అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

శనివారం, మే 31, 2008

ఇందువదన కుందరదన - ఛాలెంజ్

అప్పుడు నేను పిడుగురాళ్ళ జడ్పీ హైస్కూల్ లో 7 లేదా 8 వ తరగతి చదువుతున్నాను. నాకు మొదటి నుండి సాధారణమైన పాటలకన్నా ఏదో ఒక ప్రత్యేకత ఉన్న పాటలు ఎక్కువ ఇష్టం. దానికి తోడు మనం చిరంజీవి కి వీరాభిమనులం. నిజం చెప్పొద్దూ, నేనేంటి లెండి మా ఇంట్లో ఇంటిల్లి పాది చిరు అభిమానులమే. మాలాంటి కుటుంబాలు అంధ్రాలో ఎన్నో... అవి చూసుకునె కదా మా బాసు కి రాజకీయాలు అనే ఆలోచన వచ్చింది. సరే ఆ టైము లో ఛాలెంజ్ సినిమా విడుదలైంది అందులోని "ఇందువదన కుందరదన" అనే పాట కొంచెం హడావిడి గా ప్రాసలతో నోరు సరిగా తిరగని వాళ్ళు పాడటం కొంచెం కష్టం గా వుండేది. పాట సాహిత్యం పెద్ద గా లేక పోయినా స్వరం బావుండటం మరియూ పదాల అల్లిక నన్ను చాలా ఆకర్షించేయడం తో ఒక నాలుగైదు సార్లు కష్ట పడి ఈ పాట పాడటం నేర్చేసుకున్నాను. నా క్లాస్మేట్స్ ఒకరిద్దరు అబ్బ కష్టమైన పాట రా బాగ పాడుతున్నావే అని మెచ్చుకుంటుంటే ఓ పొంగి పోయే వాడ్ని. ఇప్పుడు తలుచుకుంటే నవ్వు వస్తుంటుంది. అప్పట్లో ఆ పాట అర్ధం కూడా సరిగా తెలిసేది కాదు. ఆ పాట సాహిత్యం ఇక్కడ ఇస్తున్నాను.... ఛాలెంజ్

<p><a href="http://musicmazaa.com/telugu/audiosongs/movie/Challenge.html?e">Listen to Challenge Audio Songs at MusicMazaa.com</a></p>

చిత్రం : ఛాలెంజ్
సంగీతం : ఇళయరాజా
సాహిత్యం : వేటూరి
గానం : బాలు, జానకి

ఇందువదన కుందరదన మందగమన
మధురవచన గగన జఘన సొగసు లలనవే
ఇందువదన కుందరదన మందగమన
మధురవచన గగన జఘన సొగసు లలనవే
తొలి వలపే తెలిపే చిలిపీ సిగ్గేలనే
చెలి చిగురు తొడిగే వగల మొగ్గేలనే
ఐ లవ్యూ ఓ హారికా.. నీ ప్రేమకే జోహారిక...||2||

||ఇందువదన||

కవ్వించే కన్నులలో.. కాటేసే కలలేన్నో...
పక పక నవ్వులలో పండిన వెన్నెలవై నన్నందుకో..
కసి కసి చూపులతో కొస కొస మెరుపులతో నన్నల్లుకో..
ముకుళించే పెదవుల్లో మురిపాలూ..
ఋతువుల్లో మధువంతా సగపాలూ..
సాహోరే భామా హొయ్...

||ఇందువదన||

మీసం లో మిసమిసలు.. మోసాలే చేస్తుంటే..
బిగిసిన కౌగిలిలో సొగసరి మీగడలే దోచేసుకో...
రుసరుస వయసులతో..ఏడదల దరువులతో ముద్దాడుకో..
చలి పుట్టే ఎండల్లో సరసాలు...
పగ బట్టే పరువం లో ప్రణయాలు...
జోహారే ప్రేమా హొయ్....

||ఇందువదన||

శుక్రవారం, మే 30, 2008

కాఫీ(Kauphy)...కబుర్లు

వీడేంటి కారంపూడి గురించి చెప్తాను అని కాఫీ గురించి మొదలు పెడుతున్నాడు అనుకుంటున్నారా. అసలు బ్లాగడానికి వాగడానికి చాలా దగ్గర సంబందం వుంది కదా. ఉచ్చారణలోనే కాదు అర్ధం లో కూడా ఒకటే అనుకోవచ్చు. అందుకని ఏదొ వాగుతున్నాను అబ్బ అలా విసుక్కోకుండా వినండి సార్ ...ఓ సారీ చదవండి సార్.

