెండిటి విషయం లోనూ మరింత జాగ్రత్త అవసరం ఈమెయిల్ ఐడిది ఏముంది అనుకుంటాం, కానీ మీ ఈ మెయిల్ ను మీరు సమర్ధవంతంగా వినియోగించుకోగలుగుతున్నపుడు మాత్రమే అది నిజం. ఈ మెయిల్ ద్వారా జరిగే రక రకాల మోసాల గురించి అవగాహన లేని వారు మీ ఈమెయిల్ సైతం జాగ్రత్తగా కేవలం నమ్మదగిన వ్యక్తులకు మాత్రమే ఇవ్వటం మంచిది. ముందుగా ఆయా వ్యక్తుల అనుమతి తీసుకోకుండా ఒక పెద్ద గ్రూప్ ఈమెయిల్ అందరి ఈమెయిల్ ఐడి లను బయల్పరుస్తూ పంపించడం ప్రోత్సాహకరమైన విషయం కాదు. కావాలనో, ఒక మంచి ఉద్దేశ్యం తోనో, అవగాహనా రాహిత్యం వల్లనో పంపించే ఇటువంటి మెయిల్స్ తరువాత సమస్యగా మిగులుతాయి. విలువైన వ్యక్తుల సమయాన్ని హరించడమే కాక మెయిల్ సర్వర్ల పై అధిక లోడ్ తద్వారా బోలెడు ఎనర్జీ వేస్ట్. 

ఉదాహరణకు మీరు మీ అడ్రస్ బుక్ లోఉన్న అందరికీ ఒక ఈ మెయిల్ పంపిద్దాము అనుకున్నపుడు ’బిసిసి(Bcc)’ ఉపయోగించడం ఉత్తమమైన పద్దతి. దీనివలన మిగిలినవారికి ఎవరెవరికి మెయిల్ పంపబడినదో తెలిసే అవకాశం లేదు అలానే ఇతరుల ఐడి లు ఎవరికి కనిపించనందున స్పామ్ ను నివారించవచ్చు. ముందుగా అందరికీ బిసిసిలో ఈమెయిల్ పంపించి ఫలానా డిస్కషన్ మొదలు పెడదాము అనుకుంటున్నాను మీకు పాల్గొనడం ఇష్టమైతే జవాబివ్వండి అని అడిగి స్పందించిన వారి ఐడి లను బయల్పరుస్తూ అప్పుడు 'To' లో పొందుపరిచి మెయిల్ ఇవ్వడం చాలా మంచి అలవాటు.

అలానే కొందరు ఫార్వర్డ్ చేసే ఈ మెయిల్స్ సైతం వందల సంఖ్యలో ఈమెయిల్ ఐడిలు ఉన్న మెయిల్ ను మరో వందమందికి ఆ ఐడిలతో సహా పంపిస్తారు. ఇది కూడా తీవ్రమైన అసౌకర్యానికి గురి చేస్తుంది మీదే కాక అందరి ఈమెయిల్స్ జాలం లో బయటపడటం వలన స్పామరులకు స్కామరులకు మరింత ఆస్కారమిచ్చినట్లు అవుతుంది. కనుక ఇటువంటి మెయిల్స్ ఫార్వర్డ్ చేసేప్పుడు సైతం Bcc ఉపయోగించండి అలానే మెయిల్ లో ఇదివరకే ఈమెయిల్ ఐడి లు ఉన్న విషయం మీరు గమనిస్తే వాటిని డిలీట్ చేసి పంపించండి. ఇలా అత్యల్ప సమయాన్ని కేటాయించి బాధ్యతాయుతమైన ఈమెయిల్ వినియోగదారులవండి.

సరే ఈ విషయాలు తెలియక పొరపాటున మీ ఐడిని మీకు ఇష్టం లేని ఒక డిస్కషన్ త్రెడ్ లో మీ అనుమతి లేకుండా కలిపారనుకుందాం. డిస్కషన్ టాపిక్ తో వచ్చే మెయిల్స్ రెండు ఉంటే "Please remove my id from this discussion" అంటూ గ్రూప్ అందరికీ పంపించే మెయిల్స్ ఒక ఇరవై వస్తుంటాయ్. ఇటువంటి మెయిల్స్ స్పామింగ్ కు ముఖ్య కారణం. మీకు ఇటువంటి మెయిల్స్ వచ్చినపుడు ఉత్తమమైన పని జవాబివ్వకుండా వదిలేయడం. లేదంటే "reply all" or "అందరికి సమాధానమివ్వు" ఆప్షన్ ఉపయోగించక కేవలం ఎవరైతే మీకు మొదట ఈమెయిల్ పంపారో వారికి మాత్రమే జవాబివ్వడం ఉత్తమమైన పద్దతి. మీకు ఓపిక ఉంటే ఇలాంటి మెయిల్స్ ని మీ మెయిల్ సెట్టింగ్స్ లో ఫిల్టర్ ఆప్షన్ ఉపయోగించి పూర్తిగా నివారించవచ్చు. GMAIL లో నేను ఫిల్టర్ ఉపయోగించి విజయవంతంగా ఇటువంటి మెయిల్స్ ను నిరోధించగలిగాను. మీరు చేయవలసిందల్లా ఆ మెయిల్ యొక్క సబ్జెక్ట్ లైన్ ను కాపీ చేసి ఈ సబ్జెక్ట్ తో ఉన్న మెయిల్స్ ను తొలగించు అని ఫిల్టర్ క్రియేట్ చేయడమే. ప్రతి మెయిల్ సిస్టం ఈ ఆప్షన్ ను ఇస్తుందనే అనుకుంటున్నాను.

