అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

సోమవారం, ఏప్రిల్ 23, 2012

దేవస్థానం సినిమా గురించి

శ్రీమన్నారాయణ(కె.విశ్వనాథ్) గారికి దేవస్థానమే ఇల్లు, జీవిత చరమాంకంలో ఎవరూతోడులేని ఆయన ఎక్కువ సమయం దైవసన్నిధిలోనే గడుపుతూ ఉంటారు, సాగరమల్లే తొణకని నిండైన వ్యక్తిత్వం, పురాణాలపై ఆధ్యాత్మిక విషయాలపై పట్టు, భారతీయ కళల పట్ల మక్కువ ఆయన సొంతం. సాంబమూర్తి(బాలసుబ్రహ్మణ్యం)కి ఇల్లే దేవస్థానం పెళ్ళై ఇరవైఏళ్ళైనా పిల్లలులేక భార్యలోనే కూతురును కూడా చూసుకుంటూ ఇల్లూ తానుపనిచేసే షాపు తప్ప మరో లోకం తెలియకుండా చంటిపిల్లాడిలా సరదాగా చలాకీగా ఉండే మనిషి. సాంబమూర్తి భార్య(ఆమని) భర్తని ప్రేమగా చూసుకుంటూ ఆయనకు అన్నివిధాలుగా చేదోడువాదోడుగా నిలిచే అనుకూలవతి అయిన ఇల్లాలు.
“ప్రతి మనిషినీ కంటిపాపతో కాక పాపకంటితో సందర్శించాలి, ప్రతిమనిషిని ప్రేమించాలి ప్రపంచాన్ని ప్రేమించాలి. అపుడందరూ నీవాళ్ళవుతారు.” 
ఓరోజు గుడిలో ఉచితంగా నాట్యంనేర్పించే ఓ అమ్మాయి సందేహ నివృత్తిలో భాగంగా “జననం ఎలా ఉన్నా జీవనం గొప్పగా ఉండాలి మరణం అంతకన్నా మహోన్నతంగా ఉండాలి” అని చెప్పి గుడినుండి ఇంటికి వెళ్ళే దారిలో శ్రీమన్నారాయణ గారు ఓ అనాథ శవాన్ని చూస్తారు. ఆ శవాన్ని మున్సిపాలిటీ వాళ్ళు చెత్తతోపాటు ఊరిచివరకు తీసుకు వెళ్ళి తగలబెట్టటం చూసి ఆయన మనసు వికలమౌతుంది. ఎవరూలేని తాను మరణించిన తరువాత తనగతీ ఇంతే అవుతుందనే దిగులుతో తనకి శాస్త్రోక్తంగా అంత్యక్రియలు జరిపించుకోడానికి డబ్బు నిలువచేసి అన్ని ఘనంగా ఎలా చేయాలో ప్లాన్ చేసుకుని తలకొరివి పెట్టే వారికోసం అన్వేషణ మొదలెడతారు. అలాంటి సమయంలో సాంబమూర్తి మన శ్రీమన్నారాయణ గారి కంట పడతాడు. తనకి తలకొరివి పెట్టడానికి సాంబమూర్తే సరైన వ్యక్తని నిర్ణయించుకుని అతనిని ప్రాధేయపడటం మొదలు పెడతారు. అయితే సాంబమూర్తి ఈ వింతకోరికని విని మొదట తిరస్కరించినా భార్య నచ్చచెప్పడంతో అంగీకరిస్తాడు.

 