కాపీ అనగానే ముందు నాకు గుర్తొచ్చేది ఏదో సినిమాలో ఒక్క అక్షరం కూడా కలవకుండా...KAUPHY... అని చెప్పిన స్పెల్లింగ్ నాకు అప్పట్లో అది చాలా నచ్చేసింది. బావా బావా పన్నీరు సినిమా అనుకుంటా... బావుంటుంది. ఇక పోతే నాకు ఇంటర్ వరకు ఇలాటి కాఫీ, టీ లు లాటివి అలవాటు లేవు. కొంచెం పెద్ద అయిన తర్వాత తాగాలి అనిపించినా. వీడు కాఫీ టీ లాంటి అలవాట్లు కూడా లేని బుద్ది మంతుడు అని అనిపించు కోవాలి అని తాగకుండా వుండేవాడ్ని :-) అలా నవ్వకండి ఇది నిజం. ఇంటర్ కోసం హొస్టల్ లో చేరిన తర్వాత సాయంత్రం నాలుగు గంటలకి కాఫీ/టీ ల తో పాటు వుడికించిన శనగలు, పల్లీలు, బూంది ఇతరత్రా స్నాక్స్ పెట్టేవారు. అప్పుడు నేస్తాల తో పాటు మెల్లగా అప్పుడప్పుడు తాగడం అలవాటు అయింది. అదే అలవాటు ఇంటికి వెళ్ళిన తర్వాత కూడా కొనసాగించేసా అనమాట.

కాని ఈ రెండిటి లో నాకు కాఫీ చాలా బాగా నచ్చేది. మనకి చిన్నప్పటి నుండి అంతే లెండి ఆరోగ్యకరమైన వి ఏవి నచ్చవు :-) అలా మెల్లగా టీ కంటే కూడా కాఫీ కి బానిసని అయిపోయా. కాఫీ టీ ల గురించి చెప్తూ మా సిమ్హాచలం గురించి చెప్పక పోతే చాలా మిస్ అయినట్లే... ఇంజినీరింగ్ చదివే రోజులలో యూనివర్సిటీ హాస్టల్ లో ఉండే వాడ్ని. ఆ వాతావరణం చాలా బావుండేది లెండి విశాఖ లో ప్రశాంతమైన వాతావరణానికి తోడు జనానికి దూరం గా హాస్టల్ విద్యార్ధుల గొడవ తప్ప ఏమి వినపడకుండా చాలా బావుండేది. మా బ్లాకు రౌండ్ గా మూడు అంతస్థులతో వుండేది మధ్య లో పెద్ద పెద్ద చెట్లు కొంత ఖాళీ స్తలం వుండేది.

సాయంత్రం కాలేజి నుండి జనం వచ్చే సరికి దాదాపు 4 నుండి 5 మధ్యలో మా సిమ్హాచలం టీ ఫ్లాస్క్ లు ఒక చేతిలో, టీ గ్లాసులు కడగడానికి సగం నీళ్ళు నింపిన చిన్న బక్కెట్ ఒక చేతిలో, బిస్కట్ లూ, చెగోడీలూ, పప్పుండలూ నింపిన ఒక చిన్న బేసిన్ చంకలో పెట్టుకుని మా బ్లాకుకి వచ్చేవాడు. తను అలా రూము రూముకి తిరిగి ఆ టీ అమ్మేవాడు. స్టూడెంట్స్ రూం బయట కుర్చీ వేసుకుని కూర్చుని మధ్య మధ్య లో "సిమ్హాచలం తొందరగా రావయ్య ఎంత సేపు ఎదురు చూడాలి " అని పొలికేకలు పెడుతూండేవారు. ఇగో వచ్చేత్తున్నాను బాబులూ అని శ్రీకాకుళం యాస లో సమాధానం ఇచ్చుకుంటూ ఒక్కడే బ్లాకు అంతా తిరిగే వాడు.

బయటకి కదలలేని బద్దకం బేచ్ ఇంకా కొంచెం పొదుపరుల బేచి ఇక్కడ టీ తాగితే, వడలూ, వంకాయ బజ్జీ లు, సమోసాలు, మిరపకాయ బజ్జీలు లాంటి స్నాక్స్ తో పాటు టీ/కాఫీ ల కోసం కొంతమంది శేఖర్ బడ్డీ లకి వెళ్ళే వాళ్ళు. అక్కడ జరిగే కధల మీద ఒక పుస్తకమే వ్రాయచ్చునేమో...ఇవన్ని ఇలా ఉంటే మద్రాస్ లో పని చేసినప్పుడు అక్కడ శరవణ భవన్ లో అలవాటు అయిన కాఫీ నే కాఫీ అనిపిస్తుంది చాలా బాగా చేసేవాడు వాడు. ప్రత్యేకించి టీ నగర్ బస్స్టాండ్ కి కొంచెం దగ్గరలో రంగనాథన్ స్ట్రీట్ కి ఎదురుగా ఉండే శరవణ భవన్ కి కేవలం కాఫీ తాగడానికి దాదాపు 1 కి. మి. నడుచుకుంటూ వెళ్ళి వచ్చే వాళ్ళం.