అసలు ఈ మెయిల్ ఐడి బయట పెట్టడం గురించి ఇంత టపా అవసరమా అనుకుంటున్నారా అయితే మీ ఈమెయిల్ ఐడి తెలుసుకుని అంచెలంచెలుగా మీ నెట్ బ్యాంకింగ్ ఐడి లను, బ్యాంక్ అకౌంట్ వివరాలను సైబర్ నేరస్తులు ఎలా సంగ్రహిస్తారో తద్వారా మీ డబ్బు ఎలా దోచుకుంటారో సవివరంగా వివరిస్తూ మంచు పల్లకీ గారు ఈ మధ్యే "నైజీరియా టు శ్రీకాకుళం" అంటూ ఒక టపా రాసారు అది ఒక సారి చూడండి. జాల ప్రపంచంలో మీ వ్యక్తిగత వివరాలను కాపాడుకోవలసిన ఆవశ్యకతను ఆ టపా మరింత వివరిస్తుంది.



Photos courtesy www.solarpowerrocks.com, http://sayiamgreen.com/

మొత్తం చదవండి

నేనూ - నా ఇయర్ ఫోన్స్ - ఓ భొగి

పది సంవత్సరాలు ఒక వస్తువు మనతో ఉందంటే దానితో తెలియని అనుభందం ఏదో ఏర్పడి పోతుంది. హఠాత్తుగా ఓ  ఉదయం అది పని చేయడం మానేసిందంటేనో ఇక ఉపయోగించలేక పడేయాల్సి వస్తుందంటేనో మనసు ఒక్క క్షణమైనా విలవిలలాడక ఉండదేమో. అలాటిది మన నిర్లక్ష్యమే దానికి కారణం అయినపుడు ఆ బాధ మరింత ఎక్కువ అవుతుంది. ఆ వస్తువు ఏదైనా విలువ ఎంతైనా ఈ అనుభూతిలో మాత్రం పెద్దగా మార్పుండదు. "ఈ ప్రపంచంలోని ప్రతి దానిలోనూ జీవం ఉంటుంది ఏ మనిషైనా, వస్తువైనా మనకు ఎపుడు పరిచయమవ్వాలో మనతో ఎంత కాలం కలిసి ఉండాలో అంతా ముందే నిర్ణయింప బడి ఉంటుంది.." అని ఈ మధ్యే చదివిన ’ఆల్కెమిస్ట్’ లో చెప్పినా కూడా ఈ రోజు ఉదయం నిద్ర లేవగానే కాలికింద నలిగి మూడు ముక్కలైన నా సోనీ ఇయర్ ఫోన్స్ ని చూసి "హ్మ్ ఋణం తీరిపోయింది" అని అనుకుని సరిపెట్టుకోలేక పోయాను, కళ్లలో తడి చేరకుండా ఆపలేకపోయాను.

ఇంచుమించు పదేళ్ళ క్రితం నా క్యాసెట్ వాక్మన్ తో వచ్చిన హెడ్ సెట్ అసౌకర్యంగా ఉంది ప్లస్ క్వాలిటీ బాగోలేదు అని ఓ వెయ్యి లోపే దొరికిన ఈ ఇయర్ ఫోన్స్ కొన్నాను. నాకు చిన్నప్పటినుండి సోనీ అంటే అదో విథమైన ఫాసినేషన్ వల్లనో ఏమో తెలియదు కానీ అంతవరకూ వాడి పడేసిన చాలా హెడ్ సెట్స్ కన్నా దీని క్వాలిటీ చాలా బాగుంది అనిపించింది. ఇక అప్పటి నుండి ఇది నా శరీరం లో ఓభాగమై పోయింది. ఆఫీసు లో డెస్క్ టాప్ ఆ తర్వాత ల్యాప్ టాప్ కి కూడా ఇవే వాడేవాడ్ని. కొన్నాళ్ళకి క్యాసెట్ వాక్మెన్ పోయి సిడి ప్లేయర్ తర్వాత యంపీత్రీ సీడీ ప్లేయర్, తర్వాత ఫస్ట్ జెన్ ఐపాడ్, క్రియేటివ్ జెన్, కొత్త ఐపాడ్ ఇలా ఎన్ని ప్లేయర్స్ మారినా ఇయర్ ఫోన్స్ మాత్రం ప్లేయర్ తో వచ్చిన వాటిని పక్కన పడేసి ఇదే వాడేవాడ్ని. అదేంటో తెలియదు ప్లేయర్స్ తో వచ్చిన వాటి కన్నా నాకు ఇందులోనే బాగా వినిపిస్తున్నాయ్ అనిపించేది. నేను ఏ ఊరికి వెళ్తే ఇది కూడా నా వెంట ఆఊరికి ఆ దేశానికి వచ్చేసేది. నా చెవులు కూడా దీనికి బాగా అలవాటయ్యాయి. ఫోన్ తాలూకూ హెడ్ సెట్ కి పావుగంటలో విసుగొచ్చేది కానీ ఇవి పెట్టుకుంటే మాత్రం గంటలు గంటలు పాటలు వింటూ ఆనందంగా గడిపేసే వాడ్ని.