సాంబమూర్తితో “ప్రతి ఉదయం వచ్చి పలకరించి ప్రసాదం ఇచ్చివెళ్తాను ఏ ఉదయమైతే నేను రాలేదో ఆరోజు నేను లేనట్టు భావించి నీకర్తవ్యం నిర్వర్తించు” అని చెప్తారు శ్రీమన్నారాయణ. అలా మొదలైన వారి చెలిమి కొనసాగుతుండగా సాంబమూర్తికి శ్రీమన్నారాయణ గారు హరికథాభాగవతులనీ వారి వంశమంతా తరతరాలుగా హరికథలు చెప్పడంలో పేరుపొందిన వారనీ తెలుస్తుంది. నాకోసం దసరా ఉత్సవాలకు గుడిలో హరికథ చెప్పాలని  ఒత్తిడి చేసిన సాంబమూర్తికి అతను ఈతరానికి సరిపోయేలా హరికథ రాస్తేనే చెప్తానని కండీషన్ పెడతారు శ్రీమన్నారాయణ గారు. హరికథ వ్రాయించడంలో గురువు పాత్రపోషించి సాంబమూర్తితో చక్కని హరికథలు రాయించి గానం చేస్తారు. వారి హరికథలూ, వారు భక్తుల సందేహాలకు ఇచ్చిన సమాధానాలను విని ప్రభావితమైన ఓ లాయర్ ఐదుకోట్ల నిధితో “సర్వేజనా సుఖినోభవంతు” ట్రస్ట్ ఏర్పాటు చేసి దేవస్తాన పునరుద్దరణకూ అర్చకులకు సహాయం చేయడానికి, ఆదరణ కోల్పోతున్న కళారూపాల ప్రాచుర్యానికీ పాటుపడాలని కోరుతూ వీరిద్దరినీ ట్రస్టీలుగా నియమిస్తారు. వారిద్దరూ ఈ హరికథలను స్కూళ్ళలోనూ ప్రతిఊరిలోనూ చెప్తూ ప్రాచుర్యం కల్పిస్తారు.
“మనిషి మారడానికి గొప్ప గ్రంథాలు చదవక్కర్లేదు, పెద్ద సంఘటనలు జరగక్కర్లేదు. మంచి మనుషులు చెప్పే ఒక్క మంచి మాట చాలు”
అలా తన స్వార్ధం తన సరదా తప్ప సమాజం గురించి ఆలోచించని సాంబమూర్తి శ్రీమన్నారాయణ చెలిమితో జీవి యొక్క పరమార్ధాన్ని కనుగొని తనకా బ్రహ్మోపదేశం చేసిన శ్రీమన్నారాయణ గారిని తండ్రిగా గౌరవించి తలకొరివి పెడతాననడంతో.. శ్రీమన్నారాయణ గారు కూడా లాయరూ, సాంబమూర్తి అందరూ తనమాటలు విని మారుతున్నారు కానీ తనకే ఇంకా జ్ఞానోదయం కాలేదని తెలుసుకుని “పరోపకారార్ధం ఇదం శరీరం” అని గుర్తుచేసుకుని, మనిషి చనిపోయినపుడు అంత్యక్రియలకు ఘనంగా పెట్టే ఖర్చు మరొక మనిషి బ్రతకడానికి ఉపయోగపడటంకన్నా పరమార్ధం లేదని గ్రహించి తన అంత్యక్రియలకోసం దాచుకున్న డబ్బును కూడా ట్రస్టుకు ఇచ్చివేసి సాంబమూర్తితో కలిసి మానవసేవలో ముందుకు వెళుతున్న తరుణంలో ఓ అనూహ్యమైన మలుపుతో సినిమా ముగుస్తుంది.