కాఫీ ఒకో సారి నాకు ఎంత రీలీఫ్ ఇస్తుందంటే ఒక చిన్న ఉదహరణ చెప్తాను. గత వారం రోజులు గా నేను బాగా బిజీ గా ఉన్నాను. దాదాపు 4 రోజులు వరసగా పని చేసి చేసి చాలా చిరాకు అనిపించింది మొన్న సాయం సంధ్యా సమయం లో 6 నుండి 7 మధ్యలో అనుకుంటాను. పని తో విసిగిపోయి ఎంతకీ పని అవడం లేదు ముందుకి కదలడం లేదు అని చిరాకు వచ్చేసి మొత్తం పక్కన పడేసాను.

అలా కంప్యూటర్ పక్కన పడేసి తలుపులు కిటికీలు అన్నీ తెరచి చూస్తే బయట వాతావారణం చాలా ఆహ్లాదం గా వుంది అటు వేడి ఇటు చలీ కాని ఒక గమ్మత్తైన చల్లటి గాలులు. సూర్యాస్తమయం అయినా కూడా సూర్యుడు, మేఘాలు తమ తమ ఉనికిని తెలియచేయడానికా అన్నట్లు విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూ ఒకరితో ఒకరు పోటీ పడుతుంటే అంతటా పరుచుకున్న పలుచని వెలుతురు. నీలి రంగు ఆకాశాన్ని పూర్తి గా కప్పేసిన లేత గోధుమ రంగు మేఘాలలో అక్కడక్కడా నీళ్ళు నిండిన మేఘాలు నలుపు రంగులో ఎవరో చిన్న పిల్లాడు పెన్సిల్ తో ఒకే చోట గీసిన గీతలలా అందం గా ఉన్నాయి. వీటికి తోడు ఆగి ఆగి వినపడుతున్న పక్షుల కువ కువల నేపధ్య సంగీతం. ఒక్క నిముషం మనసంతా దూది పింజ లా తేలి పోయింది.

అంత అందాన్ని కొన్ని నిముషాలు అలానే ఆస్వాదించి దాన్ని మరింత పెంపొందించడానికి ఒక మంచి కాఫీ పెట్టుకుని. నేపధ్యం లో జాకీర్ హుస్సేన్ గారి తబలా పక్క వాయిద్యం గా చేసుకుని హరిప్రసాద్ చౌరాసియా గారు భూపాల రాగం లో వినిపించిన మురళీ నాదం వింటూ ఒంటరి గా ప్రపంచం లో ఎవరితో సంభంధం లేనట్లు గా ప్రకృతి లోని ఆహ్లాదాన్ని సంగీతం లోని మాధుర్యాన్ని కాఫీ రుచి ని తనివి తీరా ఆస్వాదిస్తూ ఒక 10 నిముషాలు గడిపాను. అంతే నాలుగు రోజుల శ్రమ హుష్ కాకి అన్నట్లు ఎగిరి పోయింది. ఆ తర్వాత రెట్టించిన ఉత్సాహం తో మళ్ళీ పని లో మునిగి పోయాను.

అలా నాకు కాఫీ చాలా ఇష్టం కాని సాధారణం గా నేను పని చేసుకుంటూ మధ్య లో కాఫీ తాగుతున్న విషయం కూడా తెలియకుండా తాగేస్తూ ఉంటాను అప్పుడప్పుడు ఇలా ప్రత్యేకం గా ఆస్వాదించి రీచార్జ్ అవుతుంటాను. అదనమాట విషయం, కాఫీ కబుర్లు.....

సరే ఈ రోజుకి శలవా మరి,

--వేణు.

ఆదివారం, మే 25, 2008

పొలాల నన్నీ, హలాల దున్నీ...

పొలాల నన్నీ, హలాల దున్నీ...
ఇలా తలంలో హేమం పిండగ
జగాని కంతా సౌఖ్యం నిండగ...
విరామమెరుగక పరిశ్రమించే....
బలం ధరిత్రికి బలికావించే..
కర్షక వీరుల కాయం నిండా...
కాలువ కట్టే ఘర్మ జలానికి...
ఘర్మ జలానికి...ధర్మ జలానికి...
ఘర్మ జలానికి ఖరీదు లేదోయ్...

నరాల బిగువూ, కరాల సత్తువ,
వరాల వర్షం కురిపించాలని,
ప్రపంచ భాగ్యం వర్ధిల్లాలని...
గనిలో, పనిలో, ఖార్ఖానాలో
పరిక్లమిస్తూ, పరిప్లవిస్తూ
ధనిక సామికి దాస్యం చేసే,
యంత్ర భూతముల కోరలు తోమే
కార్మిక వీరుల కన్నుల నిండా
కణ కణ మండే, గల గల తొణికే
విలాపాగ్నులకు, విషాదాశృవులకు
ఖరీదు కట్టే షరాబు లేడోయ్....