అలాంటి దీన్ని రాత్రి ల్యాప్ టాప్ తో పాటు ఉపయోగించి నిర్లక్ష్యంగా మంచం మీద వదిలేసాననుకుంటా, ఉదయం మంచం దిగేసరికి సరిగా నా కాలికింద పడి బాగుచేయడానికి కూడా వీలులేనంతగా రైట్ ఇయర్ బడ్ మూడు ముక్కలు అయింది. ఎలాగో కష్టపడి అతికించా కానీ పనిచేయడం లేదు ఎడమ బడ్ బాగానే అదే క్లారిటీతో వినిపిస్తుంది కానీ ఇకపై ఉపయోగించడం కష్టమే. నా గోడు విన్న ఓ నేస్తం "దానికో చిన్న శవపేటిక తయారు చేయించి ఓ శాటిన్ రిబ్బను కట్టి దాచిపెట్టుకోరా" అని సలహా ఇచ్చినా, అల్కెమిస్ట్ ఫిలాసఫీలో ఆలోచిస్తే దీనికీ ఓ ఆత్మ ఉంది అది ఇన్ని రోజులు నన్ను అనుసరించి ఉండి, "ఇక వీడు ఎంతకాలమైనా నన్ను ఇలానే సతాయిస్తుంటాడు రెస్ట్ ఇవ్వకుండా" అని అనుకుని, పనికి రాని పాత వస్తువుల్ని భోగి మంటల్లో పడవేసే ఈ భోగి రోజు తనంతట తానే ఇలా పాడైపోయి ముక్తిపొందాలని నిర్ణయించుకుంది అని అనిపిస్తుంది. అంతలోనే ఇన్నాళ్ళు నాతో ఉన్న ఈ హెడ్ ఫోన్ ఇలా పాడై పోవడం వెనుక ఏదైనా bad omen ఉందా అని కూడా అనిపిస్తుంది :-) మీరింకా ’అల్కెమిస్ట్’ చదవకపోతే ఈ విషయాలు వదిలేయండి. 

 హ హ :-) నాకు బొత్తిగా పనిలేదన్న విషయం ఈపాటికే మీరు గ్రహించేసుంటారు. ఏదేమైనా భోగి అనగానే నాకు  గుర్తొచ్చే ఓ చిన్న మ్యూజిక్ బిట్ గురించి చెప్పి ముగిస్తాను. ఇళయరాజా గారు స్వర పరిచిన దళపతి సినిమాలోనిది ఈ బిట్. సినిమాలో  అప్పుడప్పుడు నేపథ్య సంగీతం గా వినిపిస్తుంది క్యాసెట్ లో కూడా వచ్చిందనుకుంటా. లిరిక్ కి పెద్ద ప్రాముఖ్యం లేదు కానీ రాజా బీట్ వినడానికి భలే ఉంటుంది. నేను అప్పుడప్పుడు రివైవ్ అవడానికి ఈ బిట్ వింటుంటాను, లిరిక్ వదిలేసి తాననన తాననన తానానా హొయ్ అని పాడుకుంటూ కూడా ఉంటాను. మీరు ఇక్కడ విని ఆనందించండి. :-) మీకూ మీ కుటుంబానికీ భోగి మరియూ సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు :-)

మొత్తం చదవండి

నరసరావుపేట్రియాట్స్ లో నేను.

నరసరావుపేట్రియాట్స్ బ్లాగులో నా పదవ తరగతి జ్ఞాపకాల టపా చదివారా, లేదంటే ఈ క్రింది లింక్ పై నొక్కి చదవండి.

వేణూ శ్రీకాంత్ పదో తరగతి జ్ఞాపకాలు

"మా ఊరు మాకు గొప్ప" అంటూ మొదలు పెట్టి, "రండి చరిత్ర సృష్టిద్దాం" అంటూ ఆహ్వానించి, నరసరావుపేట వాసులకు ఒక వేదిక సృష్టించి, అందరి అనుభవాలను అనుభూతులను ఇలా పంచుకునే అవకాశాన్ని కల్పించిన మా పేట్రియాట్స్ గీతాచార్య, సుజాత లకు ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటున్నాను.

"మన పేట్రియాట్స్ బ్లాగు కోసం ఏమైనా రాయచ్చుకదా" అంటూ ప్రోత్సహించి, నాకు మళ్ళీ ఒకసారి నాచిన్ననాటి రోజుల్లోకి వెళ్ళి ఆనాటి మధురానుభూతుల్లో విహరించే సదవకాశం కల్పించి, నాచే ఈ టపా రాయించి, ప్రచురించిన సుజాత గారికి ప్రత్యేక ధన్యవాదాలు.

దయచేసి ఆ టపాకు సంబందించిన కామెంట్లు నరసరావుపేట్రియాట్స్ బ్లాగులోనే రాయండి.

