అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

ఆదివారం, జనవరి 22, 2017

అమ్మ...


ఇంటికి పెద్ద నాన్నే అయినా అమ్మ ప్రేమ ముందు మాత్రం ఆయనతో సహా అందరం చిన్నవాళ్ళమైపోతాము కదా. ఎపుడైనా ఏ చిన్న అనారోగ్యం కానీ అసౌకర్యం కానీ కలిగితే అమ్మ తీసుకునే అన్ని జాగ్రత్తలు ఇంకెవరూ తీస్కోలేరు. అసలు అమ్మ అవగానే అమ్మాయిలకు ఆటోమాటిక్ గా ఒక ప్రత్యేకమైన ఆలోచనా విధానం అలవాటైపోతుందేమో.

మిగిలిన వాళ్ళందరూ తీస్కునే జాగ్రత్తలు ఒక ఎత్తైతే మన అమ్మ చేసే పనులు మాత్రం ప్రత్యేకం. బహుశా మన చిన్నతనం నుండీ మనని నిరంతరం దగ్గిరగా గమనిస్తూ నిత్యం మన సంతోషం గురించే ఆలోచించడం వలన అమ్మ అలా అన్నీ మనకి మాక్సిమమ్ సౌకర్యాన్ని ఇచ్చే విధంగా ఏర్పాటు చేయగలుగుతుందేమో.

నా చిన్నతనంలో స్కూల్లో ఎపుడైనా పొద్దున్న ఫస్ట్ ఇంటర్వెల్ లోనే గ్రౌండ్ లో పడిపోవడమో ఇంకేదో జరిగి దెబ్బతగిలించు కుంటే స్కూల్లో టీచర్స్ ఫస్ట్ ఎయిడ్ లాంటివి చేసి ఎన్ని జాగ్రత్తలు తీస్కున్నా సాయంత్రం ఇంటికి వెళ్ళగానే మళ్ళీ అమ్మ ఫ్రెష్ గా చేసే ట్రీట్మెంట్ వేరుగా ఉంటుంది. అసలు అమ్మ ఇచ్చే భరోసా ఇంకెవరూ ఇవ్వగలిగే వారు కారు. ఒక్క నాకే ఏంటిలెండి అమ్మలందరూ వాళ్ళ పిల్లలని అలానే చూసుకుంటారేమో కదా.

మా అమ్మ అయితే నన్నే కాదు మా ఇంట్లో అందర్నీ ఇలాగే చూస్కునేది. నాన్నారు కానీ మాలో ఎవరైనా కానీ ఒకోసారి బయటకి వెళ్ళినపుడు చెప్పిన టైమ్ కి ఇంటికి రాలేక కాస్త ఆలశ్యమైతే తన హడావిడి మాటల్లో చెప్పనలవి కాదు. ఇప్పుడంటే సెల్ఫోన్స్ ఉండడంతో అమ్మలకి ఈ బాధ తప్పింది కానీ లాండ్ ఫోన్లే కరువైన నా చిన్నతనంలో ఈ తిప్పలు మాములుగా ఉండేవి కావు. అందుకనే ఏ స్నేహితుడి ఇంట్లోనో కాస్త ఎక్కువ సేపు ఉండమంటే ఇంటిదగ్గర అమ్మ ఎదురు చూస్తుంటుందని వెంటనే బయల్దేరిపోవడం అలవాటు చేసేసుకున్నాం మేం.

నేను విజయవాడ హాస్టల్లో ఉంటూ ఇంటర్మీడియట్ చదువుకుంటున్నపుడు తరచుగా కడుపునొప్పి బాగా ఇబ్బంది పెడుతుండేది ఒకానొక సమయంలో హాస్పిటల్లో అడ్మిట్ అవ్వాల్సిన అవసరమొచ్చింది. అది ఎంత మంచి హాస్పటల్ అయినా ఎన్ని సౌకర్యాలున్నా చుట్టూ ఎంతమంది ఉన్నా అమ్మ వచ్చి మొత్తం మార్చేసిన విధానం అనితరసాధ్యం. తను వచ్చిన క్షణం నుండీ హాస్పటల్ లో ఉన్నా కూడా ఇంట్లో ఉన్నంత సౌకర్యంగా అనిపించేలా చేయడం ఒక్క అమ్మకే సాధ్యం.

ఆ హాస్పటల్ లో ఉన్నపుడు అక్కడ డాక్టర్ కి నేను హాస్టల్ లైఫ్ తప్పించుకోడానికి అబద్దం చెప్తున్నా అని అనుమానం వచ్చి పొట్ట ఓపెన్ చేసి చూద్దామమ్మా అసలు ఎందుకొస్తుందో లోపల ఏముందో అని నాతో అంటే అమ్మ ఆయనతో పోట్లాడిన వైనం నాకు ఇప్పటికీ గుర్తే. ఆ మరుక్షణమే తను నన్ను ఇంటికి తీస్కొచ్చి హోమియోపతి మందులతో తన ప్రేమతో రెండు వారాలలో మామూలు మనిషిని చేసేసింది.

ఇక అపుడపుడు మనకి వచ్చే చిన్న చిన్న అస్వస్థతలకి అమ్మ చేతి చిట్కా వైద్యం ఎంత బాగా పనిచేసేదో. ఇంటినుండి ఎంత దూరమెళ్ళినా ఎక్కడున్నా ఇలాంటి చిన్న చిన్న చిట్కాలకోసం అమ్మకి వెంటనే కాల్ చేయాల్సిందే. ఎంత పెద్దైనా ఎంత ఖరీదైన హాస్పటల్స్ లో వైద్యం అందుకున్నా అమ్మ తోడు, అమ్మ మాట ఇచ్చే భరోసా మరెవ్వరూ ఇవ్వలేరు అనేది మాత్రం సత్యం.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.