శనివారం, మే 24, 2008

మా ఊరు

నేను పుట్టింది నరసరావుపేట అనే ఊరిలో నాకు కొంచెం ఊహ తెలిసిన తర్వాత నా బాల్యం అంతా అక్కడే గడిచింది అనిచెప్పుకోవచ్చు. పుట్టింది ఇక్కడ అయినా అమ్మ నాన్న ఉద్యోగ రీత్యా మొదట చీరాల లో కొన్ని నెలలు తర్వాతగుంటూరు లో ఒకటి రెండు సంవత్సరాలు ఉండి తర్వాత నరసరావుపేట లో స్థిర పడ్డామాట. అంటె పెద్దగా స్థిరపడటంకాదు లే కాని ఎక్కువ సంవత్సరాలు ఉన్నాము అని చెప్పుకోవచ్చు. మధ్యలో ఒక 2 సంవత్సరాలు మినహాయిస్తేదాదాపు 25 యేళ్ళు పైనే అక్కడ వున్నాము. తరువాత అమ్మకి బదిలీ అవడం తో గుంటూరు వచ్చేసాము.

అసలు నాన్న గారి సొంత ఊరు మాచెర్ల దగ్గర లో ఉన్న పాలవాయి. పక్కా పలనాటి ఊరు ఎక్కడ చూసిన నాపరాళ్ళతోఎండిన చేలతో ఉండేది. ఊరితో పెద్దగా నాకు పరిచయం లేదు, నాన్న ఒక్కడే సంతానం అవడం తో ఎక్కువబంధువులు లేక కొన్ని సార్లు మాత్రమే ఊరికి వెళ్ళాను. ఊరి మొదట్లో వుండే పిల్ల కాలువ, ఇంటి పక్కన వున్న చిన్నరామాలయము, ఇళ్ళ మధ్య నుండి వెళ్ళే బండలు పరిచిన రోడ్డు, టవలు కట్టుకుని ఆరుబయట బావి దగ్గర స్నానంఅన్నింటిని మించి వెళ్ళిన ప్రతి సారి ఉన్న కొద్ది మంది బందువుల ఆత్మీయమైన పలకరింపు ఇవి తప్పించి పెద్దగా ఏమిగుర్తు లేవు.

ఇక పోతే నేను చిన్నపుడు మా అమ్మమ్మ వాళ్ళు కారంపుడి లో ఉండే వాళ్ళు నా ప్రతి సెలవల్లొ ఊరు వెళ్ళాలి అంటేఅక్కడికే వెళ్ళే వాళ్ళము. అల్లర్లతో బాగా పేరు పొందిన కారంచేడు మా ఊరు వేరు వేరు. నేను ఊరు పేరుచెప్పినప్పుడల్లా ఇలా కలిపేసి అడుగుతూ ఉంటారు లెండి అందుకే ప్రత్యేకం గా చెప్తున్నా. కారంపుడి కారంచేడు వేరు వేరు అని. సరే ఇక కారంపుడి తో నా బాల్య స్మృతులు చాలా పెనవేసుకుని ఉన్నాయి. అవన్ని ఒకటొకటి గా వివరిస్తాను.

బాల్యం అంతా నరసరావుపేట, కారంపుడి మధ్యలో 7 & 8 తరగతులు మాత్రం పిడుగురాళ్ళ లో గడిపాను. స్కూల్ చదువు అయ్యాక ఇంటర్ చదువు కోసం విజయవాడ వెళ్ళాను అక్కడ ఒక 2 సంవత్సరాలు ఉన్నాను. మొదటి సారి ఒక పెద్ద ఊరితో పరిచయం అదీ కాక కాలేజీ చదువు కదా హీరో లా ఫీల్ అయ్యే వాడ్ని. ఊరు అక్కడి కాలేజీ అనుభవాలు కూడా చాలా ఉన్నాయి తలచుకుంటే రోజుల తరబడి అలా ఆలోచనల్లో గడిపేస్తానేమో. తరువాత ఇంజనీరింగ్ కోసం విశాఖ ప్రయాణం మొదటి సారి సముద్ర తీరాన్ని చూసినప్పుడు ఆశ్చర్యం ఆనందం మాటలలో చెప్పలేను. కడలితీరాలలో చల్లని గాలులతో సేద దీరుతూ 4 సంవత్సరాలని 4 క్షణాల్లా గడిపేసాము. ఇక్కడే నాకు జీవిత కాలం నాతోనిలిచే నేస్తాలు పరిచయమయ్యారు. కాలేజీ వదిలి 12 సంవత్సరాలైనా ఇంకా మేము కొంత మందిమి దాదాపు రోజుమాట్లాడుకుంటాము అంటే మీలో చాలా మంది నమ్మలేరేమో కాని ఇది నిజం.

చదువు అయ్యాక హైదరాబాదు అమీరుపేట లో ట్రైనింగు, మినిస్టర్స్ రోడ్ లో జీవితం టిఫిన్ బండి లో ఉప్మా దోశ, ఇంట్లోక్రికెట్, ఎలుకల బాధ, నీటి కరువు, రెండో ఆట సినిమాలు, మా ఇంటి యజమాని గురించి చెప్పకుండా ఉండగలనా... తరువాత మకాం మదరాసు ఇక్కడి ఉద్యోగ ప్రయత్నాలు mansion జీవితాలు గురించి చెప్పుకోకపోతే చాలా మిస్అయినట్లే... అక్కడ ఒక 2 సంవత్సరాలు ఉన్న తరువాత బెంగళూరు... పై అమెరికా లో అట్లాంటా తరువాతవాషింగ్టన్ తరువాత మళ్ళీ కొన్ని రోజులు బెంగళూరు చివరగా ప్రస్తుతం చికాగో ఇదీ నా ప్రస్థానం.