మొత్తం చదవండి

క్షుర ’ఖ’ర్మ

తెలుగు భాషలో నాకు నచ్చని ఒకే ఒక పదం క్షవరం. చిన్నప్పటి నుండీ మంగలి చేతిలో హింస భరించ లేక, అలా అని జుట్టుని అలా వదిలేయలేక పడ్డ కష్టాలు నాకూ ఆ దేవుడికే తెలుసు. అసలు మనిషి అనాటమీ గురించి ఎపుడైనా ఆలోచిస్తే ఆహా  దేవుడు ఎంత అద్భుతమైన అర్కిటెక్ట్ అని అనిపిస్తుంటుంది. కానీ అంత గొప్ప ఆర్కిటెక్ట్ కూడా అప్పుడప్పుడూ పప్పులో కాలేస్తాడు అని చెప్పడానికి ఒక ఉదాహరణ జుట్టు. తలలో ఉన్న మెదడు కు దెబ్బ తగలకుండా రక్షణ కోసాం జుట్టును అమర్చాడనుకుందాం సరే బాగుంది. కానీ అది కుషన్ లా కాస్త పెరిగి, ఓ స్టైల్ లో అలా ఉండిపోయేలా ఉంటే ఎంత బాగుండేది. అలాకాకుండా అది జీవితాంతం అలా పెరుగుతూనే ఉండే ఏర్పాటు చేశాడు చూశారా అక్కడే మరి నాకు మండుద్ది. పోని కత్తిరించకుండా వదిలేద్దామా అంటే అడ్డ దిడ్డంగా ఎగిరి మొహం మీద పడటం, చెవుల పైనంతా పెరిగి చిరాకు తెప్పించటం ఇత్యాదిగా దాని నిర్వాకాలు మాటల్లో చెప్పనలవి కాదు. ఇంతేనా అసలు దాని నిర్వహణ కోసం రోజూ కొబ్బరి నూనె సీసానో, శలవురోజుల్లో అయితే ఆముదం సీసానో చేత పట్టుకుని వెంటపడే అమ్మనుండి తప్పించుకోడానికి ఎంత చాక చక్యం కావాలి. పోనీ గుండు గీయించేద్దాం అంటే, అబ్బే అదస్సలు బాగోదు. హు మగవాడిగా పుట్టినందుకు ఈ కష్టాలు భరించక తప్పదు కదా. 

నా చిరాకుకు ఒక మినహాయింపు వాలుజడ, అంటే మరి దాన్ని భరించాల్సింది మనం కాదు కదా :-) అది కూడా ఓ కారణం మినహాయించడానికి. కానీ గుప్పెడు మల్లెలు తురిమిన వాలు జడ నాగుపాములా అలా వయ్యారంగా కదులుతూ ఉంటే ఆ అందం చూడటానికి రెండు కళ్ళూ సరిపోతాయిటండీ... అసలు ఒకప్పటి అమ్మాయిలను చూసి కుళ్ళుకునే వాడ్ని ఎంచక్కా అందమైన వాలు జడ వీళ్ళసొంతం, అదీకాక నెలకోసారి మంగలిచేతికి తలప్పగించి వాడు దానిపై తబలా వాయిస్తూ వాలీబాల్ ఆడుకుంటుంటే భరించాల్సిన అవసరం లేదుకదా అని. ఒకప్పటి అని ఎందుకన్నానంటే పాపం ఇప్పుడు వాళ్ళుకూడా క్రాఫింగ్ చేయించేస్తున్నారు కదా అందుకని. కానీ తర్వాత్తర్వాత చెల్లాయిని చూస్తే అర్ధమైన విషయం ఏమిటయ్యా అంటే వాలుజడ నిర్వహణ కోసం అమ్మాయిలంతా మంగలోడి కన్నా నిరంకుశులు అయిన అమ్మల చేతికి ప్రతిరోజు బుర్ర అప్పగించి నానా హింస భరిస్తారు పాపం :-( అని. వారి సహనానికో వందనం ఇదుగో :-)

అమెరికాలో ఈ బాధ మరింత ఘోరంగా ఉండేది. అక్కడ ఎక్కువగా మెక్సికన్స్ మరియూ చైనీస్ ఈ పని చేసే వారు. వాళ్ళకి ఇంగ్లీష్ లో చెప్పినా సరిగా అర్ధం అయ్యేది కాదు పోని అర్ధం కాలేదు అని మరో సారి అడిగి మనకి ఎలా కావాలో తెలుసుకుంటారా అంటే ఊహూ అదీలేదు. మనం చెప్పిన దానికంతా తలాడించేసి  వాడికి నచ్చిన స్టైల్లో చేసి పంపించేస్తాడు. ఒకసారి ఇలానే నేను ఐదు నిముషాలు జుట్టుపట్టుకుని మరీ చూపించి వివరించాను వాడు బుద్దిగా విని నేఆపగానే ఒక మెషీన్ తీసుకుని వరికోతలు కోసినట్లు జుయ్.య్.య్.మని తలంతా రెండు రౌండ్ లు వేసి రెండే నిముషాల్లో అయిపోయింది ఫో!! అన్నాడు, నాకేం చేయాలో అర్ధంకాక డబ్బులు ఇచ్చి బయటపడ్డాను. ఇక్కడి రేట్లు కూడా మరీ దారుణం రెండు నిముషాలు మిషన్తో చేసే పనికి 13 డాలర్ల ఫీజు పైన రెండు డాలర్ల టిప్పూ వెరసి 15 డాలర్లు ముక్కుపిండి వసూలు చేసేవాడు (ఈసారెళ్తే వాల్ మార్ట్ లో ఓ మూల క్షౌరశాల కూడా పెట్టమని సలహా ఇవ్వాలి). సరే ఇంటికొచ్చి చూస్కుందును కదా తలంతా సగం చీకేసిన తాటి టెంక లా ఒకసగం అంతా క్రాఫ్ చేయని పొడవు జుట్టు రేగిపోయి, మరోసగం క్రాఫింగ్ చేసిన జుట్టు కుదురుగా నున్నగా అణిగిపోయి దర్శనమిచ్చింది. ఆ వికృతరూపాన్ని చూసి ఝడుసుకుని మళ్ళీ వాడి దగ్గరికి వెళ్ళే ధైర్యం చేయలేక వేరే చోటకి వెళ్ళి సరిచేయించుకుని వచ్చాను.

