అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

ఆదివారం, నవంబర్ 22, 2009

బండీ రా.. పొగబండీ రా..

శీర్షిక చూసిన వెంటనే వంశీగారి జోకర్ సినిమా లో పాట గుర్తు చేసుకుంటూ.. "వీడెవడండీ బాబు పొగబండి అని శీర్షికపెట్టి వోల్వో బస్సు బొమ్మ పెట్టాడు !! పొగబండి అంటే రైలుబండి అని కూడా తెలియని వీడికి ఒక బ్లాగు.. దానిలో పోస్ట్ లు.. వాటిని మనం చదవడం..హుః" అని మోహన్ బాబు స్టైల్ ల్లో తిట్టేసుకోకండి మరి, చివరి ఫోటో చూస్తే అసలు ఈ టపా ఎందుకు మొదలెట్టానో మీకీపాటికి అర్ధమైపోయుంటుంది. అసలు టపా లోనికి వెళ్ళేముందు ఓ చిన్ని పిట్టకథ చెప్పాలి.

ఇది చాలా రోజుల క్రితం కథ, అప్పటికింకా వోల్వోబస్సులు మన ఆర్టీసీకి రాని రోజుల్లో.. బస్సుల్లో కూడా హైటెక్ హవా నడుస్తున్నరోజుల్లో ఓ శుభముహుర్తాన బెంగళూరు నుండి ఓ ప్రైవేట్ హైటెక్ బస్సు లో గుంటూరు బయల్దేరాను. రాత్రి పదకొండుగంటల ప్రాంతంలో భోజనమయ్యాక వాక్మన్ లో పాటలు వింటూ నిద్రకుపక్రమిస్తుండగా "థడ్‍డ్..డాం.." మంటూ పెద్ద శబ్దం అంతకన్నా పెద్ద కుదుపుతో బస్ ఆగిపోయింది. దదాపు కూర్చున్న ప్రతిఒక్కరికి మొహమో కాళ్ళకో ముందు సీట్ కి తగిలి చిన్న దెబ్బలు తగిలాయి. బస్ ముందు అద్దం పగిలింది కదిలే స్థితిలో ఉందో లేదో తెలీదు. భోజనాల దగ్గర మందుకొట్టి ఎక్కిన డ్రైవర్ క్లీనర్ ఇద్దరూ కూడా ప్రయాణీకులతో పాటు నిద్రకుపక్రమిస్తూ యాక్సిడెంట్ చేయడం కాకుండా వెంటనే బస్ ని, ప్రయాణీకులని గాలికి ఒదిలేసి పరారయ్యారు. వీడు ఎదురుగా గుద్దినది ఒక అర్టీసీ బస్ ని ఆ బస్ స్టాఫ్ మా రూట్ లో వెళ్ళే ఇతర ఆర్టీసీ బస్సులను ఆపి మమ్మల్ని ఎక్కించి పంపించారు. నాదగ్గర ఉన్న అన్ని డబ్బులు ప్రైవేట్ బస్ వాడి టికెట్ కి పెట్టేయడం తో ఈ కొత్త బస్ లో టికెట్ కి పదిరూపాయలు తగ్గితే ఓ అపరిచితుడ్ని అడిగి టికెట్ తీసుకున్నాను అతను మా కొలీగ్ తర్వాత మంచి ఫ్రెండ్ అయ్యాడనుకోండి. ఈ సంఘటన నాకు రెండు పాఠాలు నేర్పింది. ఒకటి కేవలం గవర్నమెంట్ బస్సులు మాత్రమే ఎక్కడం. ఇంకోటి ప్రయాణం లో ఎప్పుడూ టికెట్ డబ్బుకి రెట్టింపు డబ్బు దగ్గర ఉంచుకోడం.