ఏవిటో నా ఊరు అని మొదలు పెట్టి నేను ఉన్న ఊళ్ళ గురించి అన్నీ రాసేసాను కదా. సరే లెండి నా బాల్యం లో నేనుఎక్కువ గడిపిన కారంపుడి కబుర్లతో మళ్ళీ కలుద్దాం.

అంత వరకూ శలవా మరి,

--వేణు.

విధాత తలపున

అప్పుడు నేను 9 వ తరగతి చదువుతున్నా అనుకుంటా. నాకో నేస్తం వుండే వారు చిత్తరంజన్ అనీ ఇప్పుడు ఎక్కడ వున్నారో తెలీదు. అప్పట్లో మా ఇంటికి దగ్గరలో ఒక రికార్డింగ్ షాపు పెట్టారు. నాకు పేరు పెట్టి పిలిచే చనువు వున్నా నాకంటే కొంచెం పెద్ద లెండి. తన గురించి తన కుటుంబం తో నా అనుబంధం గురించి తర్వాత వ్రాస్తాను. నాకు తీరిక దొరికినప్పుడల్లా నేను ఎక్కువ సమయం ఆ షాపు లోనే పాటలు వింటూ గడిపే వాడ్ని. తను రికార్డింగ్ తో పాటు చిన్న చిన్న రిపేర్లు కూడా చేస్తుండే వాడు. నేను చాలా ఆసక్తి గా గమనించే వాడ్ని. పాడైపోయిన టేప్ రికార్డరు మోటారు తో ఒక చిన్న ఫేన్ తయారు చేసారు తను అప్పట్లో అది నాకు ఓ అద్భుతం చాలా సరదాగా అనిపించేది.

నేను ఏదో ఒక మాస్ సినిమా పాటలు రికార్డ్ చేయించుకోడానికి వెళ్ళినప్పుడల్లా తను సిరివెన్నెల గ్రాం ఫోన్ రికార్డ్ చూపించి ఈ పాటలు చాలా బావున్నాయి తీసుకు వెళ్ళు వేణు అని చెప్పే వారు. మనకి చిన్న తనం గదా, ఏ చిరంజీవో ఇంకెవరో పెద్ద నటుడి బొమ్మో రికార్డు మీద వుంటే కానీ ఆనేది కాదు అలాంటిది బెనర్జీ ఉన్న రికార్డు ఎలా నచ్చుతుంది చెప్పండి. చాలా రోజులు దాన్ని అలానే వుంచేసాను. ఒక రోజు తనే "విధాత తలపున" పాట ఒక క్యాసెట్ లో ఖాళీ ఉంటే రికార్డ్ చేసి ఇచ్చారు. అది విన్న మరుసటి రోజే మిగిలిన అన్ని పాటలు రికార్డ్ చేయించుకుని విన్నాను అప్పుడు మొదలు పెట్టిన ఆ పాటలు ఇన్ని సంవత్సరాల తర్వాత కూడా ఇంకా నా ప్లేలిస్ట్ లో మొదటి స్తానం లో వుంటూనే వున్నాయి. తను పరిచయం చేసిన పాటలలో నీరాజనం ఒకటి మర్చిపోలేని ఆల్బం.

సిరివెన్నెల నుండి విధాత తలపున గీత సాహిత్యం మన కోసం. సిరివెన్నెల

<p><a href="undefined?e">undefined</a></p>


గానం : బాలు, సుశీల
సంగీతం : కే వి మహదేవన్
సాహిత్యం : సిరివెన్నెల సీతారామ శాస్త్రి.

విధాత తలపున ప్రభవించినది అనాది జీవన వేదం...ఓం.మ్మ్..
ప్రాణ నాడులకు స్పందన నొసగిన ఆది ప్రణవ నాదమ్...ఓం.మ్మ్..
కనుల కొలనులో ప్రతిబింబించిన విశ్వరూప విన్యాసం..
ఎదకనుమలలో ప్రతిధ్వనించిన విరించి విపంచి గానమ్....ఆఅ..

సరస స్వర సుర ఝారీగమనమౌ సామ వేద సార మిది...||2||
నేపాడిన జీవన గీతం ఈ... గీతం..

విరించినై విరచించితిని ఈ కవనం..
విపంచినై వినిపించితిని ఈ గీతం....