సరే ఇక బెంగుళూరు వచ్చిన మొదట్లో అప్పటికే చాన్నాళ్లవుతుంది, చిరాకుగా ఉంది  అని తప్పనిసరై సెలూన్ వేట మొదలెట్టాను, ఎవర్నడిగినా ఇక్కడే ఇక్కడే అని చెప్తుంటే కాబోలు అనుకుని అలా కాళ్ళరిగేలా ఓ కిలోమీటరు పైనే నడిచి ఏదో ఒక మెన్స్ పార్లర్ అని కనిపిస్తే దాన్లోకి అడుగు పెట్టాను. తలుపు తీసి లోపలికి అడుగు పెట్టానో లేదో చల్లని ఎయిర్ కండిషన్ గాలి, సుమధురమైన రూమ్ ఫ్రెషనర్ ఘుమ ఘుమలు మైమరపించాయి. ఓ క్షణం పరికించి చూస్తే మాంచి టివీ ప్లస్ మ్యూజిక్ సిస్టం, ఒక పక్కగా అక్వేరియం, ఖరీదైన (ఫోటోల్లో చూపించినలాంటి) కుర్చీలు, ఓ మూలగా వాషింగ్ మెషీన్, ప్రతి కుర్చీకీ పక్కన వాళ్ళు కనపడకుండా ఇండివిడ్యువల్ కంపార్ట్ మెంట్స్(కార్పొరేట్ అఫీసుల్లో కూడా ఉండవేమో). కళ్ళు మిరుమిట్లు గొలిపే లైట్లు, గ్రానైట్ ఫినిషింగ్ తో వాష్ బేసిన్ ప్లాట్‍ఫాం. మొత్తం పోష్ సెటప్ చూస్తే వీర లెవల్ లో వసూల్ చేస్తాడు అనిపించింది ఓ క్షణం వెనక్కితిరిగి చూడకుండా పారిపోదామా అనికూడా అనిపించింది. కానీ అప్పటికే అలసి పోయి ఉండటంతో ఏదోఒకటి లే ఇక ఓపికలేదు అనుకున్నాను.

అంతలో ఓ పక్కనుండి యాప్రాన్ కట్టుకుని చేతిలో ఓ కత్తెర పట్టుకుని మాంచి ఇంగ్లీష్ లో ఒకతను పలకరించాడు. అతన్ని చూసిన వెంటనే ఫక్కుమని నవ్వొచ్చేసింది. కింద ఫోటోలో చూపించినట్లుగా, అంత కాకపోయినా ఇంచుమించు అంత గడ్డం, చెవులవరకూ అంటే సగం పైగా బట్టతల. అతన్ని ఇలాటి మెన్స్ బ్యూటీ పార్లర్ లో పెట్టడం చూసి నవ్వాగలేదు. "నువ్వు అర్జెంట్ గా ఓ విగ్గు కొనుక్కో.. లేదంటే ఈ పనైనా మానేయవోయ్.." అని సలహా ఇద్దాం అనుకున్నాను. చూస్తే తెలుగువాడిలా కనిపించాడు "ఏం పేరోయ్.." అని అడిగా/ దివాకర్ అన్నాడు నాకు ఎందుకో తోటరాముడు గారి దినకర్ ప్లస్ ఏప్రిల్ ఒకటి విడుదల లోని దివాకరం ఇద్దరూ కలిసి గుర్తిచ్చారు. సరే తెలుగు అని తెలిసాక మాట్లాడటం మొదలెట్టాడు.

"అసలు మీకు మీ జుట్టు మీద కానీ మీమీద కానీ శ్రద్ద లేదు సార్... ఇవ్వాళ రేపు జనం ఎలా ఉంటున్నారు ? జిమ్ లని బ్యూటీ పార్లర్ లని ఎంత శ్రద్దగా మెయింటెయిన్ చేస్తున్నారో తెలుసా?. మీరిలా మీగురించే పట్టించుకోకుండా ఉంటే ఎలా సార్?" అన్నాడు. అహా అలాగా "అది సరే ఇంతకీ పట్టించుకోవడం అంటే ఏంటి సార్?" అని అడిగాను. "ఫేషియల్ చేద్దాం సార్, బ్లీచ్ చేద్దాం సార్" అని వాడి దగ్గర ఉన్న సర్వీసులన్నీ మార్కెటింగ్ చేయడం మొదలెట్టాడు. "అలాక్కాదు కానీ ముందు క్రాఫ్ చేసి తగులడు రా బాబు.." అని చెప్తే మొదలెట్టి క్రాఫ్ చేస్తున్నంత సేపు వాగుతూనే ఉన్నాడు. ధ్యాసంతా మిగిలిన సర్వీసులపై ఉంటే ఇక క్షవరం ఎలా చేసుంటాడో మీకు వేరే చెప్పాలా.. అసలే పలచని సిల్కీ హెయిర్ ఆపై వాడు అడ్డదిడ్డంగా కత్తెరతో స్వైర విహారం చేస్తుంటే జుట్టు కుదుళ్ళతో సహా పెరకబడటం తెలుస్తుంది. "ఒరే..ఒరే.. నేను క్షవరం చేయమన్నాను రా జుట్టుపీకమనలేదు.." అని తిట్టేశాను కాస్తేలే సార్ అని కవర్ చేశాడు. ఇక గెడ్డం గీసేప్పుడైతే  సుత్తివీరభద్రరావు గారి తిట్లు గుర్తొచ్చాయ్ "ఇంకోసారి చేయి వణికిందంటే నీ నవరంధ్రాలలోను మైనం కూరతాను కుంకా... గడ్డం చేస్తే సుతారంగా నెమలీక తో నివిరినట్లుండాల్రా దోగుడుపార తో దోకినట్లు కాదు". అని తిట్టేద్దాం అనిపించింది. మొత్తం మీద అన్నీ ముగించి చివరికి 370 బిల్లేశాడు. క్షవరం నా తలకా, నా జేబుకా రా నాయనా అని తిట్టుకుంటూ బిల్లు కట్టి బయటపడ్డాను, అదీ జరిగింది.