సరే ఇక విషయంలోనికి వస్తే ప్రస్తుతం ఓల్వో బస్సులు వచ్చి బస్ ప్రయాణాన్ని కాస్త సులభ తరం చేశాయనే చెప్పచ్చు. మొన్నా మధ్య బెంగళూరు నుండి హైదరాబాద్ కు వోల్వోలో ప్రయాణించాను, అది ఎపియస్ అర్టీసీ వారి బండి. దాని వాలకం చూడగానే కాస్త అనుమానాస్పదంగా కనిపించింది. సాధారణంగా మిగిలిన బస్ ల మెయింటెనెన్స్ విషయం లో కాస్త అలక్ష్యం చూపించినా ఓ ఆర్నెల్లక్రితంవరకు వోల్వోలు బాగానే మెయింటెయిన్ చేసేవారు ఈ బస్ వాలకమే డబ్బా వాలకంగా కనిపించింది. సరే టిక్కెట్టుకొన్నాక తప్పదు కదా అనుకుని ఎక్కి కూర్చున్నాను మొదటి అసౌకర్యం సీట్ల మధ్య ఎడమ విషయంలో, మరీ సీట్ లు దగ్గర దగ్గరగా అరేంజ్ చేశాడు ఎంతగా అంటే ముందు వాడు ఫుల్ గా రిక్లైన్ అయితే వెనక సీట్లో ఎవరూ కూర్చోలేనంత. బెంగళూరు - గుంటూరు రూట్లో నాకు ఈ అసౌకర్యం ఎపుడూ కలగలేదు. సరే అని కూర్చుంటే రాత్రి రెండు గంటల సమయం లో పెద్ద కుదుపుతో బస్ ఆగిపోయింది. సెల్ఫ్ స్టార్టర్ పని చేయడం లేదు కాసేపు గ్యాప్ ఇచ్చి స్టార్ట్ చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు కానీ సెల్ఫ్ అందుకోవడం లేదు.

అలా బస్ ఆగిపోయి రెండునిముషాలు కూడా అవ్వలేదు అతి దగ్గరలో వెనక నుండి పెద్దగా రైలు కూత !! వెనక్కి తిరిగి చూస్తే.. నాకైతే ఒక్క క్షణం వెన్నుజలదరించింది, ఆ రైలు నా గుండెల్లోనే పరిగెట్టినట్లు అనిపించింది. రైల్వే ట్రాక్ కు మా బస్ కూమధ్య రెండు బస్సులు పట్టే అంత దూరం అంతే.. గేటు దాటిన వెంటనే మా బస్ ఆగిపోయింది కాబట్టి సరిపోయింది అదే ట్రాక్ మీద ఆగితే మా పరిస్థితి ఏంటి. బస్ లో పసిపిల్లలు, మహిళలు, వృద్దులు అన్ని రకాల వాళ్ళు మంచి నిద్ర లో ఉన్నారు అందర్ని లేపి సమయానికి బస్ నుండి దింపడం సాధ్యమయ్యే పనేనా.. బస్ ను ట్రాక్ పైనుండి నెట్టి ఇవతలికి తీసుకురావాలన్నా అంత తక్కువ వ్యవధిలో అయ్యేనా... అసలు ఇలాటి ఎమర్జన్సీ సమయం లో గేట్ పడకపోతే అతి తక్కువ సమయంలో రైలు ను ఆపటానికి సరైన ఎక్విప్ మెంట్ మరియూ భద్రతా వ్యవస్థ ఆగేట్ దగ్గర ఉందా ఇలాటి ప్రశ్నలు చుట్టుముట్టాయి. నాకు తెలిసి ఇది వరకు 5 నిముషాలకు ముందే గేట్ వేసేవాడు ఇపుడు బెటర్ ఎక్విప్మెంట్ ఉండటం వల్ల ఆ వ్యవధి తగ్గించాడా లేక కేవలం ట్రాఫిక్ ఒత్తిడి వలనా అనేది తెలియదు.

సరే బస్ ఆగింది సెల్ఫ్ స్టార్ట్ అవడం లేదు ఇక మార్గాంతరం బస్ తోయడమే అయి ఉంటుంది అనుకుంటూ బస్ దిగి ఏమైందా అని నిలబడి చూస్తున్నాను. అప్పటికే నాలాటి ఎంతూసియాస్ట్స్ కొందరు దిగి ఇంజన్ చుట్టు పక్కల మూగి మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇదే సందు అని సిగరెట్ వెలిగించి హడావిడిగా దమ్ము లాగేస్తున్నారెవరో..

"ఇందాక వాళ్ళ బస్ ఫెయిల్ అయిందని ఎవర్నో చాలామందిని ఎక్కించారు వాళ్ళని దించేయండోయ్ ఎవరో స్ట్రాంగ్ లెగ్ గాడున్నట్లున్నాడు " ఒకాయన జోక్.