ప్రాగ్దిశ వీణియ పైన దినకర మయూఖ తంత్రులపైనా..
జాగృత విహంగ తతులె వినీల గగనపు వేదిక పైన... ||2||
పలికిన కిలకిల స్వరముల స్వరజతి జగతికి శ్రీకారము కాగా..
విశ్వకావ్యమునకిది భాష్యముగా....

||విరించినై..||

జనించు ప్రతి శిశు గళమున పలికిన జీవననాద తరంగం
చేతన పొందిన స్పందన ధ్వనించు హృదయ మృదంగ ధ్వానం... ||2||
అనాది రాగం ఆది తాళమున అనంత జీవన వాహిని గా..
సాగిన సృష్టి విలాసము నే...

||విరించినై..||

నా ఉఛ్వాసం కవనం నా నిశ్వాసం గానం ||2||
సరస స్వర సుర ఝారీగమనమౌ సామ వేద సార మిది...
నేపాడిన జీవన గీతం ఈ... గీతం..

గురువారం, మే 22, 2008

పసిడి మబ్బులు

ఈ రోజు ఆకాశం లో ఓ అద్భుతం జరిగిందండి. మీరు పసిడి మబ్బులు ఎప్పుడన్నా చూసారా (బస్ మబ్బులు, రైలు మబ్బులు కాదమ్మా :-) . ఈ రొజు ఉదయం నేను station లొ train కోసం ఎదురు చూస్తుండగా చూసాను. వాతావరణం చల్ల గా ప్రశాంతం గా వుంది, సూర్యుడు కూడా తీక్షణమైన కిరణాలతో చలిని తరిమేయడానికి తన వంతు ప్రయత్నం తను చేస్తున్నాడు.

ఆకాశం అంతా నీలం రంగులో చాలా నిర్మలం గా వుంది. తూర్పున మాత్రం పలచగా అక్కడక్కడ వెండి మెఘాలు ఉన్నాయి వాటిలో సూర్యుడికి కాస్త దగ్గరగా వున్న ఒక చిన్ని వెండి మీఘం మీద సూర్య కాంతి పడి బంగారు రంగులో మెరిసి పోతు కనిపించింది. సూర్యుడి వైపు వున్న సగం బంగారు రంగులోను మిగతా సగం వెలిగి పొతున్న వెండి రంగులోనూ చివర చిన్న తోక లా సాధారణ వెండి రంగుతో వుండి చూడటానికి చాలా అద్భుతం గా అనిపించింది. జీవితం లో మొదటి సారి camera phone వాడనందుకు చాలా బాధ పడ్డాను.

అదీ ఈ రోజు జరిగిన విశేషం. సరే మరి ఈ రోజంతా ఎదో ఒక పని లో తీరిక లేకుండా గడపడం వల్ల ఎక్కువ వ్రాయ లేక పోతున్నాను. మళ్ళీ మరో రోజు కలుద్దాం.

--మీ వేణు.

బుధవారం, మే 21, 2008

బ్లాగు వెనుక కధ

అసలు ఈ బ్లాగు ఎందుకు? అని ఎవరైనా ప్రశ్నించక ముందు నేనే వివరించేస్తే "ఓ పనైపోతుంది బాబు" అనుకుని ఈ రోజు పోస్ట్ మొదలు పెట్టానండి. సరే ఇంక విషయానికి వస్తే ఈ బ్లాగు పేరు చెప్పినట్లు గా ఇది పూర్తి గా నా స్వగతం, నాతో నేను నా గురించి చెప్పుకునే కబుర్లు. డైరీ అనుకోవచ్చేమో కానీ అందులో ఏ రోజు కబుర్లు ఆ రోజే రాస్తామేమో కదా. ఇందులో మరి అలా కాదు కదా... ఎదేమైనా ప్రతి ఒక్కరికీ తన బాల్య స్మృతులు అంటె అపారమైన ఇష్టం వుంటుంది. అది కాదనలేని నిజం, ఆ స్మృతులు కష్టమైనవి కావచ్చు అందమైనవి కావచ్చు ఎలాంటివైనా, "కాకి పిల్ల కాకి కి ముద్దు" అన్న చందాన ఎవరి బాల్య స్మృతులు వాళ్ళకి ముద్దు.

కనుక అలాంటి నా బాల్య స్మృతులలో కొన్నిటిని ఈ మధ్యే పరిచయమైన ఒక నేస్తానికి వివరించాను తను చదివి ఆనందించడమే కాకుండా తన బాల్యం లో కూడా ఇంచు మించు ఇలాంటివే మధుర స్మృతులని నాకు చెప్పినపుడు అబ్బురపడ్డాను. మా బుడుగు గాడి భాషలో చెప్పాలి అంటే హశ్చర్య పడిపోయెస్తున్నా అనమాట. తనతో ఆ విషయాలు చెపుతూ కొన్ని సంఘటనలు ఙ్నప్తికి తెచ్చుకోడానికి ప్రయత్నించినపుడు కొన్ని విషయాలు పూర్తి గా మర్చిపొయాను అనిపించింది. అవి నాకు సంబందించిన విషయాలు మరి నేను గుర్తు పెట్టుకోక పోతే ఎలా చెప్పండి. కాని వయసు మీద పడే కొద్దీ మన మెదడు లొ మెమొరీ కి ఖాళీ లేక పాత ఙ్నాపకాలని చెరిపి వేసి కొత్త వాటిని నిక్షిప్త పరుస్తుందేమో అనిపించింది. అలా ఐతే మరి ఇన్ని మధుర స్మృతులు కాలక్రమం గా మాయమవ వలసిందేనా అని బాధ అనిపించింది.