మొత్తం చదవండి

(ఇం) కోతి కొమ్మచ్చి

సాహితీలోకం లో నేను ఇంకా పాకడం కూడా రాని పసివాణ్ణి, నేనేదో రాయడం గురించి చెప్తున్నాను అనుకునేరు నే చెప్పేది చదవడం గురించే, ఇక రాయడం సంగతి మీరే అర్ధంచేసుకోండి. యండమూరి గారి నవలల్ని, ఆంగ్ల నవలల్ని మినహాయిస్తే నేను చదివిన పుస్తకాలు ఓ పాతిక ముప్పై మించవు. కాకపోతే అన్నప్రాసన నాడే ఆవకాయ రుచి చూసినట్లుగా నే తెలుగు పుస్తకాలు మొదలు పెట్టిందే ’అమరావతికథలు’ పుస్తకంతో, ఆ తర్వాత నాకున్న అసక్తి వలన అయితేనేమీ, ఓపికవలన అయితేనేమీ వెతికి వెతికి అన్నీ మంచి పుస్తకాలు మాత్రమే చదివాను. అయినా నాకు పుస్తకాలపై సమీక్షలూ పరిచయాలూ రాసే అర్హత లేదనే ఘాట్టి నమ్మకం, అందునా ముళ్ళపూడి వారి పుస్తకం గురించి పరిచయం చేయడం అంటే సూరీడ్ని దివిటీ పట్టుకు చూపించడమన్న మాటే, అన్నమాటేమిటిలే ఉన్న మాటే.. అయినప్పటికీ నాకు బాగా నచ్చేసిన, ప్రతి తెలుగువారి ఇంట ఖచ్చితంగా ఉండాల్సిన (ఇం)కోతికొమ్మచ్చి గురించి నాలుగు మాటలు చెప్పాలని ఈ చిన్ని ప్రయత్నం.

అసలు ఆటోబయోగ్రఫీ కి కోతికొమ్మచ్చి అని పేరు పెట్టాలన్న ఆలోచన రావడమే రమణ గారి చమత్కార శైలికి నిదర్శనం. మొదట నవ్వొచ్చినా వెంటనే ఎంత నిజం అనిపిస్తుంది. ఒకసారి గమనించి చూస్తే మనసు గతంలోకి పయనించినపుడు ఒక క్రమ పద్దతిలో తేదీల వారీగా అసలు ఆలోచించదు అని అర్ధమవుతుంది. చంచలమైన మనసు కోతిలాటిది అది గతమనే చెట్టుపై ఙ్ఞాపకాల కొమ్మలమీద ఒకదాని మీదనుండి ఇంకో దాని మీదకు దూకుతూ కోతికొమ్మచ్చి ఆట ఆడేసుకుంటుంది కదా, రమణగారు ఎంతబాగా చెప్పారు అని అనుకుంటాం. అసలు ఈ పేరు పెట్టడం తోనే రమణ గారు జీవితాన్ని చూసే దృక్కోణం ఎలా ఉంటుందో మనకి ఒక అవగాహన తెప్పించేస్తారు. మొదటి భాగమైన కోతికొమ్మచ్చిలో ఎక్కువగా బాల్యం, ఇష్టంగా చూసిన ఆకలి కష్టాలు, స్నేహాలు, పెళ్ళికబుర్లు, రచనా వ్యాసంగం, పత్రికలో ఉద్యోగం లాటి వివరాలు గుప్పించి చివరికి ఆంధ్రపత్రిక లో ఉద్యోగానికి ఫ్రీలాన్స్ జర్నలిస్ట్ గా రెండో రాజీనామా చేయడంతో ముగించారు. ఇంతకూ మీరా మొదటిభాగం చదివారా ? లేదంటే ముందు మీ కంప్యూటర్ కట్టేసి వెళ్ళి కోతికొమ్మచ్చి కొని తెచ్చుకుని చదివేసి తర్వాత ఈ టపా తెరవండి.

ఇక రెండో భాగం మొదలుపెట్టడమే "రెండో రాజీనామాతో సంపాదన కుళాయిధార సన్నబడింది.." అంటూ మొదలుపెట్టి నిరుద్యోగిగా పొట్టకూటికోసం చేసిన అనువాదాలు, సాధించిన విజయాలు, "నావల్ల కాదు.. నే సినిమా రంగానికి పనికి రాను" అనుకుంటూనే పెద్దల ప్రోత్సాహంతో అడుగుపెట్టిన సినీరంగ విశేషాలు, అక్కడ అందుకున్న సత్కారాలు, ఛీత్కారాలు, అభిమానాలు, అవహేళనలు గురించి చెప్తారు. ఇంకా ఒకడికింద పనిచేయడం విసుగువచ్చి బాపుతో కలిసి నడిపిన జ్యోతి పత్రిక గురించి, అది మేలుచేయడం మానేయడంతో తిరిగి సినీ ప్రపంచంలోకి నిర్మాతగా అడుగిడి చేసిన సాహసాల గురించి చెప్తారు. హ హ కోతి కొమ్మచ్చి అని చెపుతూనే నేను ఏ భాగం లో ఏమేం రాశారో విడదీయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. అంటే టూకీగా ఇదే అయినా రమణ గారు ఇలా ఓ క్రమ పద్దతిలో రాయరు అక్కడక్కడా కొమ్మలు పట్టుకుని ఎక్కడికో వెళ్ళి మళ్ళీ "మర్కట శ్రేష్టా కోతికొమ్మచ్చి వలదు.." అని తనని తనే అదిలించుకుని కథ కొనసాగిస్తూ క్రమపద్దతిలోనే రాసినట్లు భ్రమింపచేస్తారు.