"ఛ ఏపీయస్ ఆర్టీసీ వాళ్ళు ఇంత చెత్త బస్సులు నడుపుతున్నారా.. ఇంకోసారి వీళ్ళ బస్ అసలు ఎక్క కూడదు.." ఓ యూత్ అప్పటికప్పుడు తీసేసుకున్న రిజల్యూషన్.

"కుదుపులకి బ్యాటరీ వైర్లేవో లూజ్ అయి ఉంటాయి చూడండి మాష్టారు.." గుండు సూది నుండి అణుబాంబు వరకూ తనకు తెలియని విషయం లేదని ఫీల్ అయ్యే ఓ పెద్దాయన ఉచిత సలహా...

"అబ్బా బంగారం లాంటి నిద్ర పాడు చేశారు.. బయల్దేరిన దగ్గరనుండి డొక్కు సినిమా ’బిల్లా’ పెట్టి. ఇప్పుడేమో ఇలా హు.. అవును మాష్టారూ ఇంతకీ ఇది ఏ ఊరంటారు ??" ఇంకొకాయన భోగట్టా..

"......." చిరునవ్వుతో మౌనంగా వీళ్ళమాటలు వింటూ, మనసులో "ఇవి జాగ్రత్తగా గుర్తు పెట్టుకుని బ్లాగ్ లో రాసేయాలి.." అనుకుంటూ నేనూ, ఇదీ అక్కడి సన్నివేశం.

సరే చివరికి ఇక వేరే దారి లేదు అని నిర్ణయించుకుని "రండి బాబు బస్ నెట్టండి.. అలా స్టార్ట్ చేయాల్సిందే.. లేకుంటే కదలదు.." అన్న డ్రైవర్ పిలుపందుకుని బస్ వెనక్కి చేరాం. అక్కడ అంతా దుమ్ము డీజిల్ ఎక్సాస్ట్ వలన పట్టిన చమురుమురికి చూడటానికే అసహ్యం గా ఉంది, కానీ మరి తప్పదు కదా అలానే దాని మీద చేతులు వేసి బస్ నెట్టడం మొదలు పెట్టాం. ఓ పది పదిహేనడుగులు నెట్టిన తర్వాత ఒక్కసారిగా ఇంజన్ స్టార్ట్ అయింది.. మరుక్షణం దట్టంగా నల్లని పొగ మేఘం మా అందరిని చుట్టుముట్టింది.. మేమంతా బొగ్గు గనుల్లో పనిచేసే కార్మికుల్లా.. నల్లగా తయారయ్యాం.. అవకాశం దొరికిన వెంటనే తప్పించుకున్నం కాని ఆ లోపే ఇదీ మా పరిస్థితి. ఆ తర్వాత కూడా బస్ ఇంజన్ రైజ్ చేసేకొద్దీ దాదాపు ఒక అయిదు నిముషాలపాటు అలా నల్లని పొగ వదులుతూనే ఉంది. (ఈ పక్కన ఫోటో గూగులమ్మ ఇచ్చింది, నేనెక్కిన బస్ ఇంతకు పది రెట్లు ఘోరంగా ఉంది)

వోల్వో వెబ్ సైట్ ని బట్టి చూస్తే వాళ్ళ బస్సులు అన్ని Euro 2/Euro 3 ఎమిషన్ క్లాసుకు చెందినవే అయి ఉంటాయి, వాటికి ఇంత ఘోరమైన నల్లని పొగ రాకూడదు. మరి మన వాళ్ళు కిరోసిన్ కల్తీ అయిన డీజిల్ తోనడుపుతున్నారో లేక బస్ కొనడమే కానీ బొత్తిగా మెయింటెనెన్స్ విషయం పట్టించుకోవడం లేదో అర్ధం కాలేదు. నాకైతే మెయింటెనెన్స్ లోపమే అనిపించింది, అలా అనుకోవడానికి బస్ వాలకం కూడా ఒక కారణం. కనీసం సరిగా బస్ కడిగే విషయం కూడా పట్టించుకోని వాళ్ళు క్రమం తప్పకుండా సర్వీస్ చేయించే అవకాశం నాకైతే కనిపించలేదు. అలా చేయిస్తే ఇలాటి సంధర్భం ఎదురు పడదు అని నా నమ్మకం. దాదాపు యాభై నుండి అరవై లక్షల వరకూ పోసి కొనే బస్సులు ఇలా గాలికి వదిలేస్తే వాటి లైఫ్ స్పాన్ తగ్గిపోవడం ఒక నష్టం. అదేకాక ఇందాక చెప్పినట్లు ఏ రైల్వే ట్రాక్ మధ్య లోనో ఆగిపోయి ఫాటల్ యాక్సిడెంట్ కి కారణం అయితే ఎవరి నిర్లక్ష్యానికి ఎవరు మూల్యం చెల్లించినట్లు ? వీళ్ళు మారేదెన్నడు ??