దానికి తోడు ఇప్పటి గజిబిజి బిజీ వాతావరణం నుండి ఒక్క సారిగా బాల్యావస్థ లోకి వెళ్ళి ఒక పది నిముషాలు అలా అలోచనలొ పడి పోతే తక్కిన రోజంతా ఎంతో ఆహ్లాదం గా గడవడం గమనించాను. మరి అలాంటి స్మృతులని ఎదైన ఒక చోట పదిల పరచుకొని మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకో గలిగితే అన్న ఆలోచన నుండి పుట్టిందే ఈ బ్లాగు. నా ఈ ఆలోచనకి నా నేస్తం ప్రోత్సాహం కూడా తోడవడం తో ఇక ఎక్కువ ఆలోచించకుండా ఈ బ్లాగు మొదలు పెట్టాను.

మీకు ముందే చెప్పినట్లు ఇవి నా అనుభవాలు నా ద్రుక్కోణం నుండి చూసి నాకు తోచినట్లు గా వ్రాసుకుంటున్నవి. ఇవి అందరికీ నచ్చాలి అని నియమం ఏమీ లేదు. నచ్చిన కార్యక్రమం రాక పోతే టెలివిజన్ లో ఛానెల్ మార్చి నట్లుగా మీరు మీ అభిరుచికి తగ్గ బ్లాగు ని ఎన్నుకుని చదువుకునే స్వేచ్చ మీకు ఎప్పుడూ ఉంటుంది అనేవిషయం మరువకండి.

ఇక పోతే ఇందులో నేను వ్రాసే విషయాలు నాకు గుర్తున్నంత వరకూ వ్రాస్తున్నాను అక్కడక్కడ ఎమైనా తప్పులు అవాస్తవ సంఘటనలు దొర్లినట్లు మీకనిపిస్తే తెలియ జేయగలరు. ఈ బ్లాగ్గులో నేను ఇస్తున్న ఇవ్వబోయే పాటలు మరి ఇంకా ఎన్నో వందల తెలుగు పాటల సాహిత్యం కోసం Orkut లోని Telugu Song Lyrics అన్న community ని ఈ లింక్ లో "http://www.orkut.com/CommTopics.aspx?cmm=44911101" చూడగలరు.

ఈ రోజుకి ఇక శలవా మరి.

--వేణు.

సోమవారం, మే 19, 2008

నా షోలాపూర్ చెప్పులు

ఈ పాట ముద్దమందారం సినిమా లోనిది.

నా చిన్నపుడు పెళ్ళిలో మాకు అదో పెద్ద విచిత్రం... మైక్ సెట్ ఆపరేటర్ దగ్గర పిల్లలమంతా మూగి వాడు రికార్డ్ ప్లేయర్ కి కీ ఇచ్చి పాటలు ప్లే చెస్తుంటే అబ్బురం గా చూసే వాళ్ళం... చిన్న పెద్ద రెండు సైజుల్లో రికార్డ్ లు, వాటి కవర్ల పై సినిమా బొమ్మలు, చూడటం అదో సరదా. భలే వుండేవి ఆ రోజులు.... ఏ సమస్యలు భాధ్యతలు తెలియకుండ ప్రతి పని లోను అనందాన్ని మాత్రమే అస్వాదించే రోజులు... మళ్ళీ వస్తే ఎంత బావుండునో.....
ముద్దమందారం

<p><a href="http://musicmazaa.com/telugu/audiosongs/movie/Mudda+Mandaram.html?e">Listen to Mudda Mandaram Audio Songs at MusicMazaa.com</a></p>

రచన : వేటూరి గారు అనుకుంటాను నాకు ఖచ్చితం గా తెలీదు
గానం : జిత్ మోహన్ మిత్రా
సంగీతం : రమేష్ నాయుడు (ఇది "మై కాలే హైతో క్యాహువ" అనే హిందీ పాటకి అనుకరణ)

షోలాపూర్...చెప్పులు పోయాయి...
నా షోలాపూర్ చెప్పులు పెళ్ళిలొ పోయాయి
అవి కొత్తవి మెత్తవి కాలికి హత్తుకు పోయేవీ..
||నా షొలాపూర్ 2||
నా షోలాపూర్ చెప్పులు పెళ్ళిలొ పోయాయి

అరె రమణ మూర్తి పెళ్ళి.. ఇది రాదు మళ్ళీ మళ్ళీ
నవ్వాలి తుళ్ళి తుళ్ళి... అని పాడెను మళ్ళీ మళ్ళీ
మన రమణ మూర్తి పెళ్ళి.. ఇది రాదు మళ్ళీ మళ్ళీ
నవ్వాలి తుళ్ళి తుళ్ళి... అని పాడెను మళ్ళీ మళ్ళీ
ఆ సందట్లొ కన్నేసి కనిపెట్టి కాజేసాడెవడో...