గంటాయాభై నిముషాల నిడివిగల ఈ చిత్రం నాకు ఎక్కడా బోర్ కొట్టలేదు. అందుకు ఒక కారణం చిత్రం నిడివి మరొక కారణం వీనుల విందైన సంగీతం అయితే అసలు కారణం బాలు విశ్వనాథ్ ల మీదున్న అమితమైన ప్రేమ. సాంబమూర్తి పాత్ర స్వభావానికి తగ్గట్టుగా బాలు కాస్త అల్లరిగా ఉండటం ఆమనితో సరసాలు మాములుగా సినిమా చూసేవారికి కాస్త ఇబ్బంది కలిగిస్తాయి ఈ వయసులో ఏంటి ఈయన వేషాలు అని. కానీ సాంబయ్య చిన్నపిల్లాడి మనస్తత్వం ఆ ఆలూమగల మధ్య అనురాగాన్ని అర్ధం చేసుకోగలిగితే నాకు ఎబ్బెట్టుగా అనిపించలేదు. నాకు ఆయన మీదున్న అమితమైన ఇష్టం కూడా ఒకకారణం కావచ్చు. ఈ ఒక్క విషయాన్ని భరించగలిగితే ఓ కమ్మటి సినిమా చూసిన అనుభూతిని మిగులుస్తుంది. నటీనటుల నటన గురించి చెప్పనే అక్కర్లేదు సినిమా పూర్తయ్యాక కొందరు మనుషుల జీవితాల్లోకి తొంగి చూసిన అనుభూతి కలిగింది. లొకేషన్స్ సెట్టింగ్స్ హంగులూ ఆర్భాటాలు లేని ఈ సినిమా చూడటం కంటికి హాయిగా ఉంది.
"స్వాతంత్రం తెచ్చిపెట్టిన మహాత్మాగాంధీ లేదా ఎక్కడినుండో ఈ దేశంవచ్చి ఎందరికో సేవ చేసి తరించిన మదర్ థెరిసా అంత ఘనంగా ప్రతి ఒక్కరు చేయలేకపోవచ్చు. చీమకు రెండు చక్కెరపలుకులు వాడిపోతున్న మొక్కకి రెండు నీటిచుక్కలు చల్లితే చాలు అదే ధన్యత."
ఇతర సాంకేతిక శాఖలన్నీ ఎవరి విధి వారు నిర్వర్తించినట్లుగా సరిగ్గా సరిపోయాయి అనిపించినా స్వరవీణాపాణి సంగీతం గురించి మాత్రం ఒక్కసారి ప్రస్థావించి తీరాల్సిందే.. చాలారోజులకు హాయైన సంగీతం విన్న అనుభూతి ఈ ఆడియో విన్నపుడు కలిగింది ఈ సినిమాకు అతి పెద్ద ప్లస్ పాయింట్ ఆ సంగీతమే. నేపధ్యసంగీతం సన్నివేశాలకు తగ్గట్టు మూడ్ ని ఎలివేట్ చేస్తే మధ్య మధ్య వచ్చే ఐదు పాటలు రెండు హరికథలు అద్భుతంగా అనిపిస్తాయి. ఈ పాటల గురించి ప్లస్ సాహిత్యం కోసం నా పాటల బ్లాగ్ లో ఇక్కడ చూడండి.
“మనిషి జీవించినంతకాలం పరులకోసమే బ్రతకాలి”
“జననం ఎలా ఉన్నా జీవనం గొప్పగా ఉండాలి”
"జీవించి ఉన్న కాలంలో మనిషిచేసే మంచి పనుల పరిమళం మాత్రమే శాశ్వతం." 
“అతనికి ఊరినిండా స్థలాలే.. పెళ్ళాంగుండెలో తప్ప.”
“ఎందుకు ఏడుపు? ఎవడు పోయాడటా??.. పక్కింటి వాడు ఎదిగి పోయాడట.”
మనిషి మనసే దేవస్థానం అయితే ప్రతిదానిలోనూ దేవుని దర్శించుకోగలడనీ, మన శరీరంలోని ప్రతి అవయవం ఎంత విలువైనవో వాటిని సక్రమంగా వినియోగించుకోగలిగిన మనిషిని మించిన అదృష్టవంతుడు లేడంటూ చెప్పిన సంభాషణలు, ఇంకా సినిమా అంతటా అక్కడక్కడా సందేహ నివృత్తి ద్వారా చిలకరించిన సూక్తులు కొన్ని చాలా నచ్చాయి. సినిమా అయ్యాక ఒక మంచి ప్రయత్నాన్ని నావంతు బాధ్యతగా టిక్కెట్టుకొని థియేటర్లో చూసి ప్రోత్సహించానన్న తృప్తితో ఓ మంచి సినిమా చూశానన్న సంతోషంతో బయటకి వచ్చాను. హాలు మొత్తానికి ఒక ఇరవై మందికి మించి లేకపోవడం కాస్త నిరాశ పరిచినా వారం తర్వాత అదీ సెకండ్ షోకు గుంటూరులో ఆ మాత్రమైనా జనం వచ్చి చూసినందుకు ఆనందించాను.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.