సోమవారం, నవంబర్ 16, 2009

టీవీ ఛానళ్ళూ - సృజనాత్మక తలలు !

ఏమిటీ చిత్రమైన శిర్షిక అని హాశ్చర్యపడిపోతున్నారా? ఏంలేదండీ creative heads ని ఆంధ్రీకరించాను అంతే. గత ఏడాది బ్లాగులు, వార్తలు, టీవీ కార్యక్రమాలని ఫాలో అయిన వారెవరికీ ’ఈటీవి’ కి పట్టిన చీడ సుమన్ మరియూ క్రియేటివ్‍హెడ్ ప్రభాకర్ ల గురించి ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటున్నాను (మీ మనోభావాలు ఏమాత్రం దెబ్బతిన్నా ఈ టపా చదవడం ఇంతటితో ఆపేయమని నా సలహా!! ఇహ ముందుకు చదవడం అనవసరం అని నా ఉద్దేశ్యం, ఆపై మీ ఇష్టం). ఆ చానల్ ను ఇంచుమించు నాశనం చేసేయబోయిన ఈ చీడ భారినుండి రామోజీ గారు ఆలశ్యంగానైనా మేలుకుని, కొడుకు అని కూడా చూడకుండా వీళ్ళ ఇద్దరి భారి నుండి జనాన్ని, ఈటీవీ ని ఏకకాలం లో రక్షించేశారు. ఇప్పుడు మాటీవి నీ అదే దారిలో నడిపించనున్నాడా అని అనిపిస్తున్న మరో క్రియేటివ్ హెడ్ ’ఓంకార్’ అని పిలవబడే ఓ వికార్ గురించే ఈ టపా.

"అసలెవరీ ఓంకార్ ఒకప్పుడు 90 లలో టివీ సీరియల్స్ లోనూ కొన్ని సినిమాలలోనూ తన వైవిధ్యమైన గొంతుతో వెటకారపు సంభాషణలతో కనిపించేవాడు అతనేనా?" అని అడుగుతున్నారా.. కానే కాదు. ఇతను మొదట జీతెలుగు చానల్ లో డ్యాన్స్ కాంపిటీషన్ ద్వారా కెరీర్ మొదలు పెట్టాడనుకుంటా ప్రస్తుతం మాటీవీ జీ రెండిటిలోనూ కొన్ని ప్రోగ్రాంస్ చేస్తున్నాడు. ఈ టీవీ అంతరంగాలకు సుమన్ కధ, మాటలు, పాటలు దర్శకత్వం అని పేరేసుకోడంతో మొదలుపెట్టినట్లు ప్రస్తుతం ఇతను కూడా కాన్సెప్ట్, రచన, నిర్మాత, దర్శకత్వం ఇలా నాలుగైదు విభాగాలకు పేరు వేసుకోవడం మొదలు పెట్టాడు. కాకపోతే చిన్న తేడా ఏంటంటే ఇతనివి సీరియల్స్ కాదు కేవలం టాలెంట్ షోస్ కే పరిమితమైనట్లున్నాడు ప్రస్తుతం. ఇతని ఓవర్ యాక్షన్ చూడాలంటే ప్రఖ్యాత మిమిక్రి ఆర్టిస్ట్ శివారెడ్డి గారు ఇతన్ని ఇమిటేట్ చేస్తూ చేసిన ఈ కింది వీడియో చూడండి. ఇందులో బ్లాక్ డ్రస్ లో ఏంకరింగ్ చేస్తూ కనిపించే వ్యక్తే ఓంకార్.