నా షోలాపూర్ చెప్పులు పెళ్ళిలొ పోయాయి
అవి కొత్తవి మెత్తవి కాలికి హత్తుకు పోయేవీ..
నా షోలా..షోలా..షోలాపూర్ పెళ్ళిలొ చెప్పులు పోయాయి

ఇది షోలాపూరు లెదరు..యాస్ లైట్ యాస్ ఫెదరు..
సూట్ యట్ ఎనీ వెదరు..నువు తొడిగి చూడు బ్రదరూ..||2||
అని మురిపించి మరిపించి కొనిపించాడా కొట్టోడూ...

||నా షోలాపూర్||

జత నంబరేమొ ఆరు..ధర చూస్తె ఇరవయ్యారు...
తొడిగాను ఒక్క మారు..వెళ్ళాను పాత వూరు ||2||
ఒక సారైన పాలీషు కొట్టందె కొట్టేసాడెవడో..

||నా షోలాపూర్||

నా షోలాపూర్ చెప్పులూ... పెళ్ళిలొ పోయాయి...
దొరికితే... ఎవరైనా ఇవ్వండీ...హ హ హ

నా పేరు

నా పేరు వేణూ శ్రీకాంత్..అందం గా వుంది కదూ. నీ మొహం అందులో అందమేముంది రా అంటారా. ఆంగ్లం లో రాసినపుడు పెద్ద గా అనిపించదు కాని నాకు నా పేరు ని తెలుగు లో చూసుకున్నపుడు మాత్రం చాలా ముచ్చటేస్తుంది. ఆ ఒంపు సొంపులు మరే పేరులొనూ వుండవేమో అనిపిస్తుంది. కావాలంటే మళ్ళీ మీరు ఒకసారి చూడండి. ఎంత అందం గా వుందో కదూ...

నాకు అసలు ఈ పేరు ఎలా పెట్టారు అని మా అమ్మని అడిగాను చిన్నపుడు. చాల మంది వేణు లు వుంటారు వేణు గోపాల్, వేణు మాధవ్ ఇలా. లేదంటే శ్రీకాంత్ లు వుంటారు కాని అసలు ఈ రెండు పేర్లు కలిపి పెట్టాలి అని మీకు ఎందుకు అనిపించింది అని అడిగాను. నన్ను కూడా చాలా మంది ఇదే ప్రశ్న అడిగేవారు లెండి. అంతెందుకు ఇన్ని రోజులలో నాకు ఇంత వరకు నా లాంటి పేరే వున్న వ్యక్తి తారస పడలేదు. ఆన్‌లైన్ లో ఐతే నా పేరు కు వుండే సౌకర్యం చెప్పనే అక్కర్లేదు నేను ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా యూజర్ ఐడి కావాలంటే నా పేరు తో వెంటనే దొరుకుతుంది నేను తప్ప మరి ఇంకెవరూ ఉండరు కదా.

సరే ఇంతకీ నా పేరు వెనక రుద్రవీణ చిత్రం లో లా పే...ద్ద కధ ఏమి లేదు లెండి. అమ్మ నాన్న వాళ్ళకి శ్రీకాంత్ అనే పేరు నచ్చిందట అందుకని శ్రీకాంత్, మా పెద్ద మామయ్య గారికి వేణూ అనే పేరు ఇష్టం అట సరేలే అని రెండు పేర్లు కలిపేసి పెట్టారు. కాని ఇంట్లో అందరూ నన్ను వేణు అనే పిలుస్తారు. ఒక్క మా పిన్ని మాత్రం శ్రీకాంత్ ని కుదించేసి సిరి అని పిలుస్తుంది.

సరే ఇంత అందమైన పేరు పెట్టారు అంతా బాగానె ఉంది కదా అనుకునేరు, నేను అమెరికా వచ్చాక అసలు కష్టాలు మొదలయ్యాయి. ఇక్కడ వాళ్ళకి నా పేరు నోరు తిరగక ఖూని చేయడం మొదలు పెట్టారు. అసలే నా పేరు అంటే నాకు ఇష్టం కదా మరి ఖూని చేస్తే ఎలా భరించడం చెఫ్ఫండి అందుకనే వీళ్ళకి కొంచెం పలకడానికి సులువైన నా ఇంటి పేరు "దార్లా" తో పిలవండి బాబులు అని అనుమతి ఇచ్చేసాను. అలా నా ఆఫీసు పేరు దార్లా గా స్థిర పడిపోయింది అనమాట.

సరే లెండి ఇప్పటికే చాలా బోరు కొట్టించేసాను కదా నా పేరు కధ చెప్పి ఇంక ఆపేస్తాను మరో రోజు మరో విషయం మీద మాట్లాడుకుందాం.

శలవు...
--వేణు.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.