నాకు ఎందుకో మొదటి భాగం కంటే ఇందులో బాపు బొమ్మలు కాస్త తక్కువే ఉన్నాయనిపించింది. ఎక్కువభాగం సినిమా విశేషాలు ఆక్రమించుకోవడంతో సినిమా ఫోటోలు, వాటి పబ్లిసిటీ కోసం గీసిన బొమ్మలే ఎక్కువగా కనిపిస్తాయి. అయినా ఉన్న కొద్ది బుల్లి కార్టూన్లలో బాపుమార్క్ గీతలు ఉల్లిపాయ పకోడీలు నముల్తుంటే మధ్య మధ్య కరకర లాడుతూ వేగిన కరివేపాకులా కమ్మగా రుచిగా తగుల్తూనే ఉంటాయి. వాటిలో మచ్చుకు కొన్ని ఈ టపాలో పెడుతున్నాను. బియ్యం బస్తా లంచం అడిగిన సెన్సార్ ఆఫీసరు గురించి చెప్తూ "పాపం అడగడం కూడా చాతకాని ఆఫీసరు.." అని రమణ జాలి పడుతుంటే పక్కన బాపు గారు పరిగెడుతున్న కత్తెర నెత్తిమీద ఓ బియ్యం గింజలాటి బస్తా వేసి ఆ కత్తెరకు దొంగకోళ్ళ చూపు పెట్టి మనల్ని ఫక్కున నవ్వించేస్తారు. బుద్ధిమంతుడు సినిమాలోని అన్నదమ్ముల మధ్య వైవిధ్యాన్ని విడమరిచి చెప్పడానికి రమణ ప్రయత్నిస్తుంటే పక్కనే ఓ అద్భుతమైన బుల్లి బొమ్మ గీసి ఇదీ విషయం అని బాపుగారు ఒక్క గీతతో మనకు సర్వం బోధపడేలా చెప్పేస్తారు. అంతెందుకు ఒక్కమాటలో చెప్పాలి అంటే ఈ పుస్తకాలకు బాపు గారి గీతలు, బంగారు నగలకు పొదిగిన వజ్రపు తునకలు.

"ఆ! సాధించిన నాలుగు విజయాల గురించి, కల్పించి రాసే కష్టాల గురించీ తప్ప ఆత్మకథల్లో ఏముంటుంది లే.." అని కొట్టిపారేయడానికి వీలులేని పుస్తకం ఇది. తినడానికి తిండి లేకపోయినా ఆత్మ గౌరవానికి విలువిచ్చి తృణ ప్రాయంగా ఉద్యోగాలకు రాజీనామా లివ్వడం చూస్తుంటే ఇంత ఆత్మ స్థైర్యం ఈతని సొంతం ఎలా అయింది అని అశ్చర్యమేస్తుంది. కష్టాలను ఓర్పుగా ఎలా ఎదుర్కోవాలో తెలియచెప్పే బ్రతుకు పాఠాలను చెప్పినట్లు తెలియకుండానే మనకి కూడా నేర్పించేస్తారు. "బాకీ కాస్త అటు ఇటుగా ఎలాగైనా తీర్చేసుకోవచ్చు కానీ ఋణం తీర్చుకోలేం.." అంటూ జీవితంలో మేలు చేసిన వాళ్ళని ఎలా గుర్తుపెట్టుకోవాలో నేర్పిస్తారు. "నువ్వు సినిమాకి పనికొస్తావు, సినిమాకే పనికి వస్తావు.. చచ్చినట్టు పనికి రా పైకిరా.." అంటూ తనను తిట్లుచ్చుక్కొట్టి సవరదీసి సినిమారంగంలో పడేసిన డిబియన్ గారి గురించి చెప్తూ అప్పట్లో ప్రతిభను ఎలా గుర్తించేవారో ఇప్పటికీ ఆ అవసరం ఎంత ఉందో స్పష్టంగా తెలియచేస్తారు. తను గడువుకన్నా ముందుగానే రాసిపెట్టినా డబ్బులు ఇవ్వక ఏడిపించిన తీతగాడి(దర్శక నిర్మాత) గురించీ రాశారు, తను నిర్మాతగా మారి అప్పటి పారితోషికంకన్నా ఎక్కువ ఇచ్చినా పాటరాసి ఇవ్వక ఏడిపించిన పాటగాడి గురించీ రాశారు. తను అఙ్ఞానంతో చేసిన పొరపాట్లను ఆనాటి పెద్దలు క్షమాస్త్రంతో ఎలా ఎదుర్కొన్నారో చెప్తూ వారు ఎందుకు అంత పెద్దలయ్యారో వివరించేస్తారు. "కూరల కావిడి గాళ్ళకి ఉన్నపాటి కిమ్మత్తు కవిగాళ్లకి లేదోయ్" అని అంటూ విప్లవం వర్ధిల్లాలి అని తను తిరగబడిన వైనం వివరించి యువతలోధైర్యాన్ని నింపుతారు.