ఇతను మొదట్లో జీటీవీ లో ఆట పేరుతో ఒక డాన్స్ కాంపిటీషన్ ప్రోగ్రాం మొదలు పెట్టారు, పిల్లలతో సైతం చిత్రవేషధారణ కుప్పిగంతులు వేయించేవాడు. తర్వాత ఇంకేదో చిత్రమైన పిల్లల ప్రోగ్రాం ఒకటి చేశాడు అందులో కూడా ఎలిమినేషన్ పేరుతో పిల్లల్ని ఏడిపించి నానా యాగీ చేసేవాడు. ఇక ప్రస్తుతం మాటీవీ లో ఛాలెంజ్ పేరుతో ఓ డ్యాన్స్ ప్రోగ్రాం చేస్తున్నాడు, ఇంత కాలం ఇలాటి ప్రోగ్రాంలో వీళ్ళ వింత వేషధారణ, డ్యాన్స్ పేరుతో చేసే వికృత చేష్టలు, న్యాయనిర్ణేతల ఓవర్ యాక్షన్ మాత్రమే భరించాల్సి వచ్చేది, ఇపుడు ఛాలెంజ్ పేరుతో డ్యాన్సర్లు వాళ్లల్లో వాళ్ళే మరీ చెత్తకుండీల దగ్గర కుక్కల కన్నా ఘోరంగా కొట్టుకుంటున్నారు. పోలిక కాస్త ఘాటుగా ఉన్నా ఒకటి రెండు ఎపిసోడ్స్ చూసిన నాకు అలానే అనిపించింది. అది చాలదన్నట్లు ఈ కొట్లాటనే ప్రోమోస్ గా చూపిస్తుంటే ఏం చేస్తాం.

ఇతని మరో ప్రోగ్రాం మాటివి లో అదృష్టం, అమెరికా లోని డీల్ నో డీల్ ప్రోగ్రాం కి కాసిని మార్పులు చేసి ప్రసారం చేసే ఈ ప్రోగ్రాం లో ఇతని ఓవర్ యాక్షన్ చూసి తీరాల్సిందే.. మొదట్లో కాస్త సెలబ్రిటీస్ ని పిలిస్తే వాళ్ళు ఇతన్ని ఆడుకుని మొత్తం ప్రోగ్రాం ని హాస్యభరితం చేసారు, దానితో ఇలా లాభం లేదు అని పిల్లలను అతని మిగిలిన ప్రోగ్రాంస్ లో పార్టిసిపెంట్స్ ని పిలిచి వాళ్ళతో ఆడుకోడం మొదలు పెట్టాడు. అలా అని ఇతనిమీద అన్నీ కంప్లైంట్స్ లేవు నాకు, ఉదాహరణకి ఛాలెంజ్ పేరుతో వస్తున్న ప్రోగ్రాంలో పార్టిసిపెంట్స్ అప్పొనెంట్ కోసం పాట సెలెక్ట్ చేసి ఇవ్వడం. ఇద్దరిమధ్య ఒకే పాటకి పోటీ పెట్టడం లాంటి మంచి ఐడియాలు కూడ ఉన్నాయి. చేతిలో అవకాశం విద్య రెండూ ఉన్నపుడు కాస్త తెలివిగా వ్యవహరించి సక్రమంగా ఉపయోగిస్తే బాగుంటుంది అని నా ఉద్దేశ్యం.

టీవీ అంటే గుర్తొచ్చింది. జూడాలు గురించి విన్నారా... వినే ఉంటారు లెండి ’జూనియర్‍డాక్టర్’ అన్న పదానికి వచ్చిన తిప్పలు ఇవి. నిన్న వార్తలు చూస్తుంటే లైన్ కి మూడు నాలుగు సార్లు జూడాలు అని చదువుతుంటే వినడానికి చాలా అసహనంగా అనిపించింది. కంపోజర్ కన్వీనియన్స్ కోసం అలా జూ.డా లు అని రాసిస్తే దాన్ని యధాతధంగా చదివేస్తున్నాడా లేక టీవీ వాళ్ళు కొత్త పదాన్ని అలవాటు చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారా అనే విషయం అర్ధంకావడం లేదు. వార్తల్లో ఈమధ్య గమనించిన మరో అంశం వార్తలు వేగంగా చదవడం. ప్రయత్న పూర్వకంగా అలా హడావిడిగా చదివేయడం ప్రత్యక్షంగా తెలుస్తూంటే విసుగొస్తుంది. క్వాలిటీ కన్నా క్వాంటిటీకి ఎక్కువ ప్రాముఖ్యత ఇవ్వడం వల్ల వచ్చిన తిప్పలు కావచ్చేమో.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.