పాఠకులని టైంమెషీన్ లోఎక్కించి 1960 లలోకి అవలీలగా తీసుకు వెళ్తారు, తన చమత్కార దృష్టితో అప్పటిలోకాన్ని చూపిస్తారు, 85 రూపాయల విమాన టిక్కెట్టుగురించీ, అప్పటి రైలులో మొదటి తరగతి కూపేలలోని సౌకర్యాల గురించీ, 45 రూపాయల టిక్కెట్టు ఉండే హిందూ వార్తాపత్రికల డకోటా ఏరో ప్లేన్ ప్రయాణ విశేషాలను వివరిస్తారు. అప్పట్లో పేముకుర్చీలు ఒక్కోటి 27 రూ.లు ఇప్పుడు పన్నెండు వందలట అని ఆశ్చర్యపడి లేస్తారు :-) ఆశ్చర్య’పడి’ లేచి, ఉలికి’పడి’ లేచి, పొరపాటుమాటకు బదులుగా ’పొరమాట’, సెన్సార్ పెద్దల వరుస వివరిస్తూ ’సెన్సా-రింగ్ సర్కస్’ లాటి పద ప్రయోగాలకు ఈ పుస్తకం లోనూ కొదవ లేదు. అలా అని ఇదంతా ఏదో 1960 ల నాటి గోల అనుకోడానికివీలులేదు మధ్య మధ్యలో అలవోకగా "యాంకర్ స్వప్నగారన్నట్లు "చౌ.వండీ.. చౌ.తూనే ఉండండీ.."" ఆని అంటూ సున్నితంగా నేటి యాంకరమ్మలకు ఓ చురక అంటించేస్తారు. అలానే సెన్సారు వాళ్ళకి దొరకకుండా ద్వంద్వార్ధాలతో రాసే మహాశిల్పులుంటారు అనిచెప్తూ  "ఆరేసుకోబోయింది ఏంటో పారేసుకుంది ఏంటో", "అబ్బనీ తీయని దెబ్బ" ఏంటో అంటూ వేటూరిమహాశిల్పిగారికి తనువారవందనాలు అని ప్రైవేటు చెప్పేస్తారు. 

అంతేనా తను ఫారిన్ సరుకు తప్ప ముట్టుకోను అన్న మందుబాబుకు ఫారిన్ సీసాలో నాటు సరుకు పోసి ఇచ్చి చేసిన అల్లరులు నెమరేసుకుంటారు. సావిత్రి గారి వీణను విమానంలో తీసుకురానిచ్చారని విన్న సూర్యకాంతమ్మ "అయ్యో తెలిస్తే నా రుబ్బురోలు కూడా తెచ్చుకుందును కదమ్మా" అంటే ఉరిమిచూసిన సావిత్రిగారితో "తేడా ఏముందమ్మా వీణ సరస్వతీ, రోలు అన్నపూర్ణ, ఇద్దరూ దేవతలే" అంటూ చేసిన చమత్కారాన్ని గుర్తు చేసుకుంటారు. ఇంకా అలనాటి జ్యోతి పత్రికతో తము చేసిన ప్రయోగాలు గురించి వివరిస్తారు ఆనాటి పత్రికనుండి ఇచ్చిన క్లిప్పింగ్స్ పాఠకులకు ప్రత్యేక బోనస్.. "తెలుగువాళ్ళను తిట్తిపోసి అరవవాళ్ళను, బెంగాలీవాళ్ళను మెచ్చుకునేవాడు తెలుగువాడు.." అంటూ ఆనాటి టెల్గువాడు చెప్పిన తెలుగోపనిషత్ తో తెలుగువాడిపై చురకలు. ఫన్‍చాంగం, "దురాలోచనకి దూరాలోచనకి తేడా దీర్ఘమైనది" అంటూ చెప్పే చతురోక్తులు, శ్రీశ్రీగారి పంచపదులు అన్నీ అప్పటి ప్రింట్లో చదవడం ఆసక్తిదాయకం. మచ్చుకు ఒక శ్రీశ్రీ పంచపది.

"అరిచే కుక్కలు కరవవు
కరిచే కుక్కలు మొరగవు
కరవక మొరిగే కుక్కలు తరమవు
అరవక కరిచే కుక్కలు మరలవు
అరవని కరవని కుక్కలెక్కడా దొరకవు."

అదండీ మరి విషయం ఇంకా నే స్పృశించని అంశాలు చాలా ఉన్నాయి నేను మచ్చుకు ఓ నాలుగైదు చెప్తేనే టపా చాంతాడంత అయింది. వెంటనే మీరు కొని చదివేసేయండి. ఈ పుస్తకం ఖచ్చితంగా మిమ్మల్ని నిరాశ పరచదు. ఈ పుస్తకం "కొనడం మీవంతు ఆకట్టుకొనడం మావంతు" అనే నినాదంతో ముందుకు సాగుతున్న హాసం వారి ప్రచురణ. ఇది అన్ని విశాలాంధ్ర పుస్తకాలయాలలోను దొరుకుతుంది వెల 150.

అన్నట్లు కోతికొమ్మచ్చి పేరు బాగుంది, (ఇం)కోతి కొమ్మచ్చి ఇంకాబాగుంది మరి మూడో భాగానికి ఏం పేరు పెడతారో!? అని ఆలోచిస్తున్నారా ఆసందేహాన్ని కూడా నివృత్తి చేశారు అది ’ము-క్కోతికొమ్మచ్చి!!’ట దానికి బాపుగారు గీసిన బొమ్మ ఇక్కడ చూడండి, ఈ బొమ్మ చూసి నవ్వని వారికి ఒక చక్కలిగింత ఫ్రీ :-)

మొత్తం చదవండి